Η πορεία στην ζωή μου δίδαξε ότι ήρθα σ αυτόν τον κόσμο για να διαφυλάξω τον ίδιο τον εαυτό μου κατά πρώτον, για να μπορέσω να πράξω το έργο μου στην πορεία ζωής μου
Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, Δανός συγγραφέας είπε:
“Το να ζεις μόνο δεν είναι αρκετό, είπε η πεταλούδα. Πρέπει να έχεις λιακάδα, ελευθερία και ένα μικρό λουλούδι.”
Η ζωή κάθε ανθρώπου, ειπωμένη αληθινά, είναι ένα μυθιστόρημα
διαφορετικό από τον έναν, στον άλλο. Όμως όλοι μας ήρθαμε σ αυτό τον κόσμο για ένα μοναδικό σκοπό, για μια δοκιμασία, για ένα έργο που πρέπει να ολοκληρώσουμε.. Καλώς ή κακός, το πιστεύετε ή όχι, όλοι μας ήρθαμε σ αυτή την ζωή να μάθουμε κάποια πράγματα. Αν δώσουμε προσοχή σ αυτό και μάθουμε, γρήγορα θα λάβουμε το χρίσμα της επιτυχίας και δεν θα χρειαστούν άλλες δοκιμασίες στην ζωή μας. Η ζωή μοιάζει να είναι μια γρήγορη εναλλαγή από πολυάσχολα τίποτα γύρο μας. Υπάρχουν πάντα κάποιοι άνθρωποι που απαιτούν τα πάντα από τη ζωή και όμως δε μπορούν να συμβιβαστούν με την ηλιθιότητα και τη σκληρότητά της ίδιας της ζωής.
Το να ζεις είναι το πιο σπάνιο πράγμα στον κόσμο. Οι περισσότεροι άνθρωποι απλά υπάρχουν, αυτό είναι όλο, δεν ζουν, σέρνονται πίσω από τα λάθη τους, από το εγώ τους. Ούτε εγώ είμαι αλάνθαστη και τέλεια, προσπαθώ με όλες τις δυνάμεις μου να μην παρασύρομαι, αφουγκράζομαι την φωνή της ψυχής μου, όχι του μυαλού μου. Γιατί το μυαλό μας είναι η καταστροφή μας.
Το μυαλό μας, ανταγωνίζεται την ψυχή μας και μας οδηγεί συνεχώς σε λάθη. Λάθει που όλοι μας ζούμε καθημερινά ακούγοντας το μυαλό μας να πάλετε , να φωνάζει πώς να ελιχτούμε στο πρόβλημα της ημέρας μας. Η πραγματική λογική είναι η φωνή της ψυχής μας… Μάθε να την ακούς.
Η ζωή ενός ανθρώπου είναι ενδιαφέρουσα κυρίως όταν έχει αποτύχει. Γιατί αυτό σημαίνει ότι προσπάθησε να ξεπεράσει τον εαυτό του. Άρα δεν είναι χαμένος , δεν είναι αποτυχημένος σ αυτή την ζωή, ανέβηκε ένα σκαλοπάτι επιτυχίας, τόλμησε πάνω από τα όρια του, δεν φοβήθηκε την ήττα …
Στην μικρή πορεία της ζωής μου, μιας που διανύω την τελευταία δεκαετία μου, έμαθα πολλά, φοβήθηκα πάρα πολλά και σκέφτηκα να σας τα γράψω απλά και με ωραία κομψά λόγια… Αυτό που με δίδαξε το 2025 είναι, να μην φοβάμαι να αφήσω ανθρώπους πίσω μου, που ποτέ δεν με διάλεξαν πραγματικά, που δεν με σεβάστηκαν ποτέ γι αυτό που είμαι.. Αυτός που όλους μας αξίζει είναι… Να μας αγαπάν για τον εαυτό μας.
Μην φοβάσαι να ζεις μόνος, έχεις χρόνο για τον εαυτό σου.
