Καλή χρονιά και ευτυχισμένο το 2019 γεμάτο αληθινή αγάπη

Η αλήθεια είναι πως το 2018 φεύγει σχεδόν και τελειώνει σε λίγες ώρες.

Ξέρω όμως πως όσοι με αγαπούν είναι εδώ, ανεξάρτητα από τα comments και τα likes.
Αν έκανα έναν απολογισμό για τα τελευταία χρόνια και έπρεπε κάτι να κρατήσω... Θα ήταν η αγάπη και η εκτίμηση που έχω εισπράξει, όχι όσοι ήρθαν και έφυγαν, μα αυτοί που είναι πάντα εδώ.
Τα Χριστούγεννα ήρθαν και έφυγαν και ελπίζω όλοι να περάσατε όμορφα και να χαρήκατε τις στιγμές σας με τους αγαπημένους σας. Τώρα μένουν μερικές ώρες για να φύγει αυτή η χρονιά και να έρθει η επόμενη. 

Μια ολοκαίνουρια χρονιά, 365 μέρες λευκές, αλλά γεμάτες όνειρα, ευκαιρίες, επιλογές, ελπίδες και προσδοκίες. Ευχές, ευχές πολλές και αληθινές θέλω να δώσω σε όλους μας για το 2019.
Εύχομαι αυτή την καινούρια χρονιά, να βρουν τρόπο και να εκπληρωθούν τα όνειρα σας, οι παλιοί κύκλοι να κλείσουν, τα μίση και ζήλιες να μείνουν μακριά μας και να ζήσουμε όλοι νέες και ωραίες εμπειρίες, που θα μας γεμίσουν και θα μας οδηγήσουν σε αυτό το κάτι που χρειαζόμαστε και θα μας κάνει ευτυχισμένους.
Ελπίζω και εύχομαι να ξαναβρούμε μέσα μας την αγάπη, την κατανόηση, την ανθρωπιά, την ειρήνη , τον αυτοσεβασμό και να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Μα πάνω απ’ όλα, ΥΓΕΙΑ για όλους μας.
Θα ευχηθώ να έχουμε όλοι ηρεμία και κυρίως υγεία, γιατί χωρίς αυτή όλα φαντάζουν μικρά και ασήμαντα. Ας έρθει το πολυπόθητο 2019 γεμάτο Υγεία, αξιοπρέπεια, εργασία, αγάπη, ευτυχία και προπάντων με πολλούς καλούς φίλους να μας αγαπάνε για την καλοσύνη μας, τον εαυτό μας και μόνο.
Να θυμάστε ότι η μαγεία αυτών των ημερών δεν είναι τίποτα άλλο από ένα όνειρο, μια βοήθεια για τον συνάνθρωπο μας.

Ούτε χρήματα, ούτε χρυσά και αργυρά φέρνουν το φωτεινό άστρο της Βηθλεέμ στο σπίτι μας και στην καρδιά μας.
Να είστε όλοι καλά και να περνάτε όμορφα.
Καλή χρονιά και ευτυχισμένο το 2019 γεμάτο αληθινή αγάπη

Γιατί βάζουμε φλουρί στη Βασιλόπιτα;

Το έθιμο των ημερών απαιτεί ένα γλυκό «τυχερό» παιχνίδι… την κοπή της Βασιλόπιτας. 

Πολλές συνταγές κυκλοφορούν όμως όλες έχουν ένα βασικό συστατικό… το πολυπόθητο φλουρί! 

Πριν την κόψετε, διαβάστε την ιστορία της.
Η ιστορία της βασιλόπιτας, είναι μια ιστορία που συνέβηκε πριν από εκατοντάδες χρόνια, πριν από 1500 χρόνια περίπου, στην πόλη Καισαρεία της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία. Ο Μέγας Βασίλειος ήταν δεσπότης της Καισαρείας και ζούσε αρμονικά με τους συνανθρώπους του, με αγάπη, κατανόηση και αλληλοβοήθεια.

