Τα αδέλφια είναι σχέσεις Ζωής.

Τα μεγαλύτερα αδέλφια διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή των νεότερων αδελφών τους.
Όπως οι γονείς, οι μεγαλύτεροι αδελφοί και οι αδελφές ενεργούν ως πρότυπα και δάσκαλοι, βοηθώντας τα μικρότερα αδέλφια τους να μάθουν για τον κόσμο. Αυτή η θετική επιρροή θεωρείται ότι επεκτείνεται στην ικανότητα των νεότερων αδελφών να αισθάνονται φροντίδα και συμπάθεια για όσους έχουν ανάγκη.
Τα παιδιά των οποίων τα μεγαλύτερα αδέλφια είναι καλοί, ζεστοί και υποστηρικτικοί είναι πιο εν συναίσθηση από τα παιδιά των οποίων τα αδέλφια δεν έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά.
Η παρουσία μιας αδερφής προστάτευε τους εφήβους «από το να αισθάνονται μοναξιά, αδικία, ενοχή, φόβο ή την έλλειψη αγάπης» ενώ δεν είχε σημασία αν η αδερφή ήταν μικρότερη ή μεγαλύτερη, ή πόση απόσταση υπήρχε μεταξύ των αδερφών ηλικιακά. Πάντα η αδελφή είχε ανοιχτή την αγκαλιά της για τα αδέλφια της.
Ακόμα και όταν ληφθεί υπόψη η επιρροή των γονέων, τα αδέλφια έχουν μοναδική σημασία με τον δικό τους τρόπο, διότι προσφέρουν στα παιδιά κάτι που οι γονείς δεν μπορούν.
Οι αδερφές συχνά γίνονται οι σύμμαχοι και το ψυχολογικό καταφύγιο για τα αδέλφια τους  ειδικά όταν αυτά είναι καταβεβλημένα συναισθηματικά ή ανήσυχα. Οι αδερφές παίζουν ρόλο στην προώθηση της θετικής ψυχικής υγείας.
Το γεγονός ότι οι αδερφές λειτουργούν ως προσωπικοί θεραπευτές έχει σαφώς τεράστιο αντίκτυπο στην ψυχική υγεία των παιδιών, μειώνοντας τις πιθανότητες κατάθλιψης.
Αν και πολλές φορές η καθημερινότητα μπορεί να απομακρύνει τα αδέλφια, η σύνδεση μεταξύ τους παραμένει ισχυρή, και η παρουσία τους στη ζωή ένας «αθόρυβος» παράγοντας που ενισχύει την ψυχική και σωματική υγεία για πάντα. Κατά τη διάρκεια της ζωής μας, θα αποκτήσουμε πολλών ειδών και ποιοτήτων σχέσεις, με την αδελφική να είναι πιθανόν η πιο μακροχρόνια για τους περισσότερους ανθρώπους. Η ταυτότητα ενός παιδιού διαμορφώνεται από την καθημερινή του αλληλεπίδραση με τα αδέρφια του. Ιδιαίτερα στα δίδυμα φαίνεται να υπάρχει μια δική τους «γλώσσα» επικοινωνίας, που κανείς άλλος δεν μπορεί να καταλάβει.
Φυσικά, οι αδερφικές σχέσεις αλλάζουν κατά τη διάρκεια της ζωής. Κύρια σημεία μετάβασης η απομάκρυνση του πρώτου παιδιού από την οικογενειακή εστία για σπουδές, ή ο γάμος και η δημιουργία οικογένειας. Τα αδέλφια, που έως εκείνη τη στιγμή ήταν συνοδοιπόροι στο ταξίδι της ζωής, καλούνται να αντιμετωπίσουν μια πρόκληση. Η δυναμική της σχέσης αλλάζει, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι χάνεται. Ίσως είναι μια καλή ευκαιρία για τα αδέλφια να επανεκτιμήσουν και να επανεπενδύσουν στη μεταξύ τους σχέση. Αν καταφέρουν να τη βοηθήσουν να εξελιχθεί σε κάτι διαφορετικό, βαθύ και αληθινό, τότε ενδέχεται να κρατήσει για μια ζωή.
«Να τον αγαπάς τον αδερφό σου. Είστε οικογένεια. Μην το ξεχνάς αυτό»
Πολλοί άνθρωποι που έχουν αδέρφια έχουν ακούσει επαναλαμβανόμενα αυτές τις φράσεις από τους γονείς τους.
Πόσο εύκολο είναι να τις εφαρμόσουν στην πράξη;
Όλοι οι γονείς έχουν στο μυαλό τους την ιδανική οικογένεια. Να έχουν δυο παιδιά κατά προτίμηση ένα αγόρι και ένα κορίτσι, σαν παραγγελία, να είναι καλά παιδιά, να αγαπάνε τους γονείς τους και να είναι αγαπημένα μεταξύ τους. Το κλασικό μοτίβο που ακούμε από κάθε νέο ζευγάρι.
Οι γονείς φεύγουν νωρίς, οι οικογένεια μπορεί να έρθει αργά, όμως τα αδέλφια ξέρουν πότε είσαι ατελής και είναι πάντα εκεί αν είστε τυχεροί, και στα πολύ βαθιά γεράματα! Η σχέση αυτή δεν αντιγράφεται με κανέναν τρόπο.
Συνήθως τα κορίτσια που μεγαλώνουν με αδελφούς είναι κάπως πιο «τραχιά» και λιγότερο καθώς πρέπει. Τα αγόρια που μεγαλώνουν με αδελφές είναι λίγο πιο ευαίσθητα και έχουν μάθει να ακούν περισσότερο. Τα αγόρια που μεγάλωσαν με αδελφές καταφέρνουν να επικοινωνήσουν καλύτερα με τα κορίτσια και έτσι έχουν και περισσότερες επιτυχίες αργότερα στην ζωή τους! Ισχύει, φυσικά, και το αντίστροφο, ωστόσο καθώς τα αγόρια είναι συνήθως πιο συνεσταλμένα η διαφορά φαίνεται περισσότερο.
Τα μικρότερα αδέλφια είναι πιο ικανά σε ζητήματα μικροστρατηγικής, γιατί έχουν τον τρόπο να μπαίνουν στο μυαλό των άλλων και να τους γοητεύουν, επειδή είναι τα νεώτερα μέλη της οικογένειας. Όταν δεν μπορείς να επιβληθείς στους μεγαλύτερους για να πάρεις αυτό που θέλεις, μαθαίνεις να τους αφοπλίζεις με το να είσαι αστείος ή να έχεις καλύτερη διαίσθηση. Επίσης, το μικρότερο παιδί κάποια στιγμή που θα φύγουν τα μεγαλύτερα, θα νιώσει σαν μοναχοπαίδι.
Και μετά έρχεται η ζωή και τα κάνει σχεδόν όλα μαντάρα… Ας δείξουμε λίγη κατανόηση τόσο στα παιδιά που παλεύουν με τις προσδοκίες των γονιών τους, όσο και στους γονείς που έρχονται αντιμέτωποι με τα δικά τους άλυτα θέματα.
Για την ακρίβεια, όταν πεθάνει ένας γονιός συνήθως επεμβαίνει ο μεγαλύτερος αδερφός / αδελφή για να αναλάβει τα ηνία και να φροντίσει την οικογένεια. Και το κάνει με τρομερή επιτυχία σας πληροφορώ.
Είναι πολύ δύσκολο να είσαι γονέας. Είναι πολύ δύσκολο να είσαι και παιδί. Γενικά είναι δύσκολο να είσαι Άνθρωπος.