Η τελευταία μέρα του Νοέμβρη έφτασε

Πάει και αυτός ο μήνας, η τελευταία μέρα του Νοέμβρη έφτασε, το βράδυ αρχίζει ένας νέος και ευλογημένος μήνας. Μήνας που πολλά μας θυμίζει: 
"Παιδικές φωνούλες, δώρα, στολίδια, όμορφες λιχουδιές, να απλώνεται γύρο μας μια υπέροχη μυρωδιά της κανέλας και του γαρυφάλλου".

Ο Δεκέμβρης είναι υπέροχος, έρχεται να ολοκληρώσει τον κύκλο της χρονιάς και μας θυμίσει τρόπους να χαιρόμαστε την ζωή ρίχνοντας την απαραίτητη, χρυσόσκονη στην ζωή μας. Καλό μήνα , καλό και ευλογημένο Δεκέμβρη!

Αυτή η μέρα πάντα μου θυμίζει ...

1- Την γέννηση του Θεανθρώπου ..

Ο τελευταίος ημερολογιακά μήνας έχει την πιο λαμπερή γιορτή όλου του χρόνου τα "ΧΡΙΣΤΟΎΓΕΝΝΑ". Όλοι περιμένουμε με ανυπομονησία να γιορτάσουμε με φίλους και αγαπημένα πρόσωπα αυτή την τόσο λαμπερή γιορτή. Στολίζουμε Καραβάκια ή δέντρα με αμέτρητα πολύχρωμα λαμπάκια, στολίδια, δώρα, μυρωδιές από γλυκίσματα όπου όλα αυτά μας δημιουργούν μια ευχάριστη διάθεση και εορταστικό κλίμα των Χριστουγέννων...

2- Τα Δεκεμβριανά: Με τον όρο Δεκεμβριανά, αναφερόμενα και ως Μάχη της Αθήνας, αναφέρεται μία σειρά ένοπλων συγκρούσεων που έλαβαν χώρα στην Αθήνα από τον Δεκέμβριο του 1944 μεταξύ του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ από τη μία πλευρά και των κυβερνητικών και βρετανικών δυνάμεων από την άλλη. 
Ξεκίνησε στις 3 Δεκεμβρίου 1944 με την αιματηρή κατάληξη του συλλαλητηρίου της Πλατείας Συντάγματος και τελείωσε τυπικά με την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας στις 12 Φεβρουαρίου 1945. Ήταν το προανάκρουσμα του Εμφυλίου Πολέμου (1946 - 1949), αν και για ορισμένους ιστορικούς η εμφύλια διαμάχη είχε ξεκινήσει πριν από την Απελευθέρωση...

4- Δεκέμβριος είναι ο μήνας με τις περισσότερες ονομαστικές εορτές γιορτάζουμε την Αγία Βαρβάρα, Οσίων Σάββα, Αγίου Νικολάου, Σύλληψη της Αγίας Άννας, Μαρτύρων Μηνά , Όσιου Θωμά, Αγίου Σπυρίδωνος, Άγιο Ελευθέριο και άλλες γιορτές που όλοι μας γνωρίζουμε ...

Η γιορτινή ατμόσφαιρα των ημερών και οι γιορτινά στολισμένες βιτρίνες μας προδιαθέτουν να καταναλώνομαι τα περισσότερα έξοδα του έτους για δώρα και περισσότερο των μικρών μας φίλων οι οποίοι έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στις γιορτές λόγω παιχνιδιών και όχι μόνο.

Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι ο μήνας βοήθειας σ' αυτούς που έχουν πραγματική ανάγκη... «Να μη σκέπτεσθαι μόνο τι θα φάτε, τι θα φορέσετε, που θα γιορτάσετε αλλά να δώσετε και ένα χέρι βοήθειας στους συνανθρώπους μας που έχουν πραγματική ανάγκη. Να κτυπάμε τις πόρτες των φτωχών, των αρρώστων, των ορφανών και των γηροκομείων. Περισσότερο να προτιμάτε τα σπίτια των θλιμμένων παρά των χαρούμενων. Εάν κάνετε καλά έργα, θα έχετε την ευλογία από τον Θεό. Θ’ αξιωθείτε και θα έχετε απέραντη αγαλλίαση». 

Ότι χαρίζεις με την ψυχή σου, σου επιστρέφει διπλό και τριπλό στην ζωή σου, το καλό δεν ξεχνιέται ποτέ..

Σας εύχομαι ολόψυχα, Καλά και Ευλογημένα Χριστούγεννα με Υγεία, Αγάπη, Χαρές στο σπιτικό σας και Ειρήνη σ όλο τον κόσμο. 

Καλό μήνα για όλους μας. 

 

Οι λέξεις μπορούν να γίνουν όπλα και να πληγώσουν.

