Η ζήλεια

Τι θα κάνω τώρα που κατάλαβα ότι η ζήλεια χτυπάει την πόρτα μου;

Απλά μια συμβουλή και για σας φίλοι μου.
«Η ζήλεια είναι ανασφάλεια. 

Ο άνθρωπος που ζηλεύει αισθάνεται ότι δεν είναι ικανός και άξιος. Φοβάται λοιπόν ότι θα χάσει τα πάντα και για αυτόν το λόγο αισθάνεται άσχημα και το εκφράζει με τις εκδηλώσεις της ζήλειας».

«Η ζήλεια επίσης είναι και ο προάγγελος της βίας. Δηλαδή ένας άνθρωπος που ζηλεύει, λίγο απέχει από το να ξεκινήσει να φέρεται και άσχημα, να μιλάει άσχημα. Για αυτό και τον άνθρωπο που μας ζηλεύει, θα πρέπει να τον δούμε πολύ προσεχτικά. 

Να μην αισθανόμαστε κολακευμένοι επειδή μας ζηλεύουν και το μεταφράζουμε ως αγάπη και για αυτό φέρεται έτσι. Ένας άνθρωπος ο οποίος ζηλεύει και μάλιστα έντονα, δεν τα έχει καλά με τον εαυτό του άρα δεν μπορεί να είναι καλός και στους φίλους του και επίσης μπορεί να γίνει και βίαιος.»

Κρατήσου μακριά από την χειρότερη οικογένεια που μπορεί να γνωρίσεις ποτέ, η μητέρα Ζήλεια, ο πατέρας Φθόνος και το φοβερό παιδί τους, το Μίσος.

Καλύτερα να μη τους γνωρίσεις ποτέ, αλλά κι αν ακόμη συναντηθείς μαζί τους, φυλαχθείτε αμέσως με τον καλύτερο τρόπο, αγνόησέ τους και απομακρύνσου το ταχύτερο δυνατόν.
Μην μπλέξεις μ’ αυτήν την οικογένεια που μόνο πόνο, λύπη και δυστυχία μπορούν να σου φέρουν στο σπίτι σου.
Η μητέρα Ζήλεια είναι ένα φαρμακερό τέρας, που άμα σε δαγκώσει χάνεις τη λογική σου, την κρίση σου και την αξιοπρέπειά σου. Είναι ένα φαρμάκι που τρέχει μέσα στο αίμα σου και κάθε φορά που φτάνει στην καρδιά σου νιώθεις ένα πόνο και ένα σφίξιμο, που χωρίς να το θέλεις θολώνει το μυαλό σου και αντιδράς εντελώς παράλογα, σαν να σε χτυπάει αλύπητα το μαστίγιο της τρέλας. 

Η ζήλεια δεν έχει όρια, αυτός που ζηλεύει, ζηλεύει τους πάντες και τα πάντα, τη γυναίκα, τον άνδρα, τους φίλους, τους ξένους, ακόμη και τα ίδια τα παιδιά τους, με διαφορετικό τρόπο κατά περίσταση, αλλά το άρρωστο αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο.

Δεν υπάρχει πιο ελεεινή έκφραση από αυτό που λέει ότι «όποιος αγαπά, ζηλεύει». Αγάπη και ζήλια δεν μπορούν να συμβαδίσουν ούτε μια στιγμή. Η ζήλεια δολοφονεί οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα, δημιουργώντας άρρωστους συνειρμούς, που οδηγούν σε λανθασμένες σκέψεις και εντελώς εσφαλμένα αποτελέσματα. Όπου υπάρχει αγάπη δεν χωράει ζήλεια, γιατί η ζήλεια είναι το πιο εγωιστικό συναίσθημα πτητικότητας, κυριαρχίας και αυταρχικής καταπίεσης, σε συνδυασμό με συμπλέγματα ανασφάλειας και αναζήτησης επιβεβαίωσης της προσωπικότητας.

Αυτός ο συνδυασμός δημιουργεί άτομα με διαταραγμένη ψυχολογική υποδομή με αποτέλεσμα οι αντιδράσεις τους να είναι απρόβλεπτες και πολλές φορές επικίνδυνες.

Θα μου πείτε γιατί τα λέω όλα αυτά?

