Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2016

Σπάσε το ρόδι

Το "ποδαρικό", το ρόδι ... τα έθιμα της καλοτυχίας την Πρωτοχρονιά.
«Πάει ο παλιός ο χρόνος ας γιορτάσουμε παιδιά και του χωρισμού ο πόνος ας κοιμάται στην καρδιά. Καλή χρονιά, χρονιά πολλά, χαρούμενη χρυσή Πρωτοχρονιά...», αυτοί είναι οι στίχοι του τραγουδιού που έχουμε όλοι τραγουδήσει, αποχαιρετώντας τον παλιό το χρόνο, και περιμένοντας να «μπει» ο καινούριος, με όνειρα, προσδοκίες κι ευχές.

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2016

Πρωτοχρονιά

Στα όμορφα Επτάνησα, ανάμεσα στο Ιόνιο πέλαγος και την Αδριατική θάλασσα, χαίρονται με ξεχωριστό τρόπο τις ημέρες του Δωδεκαημέρου. Οι άνθρωποι γιορτάζουν πηγαίνοντας στην εκκλησία, τρώγοντας, πίνοντας, τραγουδώντας αλλά και κάνοντας αστεία ο ένας στον άλλο.

Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2016

Η ιστορία της Βασιλόπιτας.. Την γνωρίζετε ;

Πρωτοχρονιά χωρίς βασιλόπιτα, δεν γίνεται. Το γιορτινό τραπέζι περιέχει οπωσδήποτε το παραδοσιακό αυτό έδεσμα σ’ όλη την Ελλάδα, ανεξάρτητα από τις παραλλαγές στη γεύση της.
Αλλού, τη συναντάμε σαν κέικ, τσουρέκι, πίτα αλμυρή ή γλυκιά με φύλλα, ενώ αλλού είναι σαν ψωμί και θυμίζει το Χριστόψωμο.

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2016

Παραμονή Χριστουγέννων...

Το πρωί της Παραμονής των Χριστουγέννων τα παιδιά σκορπίζονται στους δρόμους σε ομάδες και κρατώντας τα τρυγονάκια τους πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι και τραγουδούν τα κάλαντα. Κάλαντα είναι ένα τραγούδι που αναφέρεται στο χαρμόσυνο μήνυμα της γέννησης του Χριστού. Αφού τραγουδήσουν τα κάλαντα οι σπιτονοικοκύρηδες τους δίνουν χρήματα και γλυκά.

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2016

Για την αγάπη που έστειλαν τα Ουράνια στις ζωές μας της

Τα Χριστούγεννα είναι μια εποχή για να μοιραζόμαστε στιγμές και αναμνήσεις που θα μας είναι πολύτιμες για πολλά χρόνια. Είναι μια δοκιμασία του χρόνου, ένας απολογισμός ψυχής .. είναι ένας καιρός για να δούμε τον κόσμο με μάτια γεμάτα αγάπη. Είναι ο καιρός για να θυμηθούμε πως ο κόσμος είναι γεμάτος από ανθρώπους σαν κι εμάς, και για να τους δούμε όπως πραγματικά είναι μέσα τους.

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2016

Η μαριονέτα

Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που
αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως.

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016

Η ομορφιά μας βρίσκεται στην ψυχή

Με την συνεχή μας ενασχόληση με την εξωτερική μας εμφάνιση, μήπως τελικά έχουμε ξεχάσει να «σουλουπώσουμε» λίγο και τον εσωτερικό μας κόσμο; Σκεφτείτε πως αν αφιερώναμε όσες ώρες αφιερώνουμε για την εμφάνιση μας, στο να
καλλιεργήσουμε το πνεύμα και την ψυχή μας τότε ο τρόπος που θα βλέπαμε την ζωή μας, ακόμα και την ομορφιά αυτή καθ’ αυτή, θα ήταν απόλυτα διαφορετικός.

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2016

Πόσο ζηλεύω αυτά τα παιδικά χρόνια

Τα χρόνια πέρασαν αλλά τίποτα δεν είναι αξιοζήλευτο σαν τα μικρά μας παιδικά χρόνια.
Τα τελευταία χρόνια συναντάμε όλο και περισσότερες περιπτώσεις βίας και άλλου είδους παιδικών καρτούν.
Πόσο ζηλεύω αυτά τα παιδικά χρόνια; Τα δικά μας
χρόνια που μας διασκέδαζαν με ωραία καρτούν , αγνά χωρίς βία και σκοτωμούς.

