Σπάσε το ρόδι

 Το "ποδαρικό", το ρόδι ... τα έθιμα της καλοτυχίας την Πρωτοχρονιά.

«Πάει ο παλιός ο χρόνος ας γιορτάσουμε παιδιά και του χωρισμού ο πόνος ας κοιμάται στην καρδιά. Καλή χρονιά, χρονιά πολλά, χαρούμενη χρυσή Πρωτοχρονιά...».
Αυτοί είναι οι στίχοι του τραγουδιού που έχουμε όλοι τραγουδήσει, αποχαιρετώντας τον παλιό το χρόνο, και περιμένοντας να «μπει» ο καινούριος, με όνειρα, προσδοκίες κι ευχές.

Κάθε πρωτοχρονιά, αιώνες τώρα, τα σπιτικά προετοιμάζονται για να υποδεχτούν το νέο έτος κρατώντας τις παραδόσεις. Αν και κάθε τόπος έχει τα δικά του ήθη και έθιμα, δεν υπάρχει σπίτι που να μην τηρεί το «ποδαρικό», το σπάσιμο του ροδιού.
Το «ποδαρικό» πάντα με το δεξί , «παντρεύεται» με το σπάσιμο του ροδιού, ένα έθιμο που λέγεται ότι κρατά τις ρίζες του από την Πελοπόννησο.
Τα παλαιότερα χρόνια, για την αποφυγή «παρατράγουδων», το ποδαρικό το έκανε πάντα ο νοικοκύρης του σπιτιού ή μέλη της ίδιας οικογένειας, συνήθως ο πρωτότοκος, αμέσως μετά την αλλαγή του χρόνου.
Έβγαινε από το σπίτι, πριν αλλάξει ο χρόνος κι έμπαινε μέσα αμέσως μετά την αλλαγή, εκφράζοντας τις καλύτερες ευχές για ευημερία, υγεία, και καλοτυχία.
«Έσπαγε» το ρόδι, χτυπώντας το, με δύναμη στο έδαφος, για να γεμίσει το σπίτι τους σπόρους της αφθονίας και της καλοτυχίας.
Σύμβολο γονιμότητας, το όμορφο αυτό φρούτο, που θεωρείται ότι φέρνει τύχη, σε πολλές θρησκείες και πολιτισμούς.

Σε άλλα μέρη μαζί με το ρόδι, έβαζαν στο σπίτι ένα πέταλο αλόγου, που θεωρείται ότι φέρνει και αυτό τύχη και προσκαλεί την ευτυχία στο σπίτι.
Προφυλάσσει από την κακή ενέργεια ενώ πρέπει να κρεμιέται πίσω από την πόρτα με το άνοιγμα προς τα επάνω. Τυχερό μάλιστα θεωρείται αν βρείτε πέταλο κατά τύχη που να έχει 7 τρύπες (4+3).
Σύμφωνα με άλλα έθιμα, οι νοικοκυραίοι άνοιγαν τα παράθυρα για να «φύγει» ο κακός ο χρόνος και να μπει ο καινούριος, και τις βρύσες του σπιτιού, για να «ρέει» αφθονία. Άλλοι πέταγαν και χρήματα μέσα στο σπίτι.

Εκτός από τον νοικοκύρη καλό θεωρείται το ποδαρικό να το κάνει και ένα μικρό παιδί. Και αλίμονο σε όποιον τύχαινε να κάνει ποδαρικό και να μην πήγαινε «καλά ο χρόνος»! "Βούκινο‘ γινόταν στο χωριό και τον απέφευγαν όλοι, τουλάχιστον εκείνη την πρώτη ημέρα.😂

 

Το περίεργο «τρίγωνο» που σχηματίζεται στις 4-5-6 Δεκεμβρίου

Ελληνικές παραδόσεις για τον ερχομό του χειμώνα. 

Όπως και για κάθε εποχή του χρόνου, έτσι και για τον χειμώνα, ο ελληνορθόδοξος λαός μας έχει απ' αιώνων συσχετίσει τις μεγάλες εποχικές μεταβολές του καιρού με το εορτολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Έτσι σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση ο χειμώνας επίσημα αρχίζει, πάντα, με τα λεγόμενα "Νικολοβάρβαρα" (4-6 Δεκεμβρίου).

