Η χαμένη Ατλαντίδα - Πλάτων

Πλάτων. ( Συναρπαστικές ιστορίες που έχουν απασχολήσει την επιστήμη της αρχαιολογίας).

Η Ατλαντίδα ήταν μια χώρα πλούσια, με δέκα βασιλείς, ανώτερους των νόμων και τιμωρούς, που εξουσίαζε και τις άλλες νήσους μέχρι την Αίγυπτο και την Τυρρηνία και που διατηρούσε μεγάλη στρατιωτική δύναμη. Πραγματοποιούσε εξορύξεις μετάλλων και δη ορείχαλκου, που μόνο κατ’ όνομα ξέρουμε τώρα, γράφει ο φιλόσοφος. Μια ιερά νήσος που παρήγε αξιοθαύμαστα προϊόντα και σε υπεραφθονία τα πάντα, είχε ήμερα και άγρια ζώα και πολλούς ελέφαντες, πλούσια βλάστηση, δέντρα, ξυλεία, άφθονα φυτά, ανθοφόρα και μη, χόρτα, καρπούς ήμερους και ξηρούς και όσπρια.

Θαυμαστά έργα είχαν κατασκευάσει γύρω από την παλαιά μητρόπολη, που βρισκόταν στο κέντρο του νησιού, αλλεπάλληλες κυκλικές ομόκεντρες τάφρους με τεράστιο πλάτος, βάθος και μήκος, διώρυγες, τεχνητά λιμάνια, ναυστάθμους κ.λπ. Υπερμεγέθη έργα πλήρους ωραιότητας.

Τα μέσα στην Ακρόπολη ανάκτορα είχαν στο κέντρο τους ιερά της Κλειτούς και του Ποσειδώνα (που από τη συνεύρεση τους είχαν γεννηθεί οι Ατλαντίδες) με χρυσό μανδρότοιχο όπου εκεί οι βασιλείς τελούσαν θυσίες. Ο ναός του Ποσειδώνα ήταν από άργυρο εκτός από τις άκρες που ήταν χρυσές.

Μέσα στον ναό υπήρχαν χρυσά αγάλματα και ο θεός παριστάνετο επί άρματος να οδηγεί έξι πτερωτούς ίππους και το ύψος του άγγιζε την κορυφή. Υπήρχε μία ορειχάλκινη στήλη στο ιερό του Ποσειδώνα όπου ήταν γραμμένοι οι νόμοι από τους πρώτους βασιλείς, και η οποία περιείχε όρκο και μεγάλες κατάρες εναντίον των παραβατών.

Τα τείχη της πόλης και του ιερού είχαν καλυφθεί ολόκληρα με μέταλλα χρυσού, αργύρου, κασσίτερου και ορείχαλκου. Είχαν γυμναστήρια και ιπποδρόμους.

Επίσης υπήρχαν δύο πηγές ψυχρού και θερμού ύδατος με θαυμάσιες ιδιότητες. Ομορφιές, απίστευτη χλιδή, και μεγαλοπρέπεια, φυσικός και υλικός πλούτος, περιγράφονται ενδελεχώς από τον Πλάτωνα ξεπερνώντας κάθε φαντασία.

Αμερικανοί επιστήμονες ισχυρίζονται ότι εντόπισαν τη θέση της χαμένης πόλης Ατλαντίδα, την οποία είχε καταπιεί τσουνάμι, πριν από χιλιάδες χρόνια. Αν όντως τα ευρήματα είναι η Ατλαντίδα τότε ο Πλάτωνας είχε δίκιο.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η Ατλαντίδα για την οποία έχει κάνει αναφορά ο Πλάτωνας, ήταν τελικά εκεί που σήμερα βρίσκεται ο μεγαλύτερος βαλτότοπος της Ευρώπης, στη νότια Ισπανία.

