Διαφορετικά Χριστούγεννα εφέτος ….

 Χριστούγεννα, απλά αφήστε την αγάπη να τρυπώσει στις καρδιές σας.

Δε θα μπορέσω ποτέ να καταλάβω τους ανθρώπους που παθαίνουν μελαγχολία τα Χριστούγεννα αυτά. Τι τους φοβίζει και κλείνονται στο καβούκι τους ; η μοναξιά , τα μέσα TV, Ειδήσεις όλα αυτά άλλαξαν τα Χριστούγεννα.
Οι φωτισμένοι δρόμοι, Οι στολισμένες βιτρίνες, Οι γιορτινές μυρωδιές από φρεσκοψημένα μελομακάρονα. Η χαρά των ανθρώπων, Η προσμονή και ο παιδικός ενθουσιασμός για τη βραδιά των Χριστουγέννων, Τα δώρα και οι εκπλήξεις, Τα όμορφα, οικογενειακά δείπνα.

Μάλλον είναι όλα αυτά μαζί.
Οι άνθρωποι που δεν έχουν «οικογένεια» είναι θλιμμένοι. Μόνο που η «οικογένεια» δεν είναι απαραίτητα ο σύζυγος, τα παιδιά ή τα συγγενικά πρόσωπα. Η «οικογένεια» είναι αυτοί που αγαπούμε και μας αγαπούν πραγματικά. Μακριά από αυτούς και τα πιο ιδανικά Χριστούγεννα είναι απογοήτευση και θλίψη. Η μοναξιά όταν δεν την επιλέγεις μοιάζει με αρρώστια. Σε κάνει αντικοινωνικό, σε κάνει να ζηλεύεις την θαλπωρή και την συντροφικότητα των άλλων, σε βυθίζει σε μόνιμη θλίψη. Και τότε όλα σου φαίνονται μαύρα, σκοτεινά, βαρετά, αντιπαθητικά.

Μόνο που τα Χριστούγεννα, Μία λέξη, με πολλά συναισθήματα και ακόμα περισσότερες αναμνήσεις. Γιατί ας το παραδεχτούμε, υπάρχουν πολλές γιορτές εκεί έξω, αλλά σαν τα Χριστούγεννα δεν υπάρχει άλλη.
Λίγο που τελειώνει ο χρόνος και θες να κάνεις καλύτερες έστω και τις τελευταίες μέρες του, λίγο το κρύο που μας φέρνει πιο κοντά. Σήμερα θα αναπολήσουμε τις γιορτές της παιδικής μας ηλικίας και γιατί όχι; θα θυμηθούμε όλα εκείνα τα πράγματα που αγαπάμε τα Χριστούγεννα.

Ο καθένας από εμάς έχει διαφορετικές αναμνήσεις από την παιδική του ηλικία, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Όλοι, όμως, έχουν να θυμούνται έστω και μία χρονιά που ζήσανε τα «τέλεια Χριστούγεννα». Ναι, όταν είσαι παιδί, είναι πολύ πιο εύκολο να εντυπωσιαστείς και να ενθουσιαστείς με οτιδήποτε κι αν δεις και επομένως νιώθεις ότι έχεις τη χαρά στο τσεπάκι σου ανά πάσα στιγμή… Γι’ αυτό και είναι πολύ δύσκολο να βρεις κάτι που να ξεπερνάει αυτό το συναίσθημα. Αποτέλεσμα; Μια γλυκιά νοσταλγία που σε κατακλύζει τις γιορτές και σου θυμίζει όλα εκείνα τα πράγματα που σου λείπουν από τα Χριστούγεννα της παιδικής σου ηλικίας… Θυμάμαι αυτά τα λίγα … σαν όνειρο, Χριστούγεννα στο χωριό του Αϊ Βασίλη, σε ένα ταξίδι μοναδικής αξίας ...

Ο Αϊ Βασίλης θα φτάσει με το έλκηθρο και τον πιστό του τάρανδο για να μοιράσει δώρα, έστω και με το ιό θα κάνει την χάρη σ όλα τα παιδιά αλλά και σ εμάς ... Αναπολώ, αλλά έτσι θυμάμαι σαν παραμύθι τα Χριστούγεννα. Χριστουγεννιάτικοι στολισμοί, δώρα, οικογενειακή γιορτή. Θα μου πεις γιατί μόνο στην παιδική μας ηλικία βλέπαμε χριστουγεννιάτικους στολισμούς; Και θα σου απαντήσω αμέσως πως έχεις δίκιο, αλλά όταν είσαι παιδί τα χιλιάδες λαμπιόνια, το χριστουγεννιάτικο δέντρο και οι εορταστικά στολισμένες στο σπίτι αποκτούν άλλη (παραμυθένια) διάσταση στα παιδικά σου μάτια. 

