Μην δέχεστε ποτέ να μειώνετε διαρκώς τον εαυτό σας

           
Καλησπέρα στην παρέα και καλή εβδομάδα με ειρήνη, υγεία και αγάπη σ όλο τον κόσμο. Να θυμάστε πάντα στην ζωή χρειάζεται η αποδοχή και ο σεβασμός για να κυλάει η μέρα μας ωραία και ήρεμα.
Όμως, το να αποδεχόμαστε ότι ο καθένας έχει την αλήθεια του, δεν σημαίνει ότι η αλήθεια του πρέπει να καταπιέζει τη δική μας, ούτε φυσικά και το αντίστροφο. Πιστεύω ότι μία από τις χειρότερες στρεβλώσεις που έχουν συμβεί είναι ότι πάρα πολλοί άνθρωποι εκ των οποίων και πολλοί μπερδεύουν την αποδοχή μας με τον συμβιβασμό μας. Αποδέχομαι, σημαίνει ότι δέχομαι και αγκαλιάζω χωρίς κριτική τον εαυτό μου έτσι ακριβώς όπως είναι. Όσο λοιπόν, εμείς εμβαθύνουμε μέσα μας και αποδεχτούμε τα ελαττώματά μας, μοιραία αποκτάμε κατανόηση για τη φύση αυτών των ελαττωμάτων που έχουμε. Άρα, αφού φτάνουμε να αποδεχτούμε χωρίς κρίση τη δική μας αλήθεια, είμαστε σε θέση να αποδεχτούμε χωρίς κρίση και την αλήθεια του συνανθρώπου μας. Για την ακρίβεια, η σωστή έκφραση είναι ότι μπορούμε να κατανοήσουμε ότι ο καθένας έχει τη δική του αλήθεια και όπως για εμάς αυτή η αλήθεια είναι ιερή, το ίδιο συμβαίνει και με την αλήθεια των άλλων.
Όμως, το να αποδεχόμαστε ότι ο καθένας έχει την αλήθεια του, δεν σημαίνει ότι η αλήθεια του πρέπει να καταπιέζει τη δική μας, ούτε φυσικά και το αντίστροφο ή να μας προσβάλει.
Το σίγουρο λοιπόν είναι ότι η αποδοχή με τον συμβιβασμό είναι δύο αντικρουόμενες έννοιες. Ο συμβιβασμός είναι το σκοτάδι της ψυχής μας και του Θείου Σπινθήρα που όλοι έχουμε μέσα μας. Συμβιβασμός είναι αυτό που ζούμε εκατοντάδες χρόνια τώρα και μας έχει βυθίσει στην αποχαύνωση και στην αποκοπή της σύνδεσης με τον πραγματικό μας εαυτό. Καμία σχέση λοιπόν δεν έχει ο συμβιβασμός με την αποδοχή.
Οποιοσδήποτε λοιπόν τείνει να καταπατήσει αυτά τα όρια, θα με βρει απέναντι του. Δεν είναι μεγαλοψυχία να αφήνουμε τους άλλους να μας καταπατούν, αλλά έλλειψη σεβασμού για τον εαυτό μας. Και έλλειψη σεβασμού για τον εαυτό του έχει μόνο ο άνθρωπος που δεν έχει ούτε αυτογνωσία, ούτε αυτοαποδοχή!
Όχι λοιπόν, θα αγωνιστώ για αυτό που πιστεύω όπως ποτέ άλλοτε, θα αγωνιστώ με κάθε τρόπο να πάρω αυτό που πιστεύω ότι μου αξίζει, πάντα με σεβασμό στην αλήθεια του άλλου και χωρίς να προσπαθώ να αλλάξω κανενός το δρόμο.
Ο συμβιβασμός μας κάνει να βρισκόμαστε διαρκώς σε ένα παράπονο, σε γκρίνια και εντέλει μας οδηγεί στην ασθένεια διότι συνέχεια μέσα μας δημιουργείται θυμός, πικρία και χίλια άλλα δύο επιβλαβή συναισθήματα, διότι νιώθουμε ότι είμαστε θύματα των άλλων, ότι μειώνουμε διαρκώς τον εαυτό μας και ότι κάποιος άλλος μας παραβιάζει κατ’ εξακολούθηση.