“Αυτή είναι η δύναμη των τσουνάμι” δήλωσε ο αρχαιολόγος Ρ. Φρόιντ στο Reuters. “Παρόλο που είναι δύσκολο να το συλλάβουμε το κύμα αυτό μπορεί να φτάσει μέχρι και 60 μίλια μέσα στη στεριά. Αυτό έγινε και εδώ” αναφέρει ο ερευνητής του πανεπιστημίου του Χάρτφονρτ, ο οποίος με την ομάδα του ψάχνει εδώ και χρόνια την πραγματική θέση της Ατλαντίδας.

 Για τις έρευνες, η ομάδα χρησιμοποίησε δορυφορικές φωτογραφίες που θεωρούν ότι μπορεί να δείχνουν την βυθισμένη πόλη και την εντοπίζουν βόρεια του Κάδιθ στην Ισπανία. Συγκεκριμένα ισχυρίζονται ότι η Ατλαντίδα βρίσκεται θαμμένη στον πυθμένα του βάλτου της Δόνα Άνα.

Για την εξερεύνηση της περιοχής, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν ραντάρ, ψηφιακούς χάρτες και υποβρύχιο εξοπλισμό. Ο Φροιντ έχει βρει επίσης στην περιοχή πόλεις – “μνημεία”, δηλαδή πόλεις που θεωρεί ότι πρόσφυγες από την Ατλαντίδα έχτισαν σε ανάμνηση της κατεστραμμένης πατρίδας τους.

 Σημειώνεται ότι ο Έλληνας φιλόσοφος Πλάτωνας έγραψε για την Ατλαντίδα πριν από 2.600 χρόνια. Την περιέγραψε ως ένα νησί μπροστά πριν τις “Στήλες του Ηρακλέους”, το όνομα με το οποίο ήταν γνωστά τα Στενά του Γιβραλτάρ στον αρχαίο κόσμο.

Ο “μύθος της Ατλαντίδας” είναι μία από τις πιο συναρπαστικές ιστορίες που έχουν απασχολήσει την επιστήμη της αρχαιολογίας. Η μόνη αναφορά για την πόλη μας δίνεται από τον Πλάτωνα ο οποίος αναφέρει ότι η πόλη «σε μία μόνο ημέρα και νύχτα… εξαφανίστηκε μέσα στα βάθη της θάλασσας».

Ο Πλάτωνας είχε πει επίσης ότι η Ατλαντίδα βρίσκεται απέναντι από την πόλη της «Γκαντάρα», το αρχαίο όνομα του σημερινού Κάδιθ.

Τα ευρήματα της έρευνας θα παρουσιαστούν στο National Geographic Channel στην εκπομπή “Αναζητώντας την Ατλαντίδα”.

Το ντοκιμαντέρ “ταξιδεύει” στην Τουρκία καθώς επίσης και σε Κρήτη και Σαντορίνη πριν καταλήξει στη νότια Ισπανία, πέρα από το Γιβραλτάρ. Εδώ έχουμε εικόνα από υποβρύχιες έρευνες που μας δείχνουν σχηματισμούς φτιαγμένους από ανθρώπινο χέρι, που χρονολογούνται στον Αιώνα του Χαλκού.

Εκεί, στο Δέλτα του ποταμού Γουαδαλκιβίρ, οι επιστήμονες μας δείχνουν τα απομεινάρια μίας πόλης χτισμένης σε βαθμίδες.

Το πιο συναρπαστικό σημείο του ντοκιμαντέρ αναφέρει το newsit.gr είναι όταν η κάμερα δείχνει το πιο ενδιαφέρον εύρημα που έχει να κάνει με την Ατλαντίδα: Πάνω σε πέτρα είναι χαραγμένη η μορφή ενός πολεμιστή που “φυλάει” την είσοδο της πόλης.

Τον Ιούνιο του 2015 η National Geographic ανακαλύπτει άλλη χαμένη Ατλαντίδα αλλά σε άλλη ήπειρο. 

Η «χαμένη Ατλαντίδα» της Κίνας

Το περιοδικό National Geographic δημοσίευσε μια σειρά από εντυπωσιακές φωτογραφίες από την πόλη Shicheng (γνωστή και ως Lion City), προκαλώντας το ενδιαφέρον του κόσμου που δεν γνώριζε εώς τώρα την ύπαρξή της.