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2016

Παγκόσμια Ημέρα Αγάπης, η σημερινή.

Ας βάλουμε όλα τα άσχημα συναισθήματα, τις άσχημες σκέψεις και τα άσχημα λόγια που είπαμε στην άκρη.
Ας σκεφτούμε μόνο θετικά και τους λόγους που αγαπούμε τους ανθρώπους μας...
Ας αναλογιστούμε πόσο ποιοτικό χρόνο χάνουμε
με τους συντρόφους μας όταν ασχολούμαστε με το τι άσχημο θεωρούμε πως μας έχουν κάνει, αντί να σκεφτόμαστε γιατί είναι σημαντικοί για εμάς. Ας ξεκουράσουμε το μυαλό και τη καρδιά μας με το να αφήσουμε απλά τα αληθινά συναισθήματα να μας κυριεύσουν.

Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2016

Ομορφιές του Χειμώνα

Όταν η φύση αποφασίζει να πάρει τα πινέλα της και να ζωγραφίσει φτιάχνει έναν ακαταμάχητο παράδεισο, στον οποίο είναι δύσκολο να αντιγράψει ανθρώπινο χέρι. Όσο κι αν το νησιώτικο άσπρο-μπλε είναι από τους αγαπημένους μας χρωματικούς συνδυασμούς που θυμίζουν καλοκαίρι, πρέπει να παραδεχτούμε
ότι και οι αποχρώσεις του χειμώνα, όπως αποτυπώνονται στη φύση, δεν πάνε πίσω.

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2016

Όμορφες Αναμνήσεις μιας ζωής.

''Η καρδιά του ανθρώπου είναι ένα κουβάρι κάμπιες. Φύσηξε, Χριστέ μου, να γίνουν πεταλούδες.''
Ότι συναντάς στο ταξίδι της ζωής σου, γίνεται απόσταγμα, απόσταγμα καθαρό, απόσταγμα θρεμμένο από
την ίδια την καρδιά σου. Αυτά τα αποστάγματα είναι  μερικές από τις πιο πολύτιμες αναμνήσεις της ζωής μας. Μπορεί να είναι και η ίδια η ζωή μας, σαν μια μαυρόασπρη ταινία, ή μικρές κιτρινισμένες από τον χρόνο φωτογραφίες.

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2016

Μέρες Αγάπης της


Στις μέρες της Αγάπης που έρχονται θέλω μια ευχή να στείλω να ακουστεί ΔΥΝΑΤΑ...

Δεν υπάρχουν σύνορα στον ουρανό που να χωρίζουν θρησκείες, αλλά ούτε είδα σε άλλη χώρα άλλο χρώμα ουρανού…
Παντού υπάρχει το ίδιο χρώμα από τον Βορρά μέχρι τον Νότο και από την Ανατολή μέχρι Δύση..
Γιατί εμείς οι Άνθρωποι χωρίζουμε τον ουρανό???

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2016

Μήνας Χριστουγέννων ή καλύτερα μήνας Αγάπης.

Ο Δεκέμβριος από τους Ρωμαίους ήταν αφιερωμένος στον Κρόνο προς τιμήν του οποίου γιόρταζαν τα Σατουρνάλια που ξεκινούσαν από τις 17 του μηνός. Πίστευαν ότι στις 25 του μηνός ο Ήλιος αναγεννιέται και αποκτάει καινούργιες δυνάμεις. Γι αυτό και τότε
γιόρταζαν τα γενέθλια του αήττητου ήλιου.

Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2016

Χριστούγεννα…

Αφήστε την αγάπη να τρυπώσει στις καρδιές σας.
Δε θα μπορέσω ποτέ να καταλάβω τους ανθρώπους που παθαίνουν μελαγχολία τα Χριστούγεννα.
Τι τους φοβίζει και κλείνονται στο καβούκι τους κάθε χρόνο τέτοιες μέρες; Οι φωτισμένοι δρόμοι; Οι στολισμένες βιτρίνες; Οι γιορτινές μυρωδιές από

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016

Αν δεις ένα αστέρι να πέφτει, κάνε γρήγορα μία ευχή

Τα «πεφταστέρια» των Ωριωνίδων είναι από τα πιο γρήγορα, καθώς συχνά κινούνται με μεγάλη ταχύτητα έως 67 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο και αφήνουν έντονα ίχνη στον ουρανό. Η αυθόρμητη σκέψη όλων μας είναι να κάνουμε γρήγορα μία ευχή για να μην χαθεί η ευκαιρία.