Σήμερα στο σπίτι μου εκδηλώθηκε τέτοια ζήλεια από φίλη, αδελφή και συγγενή που μου ήρθε τάση εμετού από την συμπεριφορά της.
Μπορεί να θέλει να βλέπει όλο τον κόσμο άσχημο, χονδρό, αμόρφωτο και με άσχημους τρόπους συμπεριφοράς.

Μπορεί να νομίζει ότι όλος ο κόσμος περιστρέφετε γύρο της.

Μπορεί να πιστεύει ότι όλοι πρέπει να την υποκλίνονται και να την συγχαίρουν για ότι κάνει ή για τα καρφιά που σπέρνει γύρο της.  

Αλλά εγώ γνωρίζω τόσο καλά την Στέλλα και τον χαρακτήρα της και δεν με αγγίζει. 

Η αρχή μου είναι να μην ζηλεύω ποτέ ούτε φιλικά αλλά ούτε αισθηματικά.

Δεν με νοιάζουν τα εξωτερικά χαρίσματα , με νοιάζουν όμως τα ψυχικά αγαθά και ο εσωτερικός κόσμος μας.
Δεν πειράζει η ζήλεια για μένα είναι δείγμα για να κλίσω την καρδιά μου και την πόρτα μου από τέτοιου είδους άτομα. 

Και απλά να συνεχίσω την ζωή μου όμορφα και με καθαρούς ανθρώπους που μπορούν να δουν τα ψυχικά χαρίσματα και μόνο. Έχω στην ζωή μου στενό φίλο και μοναδικό τον καθρέφτη μου.. Τελικά αλήθεια έχω πολλούς καθρέφτες στην ζωή μου και μπορώ να δω το εαυτό μου καλά …

Σας ανάρτησα το κείμενο απλά για να μπορείτε και εσείς να αντιμετωπίζεται παρόμοια άτομα στην ζωή σας με αξιοπρέπεια και χωρίς να σας αγγίζουν.

Τελικά φίλοι μου, άνθρωποι που ζηλεύουν στην φιλική σχέση ή στην αισθηματική σχέση δεν τους καταλαβαίνω. Γιατί η επιλογή μου να έχω ένα άνθρωπο κοντά μου σαν φίλο ή σαν σχέση ή σαν σύζυγο, απλά σημαίνει και πλήρη εμπιστοσύνη στην επιλογή μου, στην ελευθερία ατόμου, στην αξιοπρέπεια. Αυτά δεν τα ξεπουλάω με τίποτα. Όλοι έχουμε δικαίωμα στην ελευθερία , στην αξιοπρέπεια και στην ζωή.  

Καλό βράδυ φίλοι μου και χάρηκα που μοιράστηκα μαζί σας μια τόσο σημαντική σκέψη μου.

Πόσο ο κόσμος άλλαξε;

Για να θυμηθούμε λίγο και να συγκρίνουμε δύο ίδια πράγματα με διαφορετικές αντιδράσεις.

Το μπαράζ των τρομοκρατικών επιθέσεων της 13ης Νοεμβρίου μαζί με τις επιθέσεις στο Charlie Hebdo τόν περασμένο Ιανουάριο στη γαλλική πρωτεύουσα, είναι ένα ακόμη επεισόδιο που προστίθεται σε μια σειρά γεγονότων παγκόσμιας κλίμακας και διείσδυσης. 

Η κυριαρχία του Ισλαμικού Κράτους σε ό,τι έχει απομείνει από τη Συρία και στο Ιράκ, η εντεινόμενη δράση του στη Λιβύη, την Υεμένη και το Πακιστάν, αλλά και τα διάφορα παρακλάδια του στην Βόρεια και την υποσαχάρια Αφρική, και από την άλλη πλευρά, η άνοδος του Εθνικού Μετώπου στη Γαλλία, του Pegida στη Γερμανία και λοιπών ακροδεξιών οργανώσεων στην Ευρώπη συνθέτουν μια επικίνδυνη νέα τάξη πραγμάτων.

Στις 7 Ιανουαρίου 2015 ολιγομελής ομάδα ενόπλων επιτέθηκε στα γραφεία του σατιρικού περιοδικού Charlie Hebdo στο Παρίσι της Γαλλίας. Ο απολογισμός της επίθεσης ήταν 12 νεκροί και επτά τραυματίες.

