«Χρόνια πολλά μαμά σε λατρεύω», γιατί απλά Μάνα είναι μόνο μία.

Η σημαντικότερη γυναίκα της ζωής μας μέσα από τα δικά μου μάτια. 

Σήμερα και το λιγότερο που μπορώ να κάνω για τις δικές μας μανουλίτσες είναι να γράψω λίγα λόγια για να τιμήσω και να εκφράσω μέσω του συγκεκριμένου γραπτού μου μερικά συναισθήματά μου, για το μεγάλο έργο τους στην ζωή μας. 

Οι μαμάδες μας, λοιπόν, είναι οι πρώτες και σημαντικότερες γυναίκες της ζωής μας. Είναι αυτές που μας κουβαλούσαν επί 9 ολόκληρους μήνες και που όσα χρόνια κι αν περάσουν πάντοτε θα βάζουν εμάς πάνω από τον ίδιο τους τον εαυτό.

Οι μαμάδες μας, λοιπόν, είναι τα πρότυπά μας. Είναι οι γυναίκες που μας εμπνέουν κάθε μέρα και θα συνεχίσουν για πάντα στην ζωή μας.

Για μένα η μητέρα είναι ο φύλακας άγγελος, τα θεμέλια του σπιτιού, το Α – Ω 

για μια οικογένεια. Μπορεί ο άνδρας να είναι η κολόνα του σπιτιού μας και ο αφανής ήρωας στην οικογένεια, αλλά, η γυναίκα είναι αυτή που χαρίζει την ευτυχία, την γαλήνη, την σωστή οικογενειακή αρμονία στο πέρασμα του χρόνου και στην σχέση οικογένεια και παιδιά.

Τίποτα δεν είναι τυχαίο, «Πίσω από κάθε μεγάλο άνδρα, υπάρχει μία μεγάλη γυναίκα».

Η μητέρα έχει το σκληρότερο ρόλο της ζωής, την γαλούχηση των παιδιών αλλά και την διατήρηση της οικογένειας σε μια αρμονική σχέση.

Μητέρα, εσύ με έμαθες να είμαι πάντα ευγενική και να βλέπω μόνο το καλό από τους ανθρώπους, να έχω πίστη στον εαυτό μου, να βάζω στόχους, να βρίσκω τις ισορροπίες μου, να μη φοβάμαι να τολμήσω και πάνω απ' όλα, μου έμαθες πώς να αγαπώ.

Εσύ μητέρα πάλευες βρέξει, χιονίσει αν ο πατέρας μπορούσε να καλύψει τα έξοδα του σπιτιού ή όχι για να μην αισθανθώ τίποτα, να τα έχω όλα με τις οικονομίες σου και την καλή διαχείριση σου. 

Εσύ μητέρα ήσουν δίπλα μου σε κάθε αρρώστια και έπαιρνες τα παιδιά σου αγκαλιά στον πυρετό, στην κάθε αδιαθεσία μας. Έχανες τον ύπνο σου για να είσαι δίπλα μου στο πρώτο δοντάκι, μου κρατούσες το χέρι μου στα πρώτα βήματα μου να μην πέσω. Εσύ , Εσύ και πάλι Εσύ.

Θυμάμαι μικρή, η μητέρα μου παρά τις ατέλειωτες ώρες εργασίας που είχε, ποτέ δεν κουραζότανε, ποτέ δεν ήταν μουτρωμένη, ποτέ δεν φώναζε άδικα και χωρίς λόγο, ποτέ δεν θυμάμαι να

υποδεχόταν αργά το βράδυ τον πατέρα μου που ερχόταν κουρασμένος από το εργοστάσιο, κατσούφα και με χίλιους καβγάδες.   

Εκείνη η ώρα ήταν ώρα χαράς, τα παιδιά της διαβασμένα , λουσμένα, το τραπέζι έτοιμο να φάμε όλοι μαζί το βραδινό μας σαν οικογένεια.  Θυμάμαι αυτές τις στιγμές να γεμίζει το σπίτι από αγάπη, από μικρές παιχνιδιάρικες στιγμές όλοι μαζί σαν οικογένεια.

Γιαγιάδες, παππούδες , μητέρα, πατέρα και παιδιά, Ένα…

Τι ωραίες στιγμές;

Πόσο κουράστηκες μητέρα να κατορθώσεις την κούραση σου να την κάνεις στιγμές χαράς; 

Πάντα είχες χρόνο να δουλέψεις στο εργοστάσιο, να μας διαβάζεις, να μας πας στις βόλτες μας, να μας μαγειρεύεις, να μας κάνεις γλυκά, να μας έχει πάντα περιποιημένοι, καθαρούς, να μας ζωγραφίζεις φασουλήδες σε ένα κομμάτι χαρτί και να χαίρεσαι απλά με το γέλιο μας.

Ήμουνα δύσκολο παιδί, από μωρό και εσύ πάντα φρόντιζες να με ανέχεσαι στην ιδιοτροπία μου. 

Το βασικότερο απ όλα ήμουν τυχερή που είχα μία μητέρα που ποτέ δεν χρησιμοποίησε το μεγαλύτερο όπλο της, τα παιδιά της.

Πόσο λυπηρό είναι αυτός ο ιερός ρόλος της μάνας να μεταμορφώνεται σε ίαινα και να μεταχειρίζεται τα ίδια τα παιδιά της σαν ασπίδα της, για να καλύψει τον εγωισμό της.. Μέχρι και αυτό φρόντισες να μου το μάθεις. 

Το μεγαλύτερο ελάττωμα μιας μάνας, μου το έμαθες, να μην το κάνω ποτέ. Μου έμαθες να ξεχωρίζω τον εγωισμό μου και ποτέ, μα ποτέ, να μην μεταχειριστώ τα παιδιά μου σε διαμάχες με τον σύντροφο μου, να μην ζητάω ασπίδα σωτηρίας μαθαίνοντας στα παιδιά μου την κακία εναντίων όποιων προβλημάτων έχει η οικογένεια, να μην τσακώνομαι μπροστά στα παιδιά μου, να μην ζουν βίαιες στιγμές σε οικογενειακές κακές στιγμές, αλλά και το βασικότερο όταν χώρισα, να είμαι κυρία και να μην ξεφτιλίζω πρώτα το εαυτό μου και μετά την υπόλοιπη οικογένεια. Να μπορώ να ξεχωρίσω ότι το πρόβλημα είναι δικό μου και όχι των παιδιών μου.

Αχ μανούλα πόσο ευλογημένη λέξη, πόσο ευλογημένη αγκαλιά είναι, πόσο όμορφα και ευλογημένη είμαι που σ έχω στην ζωή μου, αλλά πάνω απ όλα έφτιαξες τα καλύτερα παιδιά χωρίς εσύ να ζητήσεις ούτε ένα αντάλλαγμα, ούτε μία απαίτηση, παρά μόνο δίνεις και δίνεις μέχρι τώρα και την ζωή σου.     

Σ' ευχαριστώ που είσαι πάντα δίπλα μου, ακόμη κι όταν νευριάζω και σου μουτρώνω, ακριβώς όπως έκανα όταν ήμουν ακόμη πιτσιρίκι και με ανέχεσαι.

Να μου ζήσεις μανούλα σαν τα ψιλά βουνά γιατί επέλεξε ο Θεός να μου δώσει το Θεϊκό δώρο του, την καλύτερη μανούλα όλου του κόσμου.