Πέμπτη 2 Νοεμβρίου 2017

Η μπιζουτιέρα της μαμάς.



Θυμάμαι, όταν ήμουν μικρή, η μητέρα μου είχε ένα κουτί, την λεγόμενη 
μπιζουτιέρα, έβαζε όλα τα χρυσαφικά της, και κάθε έξοδό της την άνοιγε για να διαλέξει τα μπιζού της.. Αλλά εγώ με ενθουσίαζε το μέσα της, πολλές μικρές μπαλαρίνες, οι οποίες με το που το άνοιγες το κουτί, ξεκινούσαν να χορεύουν, και μια ωραία μελωδία γέμιζε τα αυτιά μου, με ταξίδευαν. 
Ακόμα μέχρι τώρα αναρωτιέμαι τι όμορφη μελωδία και τι ωραίο σκοπό έχει, σαν κουρδισμένο ρολόι είναι.
Τουλάχιστον είχε το ερέθισμα και έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει. Εμείς;
Τί ακριβώς κάνουμε όταν τριγύρω μας τα πάντα καταρρέουν; 
Τί γίνεται όταν η κοινωνία μας ολόκληρη σαπίζει και έχει μεταμορφωθεί σε άβουλη παρ' όλα όσα συμβαίνουν;
Θα με ρωτήσεις τί έπαθα σήμερα και σας τα γράφω όλα αυτά. Βράδυ Τετάρτης... Εξοργίζομαι με αυτά που νιώθω.
Μια γενιά χωρίς όνειρα, χωρίς αύριο, χωρίς μέλλον.
Με ένα μέλλον υποθηκευμένο ανάμεσα στα swaps και στις μίζες. Μια γενιά που απλά ζει το σήμερα σαν καλοκουρδισμένη μπαλαρίνα.
Ξέρω πολλούς ανθρώπους που αυτή τη στιγμή δεν έχουν δουλειά, δεν έχουν εισοδήματα και προσπαθούν με κάθε τρόπο να εξασφαλίσουν τα προς το ζην, έστω για μια μέρα.
Έχουμε σταματήσει να κάνουμε όνειρα. Έχουμε σταματήσει να ελπίζουμε για ένα καλύτερο αύριο. Σε μια ηλικία τόσο παραγωγική, δεν μπορούμε να ελπίζουμε για κάτι καλύτερο. Γιατί; Είναι τόσο άδικο....
Είμαι σίγουρη όμως ότι κάτι θα πρέπει να κάνουμε, κάπως πρέπει να ξυπνήσουμε, ή μάλλον καλύτερα να αφυπνιστούμε και να ξεκινήσουμε να ονειρευόμαστε ξανά, να ελπίζουμε ξανά πως το αύριο μας ανήκει, το αύριο μας περιμένει και μπορούμε να το κάνουμε καλύτερο από αυτό που θέλουν κάποιοι να είναι.
Στην καινούργια μέρα λοιπόν. Ας συνεχίσουμε να υπάρχουμε. Ας συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε για ένα καλύτερο μέλλον.
Αύριο ξημερώνει μια καινούργια μέρα. Πόσο θα ήθελα να μπορούσα να τη χρωματίσω μονάχα με φωτεινά χρώματα.
Να μην υπάρχει καθόλου γκρίζο. Κανείς δε ξέρει τί μας επιφυλάσσει, μα σίγουρα όλοι μας θέλουμε να είναι γεμάτη από στιγμές ευτυχίας. Άλλωστε η ευτυχία μέσα εκεί κρύβεται, σε στιγμές που καλούμαστε να ζήσουμε με όλη μας τη ψυχή.
Καλό θα είναι να μην αγνοούμε όσα συμβαίνουν στην καθημερινότητά μας. Ακόμα και όταν ένα χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη μας, ακόμα και όταν νιώθουμε μια λάμψη στα μάτια μας, ας την ακολουθήσουμε... κάτι έχει να μας δώσει...
Καλησπέρα σας και να έχουμε μια νέα ημέρα να είναι όμορφη και μελωδική σαν την μπαλαρίνα που καλοκουρδισμένη χόρευε τον ρυθμό της....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου