Πόσο όμορφα φεύγει ο Οκτώβριος.

 

Σε λίγες μέρες φεύγει ο Οκτώβριος. Πέρασαν οι μεγάλες μέρες τελειώνουν οι χαριτωμένοι μήνες του καλοκαιριού, θάλασσα , ήλιος , φωτεινά χρώματα … Αλίμονο, έρχονται άλλα καλύτερα , ξέρει τι κάνει η Φύση, μας χαρίζει μια δεύτερη άνοιξη. 
Να… μόλις  αρχίζουν τα φύλλα από τα δέντρα να κιτρινίζουν, πέφτουν καλύπτοντας την Γη με ένα χαλί από φύλλα. Προστατεύει τις ρίζες των δένδρων και τις δυναμώνει με το λίπασμα από τα φύλλα.  Το φθινόπωρο δεν είναι απλά μια εποχή, είναι μια ανάσα, μια παύση στη βιασύνη της ζωής, καλυμμένο με ζεστά όμορφα χρώματα, παρμένες αποχρώσεις από το ουράνιο τόξο.

Όλη η ομορφιά της φύσης απλώνετε γύρο μας , σαν να μας  πέταξε ο Δημιουργός μας χρυσόσκονη με ζεστά γήινα χρώματα, ένας πίνακας ζωγραφικής με αμύθητη αξία.
Στρέφω το βλέμμα μου δεξιά κι αριστερά και σαγηνεύομαι απ' τις αποχρώσεις του κίτρινου, κόκκινο, πορτοκαλή, καφέ και το λαδί το χρώμα της ελιάς .. Το φθινόπωρο είναι η εποχή που η φύση απογυμνώνεται, αφήνοντας πίσω της ότι δε χρειάζεται και περιμένει την άνοιξη, για να φορέσει τον καινούργιο φωτεινό μανδύα της με φανταχτερά όμορφα χρώματα.
Αυτή η εποχή έχει εμπνεύσει χιλιάδες ζωγράφους, ποιητές, λογοτέχνες και σκηνοθέτες, επειδή έχει μια μοναδικά μελαγχολική και νοσταλγική νότα.
Τα φύλλα που πέφτουν, οι πιο κρύες θερμοκρασίες, τα πιο μουντά χρώματα, δένδρα γυμνά που νομίζουμε σαν να πέθαναν, τα ρομαντικά τοπία, όλα αυτά πλέκουν γύρο μας μια δική της ομορφιά. Το φθινόπωρο είναι μια εποχή που ξυπνά συναισθήματα και αισθήσεις. Ο ήλιος έκανε ένα βήμα πίσω, τα φύλλα έπεσαν να κοιμηθούν και το φθινόπωρο ξύπνησε. Είμαι τόσο χαρούμενη που ζω σε μια χώρα όπου υπάρχει ο Οκτώβρης με όλες αυτές τις ομορφιές του…

 Άλλο ένα φθινόπωρο έφτασε, άλλη μία σελίδα που γυρνά και φεύγει. Αφήνοντας όμορφες σκέψεις στο μυαλό μου …
Πόσο όμορφα γερνούν τα φύλλα των δένδρων..
Πόσο γεμάτες χρώμα και φως είναι οι τελευταίες μέρες του Οκτώβρη , σαν να  κουβαλά περισσότερη χρυσόσκονη στην τσέπη του από κάθε άλλη εποχή...
Πόση Αρμονία έχει το φθινόπωρο και
Πόση λάμψη καλύπτει τον ουρανό του…
Από μικρή με μάγεψαν οι μάγισσες του φθινοπώρου, σαν να φυλάκισαν την ψυχή μου αιώνια. Πόσο θα ήθελα να ήμουν βροχή να άγγιζα τα φύλλα του ή ακόμα να ήμουν πουλί που θα πετούσα γύρο – γύρο να καμαρώνω το μεγαλείο του και τα όμορφα χρώματα του. 
Μην σας τρομάζουν τα πεσμένα φύλλα του δεν είναι νεκρά… Όποιος πιστεύει ότι τα πεσμένα φύλλα είναι νεκρά δεν τα έχει δει ποτέ να χορεύουν στον πέρασμα του ανέμου, λες και χορεύουν ένα δικό τους σκοπό ευχαριστώντας την Θεά Φύση που τους χάρισε αυτή την ομορφιά με τόσο έντονο χρυσό χρώμα όπως αρμόζει στο βασιλικό μεγαλείο του. 
Καλό Φθινόπωρο φίλοι μου και αποδράσετε όποτε έχετε χρόνο να ζήσετε αυτή την μαγεία της φύσης μας.