Πρόκειται για μία πόλη που δημιουργήθηκε πριν από 1.339 χρόνια περίπου στην περιοχή Zhejiang, στην ανατολική επαρχία της Κίνας, και βυθίστηκε κάτω από τα νερά της λίμνης Qiandao μόλις το 1959, μετά από την κατασκευή του υδροηλεκτρικού σταθμού στον ποταμό Xin’an.

Αρχαιολόγοι από όλο τον κόσμο βρέθηκαν μπροστά σε μία “καλοδιατηρημένη” υποθαλάσσια πόλη, δεδομένου ότι τα κτίρια προστατεύονται καλύτερα μέσα στο νερό τόσο από τη διάβρωση που προκαλεί ο άνεμος και η βροχή όσο και ο ήλιος, συγκριτικά με μια αρχαία πόλη που βρίσκεται στην επιφάνεια του εδάφους.

Τα σπίτια, οι τοίχοι, οι καμάρες, οι πλακόστρωτοι δρόμοι, οι πύλες εισόδου της πόλης, τα μνημεία παραμένουν σχεδόν ανέπαφα, με την πόλη να αποτελεί ένα αμίμητο ιστορικό μνημείο, που όμοιό του δεν υπάρχει.

Σύμφωνα με ιστορικά στοιχεία, η πόλη Shicheng ήταν κάποτε πολιτικό, πολιτιστικό και οικονομικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής Sui’an, μέχρι τη στιγμή που η αίγλη της χάθηκε για πάντα στα βαθιά νερά της λίμνης.

Λουλούδια που φέρνουν τύχη και αλλάζουν την ζωή μας.

Τα φυτά είναι φορείς υψηλής ενέργειας και σύμφωνα με το φενγκ σούι, «φιλτράρουν» την ενέργεια που περνά στο χώρο μας δημιουργώντας ένα ισορροπημένο περιβάλλον.

Ορισμένα φυτά θεωρούνται τυχερά και οι περισσότεροι έχουμε ακούσει για κάποια από αυτά. Θεωρούνται μαγνήτες της καλής τύχης, της αγάπης, της υγείας, της ευτυχίας, της ευημερίας, του χρήματος και γενικά φιλτράρουν την αρνητική ενέργεια. 

Παχίρα

Ονομάζεται και το φυτό των χρημάτων και λέγεται ότι φέρνει καλή τύχη και

πλούτο. Είναι ένα όμορφο φυτό με πλεγμένο κορμό. Θεωρείται ότι αποτελεί σημαντικό στοιχείο για ένα ισορροπημένο δωμάτιο. Το σχήμα των φύλλων της αντιπροσωπεύει τα πέντε βασικά στοιχεία του feng shui, το ξύλο, το νερό, τη γη, τη φωτιά και το μέταλλο.

Μπαμπού

Ένα από τα πιο ευοίωνα φυτά είναι τα μπαμπού.  Προσελκύουν γενικά την υγεία, την ευτυχία, την αγάπη και την αφθονία. 

Τα στελέχη συνήθως δίνονται σε δεσμίδες διαφόρων 

αριθμών, όπου και καθορίζουν το είδος της ενέργειας που επιθυμούμε.

2 κλωνάρια εκφράζουν την αγάπη

3 φέρνουν μαζί την ευτυχία

5 ή 7 προσελκύουν την υγεία

6 ή 8 προσελκύουν τον πλούτο και την αφθονία

9 γενικά καλή τύχη

10 εκφράζουν την επιθυμία για ικανοποίηση

21 υγεία και μεγάλος πλούτος

θα πρέπει πάντα να τα έχουμε πάνω στο τραπέζι και ποτέ στο πάτωμα.

Κρασούλα

Ισχυρό «όπλο» για την ενεργοποίηση του καλού φενγκ σούι θεωρείται η κρασούλα. Είναι πράσινη όλο το χρόνο και λέγεται ότι φέρνει ευημερία και αφθονία αγαθών στο σπίτι. Για να έχουμε άμεσα αποτελέσματα, την τοποθετούμε κοντά στην είσοδο του σπιτιού. Όταν ανθίζει έχει πανέμορφα πολύχρωμα άνθη και κοσμούν ευχάριστα κάθε σημείο του μπαλκονιού μας. 