Κάποια μέρα όμως, ένας αχόρταγος στρατηγός, τύραννος της περιοχής, ζήτησε να του δοθούν όλοι οι θησαυροί της πόλης της Καισαρείας, αλλιώς θα πολιορκούσε την πόλη για να την κατακτήσει και να τη λεηλατήσει.
Ο Μέγας Βασίλειος ολόκληρη τη νύχτα προσευχόταν να σώσει ο Θεός την πόλη. Ξημέρωσε η νέα μέρα και ο στρατηγός αποφασισμένος με το στρατό του περικύκλωσε αμέσως την Καισαρεία. Μπήκε με την ακολουθία του και ζήτησε να δει το Δεσπότη, ο οποίος βρισκόταν στο ναό και προσευχόταν. Με θράσος και θυμό ο αδίστακτος στρατηγός απαίτησε το χρυσάφι της πόλης καθώς και ότι άλλο πολύτιμο υπήρχε στην πόλη.

Ο Μέγας Βασίλειος απάντησε ότι οι άνθρωποι της πόλης του δεν είχαν τίποτε άλλο πέρα από πείνα και φτώχεια, δεν είχαν να δώσουν τίποτε αξιόλογο στον άρπαγα στρατηγό. Ο στρατηγός με το που άκουσε αυτά τα λόγια θύμωσε ακόμα περισσότερο και άρχισε να απειλεί τον Μέγα Βασίλειο ότι θα τον εξορίσει πολύ μακριά από την πατρίδα του ή κι ακόμη μπορεί να τον σκοτώσει.
Οι χριστιανοί της Καισαρείας αγαπούσαν πολύ το Δεσπότη τους και θέλησαν να τον βοηθήσουν. Μάζεψαν λοιπόν από τα σπίτια τους ότι χρυσαφικά είχαν και του τα πρόσφεραν, ώστε δίνοντάς τα στο σκληρό στρατηγό να σωθούν. 

Στο μεταξύ ο ανυπόμονος στρατηγός κόντευε να σκάσει από το κακό του. Διέταξε αμέσως το στρατό του να επιτεθεί στο φτωχό λαό της πόλης.
Ο Δεσπότης, ο Μέγας Βασίλειος, που ήθελε να προστατέψει την πόλη του προσευχήθηκε και μετά παρουσίασε στο στρατηγό ότι χρυσαφικά είχε μαζέψει μέσα σε ένα σεντούκι. Τη στιγμή όμως που ο στρατηγός πήγε να ανοίξει το σεντούκι και να αρπάξει τους θησαυρούς, με το που ακούμπησε τα χέρια του πάνω στα χρυσαφικά έγινε το θαύμα!

‘Όλοι οι συγκεντρωμένοι είδαν μια λάμψη και αμέσως μετά έναν λαμπρό καβαλάρη να ορμάει με το στρατό του επάνω στον σκληρό στρατηγό και τους δικούς του. Σε ελάχιστο χρόνο ο κακός στρατηγός και οι δικοί του αφανίστηκαν. Ο λαμπρός καβαλάρης ήταν ο Άγιος Μερκούριος και στρατιώτες του οι άγγελοι.
Έτσι σώθηκε η πόλη της Καισαρείας. Τότε όμως, ο δεσπότης της, ο Μέγας Βασίλειος, βρέθηκε σε δύσκολη θέση! Θα έπρεπε να μοιράσει τα χρυσαφικά στους κατοίκους της πόλης και η μοιρασιά να είναι δίκαιη, δηλαδή να πάρει ο καθένας ό,τι ήταν δικό του. Αυτό ήταν πολύ δύσκολο. Προσευχήθηκε λοιπόν ο Μέγας Βασίλειος και ο Θεός τον φώτισε τι να κάνει. 

Κάλεσε τους διακόνους και τους βοηθούς του και τους είπε να ζυμώσουν ψωμάκια, όπου μέσα στο καθένα ψωμάκι θα έβαζαν και λίγα χρυσαφικά. 