Οι δράστες πραγματοποίησαν την επίθεση ανοίγοντας πυρ και κραυγάζοντας την φράση "Αλλάχ ου Ακμπάρ", δηλαδή ο Θεός είναι μεγάλος, στο όνομα του προφήτη του Ισλάμ.

Μεταξύ των νεκρών είναι οι σκιτσογράφοι Charb, Cabu, Tignous, και Wolinski, καθώς και ο οικονομολόγος Μπερνάρ Μαρίς.  

Ο πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ χαρακτήρισε την επίθεση τρομοκρατική και πράξη ακραίας βαρβαρότητα. 

Από την πλευρά του το Ισλαμικό κράτος χαρακτήρισε τούς δύο τρομοκράτες ήρωες.

Δηλαδή απλά για ένα απλό σκίτσο μιας εφημερίδας ή περιοδικού κατέληξε να σκοτωθούν άμαχοι. 

Τώρα η Αίγυπτος ενώπιων του mundial του 2018 σκιτσογράφοι τύπωσαν τις ακόλουθες εικόνες με τους αθλητές της ομάδος ποδοσφαίρου και του προπονητή τους, μέχρι και τον ίδιο τον πρόεδρο της δημοκρατίας του Αιγυπτιακού κράτους. 

Μια δημοκρατία χωρίς σεβασμό στο λαό τους και στην προεδρική κυβέρνηση τους.

Πόσο άλλαξε το κράτος αυτό? 

Ένα ξένο για μένα κράτος που μου δημιουργεί φόβο και ανασφάλεια μέρα με την ημέρα.

Αναρωτιέμαι αν ξαναγίνει μια δεύτερη σφαγή ποιός θα φταίει σήμερα?

Άραγε εδώ δεν προκαλούν οι Αιγύπτιοι όλους τους Χριστιανούς του κόσμου?

Πρόεδρος Αιγύπτου

Αντί να αρνούμαστε να αποδεχθούμε την πραγματικότητα και να αναφερόμαστε αόριστα και γενικόλογα εναντίον του Ισλάμ, καλό θα ήταν να αντιληφθούμε ότι η τρομοκρατική απειλή και οι κίνδυνοι που τη συνοδεύουν προέρχονται ξεκάθαρα από μια συγκεκριμένη εκδοχή, μιας εξαιρετικά συγκεκριμένης θρησκείας.

Λυπάμαι γιατί αναπαυόμαστε σε παλιές αναμνήσεις που ζήσαμε σε δεκαετίες του 70 – 80 και κλίνουμε τα μάτια μας στον υπόγειο αναβρασμό που υπάρχει, ταξιδεύοντας αμέριμνη σε τέτοια κράτη που μας προκαλούν.

Άραγε ήθελα να ήξερα... 

Εκείνοι δέχονται τα σκίτσα αυτά σατιρίζοντας τον Χριστιανισμό, ενώ την σάτιρα του περιοδικού Charlie Hebdo δεν την δέχονται?

Τι κρίμα να σατιρίζουν και να παίζουν κρυφτούλι με τα πιστεύω του κάθε λαού και να τα σατιρίζουν με σκίτσα τόσο απαράδεχτα και προσβλητικά για όλους τους Χριστιανούς του κόσμου.

Ποτέ δεν θα επιστρέψει αυτή η γαλήνη πίσω, γι αυτό να είστε σίγουροι και να μην αναπαύεστε και να ονειροπολείτε με ταξίδια της Χαλιμάς. Τι κρίμα αυτή η όμορφη χώρα του Νείλου να κρύβει στα σπλάχνα της, τόσο μίσος και κακία. Που πήγε η καλοσύνη αυτού του λαού και η απέραντη αγάπη για όλους τους ξένους?

Ελληνικό Καλοκαίρι.

Τι είναι αλήθεια το ελληνικό καλοκαίρι πέρα από θάλασσα και μυρωδιές και ήχους και χρώματα; 

Το γαλανό του ουρανού με το γαλάζιο της θάλασσας, με το ηλιοβασίλεμα γλυκό να ροδίζει τα νερά της.
Oυζάκια, τσιπουράκια και ρακές πάντα με τη θάλασσα δίπλα και με τα πόδια να χώνονται στην άμμο.

Αυτές δεν είναι Ελληνικές διακοπές;
Το φεγγάρι που λαμπυρίζει πάνω στα νερά της και άλλοτε σου γνέφει αινιγματικά και άλλοτε σου κλείνει το μάτι παιχνιδιάρικα.
Το καράβι που σχίζει τα νερά και οι γλάροι που πετάνε ολόγυρα του. 

