Ανθρώπινες σχέσεις.

Δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω πλήρως τον ανθρώπινο τρόπο σκέψης.

Βλέπεις, ο εγκέφαλος δε λειτουργεί πάντα βάσει πληροφοριών και προγράμματος.

Έχω δει ανθρώπους να μη ξέρουν τι θέλουν, να μην μπορούν να πάρουν μια απόφαση, να λένε ψέματα επειδή φοβούνται να παραδεχτούν την προσωπική τους αλήθεια. Έχω αντικρίσει ανθρώπους να προδίδουν και να συμβιβάζονται σε καταστάσεις που δεν τους γοητεύουν, μεταφράζοντας την ασφάλεια σε ευτυχία. Αυτό λέγεται εθελοτυφλία.

Δεν υπάρχει τέλεια συντροφική σχέση. 

Πώς μπορεί άλλωστε να υπάρξει, όταν κανείς μας δεν είναι τέλειος;...

Μπορούμε να βαδίζουμε αντέχοντας να βλέπουμε και να αγγίζουμε τα κοφτερά μας σημεία; 

Μπορούμε να συγχωρούμε τους χτεσινούς εαυτούς μας; 

Μπορούμε να ξεπερνάμε τους φόβους μας; 

Τότε, βιώνουμε την ομορφιά της ένωσης με τον άλλο. Τότε ανανεώνουμε τους όρους του συμβολαίου της αγάπης. Τότε, η συντροφική σχέση δεν είναι τέλεια. Η συντροφική σχέση δεν έχει τέλος. Όσο και να ψάχνεις, δε βλέπεις την ομορφιά γύρω σου, αν δεν την νιώθεις μέσα σου. Και αυτό είναι αλήθεια, όταν το μέσα σου είναι υγιή τα πάντα γύρο σου εκτυφλώνονται από το δικό αίσθημα. 

Ξέρεις πότε χάνουμε τον εαυτό μας;

Όταν έχουμε πάψει να γελάμε και ούτε καν το συνειδητοποιούμε. Όταν πλέον η ματιά μας δεν είναι λαμπερή, αλλά θολή και ντροπαλή. Όταν αποφεύγουμε το «όχι» γιατί φοβόμαστε πως θα βγούμε εκτός του κοινωνικού συνόλου που ανήκουμε. Φοβόμαστε την αποδοκιμασία.

Βλέπω ολοένα και πιο συχνά γύρω μου τους ανθρώπους να κλείνονται ερμητικά στο μικρόκοσμό τους, τη ίδια στιγμή που λαχταρούν να εισπράξουν ενδιαφέρον και νοιάξιμο.

Σαν να θέλουν να κερδίσουν την πιο όμορφη φιλική, ερωτική ή συναδελφική σχέση χωρίς όμως να χάσουν τίποτα από τη βολή τους, χωρίς να παραχωρήσουν χιλιοστό από το ζωτικό τους χώρο, χωρίς να επιτρέπουν ούτε μια ρωγμή στο προσωπείο που διάλεξαν να τους αντιπροσωπεύει στον έξω κόσμο.

Κάποιες σχέσεις είναι ευλογία, ενώ κάποιες είναι μαθήματα ζωής. 

Οι άνθρωποι που περνούν από τη ζωή σου άλλοτε σε στηρίζουν, άλλοτε σε δοκιμάζουν, άλλοτε σε χρησιμοποιούν και άλλοτε σε ωθούν να βγάλεις τον καλύτερο ή τον χειρότερο εαυτό σου. Όλα αυτά είναι πολύτιμες εμπειρίες που σε ωριμάζουν και σ’ αναγκάζουν να πάρεις θέση για το τι λογής σχέσεις θέλεις τελικά να έχεις στη ζωή σου.

Όταν είσαι σε δύσκολη θέση και νιώθεις την ανάγκη για υποστήριξη, ποιος παραμένει δίπλα σου;

Ποιος αφιερώνει χρόνο και ενέργεια για σένα;

Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι αληθινοί σου φίλοι. Μαζί στη χαρά και στη λύπη, στα εύκολα και στα δύσκολα.

Άσε τα πράγματα να κυλάνε, όπως τα νερά του χειμάρρου, καθαρά και γάργαρα. Παρασέρνονται πολλά στο διάβα τους, αλλά αυτή είναι η ομορφιά τους.

Τι προτιμάς;

Να στέκουν, να λιμνάζουν ή να τρέχουν, να ανανεώνονται;

Μάθε να πετάς ψηλά με φτερά που φτιάχνεις μόνος σου.

Πάρε υλικά που αντέχουν στο χρόνο, στο κρύο, στη ζέστη, στο νερό.

Δεν πωλούνται κάπου ετοιμοπαράδοτα. Θα τα αναζητήσεις στις κακουχίες, για να βγεις από αυτές. Αυτά είναι τα πιο ανθεκτικά και θα σε αντέξουν στο ταξίδι σου…