Tα μάτια

Λένε ότι αν θες να διαπιστώσεις αν κάποιος σου λέει ψέματα, ή αλήθεια,

πρέπει να τον κοιτάξεις στα μάτια.
Στα μάτια φαίνεται η χαρά μας.

Στα μάτια η πίκρα και ο πόνος.

Στα μάτια η καλοσύνη.

Στα μάτια η κακία.

Στα μάτια το μίσος.

Στα μάτια η αγάπη.

Στα μάτια ο έρωτας.

Στα μάτια ακόμη και η υγεία μας.

Είναι τυχαίο λέτε, ότι όταν είμαστε χαρούμενοι τα μάτια μας λάμπουν ; Όχι, δεν είναι. 

Είναι τυχαίο, ότι όταν είμαστε πληγωμένοι και πικραμένοι να υγραίνονται; Όχι, δεν είναι. 

Τα μάτια μας δείχνουν πάντα, ότι πραγματικά σκεφτόμαστε. Ότι αισθανόμαστε. Μπορούν να μας δείξουν τα πάντα, φτάνει βέβαια να ξέρεις να κοιτάξεις μέσα τους!

Πως γίνετε αυτό;
Είναι πολύ απλό.
Τον κοιτάζεις κατάματα και προσπαθείς να διεισδύσεις στην καρδιά και στο μυαλό του ανθρώπου που έχεις απέναντι σου. Από το δρόμο των ματιών προς την ψυχή και το μυαλό θα δεις στοιχειά που κανένα άλλο μέρος του σώματος δεν μπορεί να «προδώσει».

Σκόπια και το πρόγραμμα με ονομασία «Σκόπια 2014»

Για να γνωρίζουν ότι η Μακεδονία είναι Ελληνική και δεν την πουλάμε ΠΟΤΕ.

Οι Μακεδνοί ή Μακεδόνες, το όνομα των οποίων παράγεται, όπως και το επίθετο μακρύς, από τη ρίζα μακ και σημαίνει «ψηλός» ή πιο ελεύθερα «αυτός που έρχεται από ψηλά» ήταν, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ένα φύλο ταυτόσημο με τους Δωριείς, το οποίο αρχικά κατοικούσε στην Πίνδο. Μήπως η Πίνδος ήταν Γιουγκοσλαβία?
Θα χαρώ να γεμίσουν οι Έλληνες αναρτήσεις με την Μακεδονία για να καταλάβουν ότι δεν παίζουμε, δεν πουλάμε, δεν παραχωρούμαι τίποτα, ας είναι πουλημένοι στην Βουλή , η Ελλάδα είναι ο Λαός της..

Η Γιουγκοσλαβία Jugoslavija, ήταν ένα κράτος της Ευρώπης στο δυτικό μέρος των Βαλκανίων κατά το μεγαλύτερο διάστημα του 20ου αιώνα. Σχηματίστηκε μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο το 1918 με το όνομα Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων μετά τη συγχώνευση του προσωρινού Κράτους των Σλοβένων, Κροατών και Σέρβων (που αυτοανακυρήχθηκε μετά την διάλυση της πρώην Αυστροουγγαρίας) με το ανεξάρτητο Βασίλειο της Σερβίας. Η σερβική βασιλική οικογένεια της Καραγεώργεβιτς έγινε η δυναστεία του Βασιλείου των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων. Το Βασίλειο κέρδισε τη διεθνή του αναγνώριση στις 13 Ιουλίου του 1922 στη Διάσκεψη των Πρεσβευτών στο Παρίσι. Η χώρα ονομάστηκε έτσι από τους Νότιους Σλαβικούς λαούς που σχημάτισαν την πρώτη τους ένωση, μετά από αιώνες στους οποίους τα εδάφη τους ήταν μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της Αυστροουγγαρίας.

Ξέρετε πότε βασίλευσε ο Μέγας Αλέξανδρος? 

