Σαν σήμερα έχασα τον πατερούλη μου 26.08.2011

Σαν σήμερα έχασα τον πατερούλη μου πάνε κιόλας 9 ολόκληρα χρόνια και σκέφτομαι... Τι μου έμαθε ο πατέρας μου…
Μπορώ να γράψω πολλά για την σχέση ενός πατέρα και ενός παιδιού, μέσα στην πάροδο του χρόνου από την πρώτη φορά που μας κρατάει στα χέρια του μέχρι την μέρα που του ρίχνεις το πρώτο γείωμα για να βγεις με τους φίλους σου ή την μέρα που θα σε καμαρώσει κι εσένα με ένα παιδί στην αγκαλιά σου..
Έμαθα πολλά από τον πατέρα, πρώτο και καλύτερο ήταν
Ότι πραγματικός άντρας είναι αυτός που πιάνουν τα χέρια του... μας έφτιαχνε από τα πάντα σπίτι μας, μέχρι μηχανές στο εργοστάσιο. Ακόμη και αν εγώ … από πνεύμα αντίδρασης, ποτέ δεν αξιώθηκα να τον αφήσω να μου μάθει ούτε καν πώς να αλλάζω μπαταρίες στο τηλεκοντρόλ.
Ότι αυτός που έχει την δύναμη, δεν υψώνει ποτέ την φωνή του. Πόσο μάλλον το χέρι του.
Ότι το πιο φυσιολογικό κάθε φορά που είσαι έξω με τους φίλους σου, είναι να πληρώσεις εσύ το μερίδιο σου και ποτέ να μην περιμένεις από τους άλλους να το πληρώσουν.
Ότι το να δουλεύεις 50 χρόνια σαν το σκυλί και σχεδόν 12-15 ώρες την μέρα δεν σου εξασφαλίζει τίποτα παραπάνω από μια σχετικά καλή σύνταξη (προ κρίσης φυσικά).
Σχεδόν 12-15 ώρες τη μέρα είναι αυτό που ΠΡΈΠΕΙ να κάνεις για να μην λείψει τίποτα στην οικογένειά σου, και άρα αυτό θα κάνεις χωρίς δεύτερη κουβέντα.
Ο πατέρας μου είναι ο ίδιος άνθρωπος που έφτιαχνε από τα χαλασμένα μας ποδήλατα μέχρι το σπίτι που έζησα μέχρι τα 20.
Τι εννοώ έφτιαξε το σπίτι';
Αυτό ακριβώς που παίρνεις ως υπερβολή.
Από τις σκάλες μέχρι τα κρεβάτια(!), από το καζανάκι μέχρι την βρύση(!).
Αυτός, μόνος του.
Μου έμαθε να παίζω τάβλι. Κι αυτό ήταν το λάθος σου μπαμπά.
Γιατί ποτέ δεν βρήκα κανέναν να παίξει μαζί μου εδώ και 9 χρόνια.
Ότι υπάρχουν δύσκολες δουλειές και ότι κάποιος πρέπει να τις κάνει.
Δεν υπάρχει, δηλαδή, αυτό που λένε "εύκολος δρόμος".
Ότι πρέπει να μαγειρεύεις, πριν πεινάσεις. Κυριολεκτικά και κυρίως μεταφορικά. Να κοιτάς, δηλαδή, ένα βήμα μπροστά.
Ότι υπάρχουν τριών ειδών άνθρωποι:

1. Αυτοί που πιάνουν τα χέρια τους
2. Αυτοί που δεν πιάνουν τα χέρια τους
3. Και αυτοί που δεν θέλουν να πιστέψουν ότι υπάρχει το (2) κοινός οι Ξερόλες.
   

