Γαλάζιο χρώμα, χρώμα ελληνικό.

Οι ελληνικές παραλίες και τα ελληνικά νησιά, έχουν γοητεύσει συντάκτες και

αναγνώστες ξένων περιοδικών για ολόκληρες δεκαετίες, ενώ η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έπαψε να έχει την αίγλη σαν από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς για το καλοκαίρι.

Σαν να την έσβησαν από τον χάρτη, αν και όλοι γνωρίζουν τις ασύγκριτες ομορφιές της, το ακαταμάχητο θηλυκό που σε καμιά πασαρέλα δεν χάνει το στέμμα της ομορφιάς. 

Μια άγρια ομορφιά πνιγμένη από γαλάζια δαντελωτά παράλια, όμορφες κατάξανθες παραλίες , αλλά ταυτόχρονα και μαυρισμένες γραφικές γραμμές από μικρά πολύχρωμα βοτσαλάκια, σαν πολύτιμη λίθοι να την στολίζουν.

Αχ αυτό το γαλάζιο χρώμα που ξεκινά από τον ουρανό και φτάνει μέχρι την θάλασσα σου, την σημαία που ελεύθερη έμαθε να κυματίζει στις ψιλές κορυφές σου.  Τι μπλε βαθύ, τι τουρκουάζ, τι γαλανόλευκο μέχρι και γαλαζοπράσινο ο Δημιουργός σου χάρισε να μην ζηλέψεις άλλο χρώμα. 

Πέρα όμως από το ανθρώπινο είδος, φαίνεται πως τα δελφίνια προτιμούν τα ελληνικά νερά και επιλέγουν τις ελληνικές παραλίες. Μάλλον αυτή θα έπρεπε να θεωρείται διάκριση και πρωτιά στις καρδιές μας, καθώς ένα τόσο έξυπνο και όμορφο ζώο, ζει ανάμεσά μας. Δεν φτάνει αυτό αλλά ήρθε και εφέτος η Σαντορίνη να κλέψει το βλέμμα και τις καρδιές από όλο τον κόσμο της.
Τα σύννεφα κατέβηκαν και κάλυψαν την θάλασσα Κάτι απίστευτο συνέβη, 

στην όμορφη, μαγευτική Σαντορίνη, καθώς σύννεφα σκέπασαν τη θάλασσα. 

Μόνο και μόνο από τις φωτογραφίες φαίνεται πόσο μαγικό θα πρέπει να ήταν το τοπίο από κοντά.

Η μαγευτική θάλασσα είναι τόσο όμορφη όσο ποτέ σαν χάδι μεταξένια που Γοργόνες θα ζήλευαν το χέρι της..

 

Ένας βυθός βελούδινος…
απέραντος μπροστά μου
Τα δυο σου μάτια σαν μου λες…
πως μ’ αγαπάς γλυκιά μου.

 
Και στων ματιών σου το βυθό…
λευκά μαργαριτάρια
Μιας ξεχασμένης μου ζωής…
παντοτινά αχνάρια

Χείλια κοχύλια… κόκκινα,
με χάρη λαξεμένα
Από το χέρι του Θεού,
σε σένα χαρισμένα.

Νύχτες ζεστές πανσέληνων…
τα αστείρευτα φιλιά σου
Σ’ ακρογιαλιές αμμόστρωτες,
να γράφω το όνομά σου

Της θάλασσας τα κύματα…
χαϊδεύουν την ψυχή μου
Κι όσο θα έχει κύματα…
θα 'σαι η αναπνοή μου.

Κύματα στα ξανθά μαλλιά,
σαν χάδι μεταξένια
Γοργόνες θα τα ζήλευαν,
ματάκια μου μελένια

 

Θάλασσα αφουρτούνιαστη,
θάλασσα μαγεμένη
Δε σε χορταίνω θάλασσα,
γυναίκα αγαπημένη.

Ως τα θεμέλια του ουρανού,
φτάνει κι η αγκαλιά σου
Γυναίκα… θάλασσα πλατιά,
να πλέω στα νερά σου...