Ούτε καν υπήρχατε στον παγκόσμιο χάρτη.
Αλέξανδρος ο Μέγας 356 π.Χ. – 323 π.Χ.
Ο Αλέξανδρος γεννήθηκε στις 20 ή 21 Ιουλίου του 356 π.Χ στην Πέλλα της Μακεδονίας. Πατέρας του ήταν ο βασιλιάς της Μακεδονίας Φίλιππος Β' και μητέρα του η Ολυμπιάδα, κόρη του βασιλιά της Ηπείρου Νεοπτόλεμου.
Αρα η Πέλλα της Μακεδονίας … η πατρίδα του Μ. Αλέξανδρου υπήρχε π.Χ και η Γιουγκοσλαβία ιδρύθηκε τον 20ο αιώνα … έλεος που θα γίνεται Μακεδόνες ούτε θα αγγίξετε το όνομα όσο υπάρχουν Έλληνες στο πλανήτη Γη.

Όταν μια χώρα δεν έχει ρίζες και ιστορία, απλά δημιουργεί, κλέβει και λεηλατεί ότι της λύπη για να κατοχυρώσει το κύρος της σαν κράτος. Τρέχουν και δεν φτάνουν να αναγεννήσουν μια νέα Σκοπιανή πρωτεύουσα με χρώμα Ελληνικό. Για να μπορέσουν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα θα έλεγα. Με τον Μέγα Αλέξανδρο, αρχαιοελληνικές φιγούρες, άλογα που καλπάζουν, λιοντάρια που βρυχώνται, μια πειρατική γαλέρα, θεόρατα κτίρια που φτιάχνονται αυτή τη στιγμή και δεκάδες αγάλματα, συνθέτουν μια βαλκανική 

παραφωνία που στόχο έχει να αναδείξει μια άλλη πτυχή της όμορης χώρας, να τονώσει το εθνικό φρόνημα, αλλά και να μπει στο μάτι της... Αθήνας, χρησιμοποιώντας για πολλοστή φορά σύμβολα και ιστορικές παρακαταθήκες της Ελλάδας. Μάλιστα, τα σχέδιά τους δεν πρόκειται να υπονομευτούν παρά τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Όπως σημείωσε ο υπουργός Οικονομικών, Ζόραν Σταβρέσκι, το πρόγραμμα θα συνεχιστεί κανονικά παρά

τη μείωση κατά 120 εκατ. Ευρώ στο μπάτζετ. Παρόλα αυτά δεν διευκρίνισε πού θα βρει τα χρήματα για να προχωρήσουν τα έργα. Οι οικονομικοί παρατηρητές λένε πως τα χρήματα από τη φορολογία δεν φτάνουν, ενώ έχει μπει... χέρι και στα δανεικά από ξένες τράπεζες.

Όπως καταλαβαίνετε όλα αυτά τα βάρη θα πέσουν στους φορολογούμενους και μάλιστα η λυπητερή δεν θα αργήσει να φτάσει στα χέρια τους.

Μέχρι «Βασιλικές μακεδονικές γαλέρες» εφεύραν και στήνουν στον ποταμό Βαρδάρη (Vardar), ο οποίος διασχίζει την πόλη των Σκοπίων.

Μάλιστα η πρώτη από τις γαλέρες του Βαρδάρη με την ονομασία «Royal Macedonia», μια απροσδιορίστου αισθητικής κακόγουστη κατασκευή, που τελικά δεν είναι ένα πλοίο μέσα στα νερά του ποταμού, αλλά μια ιμιτασιόν κατασκευή πάνω σχεδόν στην «προκυμαία», η οποία παραπέμπει μάλλον σε Πειρατές της Καραϊβικής. Το ότι γαλέρες δεν υπήρξαν ποτέ μέσα στο πέρασμα της ιστορίας στα ορμητικά νερά του Βαρδάρη, και πολύ περισσότερο βασιλικές μακεδονικές, δεν έχει καμία σημασία για τους τερατολόγους των Σκοπίων.

Την ώρα που στα Σκόπια στήνονται ανύπαρκτες «μακεδονικές βασιλικές γαλέρες», οι άνθρωποι του Ν. Γκρούεφσκι επιχειρούν να κάνουν μια κλεμμένη εξαγωγή αρχαίων Μακεδόνων βασιλέων. Στην διάρκεια που εγκαινιάστηκε στο Celtic-Roman Museum στο Μanching της Βαυαρίας μια έκθεση με τίτλο «Το Χρυσό Πρόσωπο του Άγνωστου Μακεδόνα Βασιλιά», όπως αναφέρεται και στη σχετική αφίσα του γερμανικού μουσείου.