Στην ελληνική ιστορία, εξάλλου, οι εορτές της Αγίας Βαρβάρας και του Αγίου Νικολάου έχουν συνδεθεί ειδικότερα με τον Ελληνικό Στρατό, αφού εορτάζουν το Πυροβολικό και το Ναυτικό αντίστοιχα.
Το περίεργο «τρίγωνο» που σχηματίζεται στις 4-5-6 Δεκεμβρίου, δεν είναι άλλο από το τρίγωνο της Αγίας Βαρβάρας, του Αϊ Σάββα και του Αϊ Νικόλα, που ονομάστηκε από το λαό μας «Νικολοβάρβαρα».
«Αϊ Βαρβάρα βαρβαρώνει (δυναμώνει το κρύο), Αϊ Σάββας σαβαρώνει (σαβανώνει) κι Αϊ Νικόλας παραχώνει (θάβει)».
Στις 4 Δεκεμβρίου γιορτάζουμε τη Μεγαλομάρτυρα Βαρβάρα που διακρίθηκε για την ομορφιά του σώματός της, την ευφυΐα της και το ψυχικό της μεγαλείο. Καταγόταν από την Ανατολή και ήταν κόρη ειδωλολάτρη.
Όταν ο πατέρας της έμαθε ότι είναι Χριστιανή, την έκλεισε σ’ ένα ψηλό πύργο. Η αγία κατάφερε να ξεφύγει, αλλά ο πατέρας της την ανακάλυψε και την παρέδωσε στον διοικητή της περιοχής. Κακοποιήθηκε, διαπομπεύτηκε και τελικά αποκεφαλίστηκε από τον ίδιο της το πατέρα!
Η Αγία Βαρβάρα είναι προστάτιδα του Πυροβολικού, αυτών που κατασκευάζουν πυροτεχνήματα, των λοιμωδών νοσημάτων (κυρίως της ευλογιάς) και των εγκύων.
Την επικαλούνται (ιδιαίτερα στη Δύση) οι φυλακισμένοι για την ελευθέρωση τους, όπως επίσης οι μάγειροι, οι χαλκουργοί και οι κωδωνοποιοί.

Στις 5 Δεκεμβρίου τιμούμε τον Όσιο Σάββα τον ηγιασμένο. Ο Άγιος καταγόταν από την Καππαδοκία κι έζησε την εποχή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου του Β΄ του Μικρού.
Σε νεαρή ηλικία μπήκε στο μοναστήρι των Φλαβιανών και στα 18 του πήγε στα Ιεροσόλυμα, στη Μονή του Αγίου Θεοκτίστου.
Τον χαρακτήριζαν η αρετή του, η σοβαρότητα του και η ηθική του, παρά το νεαρό της ηλικίας του. Η καλλιέργεια του πνεύματος του με το πέρασμα των χρόνων και τα παραπάνω χαρακτηριστικά του, ήταν η αφορμή για να αποκτήσει το χάρισμα της θαυματουργίας.
Το χάρισμα αυτό, το χρησιμοποιούσε για να βοηθήσει τους φτωχούς και τους ασθενείς.

Και το «τρίγωνο» κλείνει με τον Άγιο Νικόλαο στις 6 Δεκέμβρη. Ο Άγιος γεννήθηκε τον 3 αιώνα μ.Χ. στα Πάταρα και έδρασε την εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού, Μαξιμιανού και Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Στην αρχή αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο, λόγω όμως της ξεχωριστής αρετής του, τιμήθηκε με το αξίωμα του αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας.
Από τη θέση αυτή καθοδηγούσε και βοηθούσε με αγάπη το λαό του τόσο πνευματικά όσο και οικονομικά και ξεχώρισε για τη θαυματουργή του ιδιότητα.
Ο Άγιος Νικόλαος είναι προστάτης του Πολεμικού Ναυτικού και του Λιμενικού, καθώς και των ναυτικών γενικότερα και επεμβαίνει για να σώσει οποίον κινδυνεύει από φυσικές καταστροφές, που οφείλονται σε κακές καιρικές συνθήκες (διασώσεις πλοίων ή ναυαγών από τρικυμίες, ανέμους και καταιγίδες).
Ακόμα τον έχουν προστάτη και όσοι χρειάζονται κάποιον να τους «κυβερνήσει»: ορφανά παιδιά, φτωχοί, ανύπαντρα κορίτσια.

Διαφορετικά Χριστούγεννα εφέτος ….

 Χριστούγεννα, απλά αφήστε την αγάπη να τρυπώσει στις καρδιές σας.

Δε θα μπορέσω ποτέ να καταλάβω τους ανθρώπους που παθαίνουν μελαγχολία τα Χριστούγεννα αυτά. Τι τους φοβίζει και κλείνονται στο καβούκι τους ; η μοναξιά , τα μέσα TV, Ειδήσεις όλα αυτά άλλαξαν τα Χριστούγεννα.
Οι φωτισμένοι δρόμοι, Οι στολισμένες βιτρίνες, Οι γιορτινές μυρωδιές από φρεσκοψημένα μελομακάρονα. Η χαρά των ανθρώπων, Η προσμονή και ο παιδικός ενθουσιασμός για τη βραδιά των Χριστουγέννων, Τα δώρα και οι εκπλήξεις, Τα όμορφα, οικογενειακά δείπνα.

