Κρύος χειμώνας.

Μπορεί το κρύο να μην μας έχει πιάσει για τα καλά ακόμη… αλλά

κοντοζυγώνει η ώρα που το χιόνι, αυτός ο λευκός επισκέπτης του χειμώνα, θα απλώσει το μαγικό του πέπλο πάνω στις μακρόσυρτες κορυφογραμμές των βουνών της πατρίδας μας, απογειώνοντας την ομορφιά των ορεινών τόπων.

Δεκέμβριος και Ιανουάριος. 

Οι πιο γιορτινοί μήνες του χρόνου και οι πρώτοι μήνες του χειμώνα.

Δεκέμβρης, ο μήνας των γιορτών, των Χριστουγεννιάτικων αδειών και των

πρώτων χειμερινών εξορμήσεων.

Ιανουάριος το τέλος των γιορτών και επιστροφή στην καθημερινότητα, μια χειμερινή ψυχρή ομορφιά.

Δεν το κρύβω ότι τρέφω μια ιδιαίτερη προτίμηση στις χειμερινές αναβάσεις. 

Ποιος μπορεί ν’ αντισταθεί, άλλωστε, στη λευκή μαγεία του άγριου αλπικού ανάγλυφου ενός βουνού; Εκεί, που ο ορειβάτης αναμετριέται με επιβλητικές πλαγιές, απότομες 

χαράδρες και αγέρωχες κορυφές και ξάφνου αντιλαμβάνεται πόσο μικρός κι ασήμαντος φαντάζει μπροστά σ’ αυτά τα θαυμαστά δημιουργήματα της φύσης.

Δεν ξέρω αν είσαι λάτρης του χειμώνα ή του καλοκαιριού, αγαπημένοι μου φίλοι. 

Πάντως αυτή η εποχή, αν εξαιρέσεις το πολύ κρύο, έχει την ομορφιά της. Μπουφάν, ζιβάγκο, σκουφιά είναι στην ημερήσια, ενδυματολογική διάταξη μας.

Εκτός του ενδυματολογικού του θέματος όμως, μια βόλτα αν κάνεις στις γειτονιές της Αθήνας, αν μπεις σε κάτι στενά ή αν φτάσεις μέχρι την παλιά πόλη της Αθήνας, νιώθεις την μυρωδιά του τζακιού να σε κατακλύζει, θυμίζοντας σου ότι ο χειμώνας είναι εδώ.

Ακόμη και αν δεν μένεις στο κέντρο της Αθήνας, αν το σπίτι σου βρίσκεται σε κάποια πολυκατοικία στην παραλιακή λεωφόρο, όπου η μοναδική σου θέα είναι ο τοίχος και σε μερικούς τυχερούς η θάλασσα, η μυρωδιά από το καμένο ξύλο και η αλμύρα από τα κύματα σε κάνει να θέλεις να ταξιδέψεις, να φύγεις από το προσωπικό σου «κλουβί», να νιώσεις ελεύθερος από κάθε τι που νιώθεις ότι σε εγκλωβίζει.

Ρίχνεις ένα κούτσουρο στο τζάκι ή ανάβεις το καλοριφέρ σου και κάθεσαι να κοιτάς τον συννεφιασμένο ουρανό, σχεδιάζοντας με περίεργα χρώματα με βάση το λευκό γκρι και το θαλασσί. Απόδραση που σε κλέβει με τα ακανόνιστα σχήματα του ουρανού, ένα ταξίδι που πολλές φορές συνοδεύεται από σταγόνες βροχής.

Νιώθεις την ζεστασιά στο πρόσωπο σου και ταυτόχρονα σε πιάνει μια γλυκιά νοσταλγία. Σκέφτεσαι πως θα ήθελες για παράδειγμα, να είσαι πάλι μπροστά σε ένα τζάκι, αλλά σε ένα χιονισμένο μέρος, κάπου στο Πήλιο ή και ακόμα στην Δημητσάνα ή και στην Στεμνίτσα, σε ένα δωμάτιο με πέτρα και τζαμαρίες. Θα ήθελες πολύ να έφταναν τα λεφτά να έπαιρνες την παρέα σου και να πάτε εκείνο το ταξίδι που τόσο θέλετε, να μπορέσετε να ξεφύγετε από την καθημερινότητα.

Να έπαιρνες το αυτοκίνητο, να άνοιγες δυνατά το ράδιο, να έβγαινες στην εθνική και να πήγαινες όπου σε έβγαζε ο δρόμος. Να κάνεις χάζι τη φύση γύρω σου, να σταθείς λίγο να χαζέψεις την φουρτουνιασμένη θάλασσα, να κάτσεις σε ένα παραθαλάσσιο μαγαζί να πιεις

τον καφέ σου. Να μπεις σε ένα τρένο, να κάθεσαι στο παράθυρο, να ακουμπάς το κεφάλι σου στο τζάμι και να σε πάρει ο ύπνος, έχοντας ως τελευταία εικόνα πριν κλείσουν τα μάτια σου το σύννεφο που προσπαθούσε να «κρύψει» τον ήλιο.

Κι όταν με το καλό φτάσεις στον προορισμό σου, να δεις ένα αγαπημένο σου πρόσωπο. Μπορεί ο χειμώνας να είναι μια δύσκολη εποχή, άλλοτε με χιόνια, άλλοτε με αέρηδες και βροχές, έχει όμως και αυτά τα τοπία που εναλλάσσονται ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες, που παίρνουν μια άγρια ομορφιά, που ακόμη και μουντάδα να επικρατεί, δεν παύει να σε μαγεύει με τα χρώματα του. 

Θα μου πεις, πώς να το χαρείς όλο αυτό όταν τουρτουρίζεις από τις χαμηλές θερμοκρασίες. Νομίζω ότι μπορώ να σε πείσω, αν σου προτείνω να κάνεις μια βόλτα έξω. Να χαθείς ανάμεσα στα στενά, που ούτε καν ξέρεις ότι υπάρχουν, να μπεις σε ένα καφέ και να πιεις μια κούπα ζεστό τσάι, να καταλάβεις πως δεν ήταν τυχαίο το «κρύο καιρός για δυο», βλέποντας ένα ζευγάρι να αγκαλιάζεται στην προσπάθεια του να ζεσταθεί. Ο χειμώνας δεν είναι μόνο μελαγχολία και κλείσιμο στο σπίτι, είναι ευκαιρία

για να έρθουμε ο ένας στον άλλον πιο κοντά.

Κατάλαβες την ομορφιά του χειμώνα;