Στο Celtic-Roman Museum στο Μanching πάντως το «Χρυσό Πρόσωπο του Άγνωστου Μακεδόνα Βασιλιά» είναι ένα εύρημα από έναν τάφο στο 

νεκροταφείο της αρχαίας ελληνικής πόλης Λιγκηστίς ή Λιχνίτης ή Λιχνιδός στην Οχρίδα. Είναι μια νεκρική μάσκα δηλαδή χρυσό προσωπείο, που βρέθηκε το 2002 στον τάφο ενός αγοριού και χρονολογείται από την ύστερη αρχαϊκή πρώιμη κλασική περίοδο από τα τέλη του 6^ου και αρχές του 5^ου αιώνα π.Χ. καθώς και ένα χρυσό «γάντι». Ούτε καν υπήρχαν στο χάρτη.

Ο «εθνικός» αρχαιολόγος της ΠΓΔΜ Πάσκο Κούσμαν επικεφαλής της αρχαιολογικής υπηρεσίας πριν βρεθεί στη φυλακή για σκάνδαλο με κλοπές αρχαιοτήτων κ.ά., που βρήκε τον τάφο, τον απέδωσε σε σαν «άγνωστο Μακεδόνα βασιλιά».

Να σημειωθεί ότι υπάρχει μια πλειάδα χρυσών προσωπείων, που έχουν βρεθεί εκτός των βασιλικών τάφων της Βεργίνας, στον ελληνικό χώρο σε περιοχές της Μακεδονίας, αλλά οι αρχαιολόγοι δεν μίλησαν ποτέ για βασιλικούς τάφους. Πάνω από δέκα βρέθηκαν μόνο στο αρχαίο νεκροταφείο στο αρχοντικό Πέλλας, αλλά οι αρχαιολόγοι Παύλος και Αναστασία Χρυσοστόμου τις απέδωσαν σε ταφές πολεμιστών.

Όλα ξεκίνησαν από το όνειρο του Νίκολα Γκρουέφσκι το 2010 και τα χρήματα θα προέρχονταν από τον προϋπολογισμό και συγκεκριμένα από τις επενδύσεις κεφαλαίων ύψους 350 εκατ. ευρώ.

Η μείωση των εμπορικών και βιομηχανικών εξαγωγών, λόγω της οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη, και η ελάχιστη αύξηση στην οικονομική ανάπτυξη κατά το 2012, οδήγησαν την κυβέρνηση να δανειστεί «φρέσκα» 700 εκατ. ευρώ από ξένες τράπεζες.

Τον Μάιο η World Bank έδωσε στην ΠΓΔΜ 75 εκατ. ευρώ με στόχο να γίνουν οικονομικές μεταρρυθμίσεις και να βελτιωθεί ο τομέας της υγείας.

Επίσης περίπου το ίδιο διάστημα η Deutsche Bank έδωσε 250 εκατ. ευρώ για να καλύψει το έλλειμμα στον προϋπολογισμό.

Τον Νοέμβριο του 2011 η κυβέρνηση πήρε άλλα 130 εκατ. ευρώ από την Deutsche Bank και την Citibank με εγγυήτρια την World Bank.

Τον περασμένο Μάρτιο η ΠΓΔΜ πήρε από το ΔΝΤ επιπλέον 220 εκατ. ευρώ. Όλα αυτά τα χρήματα, εν μέσω κρίσης, για να τονωθεί η οικονομία της χώρας.

έτσι φέρεται να έχει βάλει χέρι στα δανεικά για να χρηματοδοτήσει το πρόγραμμα με τον κωδικό ονομασία «Σκόπια 2014». Και φυσικά όταν θα κληθεί να πληρώσει τις δόσεις στις τράπεζες, θα αναγκαστεί να πάρει επώδυνα μέτρα για να αυξήσει την φορολογία. Σκηνικό που ζουν σήμερα χιλιάδες κράτη. 

Τελικά αυτό το πρόγραμμα, «Σκόπια 2014» περιλαμβάνει την κατασκευή 20 κτιρίων, μουσείων, θεάτρων, αιθουσών για συναυλίες, ξενοδοχείων και γραφείων του υπουργείου εξωτερικών. Περισσότερα από 40 μπρούτζινα και μαρμάρινα αγάλματα θα τοποθετηθούν σε κεντρικά σημεία της πρωτεύουσας.

