Καλώς ήρθες Οκτώβριε !

Καλό μήνα… Αύριο, πρώτη μέρα του Οκτώβρη, ξυπνήσαμε με καιρό αληθινά φθινοπωρινό. 

Μα είδη περάσαμε φθινοπωρινές ημέρες, τις πρώτες βροχές, την πρώτη ψύχρα. Ούτε κατάλαβα πότε πέρασε ο Σεπτέμβρης.
Αγαπώ το φθινόπωρο, κι όχι μόνο αυτό. Αγαπώ την αλλαγή των εποχών, κι εκεί κάπου προς το τέλος της καθεμιάς είμαι τόσο μα τόσο έτοιμη για την επόμενη. Απολαμβάνω τα φθινοπωρινά πράγματα, και μιας κι ο Σεπτέμβρης στην Ελλάδα είναι ακόμα καλοκαίρι, ξέρετε πότε είναι ώρα ν' αρχίσουμε τα φθινοπωρινά πράγματα; Τώρα… Για αρχή, αποχαιρετώντας το Σεπτέμβρη, πίνοντας μια ζεστή σοκολάτα, και στο σπίτι ετοιμάζουμε την επιστροφή του ζεστού τσαγιού. 

Συλλέγω.....
Χρώματα πλούσια άφθονα υπέροχα φωτεινά!
Χρυσάφια μοιάζουν στο ραφάκι των ματιών...
Δεν συμμερίζονται, ανθρώπινη κατάντια του
καιρού μας!
Στέλνουν μηνύματα, σωρό...
Λάμψεις, σαν του φάρου στα σκοτάδια!
Αν μπορείς να δεις....
Αναμειγνύονται, τα πάνω με τα κάτω...
Συντηρούνται, ακόμα, με το Φθινοπωρινό αεράκι!
Προλαβαίνω, να μαζέψω....
Μ΄ ανοιχτή αγκαλιά, γεμίζω ότι πέφτει από ψηλά...
περαστικά πετούμενα, κιτρινοκόκκινα φύλλα,
σύννεφα πούπουλα ταξιδιάρικα!
Κλωστή μεταξωτή δένω στο αύριο, με το σήμερα,
που δέθηκε από το χτες....
Μαζεύω χρώματα και μυρωδιές
Πουλώ όνειρα μ΄ ελπίδες μέσα....

Τσάμπα πράμα !!!!
Φθινόπωρο έχει η καρδιά και δε μπορείς να ζήσεις, είσαι αγέρας κι όπου βρεις, φύλλα θα τα σκορπίσεις...
Δίπλα στο γλυκό Σεπτέμβρη, ο οποίος σε προσωπικό επίπεδο μου φέρνει πολλές γιορτές και γενέθλια αγαπημένων, στέκεται ο Οκτώβρης και με κοιτά.
Είναι χαμογελαστός και μου κλείνει το μάτι.
Δεν θέλω άλλους εφιάλτες για μέρες που ξημερώνουν χειρότερες. Θέλω να κρατηθώ στη φωτεινή πλευρά γιατί αυτό με κάνει να νιώθω ήρεμη και ασφαλής. Θέλω να περιμένω το χειμώνα με χαρά, γιατί θα φέρει κι άλλες γιορτές, θα μας πάει σε θέατρα και μουσικές σκηνές, θα μας φέρει πιο κοντά για να ζεσταθούμε.
Καλό μήνα φίλοι μου… Με χαμόγελο στα χείλη για όλους ...