Τα τζιτζίκια να σου παίρνουν τα αυτιά, τα κύματα να αφρίζουν στην αμμουδιά, να την ακούς καθώς ο ύπνος γέρνει γλυκά στα βλέφαρά σου.
Κοχύλια και αστερίες και ψαράκια να σου τσιμπάν τα πόδια την ώρα που κολυμπάς. Μικρά καβουράκια ατίθασα να σκαρφαλώνουν στα βραχάκια και εσύ απλά να χαμογελάς...
Μια φέτα καρπούζι να δροσίζει την μέρα σου, μια μεγάλη δροσερή φέτα καρπουζιού… Αυτό το τεράστιο εξωτικό φρούτο, που έχει συνδεθεί με την παιδική αθωότητα ή ένα ωραίο παγωμένο υποβρύχιο το απόγευμα σου μαγεύοντας κάθε εικόνα του καλοκαιριού, όλα κάνουν αυτό το καλοκαιρινό όνειρο, ένα όνειρο που όλα μαζί θυμίζουν το Ελληνικό καλοκαίρι. 

Τελικά η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα σε μαγεύει, σε ταξιδεύει, πλάθεις όνειρα και ζεις ατέλειωτες στιγμές γαλήνης και ευτυχίας.

Κάθε φορά αυτό όλοι γύρο μας ζηλεύουν αυτό το Ελληνικό όνειρο καλοκαιρινό. Αυτό θέλουν να κλέψουν το δικό μας όνειρο.

Μην αφήσετε το όνειρό σας να χαθεί και την γαλήνια εικόνα του καλοκαιριού, αυτό προσπαθούν χιλιάδες μουντά, συννεφιασμένα κράτη που παρακαλούν για μια ηλιαχτίδα, για ένα άγγιγμα ελληνικού καλοκαιριού. 

Κράτη που τα σύννεφα ζωγραφίζουν σκυθρωπά προσωπάκια και αγέλαστα, 

λαοί που δεν έχουν όρεξη να πάνε ούτε για ουζάκι ούτε για ρακί γιατί απλά στην συννεφιά δεν το ζητάει ο οργανισμός. Θάλασσες με κύματα και τεράστιους κινδύνους να παραμονεύουν εδώ και εκεί.. Αχ που είναι αυτά τα τουρκουάζ νερά της Ζακύνθου με την χρυσή ψιλή άμμο.. άραγε συγκρίνονται τα Ελληνικά νησιά με τα ωραία νερά της Φλόριντας?

Ας είχε η Ελλάδα ανθρώπους να πάρει την ομορφιά της και να την εκμεταλλευτή σωστά και επενδυτικά και τύφλα να έχουν η Σεϋχέλλες. Τι και αν πίνουν κοκτέιλ σε ανανά , τι και αν τα εξωτικά φρούτα γεμίζουν πιατέλες, τα Ελληνικά φρούτα έχουν την γλυκιά

μυρωδιά και γεύση. 

Η Ελληνική χωριάτικη σαλάτα , μοσχομυρίζει η ντομάτα, το αγγουράκι, η φρεσκοκομμένη πιπεριά και το αρμυρούτσικη φέτα που πασπαλίζεται με το ελαιόλαδο και την ρηγοπούλα κάνει πάντα την διαφορά από χιλιάδες gourmet πιάτα του εξωτερικού. Αυτό το ανέμελο βούτηγμα στο λάδι κλέβει την παράσταση και όλοι τους σαν μύγες τρέχουν εκεί. 

Δεν είναι τυχαίο;

Ελλάδα και πάλι Ελλάδα που απλά βρεθήκαμε εμείς στα πόδια όλων αυτών που δεν θέλουν να χαρούμε αυτό το όνειρο το καλοκαιρινό. Έτσι με το ένα έτσι με το άλλο δεν καταλάβαμε πώς βρεθήκαμε μέσα στην μέση του τυφώνα.

Μην πανικοβάλλεστε πάντα υπάρχει Θεός για την Ελλάδα που την ανασταίνει τελευταία ώρα που στάζει την τελευταία σταγόνα αίματος της, και ξαναγεμίζουν χαρές οι παραλίες της με τα καλοκαιρινά όνειρα.