Ένα κόστος που υπερβαίνει τις δυνατότητες της χώρας και θα φτάσει ακόμα και στα 500 εκατ. ευρώ άνοιγμα.

Για να αγοράσεις το όνομα Μακεδονία και να ζηλέψεις την ιστορία του γειτονικού σου κράτους , έπλασες ψευδή όνειρα σ ένα κράτος που ποτέ δεν 

 είχε σχέση ούτε με την Μακεδονία, ούτε με τον Μέγα Αλέξανδρο αλλά και πιο πολύ ούτε με την αρχαία Πέλλα.

Ωραία είναι να ονειρεύεσαι, αλλά όχι να κλέβεις την αλήθεια.   

Ευτυχισμένοι είναι όσοι έζησαν την παιδική τους ηλικία στην Δεκαετία του 1950 – 1960.

Μια από τις καλύτερες «συντροφιές» για τις κρύες ημέρες του χειμώνα,

αποτελεί αδιαμφισβήτητα ένα φλιτζάνι ζεστό αφέψημα ή έγχυμα από το αγαπημένο μας βότανο. 

Οι μέρες αυτές, μας έκαναν να αναζητήσουμε και πάλι τη ζεστασιά του σπιτιού, να καλέσουμε φίλους και να βυθιστούμε στους αναπαυτικούς μας καναπέδες.

Το κρύο, το τζάκι που καίει ασταμάτητα, μια ζεστή κούπα τσάι ή σοκολάτα στα χέρια μας και φίλους να φέρνουμε χιλιάδες ιστορίες παιδικές που ξεχάστηκαν με την πάροδο του χρόνου.

Έχετε ποτέ σκεφτεί τα παιδικά μας χρόνια; 

Στιγμές μοναδικές που ξετυλίγονται η μία μετά την άλλη σε μια φιλική μάζωξη από παιδικούς φίλους.

Ευτυχισμένοι είναι όσοι έζησαν την παιδική τους ηλικία στις αλάνες , στους δρόμους και στον αυλόγυρο σχολείων παίζοντας μπάλα. 

Όσοι κυλίστηκαν στην λάσπη και στο χώμα παίζοντας μακριά γαϊδούρα αλλά και βόλους με μπίλιες από πέτρες και από γυαλί. Ποδιές μπλε με άσπρο κολλαριστό γιακά να παίζουν σχοινάκι, μήλα, κρυφτό και άλλα τόσα αθώα παιχνίδια. Μια απλή χαρτόκουτα μπορεί να ήταν πόλος έλξεις να αρχίσει το παιχνίδι και τελειωμό να μην έχει. 

 Αχ μέχρι και κιμωλίες παίρναμε από τον πίνακα για να χαράξουμε τετράγωνα και να παίξουμε κουτσό.

Φωνές, γέλια και μικρές – μικρές παρέες γέμιζαν τις γειτονιές και τον αυλόγυρο για να αρχίσει το παιδικό ανέμελο παιχνίδι.

Τι να πρωτοθυμηθώ τα κουκλοθέατρα και τον Καραγκιόζη ή το χούλα χουπ και τάκα – τάκα που γέμιζε τα δάχτυλα μαθητών και μαθητριών στο διάλειμμα. 

Αν με ρωτήσει κάποιος πώς ήταν μία συνηθισμένη μέρα των παιδικών μου 

χρόνων θα του πω ότι στα διαλείμματα παίζαμε κυνηγητό ή το χαλασμένο τηλέφωνο κι όταν σχολάγαμε παίζαμε αμέτρητα άλλα παιχνίδια στην αυλή του σχολείου. Κι αυτό ήταν μόνο η αρχή. 

Όταν επιστρέφαμε με τον αδερφό μου προς το σπίτι δεν θυμάμαι να υπήρξε φορά που να μην πούμε «Όποιος φτάσει τελευταίος είναι βλάκας!». 

Τρώγαμε, διαβάζαμε ή κάναμε ότι διαβάζουμε χαχαχα, τα απογεύματα φτιάχναμε δεντρόσπιτα και το απόγευμα ξεχυνόμασταν στους δρόμους, όπου μας περίμενε όλη η γειτονιά για να παίξουμε κρυφτό σε περίμετρο τεσσάρων οικοδομικών τετραγώνων. 