Οι μικρές χαρές της ζωής

Οι μικρές χαρές της ζωής μας σας το είχα γράψει το 2010, σας θυμίζω ξανά είναι αυτές που φέρνουν την ευτυχία, το πιο φτηνό πράγμα στον κόσμο είναι η ευτυχία, γιατί η ευτυχία βρίσκετε σε μικρά καθημερινά πράγματα, που ο καθένας μας μπορεί να κάνει.
Όμως όσο και φτηνή να είναι η ευτυχία δεν μπορεί να την αγοράσει ο καθένας, και αυτό γιατί η ευτυχία δεν είναι για όλους τους ανθρώπους η ίδια, άλλος είναι ευτυχισμένος όταν έχει πολλά χρήματα, άλλος είναι ευτυχισμένος όταν είναι ερωτευμένος, και άλλος είναι ευτυχισμένος όταν έχει την υγεία του.
Για τον καθένα η ευτυχία έχει και διαφορετικό δρόμο, όμως ευτυχία είναι μέσα στις μικρές χαρές της ζωής, που τις περισσότερες φορές δεν στοιχίζουν τίποτα, όμως σε κάνουν να χαμογελάς και να έχεις την ψυχή σου ήρεμη και γαλήνια.
Μερικά πράγματα που δεν τούς δίνεις σημασία μπορούν να δώσουν μεγάλη χαρά στη ζωή σου. Απόλαυσε τις μικρές χαρές της ζωής !
Ξύπνησε νωρίς για να δεις την ανατολή του ήλιου και πως η νύχτα γίνεται μέρα.
Σκέψου αυτούς που αγαπάς , που σε αγαπούν , που σε βοηθούν και να χαίρεσαι που είχες την τύχη να τους συναντήσεις.
Παρατήρησε πως κινούνται τα σύννεφα , τα κύματα της θάλασσας , τα λουλούδια του κήπου σου.
Χαμογέλα! Απόλαυσε την μυρωδιά των λουλουδιών, του φρέσκου γλυκού , του αρώματος σου, στιγμές χαράς και αγάπης που ο άλλος σου χαρίζει και εσύ απλά αρνείσε να το δεις. Γεύσου ένα κομματάκι σοκολάτας. Παρατήρησε την αγαπημένη σου ενώ κοιμάται.
Θυμήσου ότι έχεις ένα σώμα : Ανέπνευσε βαθειά , κάνε γυμναστική, κάτσε πάνω στις μύτες των ποδιών σου.
Θυμήσου κάποια παιδική επιθυμία σου. Ποτέ δεν είναι αργά για να την πραγματοποιήσεις.
Ντύσου με φωτεινά με ζεστά χρώματα.
Κάνε την ζωή κάποιου ευχάριστη έστω και για μια μέρα.
Δεν χρειάζονται πολλά : Ένα χαμόγελο, μερικές καλές λέξεις, μια σωστή χειρονομία.
Σβήσε από την μνήμη σου την κακία ορισμένων.
Κάθισε δίπλα στην θάλασσα και άφησε το κύμα να σου χαϊδεύει τα πόδια.
Πήγαινε στον κινηματογράφο και απόλαυσε μια ταινία που σου αρέσει.
Άκουσε τα τραγούδια που προτιμάς. Άφησε τον εαυτό σου να παρασυρθεί από την αγαπημένη σου μελωδία, να θυμηθεί πράγματα που σε έχουν εντυπωσιάσει.
Τηλεφώνησε σε έναν φίλο που είχες καιρό να ακούσεις.
Διώξε το στρες της δουλειάς σου, κάνε πράγματα που σου δίνουν χαρά.
Βάλε σκοπό στην ζωή σου πρώτα την δική σου χαρά, όσο και αν σου φαίνεται εγωιστικό αυτό. Γιατί αν εσύ είσαι χαρούμενος θα αντιμετωπίζεις την ζωή με άλλο μάτι, τα προβλήματα θα λύνονται μαγικά, η θλίψη θα παραχωρεί την θέση της στην ευτυχία, και έτι απλά θα κάνεις όλους γύρο σου ευτυχισμένους.
Γράψε πάνω σε ένα χαρτάκι το πόσο αγαπάς τον άνθρωπο σου και βάλτο κρυφά μέσα στην τσέπη του, στείλε του ένα μήνυμα απλό με μια μαγική λέξη.
Δοκίμασε να κάνεις κάτι καινούργιο: Να τραγουδήσεις, να ασχοληθείς με ένα άθλημα, να οδηγήσεις ένα ποδήλατο, να γευτείς ένα φαγητό ή γλυκό γεμάτο θερμίδες.
Περπάτα μέσα στην βροχή. Κοίτα τον ουρανό, αισθάνσου τις στάλες τις βροχής. Μην βιάζεσαι. Δεν θα πάθεις τίποτε είναι μόνο λίγο νερό!
Ετοίμασε τις αποσκευές σου και φύγε για διακοπές κλείνοντας το κινητό σου έστω και για ένα σαββατοκύριακο, μην τρομάξεις αν δεν το έχεις κάνει ποτέ. Πάντα υπάρχει η μία φορά και αυτή η μία φορά μπορεί να είναι και η μοναδική ευκαιρία χαράς που την χρωστάς στον εαυτό σου.
Αισθάνσου πως ζεις και υπάρχεις το οφείλεις στον εαυτό σου!!

Συγκινητική συνέντευξη με ένα πρώην αδέσποτο.