Όταν αυτά ετοιμάστηκαν, τα μοίρασε σαν ευλογία στους κατοίκους της πόλης

της Καισαρείας. Στην αρχή όλοι παραξενεύτηκαν, μα η έκπληξή τους ήταν ακόμη μεγαλύτερη όταν κάθε οικογένεια έκοβε το ψωμάκι αυτό κι έβρισκε μέσα τα χρυσαφικά της. Ήταν λοιπόν ένα ξεχωριστό ψωμάκι, η βασιλόπιτα . Έφερνε στους ανθρώπους χαρά κι ευλογία μαζί. Από τότε φτιάχνουμε κι εμείς τη βασιλόπιτα με το φλουρί μέσα, την πρώτη μέρα του χρόνου, τη μέρα του Αγίου Βασιλείου.
Καλή Χρονιά σε όλους μας!

Το θαύμα της συνάντησης του Θεανθρώπου.

Κάθε φορά που μπαίνει ο Δεκέμβριος θεωρητικά νοσταλγούμε την

πολυπόθητη μέρα που θα έρθει ο Λυτρωτής για να γεννηθεί μέσα στις καρδιές μας. 

Ο Θεός κατεβαίνει, Ο άνθρωπος ανεβαίνει για να συναντήσει τον προσωπικό του πλέον Λυτρωτή Χριστό. Σ’ αυτήν την φρικτή και μεγαλειώδη συνάντηση κανένας δεν μπορεί να μείνει απαθής και ασυγκίνητος. 

Δυστυχώς όμως η φιλοσοφία του κόσμου, ο τρόπος ζωής του, οι στοχασμοί και οι προσδοκίες του δεν εστιάζονται στον πλούτο της φτώχειας της φάτνης της Βηθλεέμ. Άλλα οραματίζεται, άλλα σκέφτεται, για άλλα ενδιαφέρεται. 

Το πνευματικό περιεχόμενο τον αφήνει ασυγκίνητο. 

Αρέσκεται και είναι ευχαριστημένος με τα στολίδια και τα φώτα, με τις πλούσιες αγορές, τις ξέφρενες διασκεδάσεις και τα προγραμματισμένα ταξίδια του.
Ήταν κάποτε η γειτονιά και οι άνθρωποι ήταν απλοί, όλο καρδιά και χαμόγελα. Άνοιγαν τα παράθυρα το πρωί κι έλεγαν ο ένας στον άλλο καλημέρα. Τα παιδιά έπαιζαν ανέμελα στους δρόμους και τις αλάνες. Η χαρά πολλαπλασιαζόταν με τους πολλούς κι ο πόνος ήταν μικρότερος… 

Έφυγε η γειτονιά κι ήρθε η πολυκατοικία με τους πενήντα ή τους εκατό ίσως και διακόσιους στοιβαγμένους. Οι άνθρωποι ήρθαν πράγματι πολύ κοντά, γειτόνεψαν πόρτα με πόρτα, μα οι καρδιές τους έκαμαν φτερά και πέταξαν πολύ μακριά. Ίσως το μόνο που τους ενώνει είναι η κοινή είσοδος και έξοδος ή η πόρτα του ασανσέρ.
Να κατηγορήσουμε και τη «μηχανή» που με τα προϊόντα της πάγωσε τις οικογενειακές και προσωπικές σχέσεις. 