Μάλλον είναι όλα αυτά μαζί.
Οι άνθρωποι που δεν έχουν «οικογένεια» είναι θλιμμένοι. Μόνο που η «οικογένεια» δεν είναι απαραίτητα ο σύζυγος, τα παιδιά ή τα συγγενικά πρόσωπα. Η «οικογένεια» είναι αυτοί που αγαπούμε και μας αγαπούν πραγματικά. Μακριά από αυτούς και τα πιο ιδανικά Χριστούγεννα είναι απογοήτευση και θλίψη. Η μοναξιά όταν δεν την επιλέγεις μοιάζει με αρρώστια. Σε κάνει αντικοινωνικό, σε κάνει να ζηλεύεις την θαλπωρή και την συντροφικότητα των άλλων, σε βυθίζει σε μόνιμη θλίψη. Και τότε όλα σου φαίνονται μαύρα, σκοτεινά, βαρετά, αντιπαθητικά.

Μόνο που τα Χριστούγεννα, Μία λέξη, με πολλά συναισθήματα και ακόμα περισσότερες αναμνήσεις. Γιατί ας το παραδεχτούμε, υπάρχουν πολλές γιορτές εκεί έξω, αλλά σαν τα Χριστούγεννα δεν υπάρχει άλλη.
Λίγο που τελειώνει ο χρόνος και θες να κάνεις καλύτερες έστω και τις τελευταίες μέρες του, λίγο το κρύο που μας φέρνει πιο κοντά. Σήμερα θα αναπολήσουμε τις γιορτές της παιδικής μας ηλικίας και γιατί όχι; θα θυμηθούμε όλα εκείνα τα πράγματα που αγαπάμε τα Χριστούγεννα.

Ο καθένας από εμάς έχει διαφορετικές αναμνήσεις από την παιδική του ηλικία, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Όλοι, όμως, έχουν να θυμούνται έστω και μία χρονιά που ζήσανε τα «τέλεια Χριστούγεννα». Ναι, όταν είσαι παιδί, είναι πολύ πιο εύκολο να εντυπωσιαστείς και να ενθουσιαστείς με οτιδήποτε κι αν δεις και επομένως νιώθεις ότι έχεις τη χαρά στο τσεπάκι σου ανά πάσα στιγμή… Γι’ αυτό και είναι πολύ δύσκολο να βρεις κάτι που να ξεπερνάει αυτό το συναίσθημα. Αποτέλεσμα; Μια γλυκιά νοσταλγία που σε κατακλύζει τις γιορτές και σου θυμίζει όλα εκείνα τα πράγματα που σου λείπουν από τα Χριστούγεννα της παιδικής σου ηλικίας… Θυμάμαι αυτά τα λίγα … σαν όνειρο, Χριστούγεννα στο χωριό του Αϊ Βασίλη, σε ένα ταξίδι μοναδικής αξίας ...

Ο Αϊ Βασίλης θα φτάσει με το έλκηθρο και τον πιστό του τάρανδο για να μοιράσει δώρα, έστω και με το ιό θα κάνει την χάρη σ όλα τα παιδιά αλλά και σ εμάς ... Αναπολώ, αλλά έτσι θυμάμαι σαν παραμύθι τα Χριστούγεννα. Χριστουγεννιάτικοι στολισμοί, δώρα, οικογενειακή γιορτή. Θα μου πεις γιατί μόνο στην παιδική μας ηλικία βλέπαμε χριστουγεννιάτικους στολισμούς; Και θα σου απαντήσω αμέσως πως έχεις δίκιο, αλλά όταν είσαι παιδί τα χιλιάδες λαμπιόνια, το χριστουγεννιάτικο δέντρο και οι εορταστικά στολισμένες στο σπίτι αποκτούν άλλη (παραμυθένια) διάσταση στα παιδικά σου μάτια. 

Τα Δώρα των Χριστουγέννων γύρο από το δένδρο , θυμάστε που περιμέναμε με ανυπομονησία βλέποντας το ρολόι να πάει 12 για να ανοίξουμε με μανία το δώρο της χρονιάς. Δε λέμε ότι δεν παίρνεις δώρα και τώρα, αλλά τίποτα δε συγκρίνεται με το τσούρμο των δώρων που παίρναμε μικροί… Αυτοκινητάκια, κούκλες, επιτραπέζια, βιβλία, καρουζέλ, ποτέ δεν ήξερες τι θα σου φέρουν οι αγαπημένοι σου θείοι ή τι θα βάλουν κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο οι γονείς σου. Το σίγουρο ήταν ότι ο Άγιος Βασίλης ερχόταν πάντα περισσότερο από μία φορά κι εσύ δεν μπορούσες να κρατηθείς μέχρι την παραμονή της Πρωτοχρονιάς για να δεις τα νέα σου παιχνίδια.