Για σκεφτείτε λίγο, πόσες φορές δεν βρεθήκατε σ αυτό το διάλογο μπροστά;
Πόσες φορές το είδαμε αυτό το, έλα μωρέ δεν πειράζει …
Μεγαλώσαμε πια δεν πειράζει …
Μερικές φορές φίλοι μου παρακουράζει ή θα έλεγα παρά πειράζει …
Να μην σε σέβονται, να μην σε εκτιμούν , να σε προσβάλουν, να μην εκτιμούν την προσφορά σου, αλλά κυρίως πειράζει η αχαριστία του κόσμου …
Ένα ρητό αναφέρει: «Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός εκ του ευεργετηθέντος αχαρίστου».
Έτσι και εγώ τόσο απλά… Όσα και αν έζησα, όσα και άκουσα, όσα και αν είδα, τρία πράγματα φοβήθηκα, πιο πολύ «Την διπροσωπία, την αχαριστία και την κακία»
Μάθε ότι η πορεία της ζωής είναι πολύ μικρή και δεν γνωρίζουμε πότε θα τελειώσει, μάθε να ζεις το τώρα, σαν να μην υπάρχει αύριο, μην περιμένεις να σ αγαπήσουν με το να δίνεις κομμάτια από την ζωή σου, όσο δίνεις σ αγαπάνε, άμα σταματήσεις να δίνεις .. δεν υπάρχουν … έφυγαν. Για να καταλάβετε πόσο απλό είναι…
Εσύ που δίνεις όλη την ώρα.
Δίνεις αγάπη, δίνεις κατανόηση, δίνεις χρόνο από την ζωή σου.
Δίνεις ακόμα και τις σιωπές σου,
Και είσαι απ αυτούς που δεν ζητάς ποτέ πίσω κάτι… Μα ποτέ..
Μα… μέσα σου, έχεις κουραστεί, έχεις κουραστεί και κανείς, μα κανείς δεν το βλέπει αυτό, γιατί σ έχουν συνηθίσει να είσαι πάντα εκεί.
Δυνατός, ήρεμος και πάρα πολύ δοτικός.
Πες μου κάτι ….
- Ποιος είναι εκεί όταν εσύ λυγίζεις;
- Όταν εσύ παλεύεις μόνο σου;
Μμμ ;;;; ποιος ;;;; κανείς μόνη ή μόνος, τόσο απλό είναι…
Και να θυμάστε ….
Οι άνθρωποι δεν κοιτάνε αν είσαι καλός ή κακός άνθρωπος, πολύ απλά κοιτάνε αν τους είσαι ακόμα χρήσιμος. Ξεκάθαρο συναίσθημα…
Όταν πληγώνεις ένα καλό άνθρωπο, εκείνος δεν θα επιδιώξει να σε βλάψει, απλά θα απομακρυνθεί σιωπηλά …
Ωστόσο η απώλεια ενός καλού ανθρώπου, θα βλάψει εσένα.
Οι σχέσεις με ανθρώπους που έχουν δοτικό χαρακτήρα, καλοσύνη, και ακεραιότητα, είναι πολύτιμες, και η απώλειά τους αφήνει ένα κενό που δύσκολα γεμίζει.
Εκτίμησε τους καλούς ανθρώπους στην ζωή σου, πριν είναι αργά.
Μπορεί να πιστεύεις ότι αυτό είναι εκδίκηση, αλλά το να κόβω ή να βγάζω ανθρώπους από την ζωή μου, δεν σημαίνει ότι τους εκδικούμαι ή τους μισό.
Σημαίνει επιτέλους ότι άρχισα να σέβομαι και εμένα την ίδια … γιατί;
Όλοι αυτοί που με τόση ευκολία σχολιάζουν και επικρίνουν την ζωή σου, ή τις επιλογές σου, όταν εσύ βασανιζόσουν και υπέφερες, ήταν στα σπίτια τους και στις δουλειές τους. Ασχολούμενη αποκλειστικά με τον εαυτό τους, σε θυμήθηκαν μοναχά, για να σε κρίνουν.
