Χριστούγεννα…

Χριστούγεννα… Αφήστε την αγάπη να τρυπώσει στις καρδιές σας.

Δε θα μπορέσω ποτέ να καταλάβω τους ανθρώπους που παθαίνουν μελαγχολία τα Χριστούγεννα.

Τι τους φοβίζει και κλείνονται στο καβούκι τους κάθε χρόνο τέτοιες μέρες; 

Οι φωτισμένοι δρόμοι; 

Οι στολισμένες βιτρίνες; 

Οι γιορτινές μυρωδιές από φρεσκοψημένα μελομακάρονα; 

Η χαρά των ανθρώπων; 

Η προσμονή και ο παιδικός ενθουσιασμός για τη βραδιά των Χριστουγέννων; Τα δώρα και οι εκπλήξεις; Τα όμορφα, οικογενειακά δείπνα;
Μάλλον είναι όλα αυτά μαζί. 

Οι άνθρωποι που δεν έχουν «οικογένεια» είναι θλιμμένοι. 

Μόνο που η «οικογένεια» δεν είναι απαραίτητα ο σύζυγος, τα παιδιά ή τα συγγενικά πρόσωπα. Η «οικογένεια» είναι αυτοί που αγαπούμε και μας αγαπούν πραγματικά. Μακριά από αυτούς και τα πιο ιδανικά Χριστούγεννα είναι απογοήτευση και θλίψη.
Η μοναξιά όταν δεν την επιλέγεις μοιάζει με αρρώστια. 

Σε κάνει αντικοινωνικό, σε κάνει να ζηλεύεις την θαλπωρή και την συντροφικότητα των άλλων, σε βυθίζει σε μόνιμη θλίψη. Και τότε όλα σου φαίνονται μαύρα, σκοτεινά, βαρετά, αντιπαθητικά.
Μόνο που τα Χριστούγεννα, μία λέξη, με πολλά συναισθήματα και ακόμα περισσότερες αναμνήσεις. Γιατί ας το παραδεχτούμε, υπάρχουν πολλές γιορτές εκεί έξω, αλλά σαν τα Χριστούγεννα δεν υπάρχει άλλη. 

Λίγο που τελειώνει ο χρόνος και θες να κάνεις καλύτερες έστω και τις 

τελευταίες μέρες του, λίγο το κρύο που μας φέρνει πιο κοντά, όλα εκεί έξω σε προσκαλούν να συμμετέχεις κι εσύ στη μεγαλύτερη γιορτή του χρόνου. 

Σήμερα θα αναπολήσουμε τις γιορτές της παιδικής μας ηλικίας και γιατί όχι; θα θυμηθούμε όλα εκείνα τα πράγματα που αγαπάμε τα Χριστούγεννα.
Ο καθένας από εμάς έχει διαφορετικές αναμνήσεις από την παιδική του ηλικία, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Όλοι, όμως, έχουν να θυμούνται έστω και μία χρονιά που ζήσανε τα «τέλεια Χριστούγεννα». 

Ναι, όταν είσαι παιδί, είναι πολύ πιο εύκολο να εντυπωσιαστείς και να ενθουσιαστείς με οτιδήποτε κι αν δεις και επομένως νιώθεις ότι έχεις τη χαρά στο τσεπάκι σου ανά πάσα στιγμή… Γι’ αυτό και είναι πολύ δύσκολο να βρεις κάτι που να ξεπερνάει αυτό το συναίσθημα. Αποτέλεσμα; Μια γλυκιά νοσταλγία που σε κατακλύζει τις γιορτές και σου θυμίζει όλα εκείνα τα πράγματα που σου λείπουν από τα Χριστούγεννα της παιδικής σου ηλικίας… Θυμάμαι αυτά τα λίγα … σαν όνειρο, Χριστούγεννα στο χωριό του Αϊ Βασίλη, σε ένα ταξίδι μοναδικής αξίας ... 