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2016

Αχαριστία

Αχαριστία, μία έννοια την οποία έχω βιώσει στο έπακρο στη ζωή μου. Προσπάθησα να καταλάβω τον λόγο γιατί πρέπει να υπάρχει μέσα στην καθημερινότητα μας αυτό το συναίσθημα.
Γιατί άραγε οι
άνθρωποι φέρονται αχάριστα;
Πολλές απορίες  γεννιούνται και πολλές απόψεις.
Από την προσωπική μου εμπειρία έχω καταλήξει στο εξής συμπέρασμα.
Η Αχαριστία  έχει να κάνει με τα αποθέματα Αγάπης στη ψυχή κάθε ανθρώπου. Η ανιδιοτελής προσφορά σχετίζεται με την Αγάπη άνευ όρων και ανταλλαγμάτων.  Αν μία ψυχή δεν έχει πλούσια αποθέματα Αγάπης, τότε δεν μπορεί να δεχθεί και να αντέξει την Αγάπη που εισπράττει από κάποιον άλλον, που υπερέχει σε αυτό το σημείο.
Τελικά είναι ένα από τα μεγαλύτερα αμαρτήματα των ανθρώπων είναι και αυτό της αχαριστίας. Της αγνωμοσύνης προς όλους εκείνους που με τον τρόπο τους ή τις ενέργειές τους, έχουν βοηθήσει, στο να ξεπεράσουμε κάποιες δυσκολίες, κάποιους κινδύνους, ακόμα και κάποιες άσχημες στιγμές της καθημερινότητά μας. Αυτοί βρίσκονταν εκεί για μας. Πάντα με ανοιχτά τα αυτιά και την καρδιά να μας βοηθήσουν.  Όταν την ευημερία μας, την πρόοδό μας, την αποδίδουμε μόνο στις ικανότητές μας, στα τυπικά μας προσόντα, στη διπλωματία μας κι όχι στα ταλέντα που μας έδωσε ο Θεός, στους γονείς που φρόντισαν να μας μορφώσουν, στην κοινωνία που μας έδωσε τα εφόδια, στους φίλους και συνεργάτες που μας βοήθησαν ποικιλοτρόπως. Ανάλογα λοιπόν, το επίπεδο εξέλιξης της κάθε ψυχής, ανάλογη θα είναι και η αποδοχή της στα δώρα της προσφοράς των άλλων. Είναι αγνωμοσύνη να διαγράφουμε όλα όσα οι άλλοι έκαναν για μας, πολλές φορές μάλιστα με μεγάλο κόστος και να στρεφόμαστε εναντίον τους όταν γίνεται κάποιο σφάλμα. Είναι απάνθρωπο να θεωρούμε πως όλοι οι άλλοι είναι υποχρεωμένοι να μας υπηρετούν, να μας υπακούουν και συγχρόνως να δέχονται αδιαμαρτύρητα την κακή συμπεριφορά μας. Είναι όλα αυτά ένδειξη υπερεγωισμού, ναρκισσισμού, φαυλότητας. Η αχαριστία φανερώνει αρρωστημένο ψυχικό κόσμο. Όλες οι ευαισθησίες, τα καλά συναισθήματα, όλα εκείνα που κάνουν τον άνθρωπο να ξεχωρίζει από τα ζώα και να πλησιάζει στο «κατ' εικόνα και ομοίωση» έχουν νεκρωθεί, έχουν θαφτεί κάτω από τον όγκο της φιλαυτίας, της μικρότητας, την κενοδοξίας, της φιλοδοξίας και της ζήλειας. Κι ενώ τα ζώα δείχνουν πάντοτε την ευγνωμοσύνη τους σ' αυτούς που τα φροντίζουν, τα ευεργετούν, οι άνθρωποι πολλές φορές φέρονται με αγνωμοσύνη. Αρκετοί άνθρωποι,  βάζοντας υψηλούς στόχους ή επιθυμώντας να αποκτήσουν όσο το δυνατόν περισσότερα υλικά αγαθά, πέφτουν στο αμάρτημα της αχαριστίας. Εύκολα διακρίνει κανείς τον αχάριστο. Δεν έχει φίλους, οι συνεργάτες του δεν είναι ευτυχισμένοι, η συμπεριφορά του