Τα Δώρα των Χριστουγέννων γύρο από το δένδρο , θυμάστε που περιμέναμε με ανυπομονησία βλέποντας το ρολόι να πάει 12 για να ανοίξουμε με μανία το δώρο της χρονιάς. Δε λέμε ότι δεν παίρνεις δώρα και τώρα, αλλά τίποτα δε συγκρίνεται με το τσούρμο των δώρων που παίρναμε μικροί… Αυτοκινητάκια, κούκλες, επιτραπέζια, βιβλία, καρουζέλ, ποτέ δεν ήξερες τι θα σου φέρουν οι αγαπημένοι σου θείοι ή τι θα βάλουν κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο οι γονείς σου. Το σίγουρο ήταν ότι ο Άγιος Βασίλης ερχόταν πάντα περισσότερο από μία φορά κι εσύ δεν μπορούσες να κρατηθείς μέχρι την παραμονή της Πρωτοχρονιάς για να δεις τα νέα σου παιχνίδια.

Τα Χριστουγεννιάτικα κάλαντα. Θυμάσαι όταν ξυπνούσες από τα χαράματα και με το τριγωνάκι σου αγκαλιά, συναντούσες τους κολλητούς και ξεκινούσατε το σεργιάνι στη γειτονιά, με την ελπίδα ότι μόλις τελειώσει η μέρα θα ήσασταν πλούσιοι; Ε, ναι λοιπόν, τα κάλαντα είναι ένα μέρος της ιεροτελεστίας των Χριστουγέννων που όσο και αν θες να επαναλάβεις, κατά βάθος ξέρεις ότι δε θα μπορέσεις ποτέ. Τι να κάνουμε; Πρέπει και η νεότερη γενιά να παραλάβει τη σκυτάλη…
Χριστουγεννιάτικες διακοπές. Ναι, όταν ήμασταν μικροί κάναμε διακοπές με όλη τη σημασία της λέξης. Βοηθούσε και το σχολείο που έκλεινε για δύο εβδομάδες, βέβαια, κι έτσι είχαμε περισσότερο χρόνο να βγούμε να παίξουμε, να δούμε όλο το πρόγραμμα με τα παιδικά στην τηλεόραση και να ζητήσουμε από τους γονείς μας να μας πάνε στο λούνα παρκ, στις κούνιες και όπου αλλού τραβούσε η όρεξή μας… 

Χριστουγεννιάτικο Τραπέζι. Μπορεί να μεγαλώσαμε και να μαζεύουμε τη δική μας παρέα πλέον για το χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν, αλλά τίποτα δε συγκρίνεται με το μεγαλείο που επικρατούσε στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι των παιδικών μας χρόνων. Το σπίτι έλαμπε από τα κάθε λογής φωτάκια, οι μυρωδιές από τα φαγητά της μαμάς πλημμύριζαν τα δωμάτια απ’ άκρη σ’ άκρη και όλοι οι συγγενείς μαζευόμασταν για τη πιο σημαντική μέρα του χρόνου. Καθισμένοι όλοι γύρο – γύρο από το τραπέζι και με όλα τα αγαθά να πλημμυρίζει το σπίτι με αγάπη και κέφι, γέλιο και τραγούδια.
Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν. Ανοίξτε τις καρδιές σας και αφήστε την αγάπη να τρυπώσει στις καρδιές σας. Γίνετε πάλι παιδιά… Κάντε δώρα και φιλανθρωπίες. Ξέρω δεν είναι εποχές τώρα, αλλά με λίγη θέληση και καλό λόγο όλα γίνονται. Πιστέψτε με θα νιώσετε τόσο όμορφα. Είναι η ευκαιρία να πάρετε ένα δώρο και στον εαυτό σας. Δουλέψατε σκληρά, αποζημιώστε τον. Αγκαλιάζεται αυτούς που αγαπάτε και πείτε τους «σ’ αγαπώ». Είναι τόσο ωραία η καλοσύνη! 