Τις άλλες στιγμές της ζωής σου, ήταν εκκωφαντικά απόντες και να σου πω και κάτι άλλο;
Τι άλλαξε στην δική σου ζωή όταν οι άλλοι σε κακολογούσαν και σε σχολίαζαν;
Τίποτα απολυτός…
Γι αυτό μην αφήνεις κανέναν να μπαίνει στην ζωή σου και αδιάκριτα να κλέβει το χαμόγελό σου, γιατί κανείς δεν ξέρει τι σου κόστισε για να τα κτίσεις και να το κρατήσεις ζωντανό στο πρόσωπό σου.
Μην νευριάζετε για αυτούς που μιλάνε άσχημα για εσάς, πρέπει να μιλάνε για σας, γιατί όταν μιλάνε για αυτούς, δεν τους ακούει κανένας … ανύπαρκτα όντα..
Το βράδυ της παραμονής του νέου έτους μαζευόμασταν για να κόψουμε την βασιλόπιτα, με κάθε κομμάτι πίττας η μητέρα μου έδινε και μια συμβουλή.
Σε μένα κάθε χρόνο η μητέρα μου έλεγε το ίδιο, μα το ίδιο τροπάριο, (έτσι το έλεγα μικρή), λες και γνώριζε ότι πρέπει κάτι να αλλάξω στον χαρακτήρα μου…
«Άσε τον κόσμο να λέει, να κρίνουν, να σ ερμηνεύουν, να σε κουτσομπολεύουν.
Οι γνώμες τους , δεν είναι δική σου ευθύνη.
Οι γνώμες τους, είναι η δική τους ενοχή…
Εσύ μείνε αληθινή, γεμάτη αγάπη και αυθεντικότητα για τους ανθρώπους.
Ό,τι και αν πουν, Ό,τι και αν κάνουν, μην αμφιβάλεις ποτέ για την αξία σου και την ομορφιά της αλήθειας σου. Αυτή είσαι…
Συνέχισε να λάμπεις όπως μόνο εσύ ξέρεις και άφησε τους, να πνίγονται στην ζήλια τους.»
Προς Θεού, η ζήλια δεν είναι από μίσος ή κακία απαραίτητα, είναι ένα συναίσθημα από ανθρώπους που θέλανε να είσαι πάντα από κάτω, να μην σε θαυμάζουν οι γύρο σου, να μην είσαι δυναμικός, να είσαι κάτω από αυτούς, να είσαι άχρηστος, ακοινώνητος, να μην έχεις φίλους, να μην ανέβης πιο ψιλά, ήθελαν εκείνη να έχουν το πάνω χέρι. Επειδή είσαι ικανό άτομο, σ όλα και μέρα με την μέρα πας πιο πάνω, πιο αγαπητός, φτάνεις στόχους, εκπέμπεις εμπιστοσύνη, εκπέμπεις θετική ενέργεια, επιβιώνεις μόνος σου, εκπέμπεις δύναμη, βοηθάς χωρίς αντάλλαγμα, όλοι σε θέλουν..
Αυτό είναι το συναίσθημα της ζήλιας.
Η ζήλια είναι από ανθρώπους που παρέμειναν όπως ήταν πριν 20 χρόνια, ενώ εσύ ξέφυγες, ανέβηκες τόσο ψιλά που δεν μπορούν να το διαχειριστούν, ότι δεν τους έχεις ανάγκη, τους πονάει... Γι αυτό συνέχισε να ανεβαίνεις, και όλα θα πάνε καλά.
Μάθε στην ζωή σου να λες «όχι» σε ότι σε πιέζει, σε πονά, σου στερεί την ελευθερία σου και πάνω απ όλα να αγαπάς τον ίδιο σου τον εαυτό, να είσαι αυτό που θέλεις να είσαι ..
Ο εαυτό σου.
Ο Αλμπέρ Καμύ, Γάλλος συγγραφέας είπε πολύ σοφά
“Ζωή είναι το άθροισμα των επιλογών μας.”

