Οικογένεια; Υπάρχει ακόμη. Απόδειξη η φωτογραφία στο σαλόνι και τα πληθωρικά άλμπουμ επάνω στα τραπεζάκια έτσι απλά για να μην ξεχνιόμαστε. Παιδιά; Ένα έως κανένα. Πολλά τα δύο. Ηλικιωμένοι γονείς; Ευτυχώς που υπάρχουν τα γηροκομεία και τους παρκάραμε μόνιμα εκεί. Φιλία; Ξεπερασμένο πράμα. Μόνο το συμφέρον υπάρχει, άλλωστε σπάνια πλέον άνθρωπος εμπιστεύεται άνθρωπο. Κι ύστερα καυχόμαστε για τον πολιτισμό μας, που ανελέητα έδωσε το προβάδισμα στην ύλη και ισοπέδωσε την ηθική. Εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν από πείνα μέσα σε αυτήν την υπερπαραγωγή των αγαθών και αλίμονο εκατομμύρια σκοτώνουν οι γονείς τους πριν γεννηθούν ακόμα. Όλο και πιο πολλούς άστεγους, φτωχούς, άνεργους, ναρκομανείς και πολεμοδαρμένους δημιουργεί κάθε μέρα ο πολιτισμός μας. Εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν από πείνα μέσα σε αυτήν την υπερπαραγωγή των αγαθών και αλίμονο εκατομμύρια σκοτώνουν οι γονείς τους πριν γεννηθούν ακόμα. Όλο και πιο πολλούς

άστεγους, φτωχούς, άνεργους, ναρκομανείς και πολεμοδαρμένους δημιουργεί κάθε μέρα ο πολιτισμός μας. Και όμως! Εις πείσμα όλων αυτών περιμένουμε Χριστούγεννα. Γιατί το βρέφος που ανεκλήθη στη φάτνη της Βηθλεέμ από την Παρθένο Μητέρα του είναι ο παντέλειος Θεός. Αυτή είναι η πραγματικότητα της πίστης μας. 

Θαύμα τρισμέγιστο και συγκατάβαση θεϊκή. Τούτος ο στοχασμός μας οδηγεί αβίαστα στη δική μας υποχρέωση. Αν η δική μας καρδιά ταπεινωθεί και δεχθεί την ταπεινή επίσκεψη του Θεού στο σκοτεινό της σπήλαιο, τότε φωτίζεται ο νους και χαίρεται και σκιρτά. Καταλαβαίνει τότε το νου των αγγέλων, που καθώς βλέπουν την ταπείνωση του Θεού κατανοούν βαθύτερα το μεγαλείο Του και ψάλλουν τον πάντα διαχρονικό και επίκαιρο ύμνο… "Και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία". Περιμένουμε Χριστούγεννα….

Είναι μέρες που βιαζόμαστε πολύ, ένας ρυθμός πιο γοργός μας στροβιλίζει στους δρόμους μας, στα μονοπάτια μας. Περιμένουμε κάτι καινούριο στη ζωή μας. Πιο πολύ φως. Περισσότερη χαρά. Περιμένουμε μια αλλαγή που θα κάνει στο βίο μας λιγότερο το μόχθο, λιγότερη τη μιζέρια. Και έτσι όμως χαμογελάμε αμήχανα, γιατί ξεχάσαμε το δρόμο που οδηγεί στον «εν ανάγκαις» αδελφό. 

Το δρόμο της φιλανθρωπίας. Ξεχάσαμε κι Εκείνον που πρώτος μας δείχνει αυτό το φωτεινό δρόμο, καθώς φτωχαίνουν για να πλουτίσουν. 

Σαν θα έρθει να μας βρει ο Χριστός στο χτύπημα της χριστουγεννιάτικης καμπάνας και πλάι μας θα’ χουν λιγοστέψει τ’ απλωμένα χέρια, θα Τον γνωρίσουμε στο πρόσωπο των φτωχών. Και τότε μέσα στην γαλήνη που θα μας χαρίζει η βαθιά μετάνοια κι η μυστική παρουσία του Υιού του Θεού, θα ήμαστε πράγματι πλούσιοι, καινούργιοι, ευτυχισμένοι.
Τώρα που έφυγαν τα Χριστούγεννα και περιμένουμε τον ερχομό του Νέου έτους με τον ίδιο ρυθμό, γρήγορο, αγχωτικό και χωρίς να καταλαβαίνουμε πόσο ο χρόνος τρέχει. Ας σταθούμε στα ωραία της ψυχής μας, ας σταθούμε μπροστά στο μεγαλείο του Θεανθρώπου και να γεμίσουμε τις καρδιές μας με αγάπη, θαλπωρή και ευσπλαχνία στους γύρο μας.