Με την Καλοσύνη και την αγάπη ξεπερνάς τα πάντα και την μοναξιά, την κλεισούρα, την απομάκρυνση φίλων και μας έλειψε η βόλτα στα φωτισμένα καταστήματα , τα στολίδια και τα πολύχρωμα λαμπιόνια στην πόλη.  Η καλοσύνη και η ζεστή καρδιά είναι πόλος έλξης για όλους. Δε θα ξανανιώσετε ποτέ μόνος. Και τότε τα Χριστούγεννα θα είναι και για εσάς η πιο όμορφη γιορτή του χρόνου. Η ζεστή φάτνη που αγκάλιασε τον Χριστό και τον ζέστανε από την παγωνιά του χειμώνα.
Να έχετε όμορφες και ζεστές γιορτές.

 

Σαν καλοκουρδισμένη μπαλαρίνα

Θυμάμαι, όταν ήμουν μικρή, η μητέρα μου είχε ένα ξύλινο κουτί - μπιζουτιέρα, μέσα στην οποία υπήρχε μια μπαλαρίνα, η οποία με το που άνοιγες το κουτί, ξεκινούσε να χορεύει. Τουλάχιστον είχε το ερέθισμα και έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει. Εμείς;

 Τι ακριβώς κάνουμε όταν τριγύρω μας τα πάντα καταρρέουν;
Τι γίνεται όταν η κοινωνία μας ολόκληρη σαπίζει και έχει μεταμορφωθεί σε άβουλη παρ' όλα όσα συμβαίνουν;
Θα με ρωτήσεις τι έπαθα σήμερα και σου τα γράφω όλα αυτά.
Βράδυ Δευτέρας... Εξοργίζομαι με αυτά που νιώθω.
Μια γενιά χωρίς όνειρα, χωρίς αύριο, χωρίς μέλλον. Με ένα μέλλον υποθηκευμένο ανάμεσα στα swaps και στις μίζες. Μια γενιά που απλά ζει το σήμερα σαν καλοκουρδισμένη μπαλαρίνα.

 Ξέρω πολλούς ανθρώπους που αυτή τη στιγμή δεν έχουν δουλειά, δεν έχουν εισοδήματα και προσπαθούν με κάθε τρόπο να εξασφαλίσουν τα προς το ζην, έστω για μια μέρα.
Έχουμε σταματήσει να κάνουμε όνειρα. Έχουμε σταματήσει να ελπίζουμε για ένα καλύτερο αύριο. Σε μια ηλικία τόσο παραγωγική, δεν μπορούμε να ελπίζουμε για κάτι καλύτερο.
Γιατί;
Είναι τόσο άδικο....
Είμαι σίγουρη όμως ότι κάτι θα πρέπει να κάνουμε, κάπως πρέπει να ξυπνήσουμε, ή μάλλον καλύτερα να αφυπνιστούμε και να ξεκινήσουμε να ονειρευόμαστε ξανά, να ελπίζουμε ξανά πως το αύριο μας ανήκει, το αύριο μας περιμένει και μπορούμε να το κάνουμε καλύτερο από αυτό που θέλουν κάποιοι να είναι.
Στην καινούργια εβδομάδα λοιπόν. Ας συνεχίσουμε να υπάρχουμε.
Ας συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε για ένα καλύτερο μέλλον.
Σήμερα είναι μια καινούργια εβδομάδα. Πόσο θα ήθελα να μπορούσα να τη χρωματίσω μονάχα με φωτεινά χρώματα.
Να μην υπάρχει καθόλου γκρίζο. Κανείς δε ξέρει τι μας επιφυλάσσει, μα σίγουρα όλοι μας θέλουμε να είναι γεμάτη από στιγμές ευτυχίας. Άλλωστε η ευτυχία μέσα εκεί κρύβεται, σε στιγμές που καλούμαστε να ζήσουμε με όλη μας τη ψυχή.
Καλό θα είναι να μην αγνοούμε όσα συμβαίνουν στην καθημερινότητά μας. Ακόμα και όταν ένα χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη μας, ακόμα και όταν νιώθουμε μια λάμψη στα μάτια μας, ας την ακολουθήσουμε... Κάτι έχει να μας δώσει...
Καλησπέρα καλό απόγευμα και Καλή εβδομάδα για όλους μας...