στους γύρω του είναι περιφρονητική. Απλά γιατί ποιος θα παραμείνει δίπλα σ' έναν αχάριστο που μόνο σκοπό έχει να παίρνει ό,τι του δίνουν οι άλλοι, χωρίς ποτέ κι αυτός να προσφέρει κάτι, έστω κι έναν γλυκό λόγο; Ποιος συνεργάτης νιώθει ευτυχισμένος έχοντας δίπλα του έναν άνθρωπο που στόχο έχει να εκμεταλλεύεται τα προσόντα των άλλων και να προβάλλει σαν δικό του έργο όλα όσα εκείνοι κάνουν; Πόσο θ' αντέξει κάποιος την περιφρονητική συμπεριφορά, ακόμα και αγαπημένου προσώπου όταν ποτέ δεν νιώθει ζεστασιά, θαλπωρή, αγάπη; Μεγάλη η αρρώστια της αχαριστίας. Γιατί δεν πληγώνει μονάχα όλους όσους έρχονται σ' επαφή με εκείνον που νοσεί. Βασανίζει αβάστακτα και τον ίδιο τον ασθενή που σε κάθε του βήμα βλέπει γύρω του ευτυχισμένους ανθρώπους, παρέες που γελούν και διασκεδάζουν,  φίλους να εμπιστεύονται τα προβλήματά τους, να συζητούν σαν αδέλφια. Και αναρωτιέται γιατί τον αποφεύγουν, γιατί νιώθει άβολα μαζί τους, γιατί δεν του σφίγγουν με θέρμη το χέρι. Κι ο εγωισμός του, τον εμποδίζει να δει την αλήθεια. Διακρίνει γύρω του μόνο εχθρούς, ανθρώπους που δεν μπορούν να εκτιμήσουν τα μεγάλα προσόντα του, άτομα που τον ζηλεύουν επειδή έχει πετύχει στη ζωή του. Μ' αυτές τις σκέψεις, μ' αυτά τα κριτήρια αντιμετωπίζει ο αχάριστος τα άτομα γύρω του. Δεν κάνει ποτέ αυτοκριτική αλλά ψάχνει στους άλλους να βρει λάθη κι ελαττώματα. Και μόλις γίνει κάποιο σφάλμα, κάποια παράλειψη, γίνεται άδικος, προσβλητικός, χωρίς ποτέ να σκεφθεί σε ποιον αποδίδει κατηγορίες, ύβρεις, απρεπείς χαρακτηρισμούς. Και μέσα από αυτή την επίθεση που κάνει, αισθάνεται την δικαίωση του ισχυρού, του δυνατού, του μεγάλου, αλλά μόνο για λίγες στιγμές. Τόσες, όσες αρκούν για να ξανανιώσει μόνος, παράταιρος, άδειος και σ’ ένα άβολο περιβάλλον γεμάτο γκρίνια και ψευτιά. Είναι αλήθεια να λυπάται κανείς τέτοιους ανθρώπους . Γιατί η αχαριστία δεν είναι μια αρρώστια όπως η γρίπη που θεραπεύεται γρήγορα χωρίς να αφήσει πίσω της σημάδια. Είναι μια ψυχική νόσος που συνεχώς μεγαλώνει, κυριεύει τον άνθρωπο και του καταστρέφει την ύπαρξη. Είναι χειρότερη και από την αρρώστια του καρκίνου, μιας και αυτός καταστρέφει μόνο την σάρκα, το σώμα, αφήνοντας αλώβητη την ψυχή, ενώ η αχαριστία φωλιάζει μέσα της και την νεκρώνει αφήνοντας το σώμα υγιές.
Και όπως είπε και ο Χριστός ευγνωμοσύνη οφείλουμε ακόμα και όταν μας προσφέρουν απλώς ένα «ποτήριον ψυχρού ύδατος».
Πάντως ο λαός λέει κάνε το καλό και ρίξ' το στο γιαλό.
Ο πατέρας μου, μου έλεγε, κάνε το καλό και βοήθα τους ανθρώπους, από τους 100 οι 98 μπορεί να φανούν αχάριστοι αλλά οι 2 που θα είναι ευγνώμονες θα σου το ανταποδώσουν σε τέτοιο βαθμό που θα αποζημιωθείς και για την αχαριστία των 98, και δεν εννοούσε μόνο υλική ανταπόδοση.