Τα Χριστουγεννιάτικα κάλαντα. Θυμάσαι όταν ξυπνούσες από τα χαράματα και με το τριγωνάκι σου αγκαλιά, συναντούσες τους κολλητούς και ξεκινούσατε το σεργιάνι στη γειτονιά, με την ελπίδα ότι μόλις τελειώσει η μέρα θα ήσασταν πλούσιοι; Ε, ναι λοιπόν, τα κάλαντα είναι ένα μέρος της ιεροτελεστίας των Χριστουγέννων που όσο και αν θες να επαναλάβεις, κατά βάθος ξέρεις ότι δε θα μπορέσεις ποτέ. Τι να κάνουμε; Πρέπει και η νεότερη γενιά να παραλάβει τη σκυτάλη…
Χριστουγεννιάτικες διακοπές. Ναι, όταν ήμασταν μικροί κάναμε διακοπές με όλη τη σημασία της λέξης. Βοηθούσε και το σχολείο που έκλεινε για δύο εβδομάδες, βέβαια, κι έτσι είχαμε περισσότερο χρόνο να βγούμε να παίξουμε, να δούμε όλο το πρόγραμμα με τα παιδικά στην τηλεόραση και να ζητήσουμε από τους γονείς μας να μας πάνε στο λούνα παρκ, στις κούνιες και όπου αλλού τραβούσε η όρεξή μας… 

Χριστουγεννιάτικο Τραπέζι. Μπορεί να μεγαλώσαμε και να μαζεύουμε τη δική μας παρέα πλέον για το χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν, αλλά τίποτα δε συγκρίνεται με το μεγαλείο που επικρατούσε στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι των παιδικών μας χρόνων. Το σπίτι έλαμπε από τα κάθε λογής φωτάκια, οι μυρωδιές από τα φαγητά της μαμάς πλημμύριζαν τα δωμάτια απ’ άκρη σ’ άκρη και όλοι οι συγγενείς μαζευόμασταν για τη πιο σημαντική μέρα του χρόνου. Καθισμένοι όλοι γύρο – γύρο από το τραπέζι και με όλα τα αγαθά να πλημμυρίζει το σπίτι με αγάπη και κέφι, γέλιο και τραγούδια.
Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν. Ανοίξτε τις καρδιές σας και αφήστε την αγάπη να τρυπώσει στις καρδιές σας. Γίνετε πάλι παιδιά… Κάντε δώρα και φιλανθρωπίες. Ξέρω δεν είναι εποχές τώρα, αλλά με λίγη θέληση και καλό λόγο όλα γίνονται. Πιστέψτε με θα νιώσετε τόσο όμορφα. Είναι η ευκαιρία να πάρετε ένα δώρο και στον εαυτό σας. Δουλέψατε σκληρά, αποζημιώστε τον. Αγκαλιάζεται αυτούς που αγαπάτε και πείτε τους «σ’ αγαπώ». Είναι τόσο ωραία η καλοσύνη! 

Με την Καλοσύνη και την αγάπη ξεπερνάς τα πάντα και την μοναξιά, την κλεισούρα, την απομάκρυνση φίλων και μας έλειψε η βόλτα στα φωτισμένα καταστήματα , τα στολίδια και τα πολύχρωμα λαμπιόνια στην πόλη.  Η καλοσύνη και η ζεστή καρδιά είναι πόλος έλξης για όλους. Δε θα ξανανιώσετε ποτέ μόνος. Και τότε τα Χριστούγεννα θα είναι και για εσάς η πιο όμορφη γιορτή του χρόνου. Η ζεστή φάτνη που αγκάλιασε τον Χριστό και τον ζέστανε από την παγωνιά του χειμώνα.
Να έχετε όμορφες και ζεστές γιορτές.

 

Σαν καλοκουρδισμένη μπαλαρίνα

Θυμάμαι, όταν ήμουν μικρή, η μητέρα μου είχε ένα ξύλινο κουτί - μπιζουτιέρα, μέσα στην οποία υπήρχε μια μπαλαρίνα, η οποία με το που άνοιγες το κουτί, ξεκινούσε να χορεύει. Τουλάχιστον είχε το ερέθισμα και έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει. Εμείς;

 Τι ακριβώς κάνουμε όταν τριγύρω μας τα πάντα καταρρέουν;
Τι γίνεται όταν η κοινωνία μας ολόκληρη σαπίζει και έχει μεταμορφωθεί σε άβουλη παρ' όλα όσα συμβαίνουν;
Θα με ρωτήσεις τι έπαθα σήμερα και σου τα γράφω όλα αυτά.
Βράδυ Δευτέρας... Εξοργίζομαι με αυτά που νιώθω.
Μια γενιά χωρίς όνειρα, χωρίς αύριο, χωρίς μέλλον. Με ένα μέλλον υποθηκευμένο ανάμεσα στα swaps και στις μίζες. Μια γενιά που απλά ζει το σήμερα σαν καλοκουρδισμένη μπαλαρίνα.