Δεν υπάρχει τρόπος να βοηθήσουμε τον εαυτό μας, εάν δεν τον εκπαιδεύσουμε στην λιτότητα,  ολιγαρκείς της ζωής. Αυτά τα μικρά πράγματα φέρνουν την χαρά, το φως και την γαλήνη της ψυχής.

Ας ευχηθούμε όλοι μας σε λίγες μέρες που θα αλλάξει ο χρόνος να αλλάξει και όλοι η ανθρωπότητα ... δύσκολο αλλά ο άνθρωπος τα πάντα μπορεί αρκεί να το θέλει, να το πιστέψει και να το κάνει έργο.

Με όλη μου την καρδιά, εύχομαι σ όλους εσάς τους αναγνώστες, φίλους, συγγενής να έχετε γαλήνη, Θείο φως στις καρδιές σας, υγεία, αγάπη και πάνω απ όλα να αισθάνεστε άνθρωποι. Καλή Χρονιά.

Όλη η μαγεία των Χριστουγέννων βρίσκεται σε αυτό το στολισμένο σπίτι της αγάπης

Προσπαθώ ώρα τώρα να βρω τι θα επιλέξω να μοιραστώ αυτή τη φορά μαζί σας, μιας και θα είναι η τελευταία μου ιστορία για αυτή τη χρονιά. Μετά από πολύ σκέψη αποφάσισα αυτή η ιστορία να μην έχει καθόλου προβληματισμό και να έχει μόνο τη γλυκιά προσμονή των γιορτών.

Χριστούγεννα λοιπόν, κλείνεις τα μάτια και έρχονται μνήμες, μυρωδιές, γεύσεις, όμορφες εικόνες, μουσική, είναι ότι θα επιλέγαμε να κλείσουμε σε ένα μουσικό κουτί, για μένα η ομορφότερη περίοδος του χρόνου. 

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή το στόλισμα του χριστουγεννιάτικου δέντρου στο 

σπίτι μας, ιεροτελεστία… όλη η οικογένεια μαζί , ο πατέρας μου έβαζε το δέντρο και το αστέρι, η μητέρα μου μοίραζε τα στολίδια και εγώ με τον αδερφό μου , στολίζαμε τα κάτω κλαδάκια. Θυμάμαι είχα μια κασέτα, με χριστουγεννιάτικα τραγούδια, την είχα λιώσει την κασέτα αυτή, έπαιζε ώρες ατελείωτες και εγώ ξαπλωμένη στο χαλί στο σαλόνι να κοιτάζω τη φάτνη που έφτιαχνε η μητέρα μου και να ονειροπολώ. Το σπίτι εκείνη την περίοδο είχε μια άλλη μυρωδιά, πιο ζεστή, κανέλα και γαρύφαλλο. 

Μια άλλη πολύ έντονη ανάμνηση, είναι η εικόνα της γιαγιάς μου και της μητέρας μου με έμενα και τον αδερφό μου στο μεγάλο τραπέζι της κουζίνας να

φτιάχνουμε τα γλυκά, η πιο όμορφη εικόνα που ακόμα με συντροφεύει.

Φτιάξτε όμορφες εικόνες για τα παιδιά σας, μνήμες χριστουγεννιάτικες που θα τα συντροφεύουν για μια ζωή.

Μιλήστε τους για τον Άγιο Βασίλη και μη βιαστείτε να τον απομυθοποιήσετε, 

μεγάλοι θα είναι μια ζωή, τώρα έχουν ανάγκη να πιστέψουν στη μαγεία και στην ουσία της έννοιας αυτής.