Καλό βράδυ και καλή εβδομάδα.

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016

Το χρώμα της σιωπής είναι αμφιλεγόμενο.

Είναι κόκκινο όταν σωπαίνεις, σωπαίνεις, σωπαίνεις, ενώ θα ήθελες να ουρλιάξεις!
Μοιάζει με κόκκινη, γυάλινη μπάλα, που, όταν φύγει από τα χέρια σου κάνει απίστευτο θόρυβο καθώς σπάει.. Και τα γυαλιά της πληγώνουν θύτες και
θύματα.

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2016

Η μόνη δύναμη του ανθρώπου είναι η ψυχή του.

Άνθρωποι απλά γεννιούνται και πεθαίνουν απ’ το δικό της απόθεμα. Εκατομμύρια ψυχές υπάρχουν σε όλο τον κόσμο, όμως κάθε μία είναι τόσο ξεχωριστή, όσο και η έκφρασή της. Σ’ αυτή την ζωή δεν υπάρχουν ίδιες ψυχές για να συγκριθούν, αλλά είναι έτοιμες να
συνυπάρξουν αρμονικά.
Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα. Η κατάθεση αυτής, ακόμα μεγαλύτερο. Μεγαλεία χτίζονται και γκρεμίζονται απ’ την ανυπέρβλητη δύναμή της.
Πόσο συχνά είναι πλέον, τα παραδείγματα ανθρώπων, που επιθυμούν το κακό των άλλων;
Πόσο μικρός ο αριθμός εκείνων, που αληθινά μοιράζονται τη χαρά των διπλανών τους;
Πόσο φτωχή κατάντησε η έκφραση, μπροστά στη ζήλια, την καχυποψία και την κακή προαίρεση;
Ποσό μικρόψυχοι γίναμε τελικά ΕΜΕΙΣ με την συνεχή δυσπιστία , ζήλια και μικροπρέπεια;
Καμία κρίση και καμία έλλειψη ρευστού δεν ευθύνεται για την κατάντια των ψυχών μας.
Και πάμε τώρα στο «ΕΓΩ» κι «ΕΣΥ», που κάνει το «ΕΜΕΙΣ».
Μακάρι να διαψευσθώ, όμως οι τακτικές του σήμερα είναι τόσο απλές. «Πατώ επί πτωμάτων» και «Με νοιάζει μόνο Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ.» Τελικά μόνο στην αποτυχία και τη δυστυχία οδηγούν όλα αυτά.
Απλές στρατηγικές και για ισοπέδωση κάθε ανθρώπινης αξίας, μόνο που υπάρχουν κι άλλοι πλανήτες πιο μοναχικοί. Γιατί εδώ;  Στον πλανήτη Γη που ανήκουμε, είμαστε πολλοί άνθρωποι, για να συμπορευόμαστε με ανθρώπους και για να γεννάμε την εξέλιξη σε όλους τους τομείς όχι την αυτοκαταστροφή με τα ίδια μας τα χέρια.
Όποιος επιθυμεί το κακό των άλλων, ή έστω χαίρεται με αυτό, τότε χρήζει άμεσης ψυχιατρικής στήριξης. Στόχος όλων είναι η ευτυχία. Γιατί απλά Ευτυχία χωρίς χαρά, δεν έρχεται ποτέ.
Μία λέξη και μία πράξη μας, μπορούν να αλλάξουν, έστω και στιγμιαία την κακή διάθεση κάποιου συνανθρώπου μας. Ας μην τσιγκουνευόμαστε και τα αυτονόητα λοιπόν και κυρίως μην αμαυρώνουμε τη φήμη μας ως Άνθρωποι ή καλύτερα Θεϊκά όντα, στο όνομα ενός κάλπικου εγωισμού, που ανώριμα πρωτοστατεί στις ζωές κάποιων από εμάς.
Γι’ αυτό, όσο περνάει απ’ το χέρι μας, ας τη χαρίζουμε, καθώς είναι δωρεάν κι αφορολόγητη.

Καλό βράδυ.

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2016

Αχαριστία

Καλησπέρα στα αγαπημένα μου φιλαράκια.
Αχαριστία, μία έννοια την οποία έχω βιώσει στο έπακρο στη ζωή μου. Προσπάθησα να καταλάβω τον λόγο γιατί πρέπει να υπάρχει μέσα στην καθημερινότητα μας αυτό το συναίσθημα.
Γιατί άραγε οι άνθρωποι φέρονται αχάριστα;

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2016

Η ιδέα και εντύπωση είναι τα μόνα που μετρούν στην καθημερινότητά μας.