 Ξέρω πολλούς ανθρώπους που αυτή τη στιγμή δεν έχουν δουλειά, δεν έχουν εισοδήματα και προσπαθούν με κάθε τρόπο να εξασφαλίσουν τα προς το ζην, έστω για μια μέρα.
Έχουμε σταματήσει να κάνουμε όνειρα. Έχουμε σταματήσει να ελπίζουμε για ένα καλύτερο αύριο. Σε μια ηλικία τόσο παραγωγική, δεν μπορούμε να ελπίζουμε για κάτι καλύτερο.
Γιατί;
Είναι τόσο άδικο....
Είμαι σίγουρη όμως ότι κάτι θα πρέπει να κάνουμε, κάπως πρέπει να ξυπνήσουμε, ή μάλλον καλύτερα να αφυπνιστούμε και να ξεκινήσουμε να ονειρευόμαστε ξανά, να ελπίζουμε ξανά πως το αύριο μας ανήκει, το αύριο μας περιμένει και μπορούμε να το κάνουμε καλύτερο από αυτό που θέλουν κάποιοι να είναι.
Στην καινούργια εβδομάδα λοιπόν. Ας συνεχίσουμε να υπάρχουμε.
Ας συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε για ένα καλύτερο μέλλον.
Σήμερα είναι μια καινούργια εβδομάδα. Πόσο θα ήθελα να μπορούσα να τη χρωματίσω μονάχα με φωτεινά χρώματα.
Να μην υπάρχει καθόλου γκρίζο. Κανείς δε ξέρει τι μας επιφυλάσσει, μα σίγουρα όλοι μας θέλουμε να είναι γεμάτη από στιγμές ευτυχίας. Άλλωστε η ευτυχία μέσα εκεί κρύβεται, σε στιγμές που καλούμαστε να ζήσουμε με όλη μας τη ψυχή.
Καλό θα είναι να μην αγνοούμε όσα συμβαίνουν στην καθημερινότητά μας. Ακόμα και όταν ένα χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη μας, ακόμα και όταν νιώθουμε μια λάμψη στα μάτια μας, ας την ακολουθήσουμε... Κάτι έχει να μας δώσει...
Καλησπέρα καλό απόγευμα και Καλή εβδομάδα για όλους μας...

 

Χρυσάνθεμα - γι αυτό και ονομάζονται Αγιοδημητριάτικα

Χρυσάνθεμα ή Αγιοδημητριάτικα: Σύμβολο της αισιοδοξίας και της χαράς.

Ονομάστηκαν έτσι από το ελληνικό πρόθεμα «Chrys-« που σημαίνει χρυσό, το αρχικό χρώμα και «-ανθέμιο,» που σημαίνει λουλούδι.
Ονομάζεται και Οκτωβρίνι μιας και βρίσκεται σε πλήρη άνθηση τις ημέρες της γιορτής του Αγίου Δημητρίου τον μήνα Οκτώβριο. Είναι γνωστό και ως Παρθενούλι ή Παρθένιο, ονομασία την οποία συναντάμε σε αναφορές του Διοσκουρίδη. Είναι το σύμβολο του ήλιου, οι Ιάπωνες θεωρούν ότι η ομαλή εξέλιξη των πετάλων του χρυσάνθεμου εκπροσωπεί την τελειότητα, και ο Κομφούκιος υποστήριζε ότι πρέπει να χρησιμοποιείται ως αντικείμενο διαλογισμού. Λέγεται ότι όταν ένα πέταλο από αυτό το λουλούδι τοποθετείται στο κάτω μέρος του ποτηριού με κρασί τότε υπόσχεται μια μακρά και υγιή ζωή

Οι Βουδιστές είναι λάτρεις του χρησιμοποιώντας αυτό το λουλούδι σε προσφορές. Διαθέτει την συμβολική των ισχυρών γιανγκ της ενέργειας και είναι το λουλούδι της καλής τύχης του σπιτιού. Στη βικτοριανή γλώσσα των λουλουδιών, όπου η ομιλία και τα συναισθήματα εκφράζονταν με τον κώδικα των λουλουδιών, τα κίτρινα χρυσάνθεμα σήμαιναν ερωτικές εξελίξεις. Τα κόκκινα χρυσάνθεμα σήμαιναν: μια πρόταση, πρόσκληση για να ξεκινήσει μια νέα σχέση.