Είναι εύκολη στη καλλιέργεια χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις. Την ποτίζουμε μόνο όταν το χώμα της αρχίσει να στεγνώνει. Στη διάρκεια του καλοκαιριού δεν την αφήνουμε εκτεθειμένη στον ήλιο.

Αν αρχίσει να «χαλάει», την απομακρύνουμε από το χώρο μας.

Φιλόδεντρο

Το φιλόδεντρο δημιουργεί ιδανικές συνθήκες για τα οικονομικά μας «ανοίγματα». 

Πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι όταν τα φύλλα του μεγαλώσουν υπερβολικά, η επίδραση του αντιστρέφεται.
Για να το διατηρήσουμε δεν το τοποθετούμε σε ηλιόλουστη θέση. Αν το κρατήσουμε στο μπαλκόνι ή στον κήπο, το βάζουμε στη σκιά ενός δέντρου ή μιας τέντας.
Συχνά συγχέεται με τον πόθο, ένα άλλο φυτό γνωστό επίσης για τα καρδιόσχημα φύλλα του.

Κουμ κουάτ

Το κουμ κουάτ ή αλλιώς χρυσό πορτοκάλι είναι το δεντράκι με τους μικρούς πορτοκαλί καρπούς, που κάνουν εξαιρετικό γλυκό του κουταλιού και λικέρ ενώ στη Κέρκυρα το μοιράζουν ως γλυκό μετά από το μυστήριο του γάμου. Ως φυτό ευνοεί τον οικονομικό τομέα και γενικά την «καρποφορία» στη ζωή και σε όσα περιμένουμε. Είναι ένας πολύ διαδεδομένος καρπός στην Κίνα που στην Ελλάδα ευδοκιμεί στη Κέρκυρα. 

Είναι από τα πιο διαδεδομένα «γούρια».

Τα φυτά που ευνοούν τον οικονομικό τομέα ταιριάζουν ιδιαίτερα στη νοτιοανατολική πλευρά του σπιτιού, που είναι η πλευρά του πλούτου, όπως και στο Βορρά, που είναι ο τομέας της καριέρας. 

Παιώνια

H παιωνία είναι η βασίλισσα των λουλουδιών και αποτελεί σύμβολο της 

αγάπης και της καλής τύχης. 

Αυτό το ρομαντικό λουλούδι κρατά ζωντανό τον πόθο και τον έρωτα. Το πανέμορφο άνθος της κοσμεί τις περισσότερες φορές την ανθοδέσμη της νύφης.

Τη φυτεύουμε σε γόνιμο έδαφος  που κρατάει υγρασία, αλλά δεν λασπώνει. Αν στην περιοχή μας σημειώνεται παγετός στο τέλος του χειμώνα, καλό θα είναι να τη μεταφέρουμε μέσα στο σπίτι. Μεγαλύτερη «δύναμη» έχουν οι ποικιλίες που βγάζουν κόκκινα λουλούδια. Αντί για τις παιώνιες μπορούμε να φυτέψουμε ιβίσκους ή γαρδένιες.

Γιούκα

Το γιούκα είναι το δεντράκι της χαράς και της ευτυχίας. Έχει τη δύναμη να επηρεάσει θετικά όλους τους τομείς της ζωής μας και είναι σύμβολο της προστασίας και του εξαγνισμού. Λέγεται  και «happy tree»

Βασιλικός

Ο αγαπημένος μας βασιλικός θεωρείται από τα πιο ιερά φυτά. Οι χριστιανοί το ονομάζουν ευλογημένο φυτό

γιατί η Ιερά Παράδοση αναφέρει ότι η Αγία Ελένη ανακάλυψε τον Τίμιο Σταυρό από το άρωμα του βασιλικού που φύτρωσε στο μέρος που ήταν θαμμένος, γι’ αυτό ονομάζεται και σταυρολούλουδο. 