Γιατί ο Άγιος Βασίλης είναι μέσα μας, είναι η πίστη σε ότι ονειρευόμαστε και η πραγματοποίηση του ονείρου μας, είναι η μαγεία στα πιο όμορφα και απλά της καθημερινότητας, στην αγκαλιά και στο φιλί, στη βόλτα και την καλημέρα με όσους αγαπάμε.

Τώρα σειρά έχουν τα εγγόνια μας να τα μάθουν αλλά μιλήστε στα παιδιά σας αυτή την περίοδο για την έννοια της προσφοράς, για όσους δε έχουν και που αυτές τις μέρες μας έχουν πιο πολύ ανάγκη. Θυμηθείτε, εσείς είστε το πρότυπό τους ,τα παιδιά μιμούνται τις συμπεριφορές και τις συνήθειες μας. 

Αυτές τις μέρες φτιάξτε όμορφη ατμόσφαιρα στο σπίτι και όλοι μαζί ή και με φίλους ξεδιαλέξτε ρούχα και παιχνίδια που δεν σας είναι αναγκαία και δώστε τα σε οικογένειες που τα έχουν ανάγκη. Φτιάξτε μια μικρή συνήθεια στα παιδιά σας, για παράδειγμα επιλέξτε μια οικογένεια ή ένα ίδρυμα και βάλτε τα παιδιά σας να διαλέξουν ό,τι εκείνα θέλουν για να το προσφέρουν, πιστέψτε με η χαρά που θα εισπράξει το παιδί σας από την προσφορά σε κάποιον που το έχει ανάγκη έχει ανεκτίμητη αξία. Με αυτόν τον τρόπο έχουμε δυο θετικά, πρώτον τα παιδιά μαθαίνουν να προσφέρουν και δεύτερον αποκτούν ενσυναίσθηση.

Η ενσυναίσθηση είναι η συναισθηματική και κοινωνική ικανότητα να μπαίνεις στη θέση του άλλου. Τι όμορφο να μεγαλώνουν παιδιά με πραγματική παιδεία, γιατί παιδεία χρειάζεται από την οικογένεια για να μπορέσει ένα παιδί τόσο στην παιδική όσο και στην ενήλικη ζωή του να μπορεί να βλέπει και να νιώθει πώς νιώθει ο άλλος, και να «αγκαλιάζει» τη χαρά ή τον πόνο του διπλανού του.

Φτιάξτε ένα κουτί και αφήστε τα παιδιά σας να το ζωγραφίσουν, μετά όλη η 

οικογένεια μαζί τη μέρα των Χριστουγέννων βάλτε σε μικρά χαρτάκια ευχές που θέλετε να πραγματοποιηθούν τη νέα χρονιά και βάλτε τις στο κουτί των ευχών, πού ξέρετε η καλή σας νεράιδα μπορεί να τις πραγματοποιήσει όλες.

Λίγη θετική σκέψη και όλα γίνονται, με ένα μεγάλο χαμόγελο το πρωί για καλημέρα και μια ζεστή αγκαλιά το βράδυ για καληνύχτα όλες οι ευχές είναι εφικτές.

Εγώ θα ευχηθώ να έχετε εσείς και όσοι αγαπάτε αλλά και όσοι σας πλήγωσαν, γιατί σας έκαναν πιο δυνατούς, υγεία και αγάπη στις ζωές σας, η νέα χρονιά να φέρει σε όλον τον κόσμο χαμόγελα και όμορφες, θετικές, τρυφερές σκέψεις. 

Η μαγεία των Χριστουγέννων είναι στα πιο απλά πράγματα και κάθε μέρα, για όλες τις μέρες του χρόνου…

Δεν υπάρχει τίποτε πιο μαγικό για μικρούς και μεγάλους από τις γιορτές των Χριστουγέννων. Απλά όλοι οι πρωταγωνιστές μας ζουν µε ενθουσιασµό κάθε στιγµή, από το στόλισµα του δέντρου λίγες µέρες πριν από τα Χριστούγεννα µέχρι το άνοιγµα των δώρων την Πρωτοχρονιά.