 

Καλημέρα φίλες και Φίλοι μου, Χρόνια πολλά στους εορτάζοντας και στην αεροπορία μας. Οι Άγιοι Ταξιάρχες να είναι προστάτες και βοηθοί όλων μας να μας χαρίζουν Υγεία και ειρήνη σ όλο τον κόσμο. Έμαθα από τους γονείς μου να μην κρίνω κανένα άνθρωπο πριν σκεφτώ, γιατί, η ελευθερία του λόγου, είναι Θείο Δώρο αν είναι για καλό…

Η ελευθερία λόγου τελειώνει εκεί που ξεκινάει η κατάκριση. 
Οι λέξεις  μπορούν να γίνουν όπλα και να πληγώσουν όταν υποκινούνται από κακές προθέσεις. Κανείς δεν μπορεί να μας εμποδίσει να πούμε αυτό που θέλουμε. Εμείς οι ίδιοι πρέπει να έχουμε την σύνεση πριν κρίνουμε κάποιον να είμαστε σε θέση να δούμε τα πράγματα από όλες τις οπτικές και να μην βιαστούμε να βγάλουμε συμπεράσματα κρίνοντας σκληρά τους γύρω μας.
Το παν είναι  να μπούμε στην θέση του άλλου. Να αναλογιστούμε τι τον οδήγησε σε αυτή την πράξη, ακόμα και να δικαιολογήσουμε καταστάσεις. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τις δυσκολίες που έχει βιώσει και τι του συνέβη. Μόνο αυτός που βιώνει μία κατάσταση είναι σε θέση να γνωρίζει τις δυσκολίες και τον πόνο που έχει αντιμετωπίσει. Ας κρατήσουμε για αρχή ένα ελαφρυντικό αμφιβολίας και ας μην σηκώσουμε αμέσως την πέτρα για να την πετάξουμε.
Ας μην είμαστε τόσο σκληροί με τους γύρω μας αν δεν έχουμε βιώσει αυτά που βιώνουν. Και ακόμη και αν βιώνουμε κάτι παρόμοιο  ο διπλανός μας μπορεί να το διαχειρίζεται με τρόπο διαφορετικό από τον δικό μας. Κάθε ένας από εμάς είναι ιδιαίτερος και βάζοντας ταμπέλες αναιρούμε αυτόματα αυτή του την μοναδικότητα.
Πριν λοιπόν σκορπίσουμε το δηλητήριο μας ας αναλογιστούμε τον αντίκτυπο που αυτό μπορεί να έχει. Πληγώνοντας κάποιον με τα λόγια μας το μόνο που θα πετύχουμε είναι να μειώσουμε και εμάς τους ίδιους. Γεμίζουμε με μίσος και κακές σκέψεις, με οργή και φθόνο. Το ίδιο συμβαίνει και όταν συναναστρεφόμαστε άτομο τα οποία είναι επικριτικά συνεχώς. Κατά κάποιο τρόπο τα λόγια τους μας παρασύρουν και εμάς τους ίδιους σε άσχημες σκέψεις ή ακόμα μπορούν απλά να μας γεμίσουν με αρνητικά συναισθήματα και να επηρεάσουν τις καλές μας προθέσεις. Απλά και μόνο με την ευχαρίστηση της ακοής των όσων λένε συμμετέχουμε και εμείς στην αμαρτία τους. Τα άτομα αυτά είναι τοξικά για την πνευματική μας γαλήνη και ισορροπία.
Είμαστε άνθρωποι φτιαγμένοι από λάθη, αδυναμίες και πάθη. Για ποιον λόγο επομένως να υποβαθμίσουμε κάποιον ο οποίος μπορεί απλά να μην ταιριάζει με τα δικά μας πιστεύω; Αντί να περάσουμε αμέσως απέναντί του ας σταθούμε για λίγο πλάι του, ας περπατήσουμε για λίγο στα βήματά του και κοιτώντας τον στα μάτια ας συζητήσουμε μαζί του αυτό που εμείς θεωρούμε παράταιρο. Τα ανθρώπινα σφάλματα είναι μαθήματα ζωής για τους περισσότερους από εμάς. Μέσα από τα σφάλματά μας διορθωνόμαστε και γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι.
Ας κοιτάξουμε αρχικά να βελτιώσουμε τις δικές μας αδυναμίες και ας επικεντρωθούμε στα δικά μας λάθη. Κανείς δεν γεννιέται τέλειος και ούτε πρόκειται να φτάσει την τελειότητα. Ας δουλέψουμε τον εσωτερικό μας κόσμο και έπειτα ας στραφούμε προς άλλους.  

Ένα απο τα χόμπι μου είναι να φτιάχνω μινιατούρες.