Ο βασιλικός απορροφά την αρνητική ενέργεια. Συμβολίζει την αγάπη, τον εξορκισμό, τον πλούτο και την προστασία.

Απήγανος

Ο απήγανος έχει δυνατή χαρακτηριστική μυρωδιά. Θεωρείται ως ισχυρή

προστασία από το κακό μάτι και ιδιαίτερα την κακογλωσσιά. 

Όλοι θα έχουμε ακούσει εξάλλου τη φράση «σε εξορκίζω με τον απήγανο» που λέει ο λαός μας όταν θέλει να αποκρούσει κάτι απαράδεκτο και ενοχλητικό.

Μπορούμε να τον φυτέψουμε περιμετρικά στον κήπο μας ή σε γλάστρα στο μπαλκόνι μας. Φροντίζουμε μόνο να μην τον αγγίζουμε συχνά γιατί αναδίδει απωθητική μυρωδιά.

Δεντρολίβανο

Είναι ένα φυτό που φέρνει καλή τύχη και προστατεύει το σπίτι από τις

ανεπιθύμητες επιρροές. 

Έχει πάρα πολλούς θετικούς συμβολισμούς όπως αγάπη, πάθος, πνευματικές δυνάμεις, εξαγνισμός, θεραπεία, νεότητα και εξορκισμός. 

Συμβολίζει τη φιλία και τη πίστη στις σχέσεις.

Ανθούριο

Το ανθούριο είναι φυτό του οποίου τα λουλούδια έχουν σχήμα καρδιάς και 

χρώματα σε λευκό, ροζ, κόκκινο και μπορντό. Είναι  φυτό που μας ανεβάζει και μας φτιάχνει τη διάθεση, ενώ παράλληλα διακοσμεί το χώρο χαρίζοντας μια ξεχωριστή νότα ομορφιάς. Ελευθερώνει τις κατάρες, συμβολίζει την προστασία, την τύχη και συνοδεύεται με καλές ευχές και καλοσυνάτες επιθυμίες.

Σάββατο του Λαζάρου… Χρόνια πολλά

Μέρα χαράς που προοικονομεί τη χαρμολύπη της Μεγάλης Εβδομάδας και της Ανάστασης που ακολουθεί. Η ανάσταση του Λαζάρου είναι μια γιορτή ιδιαίτερα προσφιλής στον ελληνικό λαό. Από τη μια άκρη της Ελλάδας ως την άλλη πολλά έθιμα τιμούσαν την λαμπρή αυτή μέρα. Ωστόσο με τα χρόνια οι εκδηλώσεις λησμονήθηκαν, με πολύ λίγες περιοχές της χώρας να της διατηρούν ακόμη ζωντανές.

Σε κάποια χωριά μάλιστα οι αγρότες δεν μαζεύουν τη σοδιά τους, γιατί φοβούνται ότι οι καρποί της γης φέρουν τον θάνατο μέσα τους. 

Ο Λάζαρος είναι μια μορφή που εμπνέει σεβασμό στον ελληνικό λαό.

Παλιότερα οι εκδηλώσεις εορτασμού ήταν πολλές και ποικίλες, ωστόσο σήμερα έχουν λησμονηθεί ως επί το πλείστον.

Για παράδειγμα τα κάλαντα του Λαζάρου τραγουδιούνται σε ελάχιστες περιοχές, ενώ παλιότερα ήταν από τα πιο ζωντανά έθιμα και έδιναν ιδιαίτερο τόνο στις μικρές κοινωνίες.

Οι Λαζαρίνες

Τα κάλαντα του Λαζάρου ήταν αποκλειστικά σχεδόν γυναικεία και τα τραγουδούσαν κοπέλες διαφόρων ηλικιών ακόμα και κορίτσια τις παντρειάς που ονομάζονταν “Λαζαρίνες”.

Την παραμονή της γιορτής, οι Λαζαρίνες ξεχύνονταν στα χωράφια έξω από τα χωριά για να μαζέψουν λουλούδια που με αυτά θα στόλιζαν το καλαθάκι τους την άλλη μέρα ντυμένες με τοπικές ενδυμασίες φορώντας ειδική στολή.

