« Βλέπε, άκου και σιώπα…»

Μια έκφραση που την ακούμε συχνά από την μαμά , την γιαγιά αλλά δεν το

καταλαβαίνουμε όταν είμαστε μικρά παιδιά.

«ΚΡΑΤΑ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ ΚΛΕΙΣΤΟ»

Τελικά μικρή έμαθα να κρατάω το στόμα μου κλειστό από τα πρώτα βήματα μου .. όταν …
Με φίλησε το πρώτο αγόρι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:

«κοίτα μην πεις τίποτα, σσσσ.... σιώπα!»
Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα είκοσι μου χρόνια.
Ο λόγος του μεγάλου η σιωπή του μικρού.
Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,

«Τι σε νοιάζει εσένα;», μου λέγανε,
«θα βρεις το μπελά σου, σιώπα».
Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
«Μη χώνεις τη μύτη σου παντού, κάνε πως δεν καταλαβαίνεις , σιώπα»
Παντρεύτηκα, έκανα οικογένεια, και ήξερα να σωπαίνω.
Οι γείτονες με συμβουλεύανε:
«Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σιώπα»
Μπορεί να μην είχαμε με αυτούς γνωριμίες ζηλευτές με τους γείτονες, μας ένωνε , όμως, το Σιώπα.
Σιώπα ο ένας, σιώπα ο άλλος, σιώπα η επάνω, σιώπα η κάτω,
σιώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σιώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσα μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.

Φτιάξαμε το σύλλογο του «Σιώπα».
Μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη , αλλά μουγκή!
Πετύχαμε πολλά, φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ.
Εύκολα , μόνο με το Σιώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτό το «Σιώπα».
Μάθε σιώπα στη γυναίκα σου, στο παιδί σου, στον άνδρα σου
στην πεθερά σου κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις
ξερίζωσε τη γλώσσα σου και καν' την να σωπάσει.
Κόψτε την σύρριζα. Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά...

Φησίν σιωπών… (Μιλάς με τη σιωπή σου.)

Ευριπίδης, 480-406 π.Χ.