 

Σήμερα θα σας δείξω μια άλλη μου ασχολία, εκτός το γράψιμο που είναι τιμή μου που με διαβάζετε χρόνια τώρα, έχω και το δημιουργικό χόμπι από μινιατούρες, την ζωγραφική, όπως και πολλά άλλα χόμπι. 
Ένα λοιπόν από τα έργα μου είναι εμπνευσμένο από την ταινία « Ο άρχοντας των δακτυλιδιών».  Με μάγεψε η πλοκή του έργου και η σκληρή μάχη μεταξύ του Καλού και του Κακού. ( παρμένα από την ζωή). Μια μάχη που διήρκησε πολλές μέρες ήταν και το ερέθισμα μου να δημιουργήσω το σκηνικό της ταινία με τα δικά μου μάτια και να επικρατήσει ο Λευκός Γκάνταλφ (ο καλός Μάγος) με το ξίφος του και να σώσει την μέση Γη από την καταστροφή .
Το έργο μου είναι όλο χειροποίητο με δική μου έμπνευση και απομίμηση του πύργου των δακτυλιδιών.
Έχει διαστάσεις Μ 63 cm x Π 53 cm x Υ 54 cm.
Φωτισμένο με Led .
Υλικά: Υγρό γυαλί, πηλός, φύλλα μπρούντζου, άμμο, δέρμα και άλλα πολλά, πάντα φιλικά στον άνθρωπο…. 
Υ.Γ:  Το τοποθέτησα στα συλλεκτικά κομμάτια, διότι όσο και να θέλω να κατασκευάσω όμοιο έργο, δεν θα είναι δυνατόν, πάντα θα υπάρχουν διαφορές. Άρα είναι μοναδικό και όλο χειροποίητο.

 

 Θέμα του έργου: « The Lord of the Rings » Ο πύργος του καλού

Εκεί, στη στενή ράχη των βουνών, όπου οι σκιές ήταν κολλημένες σαν αράχνες και ο άνεμος σφύριζε μέσα στη μαύρη πέτρα, υψωνόταν ο Πύργος του Cirith Ungol. Σφυρηλατημένος σε μια εποχή άγρυπνης φύλαξης από τους άνδρες του Γκόντορ, είχε προ πολλού πέσει σε ερείπια και καταστροφικούς σκοπούς, βεβηλωμένος από το χέρι του Εχθρού. Αυτό το συλλεκτικό κομμάτι αντλεί απευθείας από τα σχέδια που δημιουργήθηκαν για την οθόνη, αποτυπώνοντας την ένταση, την υφή και τη διάθεση μιας από τις πιο στοιχειωμένες τοποθεσίες της Μέσης Γης. 
Το Cirith Ungol ήταν κάποτε ένα παρατηρητήριο της Γκοντόριαν, το οποίο κατακτήθηκε και διαφθάρηκε από τις δυνάμεις του Σάουρον μια σύγκρουση περήφανων πέτρινων κατασκευών και σκληρών προσθηκών σιδήρου, δέρματος και ξύλου. Από τις κακοτράχαλες επάλξεις του μέχρι τους αλλόκοτους παρατηρητές που φυλάνε την πύλη του, αυτό το περιβάλλον είναι στρωμένο με την αφήγηση της ιστορίας, φτιαγμένο στο χέρι. 
Στον “Άρχοντα των Δαχτυλιδιών”, προέτρεψε τον Φρόντο να πάει με το Δαχτυλίδι στο Σχιστό Λαγκάδι, ενώ ο ίδιος ζήτησε τη βοήθεια του Σάρουμαν. Τελικά ο Λευκός Μάγος αποκαλύφθηκε πως ήθελε για τον εαυτό του το Δαχτυλίδι και φυλάκισε τον Γκάνταλφ στην κορυφή του πύργου Όρθανκ. Ο Γκρίζος Μάγος διέφυγε με τη βοήθεια του αετού Γκουάιχιρ και τελικά έγινε μέλος της Συντροφιάς του Δαχτυλιδιού ακολουθώντας το ταξίδι μέχρι τη Μόρια, όπου ήρθε αντιμέτωπος με τον Μπάλργογκ. Η μάχη τους διήρκησε για πολλές μέρες μέχρι τελικά να σκοτώσει τον Μπάλρογκ και να πεθάνει και ο ίδιος λίγο αργότερα. 
Τελικά, επανήλθε ως Γκάνταλφ ο Λευκός και θεραπεύτηκε στο Λόριεν. 
Έπειτα, συμμετείχε στις περισσότερες μάχες του Πολέμου του Δαχτυλιδιού και στο τέλος, μετά την καταστροφή του Δαχτυλιδιού, έσωσε το Φρόντο και τον Σάμ από τη λάβα.