Κάθε σκύλος, όπως και κάθε άνθρωπος, έχει τη δική του ιστορία να σας πει.
Άλλοι είναι ευτυχισμένοι και άλλοι όχι. Σε μια άκρως συγκινητική συνέντευξη με ένα πρώην αδέσποτο, ανοίγει την καρδιά της και μιλάει για τους καινούριους της φίλους αλλά και για τη ζωή της που άλλαξε…
Καλησπέρα. Θα ήθελα πρώτα απ’ όλα να σε ευχαριστήσω για την ευκαιρία που μου δίνεις να πω την ιστορία μου δημόσια. Οι άνθρωποι πολλές φορές δεν καταλαβαίνουν πόσο δύσκολη ζωή περνάμε και κάτω από τι αντίξοες συνθήκες μπορεί να επιβιώνουμε. Οι άνθρωποί μου με ονόμασαν Ζιζέλ, είμαι 2 χρονών, μικρόσωμη και πολύ καλομαθημένη. Ζω με την οικογένειά μου και είμαι πολύ ευτυχισμένη. Βέβαια, τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι...

Όταν γέννησε εμένα και τα πέντε μου αδερφάκια η οικογένειά της αποφάσισε πως δεν μας ήθελε κι έτσι μας παράτησαν μακριά από τη μαμά μας κάπου σε έναν κάδο σκουπιδιών. Ήταν πολύ δύσκολα. Πεινούσαμε, φοβόμασταν και δε μπορούσαμε να καταλάβουμε τι συνέβαινε. Κλαίγαμε συνέχεια. Νομίζω πως ήταν οι πιο δύσκολές στιγμές της ζωής μου.
Και τότε σε βρήκε η οικογένειά σου;
Μας βρήκε μια καλή κυρία και μας μάζεψε. Δυστυχώς, όμως, δε μπορούσαμε να μείνουμε όλοι μαζί της γιατί είχε ήδη έναν σκύλο και έμενε σε διαμέρισμα. Κράτησε ένα από τα αδερφάκια μου και τους υπόλοιπους μας πήγε στο κυνοκομείο.
Εκεί ζούσαν και άλλοι σκύλοι μικροί και μεγάλοι. Κάπου κάπου έρχονταν και καινούριοι και καμιά φορά έρχονταν άνθρωποι για να μας δουν. Μερικές φορές υιοθετούσαν κιόλας κάποιον από εμάς και τότε χαιρόμασταν όλοι και ελπίζαμε πως μια μέρα θα έρθει και η σειρά μας. Υπήρξαν βέβαια και κάποιες περιπτώσεις που κάποιος υιοθετήθηκε και επέστρεψε μετά από λίγες μέρες… Νομίζω πως αυτό είναι από τα χειρότερα πράγματα που μπορεί να ζήσει κανείς. Να σου δώσουν την ελπίδα πως όλα θα πάνε καλά και να σου την πάρουν πίσω. Δεν μπορώ ούτε να το φανταστώ.

Πώς ήταν η ζωή στο κυνοκομείο;
Δύσκολη. Πολλές φορές κοιμόμουν νηστική γιατί δεν υπήρχε αρκετή τροφή για όλους μας. Βλέπεις οι άνθρωποι που μας φρόντιζαν έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν, αλλά ήμασταν πολλοί και το φαγητό δεν έφτανε πάντα.
Μια Κυριακή ήρθαν στο κυνοκομείο μια κυρία και ένας κύριος να μας δουν από κοντά. Εγώ δεν τους έδωσα καμία σημασία και συνέχισα να παίζω με τα άλλα σκυλάκια. Βλέπεις, δεν ήθελα να ελπίζω πως θα βρεθεί κάποιος να με υιοθετήσει γιατί φοβόμουν πως ακόμη κι αν με υιοθετούσαν, θα με επέστρεφαν όπως τους άλλους φίλους μου. Τότε η κυρία Άντυ (η κυρία που με φρόντιζε) με σήκωσε και με πήγε στο αυτοκίνητό τους! Εγώ τρόμαξα πολύ! Κάπου μέσα μου χαιρόμουν, αλλά φοβόμουν πως μετά από λίγο δεν θα με θέλουν πια.
Τελικά, όμως, έμεινες μαζί τους;
Ναι, και είμαι πολύ ευτυχισμένη...