Τα λαζαράκια

Γύριζαν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας το Λάζαρο και εισέπρατταν μικρό φιλοδώρημα, χρήματα, αυγά, φρούτα ή άλλα φαγώσιμα.

Σε πολύ λίγες περιοχές της χώρας τραγουδιούνται σήμερα τα Λαζαριάτικα κάλαντα. Τα λόγια του τραγουδιού άλλοτε αναφέρονται στην ανάσταση του Λαζάρου και είναι συνήθως μέτρια στιχουργήματα και άλλοτε πάλι αποτελούν παινέματα προσώπων που αγγίζουν τα όρια υψηλής ποιητικής δημιουργίας.

Τα έθιμα του Λαζάρου στα χρόνια της σκλαβιάς είχαν κοινωνική σκοπιμότητα

Στις γυναίκες και ιδίως στα νέα κορίτσια που δεν έβγαιναν συχνά έξω από το

σπίτι επειδή τα ήθη της εποχής και ο φόβος της αρπαγής τους από τους Τούρκους τις περιόριζαν, δίνονταν κάποιες ελευθερίες: Γίνονταν αλληλογνωριμίες και νυφοδιαλέγματα και σε λίγο καιρό ακολουθούσαν τα προξενιά, τα αρραβωνιάσματα και οι γάμοι.

Έθιμα από διαφορετικά μέρη της Ελλάδας

0 λαός γιορτάζει την πρώτη Λαμπρή, την “Έγερση” του φίλου του Χριστού, του “αγέλαστου” Λάζαρου. Ο φόβος και ο τρόμος για όσα γνώρισε στον άλλο κόσμο άφησαν τόσο βαθιά σημάδια στην ψυχή του Λάζαρου που, λέει η παράδοση, μετά την Ανάσταση του δε γέλασε παρά μόνο μια φορά.

Είδε κάποιον χωρικό στο παζάρι να κλέβει μια στάμνα και να φεύγει κρυφά.

“Βρε τον ταλαίπωρο, είπε. Για δές τον πώς φεύγει με το κλεμμένο σταμνί.
Ξεχνάει ότι κι αυτός είναι ένα κομμάτι χώμα, όπως και το σταμνί. Το ʽνα χώμα κλέβει τʼ άλλο. Μα δεν είναι να γελούν οι πικραμένοι;” και χαμογέλασε.

Ανάσταση του Λαζάρου

Στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας για να απεικονίσουν την Ανάσταση του Λάζαρου, να συμβολίσουν δηλαδή τη Νίκη του Χριστού απέναντι στο θάνατο, αλλά παράλληλα και για να υποδηλώσουν την ανάσταση της φύσης, έφτιαχναν ένα ομοίωμα του Λάζαρου.

Την παραμονή της γιορτής ή, σε πολλά μέρη, ανήμερα την “πρώτη Λαμπρή”, τα παιδιά, κρατώντας το “Λάζαρο”, έκαναν τους αγερμούς τους. Γύριζαν στα σπίτια και τραγουδούσαν τα “λαζαρικά”, για να διηγηθούν την ιστορία του αναστημένου φίλου του Χριστού και να πουν παινέματα στους νοικοκυραίους.

Στην Ήπειρο μάλιστα, στις κτηνοτροφικές περιοχές, χτύπαγαν ταυτόχρονα και μεγαλοκούδουνα.

“Πες μας Λάζαρε τι είδες

εις τον Άδη που επήγες.
Είδα φόβους, είδα τρόμους,
είδα βάσανα και πόνους,
δώστε μου λίγο νεράκι
να ξεπλύνω το φαρμάκι,
της καρδούλας μου το λέω
και μοιρολογώ και κλαίω.
Του χρόνου πάλι να ʽρθουμε,
με υγεία να σας βρούμε,
και ο νοικοκύρης του σπιτιού
χρόνια πολλά να ζήσει,
να ζήσει χρόνια εκατό
και να τα ξεπεράσει.”