Γιατί φτιάχνουμε στεφάνια σήμερα;

Η Πρωτομαγιά είναι η γιορτή της άνοιξης αλλά και ολόκληρης της φύσης και το μαγιάτικο στεφάνι είναι το μοναδικό έθιμο αυτής της μέρας που έχει μείνει και τηρείται ακόμη και σήμερα.
Πρόκειται για ένα πανάρχαιο έθιμο που τηρείται πιστά σε κάθε μεριά της χώρας. Κάθε τέτοια μέρα ένα λουλουδένιο στεφάνι στολίζει τις πόρτες των σπιτιών.
Παλιότερα η κατασκευή του αποτελούσε ολόκληρη ιεροτελεστία, αφού τίποτα δεν φτιαχνόταν στην τύχη και καθετί που είχε πάνω του είχε και το δικό του συμβολισμό.
Το μαγιάτικο κλαδί ή το στεφάνι έχει κατά πάσα πιθανότητα τις ρίζες του στην αρχαιότητα. Είναι γνωστό ότι στην αρχαία Ελλάδα τέτοια κλαδιά ή στεφάνια χρησιμοποιούσαν πολύ συχνά και δεν έλειπαν από καμία σημαντική εκδήλωση. Επιπλέον, είναι αξιοπρόσεκτο ότι μια σημαντική γιορτή ενός μήνα των αρχαίων, του Θαργηλιώνος, που αντιστοιχούσε περίπου χρονικά στο Μάιο, περιελάμβανε στα δρώμενά της την κατασκευή ενός κλαδιού ανάλογου με το μαγιάτικο. Το κλαδί αυτό δεν το έφτιαχναν με άνθη, αλλά με κλαδιά οπωροφόρων δέντρων, στα οποία τοποθετούσαν επίσης κρεμμύδι και σκόρδο.

Στις μέρες μας έχουμε καθιερώσει στεφάνια από λουλούδια του αγρού ή των κήπων, τα οποία τοποθετούμε για μερικές μέρες στην κύρια είσοδο των σπιτιών μας. Δύσκολα μπορεί πια να ανιχνευτεί συμβολισμός στο σύγχρονο μαγιάτικο στεφάνι.
Για τους περισσότερους δεν αποτελεί ίσως τίποτα περισσότερο από μια όμορφη σύνθεση λουλουδιών, χωρίς να παραπέμπει σε συσχετισμούς, σύμφωνα με τους οποίους «χαρίζει» στους ενοίκους ενός σπιτιού υγεία, καλή τύχη, ειρήνη, ευτυχία και ευφορία. Σίγουρα, όμως, η κατασκευή του προσφέρει χαρά σε μικρούς και μεγάλους.
Παλιότερα, όμως, το στεφάνι του Μάη έπρεπε να έχει ορισμένα λουλούδια για να πιάσουν οι ευχές που έκαναν οι νοικοκυρές, όπως:

Τριαντάφυλλα, γαρίφαλα, βιόλες, πασχαλιές (λιλά), γεράνια, για να είναι ανθισμένο το σπίτι. Κλωνάρια ανθισμένα από αγιόκλημα ή ελιά, για την ευτυχία του σπιτιού. Στάχυα και λουλούδια του κάμπου, όπως μαργαρίτες, παπαρούνες, για να είναι γεμάτο. Μια κουκιά (φυτό) με τις ρίζες και τους καρπούς της, για τη γλωσσοφαγιά. Ένα κλωνάρι λυγαριάς, για την αγάπη των κοριτσιών του σπιτιού. Ένα κεφάλι σκόρδο, κρεμασμένο στη μέση του ώστε να φαίνεται, για το μάτι.

Καλημέρα και καλή πρωτομαγιά , καλό μήνα σ’ όλους μας…

Τι λέτε να πάμε στον ναυτικό όμιλο στο Κάιρο για γάλα ζεστό, λουκουμάδες και να πιάσουμε τον Μάι? 

Ψίθυροι πέρα τον Μάη φωνάζουν πουλιά στον αγέρα «άνοιξη» κράζουν. Δέντρα ανθισμένα, ξύπνησε η φύση και πρασινισμένα, γιορτάζει η Κτίση. 

Πρωτομαγιά, τα λούλουδα ανθίζουν κι ευωδιάζουν άνδρες, γυναίκες και παιδιά, όλοι μαζί γιορτάζουν. Πουλιά κελαηδούνε στης φύσης την Κτίση τον Μάη υμνούνε αυγή μέχρι δύση. Ο Μάης γιορτάζει, παιδάκια γελούνε ρυάκι πηγάζει, πουλιά κελαηδούνε.
Πλέξτε στεφάνια την πρώτη του Μάη του ήλιου τα μάγια, ψυχής πυροφάνι.
Πρωτομαγιά, η φύση μας οργιάζει μεγαλείο άνδρες, γυναίκες και παιδιά πιστεύουν είναι Θείο. Έρωτες και πάθη ετούτη η μέρα φύση που πλάθει, μύρα του αγέρα.
Πνοή κι όχι ξέρα, ζωή που ελπίζει πέρα ως πέρα τη γη μας καρπίζει.
Πρωτομαγιά κι οι έρωτες παίζουνε το κρυφτούλι άνδρες, γυναίκες και παιδιά την έχουνε για γούρι.
Καλημέρα όλη μέρα θα βγάλω το άχτι μου, θα μαζέψω τον Μάι και θα φτιάξω λουκουμάδες … αχ.... άνοιξη γλυκιά που θα ζεστάνεις την καρδιά μας..