Καλησπέρα Φίλες και Φίλη μου,
Παρασκευή σήμερα και είπα να γράψω κάτι επίκαιρο και πραγματικό την ίδια στιγμή. Ο κόσμος μετά την κλεισούρα του Covid
απομονώθηκε, έχασε την επικοινωνία με τον έξω κόσμο, χάθηκε από τις καθημερινές επικοινωνίες που είχε, γενικώς βγήκε από τα νερά του…
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να γίνουμε πιο αγρίμια , απάνθρωποι και να μην ενδιαφερόμαστε για τίποτα. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχασε τα ερεθίσματα του, την ευγένεια του, την καλοσύνη του και στράφηκε ενάντια όλων και όλα.
Θέλεις ότι έγινε άθεος , απομακρύνθηκε από την Θρησκεία του.
Θέλεις ότι η οικογένεια απομακρύνθηκε, χώρισαν γονείς από τα παιδιά τους και χάθηκε αυτό το δέσιμο.
Θέλεις οι φιλίες αραίωσαν την καθημερινότητα τους που άλλαζαν απόψεις και γνώμες, και τώρα είναι πιο σκληροί, πυρηνικοί εγκεφαλικά.
Θέλεις ότι έγινε ο άνθρωπος ένα κλιστώ, μίζερο όν , να μην σέβεται κανέναν και τίποτα.
Το βασικό όμως πολύ από αυτούς κλίστηκαν τόσο πολύ σαν στρείδια.
Πρόκειται για ανθρώπους που είναι πέρα για πέρα δυσαρεστημένοι με τη ζωή τους, έχουν πρόβλημα με αυτή και το ξέρουν. Μέχρι εδώ καλά.
Γιατί κανένας μας δεν είναι ποτέ τελείως καλά.
Το θέμα των ανθρώπων αυτών είναι το εξής. Αντί να ψάξουν να βρουν την άκρη τους μέσα από το να δουν τι κάνουν λάθος, προτιμούν να αγνοούν τη ζωή τους και να ασχολούνται με άλλα πράγματα που στα κυπριακά το λένε «ΔΕΝΝΕΝ ΠΟΥ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ» (δε θα έπρεπε να τους απασχολούν, none of them business, που λένε και στα χωριά). Αυτό μπορεί να είναι είτε η ζωή των άλλων, είτε η ανάγκη να εκφέρουν άποψη σε θέμα που δεν έχουν ιδέα.
Μερικές φορές, πάλι, δεν είναι καν τα λεγόμενά τους, αλλά οι πράξεις τους που είναι τόσο εγωιστικές που σε κάνει να διερωτάσαι αν στα αλήθεια νιώθουν τον κόσμο δικό τους.
Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω. Από αυτούς που σταθμεύουν στις θέσεις αναπήρων, αυτούς που αγνοούν επιστημονικά τεκμηριωμένα στοιχεία, αυτούς που αρνούνται και χλευάζουν το διπλανό τους, ή αυτούς που πάντα θα κάνουν κάτι για να μην είναι οι άλλοι πιο χαρούμενοι από αυτούς.
Άδικα κατηγοριοποιώ τα ακατηγοριοποίητα (λεξούλα μου αυτή) αφού, αντιλαμβάνεσαι πάρα πολύ καλά σε ποιους ανθρώπους αναφέρομαι.
Αρχαίος Έλλην φιλόσοφος, ο Δημόκριτος έλεγε:
«Ανοήμονες βιούσι ου τερπόμενοι βιούν.» δηλαδή , Οι ανόητοι ζουν χωρίς να είναι ευχαριστημένοι που ζουν.
Ο δε αρχαίος ποιητής και συγγραφέας επιγραμμάτων Σιμωνίδης ο Κείος έλεγε: «Των γαρ ηλιθίων απείρων γένεθλα.» δηλαδή, Άπειρη η γενιά των ηλιθίων.
Πώς να αλλάξεις τους ηλίθιους, τους παντογνώστες ή εκκεντρικούς ανθρώπους;
Δυστυχώς ΔΕΝ αλλάζουν , αλλά τα βήματα που εφαρμόζω εγώ με όση πείρα έχω στο πεδίο μέχρι τώρα είναι.
Μην του δίνεις τόση πολλή σημασία, μην σπαταλάς φαιά ουσία και χρόνο, είναι μάταιο.
Αν θέλεις τόσο πολύ να του εξηγήσεις την οπτική σου και το κάνεις, αλλά αυτός συνεχίζει, απλά παρ τον/την στην πλάκα, μη χαλάμε και τις καρδιές μας για έναν ηλίθιο.
Αν σου λέει μπούρδες, πες κι εσύ. ΑΜAN ΠΙΑ! (Personal favourite).
Το νόημα ωστόσο, είναι ένα. ΜΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑΞΕΙΣ, ΕΙΝΑΙ ΜΑΤΑΙΟ.