Στο καινούριο μου σπίτι είχα καθαρό νερό, καλό φαγητό, παρέα, βόλτες και δικό μου κρεβάτι. Τους δύο πρώτους μήνες γνώριζα συνέχεια καινούριο κόσμο και κατουριόμουν από τη χαρά μου. Δεν άργησα να τους πάρω τον αέρα και όλοι με αγαπούσαν.
Τέλος καλό, όλα καλά, δηλαδή!
Όχι ακριβώς… Μετά από λίγο καιρό αρρώστησα, και οι δύο καλοί κύριοι με τρέχανε συνέχεια στους γιατρούς. Κάποιες φορές άκουγα την κυρία που έκλαιγε και στενοχωριόμουν κι εγώ. Αν δεν την είχα δεν ξέρω αν θα τα κατάφερνα τότε. Αλλά τελικά έγινα καλά. Τώρα τρέχω, παίζω και ξαπλώνω με τις ώρες στους καναπέδες του σπιτιού. Τα πρωινά σηκώνομαι πρώτη και πάω στο κρεβάτι τους, χώνομαι κάτω από τα σκεπάσματα τους και τους πειράζω για να ξυπνήσουν. Τώρα πια έχω οικογένεια, δεν μου λείπει τίποτα, με αγαπάνε και με φροντίζουν. Μου παίρνουν και δωράκια, εγώ όμως προτιμώ να παίζω με τις κάλτσες τους. 

Τώρα πια έχω μπαμπά και μαμά, βλέπουμε μαζί τηλεόραση, κοιμόμαστε μαζί κάνουμε ταξίδια μαζί. Δεν πειράζει που η μαμά μου δεν γαβγίζει, εγώ την αγαπώ! Την αγαπώ ακόμα κι όταν με φιλάει.

Τελικά όλες οι ψυχές είναι ίδιες καμία διαφορά από ένα παιδί σε ορφανοτροφείο και ένα σκυλάκι σε κυνοκομείο και τα δύο έχουν ακριβώς τα ίδια αισθήματα και τις ίδιες αγωνίες.

Οι καταρράκτες Ιγκουασού.

Κάθε ταξίδι και ένα όνειρο ζωής, είπα να τολμήσω και κάτι πιο extreme αφού έφθασα έως εδώ…

Λένε ότι μια φωτογραφία είναι χίλιες λέξεις. Ωστόσο όσες φωτογραφίες κι αν τράβηξα, όσες φωτογραφίες κι αν το είδα, δύσκολα μπορούν να περιγράψουν αυτό το μεγαλειώδες θέαμα. Στην αμερικανοϊνδιάνικη διάλεκτο, Ιγκουασού σημαίνει «Μεγάλα Νερά» και αφορά τόσο τα ποτάμια όσο και τους καταρράκτες. 

Με ροή 10.000 κυβικά μέτρα το δευτερόλεπτο, η οποία όταν είναι γεμάτοι αγγίζει τα 30.000 κυβικά μέτρα το δευτερόλεπτο, οι 272 καταρράκτες προσφέρουν μια μοναδική εικόνα, σηκώνοντας ένα τρομερό βουητό που ολοένα δυναμώνει, ενώ εκατομμύρια μικρά σταγονίδια εκτοξεύονται δημιουργώντας μια ομιχλώδη μυστηριακή ατμόσφαιρα που κάθε τόσο διακόπτεται από κάποιο πολύχρωμο ουράνιο τόξο.

Ο θρύλος του Ιγκουασού λένε ότι ήταν μια πανέμορφη Ινδιάνα που τη έλεγαν Ναϊπί. Η Ναϊπί ήταν τόσο όμορφη που ακόμη και τα νερά του ποταμού σταματούσαν να κυλούν κάθε φορά που καθρεφτιζόταν, μη και ταράξουν τη θεσπέσια εικόνα της. 

Έτσι η φυλή της αποφάσισε να τη θυσιάσει στον θεό φίδι Μ' Μπόι. Όμως ο πολεμιστής Ταρομπά, τρελός από έρωτα για τη Ναϊπί, την έκλεψε και ο θεός φίδι θύμωσε τόσο πολύ που σύρθηκε μέσα από τη γη σχίζοντάς τη και δημιουργώντας το φαράγγι όπου πέφτουν οι καταρράκτες. Τότε η Ναϊπί πέτρωσε και ο Ταρομπά έγινε φοίνικας να την κοιτάζει από ψηλά, θλιμμένος που δεν μπορεί να την αγγίξει...

Χιλιάδες χρόνια πριν οι καταρράκτες ανακαλυφθούν από τους λευκούς ήταν τόπος ταφής των Ινδιάνων Γκουαρανί και Παραγκουάς. Ο ισπανός κατακτητής Ντον Αλβάρ Νουνιές, γνωστός με το παρατσούκλι «Καμπέθα ντε Βάκα», δηλαδή «αγύριστο κεφάλι» (κεφάλι αγελάδας κυριολεκτικά) λόγω του πείσματός του ανακάλυψε τους καταρράκτες το 1541 στον δρόμο από τη Σάντα Καταρίνα στην Ασουνσιόν.