Τα λευκά χρυσάνθεμα σήμαιναν: «Να είμαστε ειλικρινείς», ένα αίτημα για απόλυτη ειλικρίνεια. Τα βιολετί χρυσάνθεμα σήμαιναν, μια χαρούμενη επιθυμία για ευεξία, για παιχνίδι. Τα χρυσάνθεμα έχουν ιδιαίτερη σημασία και στα όνειρά μας. Δείχνουν μια εξέλιξη του εσωτερικού εαυτού, κατά τη διάρκεια μιας ταραχώδους χρονικής περιόδου της ζωής. Πιο συγκεκριμένα, μπορεί να αντιπροσωπεύουν μια περίοδο βαθιάς προσωπικής ανάπτυξης που σφυρηλατήθηκε από κακουχίες ή συγκρούσεις, το αποτέλεσμα της οποίας οδηγεί σε μια πιο ισχυρή, πιο συνειδητοποιημένη στάση ζωής.
Τα χρυσάνθεμα καλλιεργούνται στην Κίνα από τον 15ο αιώνα π.Χ. ως βότανα με τα βλαστάρια τους να χρησιμοποιούνται στις σαλάτες ενώ τα φύλλα και τα άνθη στο τσάι. Μέχρι το 1630 είχαν καταγραφεί περίπου 500 ποικιλίες. Η καλλιέργεια του στην Ιαπωνία άρχισε τον 8ο αιώνα μ.Χ.. Τα χρυσάνθεμα άρεσαν τόσο πολύ στους Ιάπωνες ώστε μια ποικιλία με 16 πέταλα που ονομάζεται «ιτσιμοντζιγκίνου» αποτελεί το έμβλημα της αυτοκρατορικής οικογένειας της Ιαπωνίας. Το 1910 το χρυσάνθεμο ανακηρύχθηκε το εθνικό άνθος της Ιαπωνίας και υπάρχει ακόμη και μια «Γιορτή της Ευτυχίας» για να γιορτάσουν αυτό το λουλούδι κάθε χρόνο. Επίσης είναι το επίσημο λουλούδι της πόλης του Σικάγο.
Στην Ευρώπη τα χρυσάνθεμα έφτασαν στα μέσα του 17ου αιώνα. Η πρώτη επιτυχημένη καλλιέργεια χρυσανθέμων έλαβε χώρα το 1789 όταν ένας έμπορος από τη Μασσαλία έφερε από τη Κίνα τρεις ποικιλίες από τις οποίες μόνο μία επέζησε και ονομάστηκε «Παλιά Μοβ». Καλλιεργείται μια πλήρης γκάμα από χρώματα: λευκό, κίτρινο, πορφυρό έως κόκκινο. Το χρυσάνθεμο είναι ένα. ποώδες φυτό που ανήκει στο γένος  chrysanthemum της οικογένειας  asteraceae Κατάγεται από την Ασία αλλά η εξάπλωσή του είναι μεγάλη  σε όλο τον κόσμο. Περιλαμβάνει εκατοντάδες ποικιλίες με διαφορετικό σχήμα ,χρώμα και ανάπτυξη. Ακόμα και οι γνωστές κοινές μαργαρίτες  είναι χρυσάνθεμα με την ευρύτερη βοτανολογική κατάταξη. Τα χρυσάνθεμα λανθασμένα θεωρούνται εποχιακά και μονοετή. Αντίθετα είναι πολυετής πόες που αν φροντιστούν σωστά θα μας ανταμείβουν με την πλούσια  ανθοφορία τους κάθε χρόνο τον Οκτώβριο (γι αυτό και ονομάζονται Αγιοδημητριάτικα).

 Οδυσσέας Ελύτης-απόσπασμα

Κατασταλαγμένη μουσική
Στους βυθούς των μενεξέδων
Χώμα νοτισμένο από
Αρχαία ρέμβη εφτάχρωμη
Μόλις ακούγεται μακριά
Το καρδιοχτύπι
Κι οι αθώοι του καημοί
Πίδακες χρυσανθέμων. 

Κώστας Καρυωτάκης  -  Όταν ήρθες 
Εσβήναν τα χρυσάνθεμα σαν πόθοι
στον κήπον όταν ήρθες. Εγελούσες
γαλήνια, σα λευκό χαμολουλούδι.
Αμίλητος, τη μέσα μου μαυρίλα
την έκανα γλυκύτατο τραγούδι
κι απάνω σου το λέγανε τα φύλλα.