Θυμάμαι ακόμα χιλιάδες ποιηματάκια που Καταρχήν πριν ξεκινήσουν τα περισσότερα παιχνίδια, έπρεπε να αποφασιστεί ποιος θα παίξει πρώτος.

«Α μπε μπα μπλομ, του κίθε μπλομ, α μπε μπα μπλομ του κίθε μπλομ μπλιμ μπλομ» και σε κάποιες παραλλαγές ακολουθούσε το: «Πού θα πας εκεί; Στη Βόρεια Αμερική να βρεις και τον Ερμή που παίζει μουσική».

«Ανέβηκα σ' ένα χωριό και είδα ένα γουρούνι το κοίταξα καλά, καλά και μου΄φαγε τη μούρη. Γω γω γω, συ συ συ. Το γουρούνι είσαι 'συ!» 

«Ένα δύο τρία, πήγα στην Κυρία μου 'δωσε ένα μήλο, μήλο δαγκωμένο το 'δωσα στην κόρη έκανε αγόρι το 'βγαλε Θανάση σκούπα και φαράσι»

Ψέματα , Ψέματα με το κρυφτό «Πέντε, δέκα, δεκαπέντε…». Το κρυφτό είναι ο λόγος που μάθαμε την προπαίδεια του 5

Αχ ή άμα παίζαμε μακριά γαϊδούρα χαχαχα, Οι μισοί συμμετέχοντες πρέπει να σκύψουν ο ένας μετά τον άλλο και οι υπόλοιποι παίρνουν φόρα και πηδάνε από πάνω τους για να φτάσουν όσο πιο μακριά μπορούν. Όποιος πέσει, ουπς χάνει!

Άντε τι λέτε να πάμε για μια αμπάριζα;

Η αμπάριζα παίζεται με δύο ομάδες. Η κάθε ομάδα ορίζει ένα δέντρο για «αμπάριζα» ή «μάνα» και σκοπός της είναι να την προστατεύσει. Ένα παιδί από κάθε ομάδα παίρνει φόρα και τρέχει προς την αντίπαλη ομάδα και ο ένας προσπαθεί να αγγίξει τον άλλον. Όποιος προλάβει αιχμαλωτίζει τον αντίπαλο. Το παιχνίδι συνεχίζεται μέχρι να μείνει ο τελευταίος παίκτης, ο οποίος πρέπει να προστατέψει τη μάνα του από τους αντιπάλους. Μπορεί να προσπαθήσει να ελευθερώσει τους αιχμάλωτους συμπαίκτες του για να τον βοηθήσουν, με ένα άγγιγμα.

Τότε αυτοί φωνάζουν: «Παίρνω αμπάριζα και βγαίνω και κανένα δεν το λέω.» Νικήτρια είναι η ομάδα που θα φυλακίσει όλους τους αντίπαλούς παίχτες.

Καλά θυμήθηκα μέχρι τα αγαλματάκια.

Παίζεται από τρία παιδιά και πάνω. Ένα παιδί κλείνει τα μάτια και λέει «Αγαλματάκια ακούνητα, μέρα ή νύχτα;». Όσο το λέει τα άλλα παιδιά κινούνται. Αν όμως ανοίξει τα μάτια του και κάποιο παιδί κουνιέται ακόμα, τότε φυλάει εκείνο χαχαχα..

Κλέφτες και αστυνόμοι ποιός δεν το έπαιξε;

Δύο οι ομάδες.. Οι κλέφτες και οι αστυνόμοι. Οι αστυνόμοι πρέπει να πιάσουν τους κλέφτες ακουμπώντας τους στην πλάτη και οι κλέφτες προφυλάσσονται για να μην χάσουν να ακουμπήσουν την πλάτη στον τοίχο ενώ για να κερδίσουν πρέπει να ακουμπήσουν στην πλάτη τους αστυνόμους.

Μπιζ ήταν το «Βίαιο» παιχνίδι αλλά πολύ διασκεδαστικό! Κάποιος κλείνει τα μάτια του και ένας από τους

υπόλοιπους τον χτυπάει. Όταν γυρνάει, όλοι φώναζαν «μπιζ» και σηκώνουν το ένα χέρι. Η «μάνα» τότε ανοίγει τα μάτια και πρέπει να μαντέψει ποιος τον χτύπησε. Συνήθως την πλήρωναν οι αδύναμοι χαχαχα.