Ότι για να κάνεις πλάκα, πρέπει να δέχεσαι την πλάκα και εσύ πρώτα
Ότι δεν υπάρχουν φράσεις όπως "έχω άδικο", "έχεις δίκιο", "άλλαξα γνώμη" ή "δεν μπορώ" ή "δεν θέλω" ή "βαριέμαι"
Ότι δεν χρειάζεται να μιλάς αν δεν έχεις κάτι να πεις τεκμηριωμένα και σωστά …
Ότι υπάρχουν ωραίες βρισιές εκεί έξω, αλλά εσύ δεν βρίζεις ποτέ.
Φαντασία να' χεις στην ζωή σου για να είναι ωραία και να ονειρεύεσαι αυτά που θέλεις εσύ να πραγματοποιηθούν ..
Ότι ξέρω να κάνω τα πάντα κι ας μην το ξέρεις, γιατί μ’ αυτό τον τρόπο θα αναγκαστείς να το κάνεις, διότι ο λόγος του σωστού ανθρώπου είναι συμβόλαιο.
Ότι ο αθλητισμός μπορεί να μη σε κάνει, απαραίτητα πιο πλούσιο άνθρωπο, αλλά θα σε κάνει καλύτερο.
Ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη κληρονομιά, από ένα καλό και καθαρό όνομα.
Ότι το να είσαι καλός, κάποιοι το εκμεταλλεύονται, αλλά στο τέλος πάλι κερδισμένη είσαι.
Ότι τα ομορφότερα μέρη αυτού του πλανήτη μπορεί να μην τα ανακαλύψεις με ένα ταξίδι σου, αλλά σίγουρα η ζωή η ίδια θα στα χαρίσει αν εσύ πιστεύεις στα ωραία και όμορφα δημιουργήματα του Θεού.
Να πορεύομαι στην ζωή μου χωρίς βύσματα. Κυρίως για να μην έχω ποτέ υποχρέωση σε κανέναν.
Να σέβομαι το γράμμα του Νόμου. Όχι επειδή είμαι πρόβατο αλλά γιατί έτσι λειτουργούν οι κοινωνίες.
Ότι πρέπει να αντιμετωπίζεις τα πάντα με χιούμορ.
Πως ότι μάθεις καλό είναι. Το να μαθαίνεις είναι σκοπός, δεν είναι ανάγκη.
Πως είναι χρυσός το να πιάνουν τα χέρια σου.
Ότι πρέπει να ψάχνω να ανακαλύπτω αυτό που εγώ γουστάρω, κι όχι απαραίτητα να αρκούμαι σε αυτό που μου προσφέρουν έτοιμο.
Να είμαι εντάξει στους λογαριασμούς μου
Να είμαι εντάξει απέναντι σε όλους όσους το αξίζουν.
Όταν απλά αισθανθείς την αληθινή αγάπη θα δεις ότι τότε και μόνο δεν θα υπάρχουν μάτια για τίποτα γύρο σου, παρά μόνο γι’ αυτόν που αγαπάς. Θα σε γεμίζει , θα σε συμπληρώνει και προπάντων θα γίνεται ένα.
Όταν είσαι μόνη να δημιουργείς το όνειρό σου ζωγραφίζοντας, πλάθοντας μικρά όνειρα γύρο σου, έτσι δημιουργείς τον ωραιότερο παράδεισο που θα σε γεμίζει χαρά.
Να σέβεσαι τον εαυτό σου για να σε σέβονται και αν ποτέ δεν σεβαστούν τις επιθυμίες σου, δεν χρειάζονται στην ζωή σου, θα σε δηλητηριάζουν κάθε μέρα.
Τελικά πατέρα έφυγες και αυτό δεν μου έμαθες ποτέ …
Πώς να ξεπεράσω το χαμό σου...

Σε σκέφτομαι και μου έλειψες πάρα μα πάρα πολύ πατέρα.
Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχούλα σου και έλα στα όνειρα μου για μια αγκαλιά όπως πάντα απλόχερα μου την χάριζες..
Σ αγαπώ μπαμπά !!!