Τάσος Λειβαδίτης - Χρυσάνθεμα 

Φθινόπωρο ήσυχο, αφηρημένο, τα φύλλα θα ’λεγες πέφτουν από μιάν άλλη ζωή και μόνο τα χρυσάνθεμα επιμένουν, σαν τις πλάνες μας. Είμαι μόνος, η κάμαρα άδεια και δεν έχω παρά ένα μοναδικό στόμα για τόσα χαμένα πράγμα….

 

 

Τα χρώματα είναι φως και ενέργεια, είναι το μεγαλείο της φύσης.

Ο χρόνος είναι χρήμα και η γνώση προίκα έλεγε η γιαγιά μου.

Με αυτό λοιπόν ορμώμενοι που ήρθε το φθινόπωρο μάζεψα πληροφορίες για τα Θεία δώρα που μας χάρισε ο Παντοδύναμος σ ένα παράδεισο Γη που κατοικούμαι.
Αχ πόσο μου έλειψε το φθινόπωρο…
Επιθανάτιο χρώμα θα έλεγα είχε την μεγαλύτερη φαντασία ο Δημιουργός της φύσης αποτυπώνοντας την δύναμη των χρωμάτων.
Ο Δημιουργός έφτιαξε τον άνθρωπο γνωρίζοντας ό,τι κάθε κύτταρο του σώματος μας θα ευαισθητοποιείται με αυτά.

Τα χρώματα μπορούμε να τα νιώσουμε, με τις αισθήσεις μας ακόμα κι όταν δεν τα βλέπουμε. Οι τυφλοί μπορούν να «νιώσουν» τις δονήσεις των χρωμάτων. Μπορούν να ξεχωρίσουν τα χρώματα, π. χ. πάνω σε μεταξωτά μαντήλια μόνο με το άγγιγμα: το μπλε τους ησυχάζει, το μωβ τους χαλαρώνει, το πορτοκαλί τους εμπνέει τη χαρά. Κλπ..
Τα χρώματα επιδρούν πάνω στο σώμα και επηρεάζουν τις συμπεριφορές μας.
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, τα φύλλα ξεσπούν σε ένα επιθανάτιο σόου, γεμίζοντας τα δάση με αποχρώσεις του κίτρινου πριν πέσουν νεκρά στο έδαφος. Κι όμως, αντίθετα από ό,τι θα υπέθετε κανείς, το κίτρινο χρώμα βρισκόταν εκεί ανέκαθεν.
Από την αρχή της ανάπτυξής τους, τα φύλλα περιέχουν καροτενοειδή, κίτρινες και πορτοκαλί ουσίες στις οποίες οφείλεται για παράδειγμα το χρώμα του καρότου.

Οι ουσίες αυτές προστατεύουν τη χλωροφύλλη από βλάβες που θα μπορούσε να προκαλέσει το ηλιακό φως. Η πράσινη χλωροφύλλη, όμως, καλύπτει το χρώμα των καροτενοειδών την άνοιξη και το καλοκαίρι, όσο το φύλλο παραμένει λειτουργικό.
Το φθινόπωρο, η χλωροφύλλη διασπάται και αρκετά από τα συστατικά της επιστρέφουν στον κορμό και τις ρίζες των δέντρων για να χρησιμοποιηθούν εκ νέου την επόμενη άνοιξη.
Τα καροτενοειδή μένουν αντίθετα στη θέση τους και δίνουν νέο χρώμα στα ημιθανή φύλλα. Το ίδιο συμβαίνει εξάλλου με τις μπανάνες και άλλους καρπούς που κιτρινίζουν όταν ωριμάσουν.
Υπάρχουν όμως και φύλλα που γίνονται κατακόκκινα, αντί για κίτρινα ή πορτοκαλί. Σε αυτήν την περίπτωση, η εξήγηση είναι πιο περίπλοκη.

Οι φλογερές αποχρώσεις του κόκκινου οφείλονται στις ανθοκυανίνες, ουσίες που υπάρχουν μεταξύ άλλων στη φλούδα των μήλων και των κόκκινων σταφυλιών. Αντίθετα με τα καροτενοειδή, οι ανθοκυανίνες δεν προϋπάρχουν στα φύλλα, αλλά παράγονται μόνο το φθινόπωρο από το μεταβολισμό σακχάρων που έχουν συσσωρευτεί το καλοκαίρι.
Το ερώτημα βέβαια που προκύπτει είναι γιατί ορισμένα φυτά σπαταλούν πολύτιμη ενέργεια για να κοκκινίσουν τα φύλλα τους πριν τα αποτινάξουν.
Η απάντηση είναι ότι κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα.
Μια θεωρία λέει ότι το κόκκινο χρώμα λειτουργεί ως διαφήμιση για να προσελκύσει πουλιά και άλλα ζώα στους ώριμους καρπούς του δέντρου.
Άλλοι, πάλι, πιστεύουν ότι το ζωηρό χρώμα λειτουργεί ως προειδοποίηση για τις τοξίνες που μπορεί να υπάρχουν στα φύλλα.
Μια τρίτη θεωρία θέλει το κόκκινο να ενημερώνει τα παράσιτα ότι το φυτό είναι υγιές και ανθεκτικό.
Ενώ μια τέταρτη λέει ότι το φυτό προειδοποιεί τα φυτοφάγα είδη ότι το τσιμπούσι του καλοκαιριού βαίνει προς το τέλος του.