Η μικρή Ελένη άλλο παιχνίδι συνήθως γυναικείο. Η μικρή Ελένη κάθεται και κλαίει γιατί δεν την παίζουν οι φιλενάδες της. Σήκω επάνω, κλείσε τα ματάκια σου και πιάσε όποιον θες. Και αυτό ακριβώς έπρεπε να κάνει.. 

Τα μήλα ομαδικό παιχνίδι που χωρίζονται σε δύο ομάδες. Η μία ομάδα είναι "μέσα" και η άλλη "έξω" , δηλαδή εντός και εκτός ενός κύκλου. Τα παιδιά που είναι έξω ρίχνουν την μπάλα. Αν η μπάλα ακουμπήσει κάποιο παιδί από μέσα, χάνει. Αν όμως την πιάσει, κερδίζει μια ζωή ακόμα.

Χιλιάδες μα χιλιάδες παιχνίδια παίζαμε χωρίς κινητά, τάμπλετ και χίλια αλλά μοντέρνα μέσα.

Σήμερα απλά βλέποντας παιδικά προγράμματα όταν τα μικρά μας παιδιά ανοίγουν την τηλεόραση, σε πιάνει «φόβος» από τις πολύ σκληρές μάχες που δίνει κάθε «παιδικός» ήρωας και αναρωτιέται κανείς πως διασκεδάζει η παιδική ψυχούλα με όλα αυτά και τι σχέση έχουν με το αληθινό παιχνίδι;

Παρακολουθώντας κανείς τα σημερινά παιδιά, να βυθίζονται όλο και περισσότερο στους υπολογιστές, σε παιχνίδια που τα παρασύρουν μέσα σε πλασματικούς κόσμους όπου προσπαθούν να σκοτώσουν, να κυριεύσουν ή να κλέψουν με την βοήθεια του 

φανταστικού και ανήθικου τις περισσότερες φορές ήρωα τους, σκέπτομαι την εποχή που ήμουν στην ηλικία τους και αλωνίζαμε τα σοκάκια στους κήπους, παίζοντας με τα δικά μας παιχνίδια.

Βέβαια, εάν αναλογιστούμε την μεγάλη χρονολογική διαφορά, η σύγκριση είναι αδύνατη και συνάμα αδόκιμη, όμως οι συνειρμοί έρχονται αυτόματα, ενώ οι απορίες των παιδιών για αυτά τα παιχνίδια τους δημιουργούν χαμόγελα και μπορεί συμπάθεια βλέποντας τα δικά μας απλά παιχνίδια.

Σήμερα λόγω μεταξύ άλλων της αύξησης της εγκληματικότητας ή ακόμα και του φόβου των γονιών, αλλά και κυρίως λόγω της εδραίωσης των ηλεκτρονικών παιχνιδιών, τα παιχνίδια στις αλάνες τείνουν να φθίνουν.

 

 Εδώ φθάσαμε και ζευγάρια να βρίσκονται στον ίδιο χώρο και ο κάθε ένας με ένα τάμπλετ στο χέρι να μην επικοινωνούν μεταξύ τους. Απλά φέρεται στο μυαλό σας μια καθημερινή μέρα οικογενειακή στους καναπέδες του σαλονιού να κάθετε η οικογένεια … Πλήρη σιγή, ακούς κάτι κλικ , κλακ και οθόνες στα χεράκια όλων που απλά χαμογελούν με το τι 

 

βλέπουν.. 

Ξαφνικά έφτασε και η ώρα να παν στα κρεβάτια τους και τέλος στην ωραία οικογενειακή στιγμή… 

Να χαρώ εγώ επικοινωνία και ωραία παιχνίδια... πόσο τυχερή είμαστε όλοι εμείς της δεκαετίας του 50 – 60.

Προσδοκώντας λοιπόν να παρουσιάσω στα σημερινά παιδιά, τα ξεχασμένα και χαμένα στον χρόνο παιχνίδια μας, αλλά και με την φιλοδοξία να τα φέρουμε στη θύμηση αυτών που τα έπαιζαν.