Τους ονόμασε «Σάλτος ντε Σάντα Μαρία» όμως το όνομα ατόνησε και επανήλθε το παλαιότερο που σημαίνει «Μεγάλα Νερά». 

Οι καταρράκτες του Ιγκουασού βρίσκονται περίπου 20 χλμ. ανατολικά της διασταύρωσης των ποταμών Παρανά και Ιγκουασού, στο σημείο του τριεθνούς που σηματοδοτεί ο οβελίσκος.

Το Εθνικό Πάρκο Ιγκουασού και οι καταρράκτες

Προς το τέλος της Ροντόβια ντας Καταράτας, βρίσκεται η είσοδος του Εθνικού Πάρκου Ιγκουασού όπου εκεί στεγάζεται και το Μουσείο Χλωρίδας και Πανίδας. Καταλαμβάνει 185.000 εκτάρια δάσους που κάποτε κάλυπτε όλη τη λεκάνη του Παρανά. 

Δάσος βροχής με πλούσια πανίδα όπου ξεχωρίζουν 300 είδη πουλιών, δρυοκολάπτες, τουκάν και μακάου, 44 είδη θηλαστικών, τζάγκουαρ, διάφορα αρπακτικά καθώς και πάνω από 1.400 είδη πεταλούδων. Στην καρδιά του δάσους βρίσκονται οι 272 καταρράκτες, ορισμένοι ύψους πάνω από 80 μέτρα που εκτείνονται κατά μήκος 2.700 μέτρων.

Ο ποταμός Ιγκουασού πηγάζει από την πρωτεύουσα της Πολιτείας Παρανά, Κουριτίμπα, σε υψόμετρο 900 μέτρων, διασχίζει όλη την Πολιτεία, χύνεται στους καταρράκτες και τέλος ενώνεται με τον ποταμό Παρανά. Για να επισκεφτείτε το Πάρκο θα χρειαστείτε ειδική άδεια. Φυσικά είναι πολύ

εντυπωσιακό όταν γεμίζουν οι καταρράκτες κατά τη βραζιλιάνικη καλοκαιρινή περίοδο, δηλαδή από τον Δεκέμβριο ως τον Φεβρουάριο, όμως κάθε εποχή έχει και τη χάρη της.

Μια εκδρομή που πραγματικά με εντυπωσίασε ήταν η πτήση με το μικρό ελικόπτερο πάνω από τους καταρράκτες είναι μοναδική εμπειρία, με το φυλλοκάρδι σου να τρέμει μήπως το «καταπιούν» τα ορμητικά νερά. Στη συνέχεια, το περπάτημα νωρίς το πρωί στο δάσος, με τους ήχους των πουλιών, τους ζωηρούς παπαγάλους και τα τουκάν με την τεράστια μύτη. Πόσο μαγικά ήταν όταν έβλεπα κάποια

χρωματιστή πεταλούδα ανάμεσα στις άγριες ορχιδέες ή ένα μικρό ελαφάκι να μας βλέπει δειλά μισοκρυμμένο πίσω από κάποια φτέρη. Άλλος μαγικός τρόπος είναι να πάρεις το πλοιάριο για ράφτινγκ ανάμεσα στους καταρράκτες και όταν ακουμπήσαμε τον «Λαιμό του Διαβόλου» γύρισα και έτρεμαν τα πόδια μου από τη συγκίνηση, συνειδητοποιώντας το Μεγαλείο της Φύσης.

Η περιοχή μοιράζεται ανάμεσα στη Βραζιλία και στην Αργεντινή. Από τους 19 μεγαλύτερους καταρράκτες, οι τρεις ανήκουν στη Βραζιλία όπως ο Φλοριάνο 

και οι υπόλοιποι 16 στην Αργεντινή όπως ο Γκαργκάντα ντου Ντιάμπλο (Λαιμός του Διαβόλου). 

Στην περιοχή του Ιγκουασού συναντώνται τρεις χώρες: Η Βραζιλία, η Αργεντινή και η Παραγουάη.

Μέρη στο κόσμο, με έντονο το φυσιολατρικό ενδιαφέρον για όσους εντυπωσιάζονται από θαύματα της φύσης, όπως οι Καταρράκτες του Ιγκουασού.