Μια πέμπτη θεωρία οι οποίοι πιστεύουν ότι οι ανθοκυανίνες προσφέρουν αντηλιακή προστασία όταν ο κορμός και τα κλαδιά μένουν γυμνά και εκτεθειμένα στην υπεριώδη ακτινοβολία. Αυτός εξάλλου είναι ο λόγος που οι νέοι, ανοιξιάτικοι βλαστοί είναι συχνά κόκκινοι, αποφεύγουν έτσι τις βλάβες από τον ήλιο.
Όπως φαίνεται, η αυτοκτονία των φύλλων είναι όχι μόνο θεαματική αλλά και περίπλοκη διαδικασία. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι η Θεά Φύση φρόντισε για μας ένα καμβά ζωγραφισμένο, παίρνοντας από την παλέτα της, τα ομορφότερα γήινα χρώματα.
Επιθανάτιο χρώμα που ερεθίζουν το βλέμμα κάθε ανθρώπου, που προσκυνά στο μεγαλείο Του Παντοδύναμου ζωγράφου. Ένα δώρο Θεϊκό είναι το «Φθινόπωρο», με τα ζεστά γήινα χρώματα του, το θρόισμα των ξερών φύλων που πέφτουν και σχηματίζουν ένα πανάκριβο χαλί, που προστατεύει και δυναμώνει το χώμα σαν λίπασμα.  Προστατεύει από τον χιονιά που αλύπητα θα το μαστιγώνει, χορεύοντας τα ξερά φύλα στο πέρασμά του.

Τι ωραίο αυτό το σφύριγμα του ανέμου... Μελωδία Αγγέλων, σαν να καλή τα νεκρά φύλα σε ένα τελευταίο χορό, πριν παραδώσει την σκυτάλη στην Άνοιξη, που θα φυτρώσουν τα πρώτα βλαστάρια υγιή, γεμάτα όρεξη για την ζωή. 

Αυτό είναι το Φθινόπωρο, ο ομορφότερος παράδεισος χρωμάτων, απολαύστε το βίντεο και θα αγαπήσετε και εσείς το «Φθινόπωρο.»

Carousel

Το Carousel ήταν το αγαπημένο μου, πάντα ήθελα να είχα ένα Carousel που θα με ταξίδευε με την μουσική του, ένα απλό παιχνίδι για πολλούς αλλά για μένα ένα όνειρο, που κλίνοντας τα μάτια με ταξίδευε στο παιδικό παράδεισο.
Carousel ξυπνά αναμνήσεις παιδικών χρόνων, που εξάπτει τη φαντασία και τη δημιουργικότητα μικρών και μεγάλων.
Ιστορία του Carousel
Το Carousel γεννήθηκε από ένα δημοφιλές παιχνίδι που παίζεται με το άλογο.
Θα κερδίσει το όνομα του garosello ή carosella («μικρός πόλεμος») από Ιταλούς και Ισπανούς θεατές, οι οποίοι έφεραν αργότερα το παιχνίδι στην Ευρώπη, όπου και τελειοποιήθηκε από τους Γάλλους. Το Carousel έγινε ακόμη πιο προχωρημένο το 1700, όταν χρησιμοποιήθηκε ατμός για την ισχύ των μηχανών. Από το 1860 στο 1930, άλλαξαν την ποιότητα και την εμφάνιση τους. Νέα ζώα εισήχθησαν συμπεριλαμβανομένων των ζώων της ζούγκλας, αρκουδάκια και μυθικά πλάσματα για να αναφέρουμε μερικές. Ανεξάρτητα από την ανανεωμένη του μορφή, λιγότερα από 150 καρουζέλ από την «χρυσή εποχή» υπάρχουν στις Ηνωμένες Πολιτείες σήμερα.
Σήμερα υπάρχουν πολλά μουσεία καρουσέλ προβάλλοντας τα ως μια μορφή τέχνης και ουσιαστικό κομμάτι του πολιτισμού. Αυτά περιλαμβάνουν το Διεθνές Μουσείο της Τέχνης Carousel, The New England Carousel Μουσείο, το Merry-Go-Round Μουσείο και πολλά άλλα.