Θα χανόμουν χωρίς αυτή τη ζωή, χωρίς τη σιγουριά ότι εκείνο που ήθελα το έκανα κι αν ήθελα , πάλι θα το ξανάκανα.
Η ιδέα και εντύπωση είναι τα μόνα που μετρούν στην καθημερινότητά μας.
Η επίγνωση της κατωτερότητας και της λειψής σου φύσης είναι οι μόνοι εφιάλτες που μας ακολουθούν καθημερινά.

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2016

Έχασαν την έννοια

Αυτή η ανάρτηση της Stella Smila είναι ένα σχόλιο που έγραψε στο Face bookσε ένα δικό μου άρθρο. Την δημοσιεύω ειδικά για τους φανατικούς αντιφεϊσπουκάδες και είναι πολλοί.
Stella Smila  Δυστυχώς δεν υπάρχει λόγος, εκτός ότι οι σημερινοί άνθρωποι έχασαν την έννοια της αγάπης, της αξιοπρέπειας , της συγχώρησης , της φιλίας κλπ. κλπ.. Τι περιμένετε από ένα κόσμο που ο μόνος λόγος είναι να παρακολουθεί τι κάνει ο ένας και τι κάνει ο άλλος. 

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2016

Φίλοι στο διαδίκτυο

Το διαδίκτυο μας προσφέρει τη δυνατότητα να επικοινωνούμε πολύ πιο εύκολα με τους γνωστούς μας σε σύγκριση με παλαιότερες εποχές που δεν υπήρχε το μέσο αυτό αλλά κυρίως μας βοηθάει να γνωρίσουμε νέους ανθρώπους. Δεν είναι λίγες οι φορές που άτομα επικοινωνώντας με
αγνώστους στον κυβερνοχώρο αναπτύχθηκε μια αξιοσημείωτη συμπάθεια μεταξύ τους με αποτέλεσμα να γίνουν διαδικτυακοί φίλοι.

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2016

Τι διαφέρει η Γνώση από τη Σοφία

Επιστροφή και πάλι μετά την υποχρεωτική απουσία, λόγω ελλείψεως διαδικτύου με μια οφειλόμενη ανάρτηση, απάντηση.
Έγραψα και μίλησα για την γνώση πολλές φορές, αλλά θα σταματήσω να το κάνω και το δηλώνω δημόσια. Ο Λόγος είναι μια ανώνυμη ανάρτηση που βρήκα περιπλανώμενος στο διαδίκτυο. Σας την παραθέτω ατόφια.


Πέμπτη 25 Αυγούστου 2016

Ἡ θεωρία τῆς ζεστῆς σοκολάτας!

Μερικοί ἀπόφοιτοι μιᾶς σχολῆς μέ καλές πλέον δουλειές συζητοῦσαν γιά τίς ζωές τους σέ μία γιορτή σχολικῆς ἐπανένωσης. Ἀποφάσισαν νά ἐπισκεφθοῦν τόν παλιό τους καθηγητή συνταξιοῦχο πλέον πού πάντοτε ἦταν πηγή ἔμπνευσης γι' αὐτούς.
Κατά τήν ἐπίσκεψη ἡ συζήτηση περιστράφηκε γύρω ἀπό τα΄παράπονά τους γιά τή δουλειά, τή ζωή καί τίς σχέσεις μέ τούς ἄλλους. Ὁ καθηγητής τούς ἔφερε ζεστή σοκολάτα

Σάββατο 20 Αυγούστου 2016

Ταξιδεύοντας


Το κάθε ταξίδι έχει τις δικές του προϋποθέσεις, αυτό είναι γνωστό σε όλους μας. Δεν είναι όμως όλοι οι άνθρωποι ταξιδιάρηδες από πεποίθηση, είναι όμως εξ ανάγκης. Για μερικούς νοείτε ταξίδι ακόμα και η μετάβαση απ’ το χωριό στην πόλη για ψώνια. Πόση προετοιμασία χρειάζεται ακόμα και αυτό το «ταξίδι»;
Αλληγορική η εικόνα της σημερινής ανάρτησης του Πυθαγόρα. Ξεκινάς ένα ταξίδι στο πέλαγος ή έτσι νομίζεις και καταλήγεις να ταξιδεύεις σε μια λίμνη, που την περνάς και περπατώντας.  
Ένα ταξίδι είναι και η ζωή του κάθε ανθρώπου, με προορισμό δεδομένο τον τάφο του, είμαστε όμως προετοιμασμένοι;