Ο Αϊ Βασίλης θα φτάσει με το έλκηθρο και τον πιστό του τάρανδο για να μοιράσει δώρα ... Αναπολώ, αλλά έτσι θυμάμαι σαν παραμύθι τα Χριστούγεννα.
Χριστουγεννιάτικοι στολισμοί
Θα μου πεις γιατί μόνο στην παιδική μας ηλικία βλέπαμε χριστουγεννιάτικους στολισμούς; Και θα σου απαντήσω αμέσως πως έχεις δίκιο, αλλά όταν είσαι παιδί τα χιλιάδες λαμπιόνια, το χριστουγεννιάτικο δέντρο και οι εορταστικά στολισμένες βιτρίνες αποκτούν άλλη (παραμυθένια) διάσταση στα παιδικά σου μάτια.
Τα Δώρα των Χριστουγέννων
Δε λέμε ότι δεν παίρνεις δώρα και τώρα, αλλά τίποτα δε συγκρίνεται με το τσούρμο των δώρων που παίρναμε μικροί… Αυτοκινητάκια, κούκλες, επιτραπέζια, βιβλία, καρουζέλ, ποτέ δεν ήξερες τι θα σου φέρουν οι αγαπημένοι σου θείοι ή τι θα βάλουν κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο οι γονείς σου. Το σίγουρο ήταν ότι ο Άγιος Βασίλης ερχόταν πάντα περισσότερο από μία φορά κι εσύ δεν μπορούσες να κρατηθείς μέχρι την παραμονή της Πρωτοχρονιάς για να δεις τα νέα σου παιχνίδια.

Τα Χριστουγεννιάτικα κάλαντα.
Θυμάσαι όταν ξυπνούσες από τα χαράματα και με το τριγωνάκι σου αγκαλιά, συναντούσες τους κολλητούς και ξεκινούσατε το σεργιάνι στη γειτονιά, με την ελπίδα ότι μόλις τελειώσει η μέρα θα ήσασταν πλούσιοι; Ε, ναι λοιπόν, τα κάλαντα είναι ένα μέρος της ιεροτελεστίας των Χριστουγέννων που όσο και αν θες να επαναλάβεις, κατά βάθος ξέρεις ότι δε θα μπορέσεις ποτέ. Τι να κάνουμε; Πρέπει και η νεότερη γενιά να παραλάβει τη σκυτάλη…

Χριστουγεννιάτικες διακοπές.
Ναι, όταν ήμασταν μικροί κάναμε διακοπές με όλη τη σημασία της λέξης. Βοηθούσε και το σχολείο που έκλεινε για δύο εβδομάδες, βέβαια, κι έτσι είχαμε περισσότερο χρόνο να βγούμε να παίξουμε χιονοπόλεμο, να δούμε όλο το πρόγραμμα με τα παιδικά στην τηλεόραση και να ζητήσουμε από τους γονείς μας να μας πάνε στο λούνα παρκ, στις κούνιες και όπου αλλού τραβούσε η όρεξή μας…

Χριστουγεννιάτικο Τραπέζι.
Μπορεί να μεγαλώσαμε και να μαζεύουμε τη δική μας παρέα πλέον για το χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν, αλλά τίποτα δε συγκρίνεται με το μεγαλείο που επικρατούσε στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι των παιδικών μας χρόνων. Το σπίτι έλαμπε από τα κάθε λογής φωτάκια, οι μυρωδιές από τα φαγητά της μαμάς πλημμύριζαν τα δωμάτια απ’ άκρη σ’ άκρη και όλοι οι συγγενείς μαζευόμασταν για τη πιο σημαντική μέρα του χρόνου. Καθισμένοι όλοι γύρο – γύρο από το τραπέζι και με όλα τα αγαθά να πλημυρίζει το σπίτι με αγάπη και κέφι, γέλιο και τραγούδια.

Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν. Ανοίξτε τις καρδιές σας και αφήστε την αγάπη να τρυπώσει στις καρδιές σας. Γίνετε πάλι παιδιά…
Κάντε δώρα και φιλανθρωπίες. Ξέρω δεν είναι εποχές τώρα, αλλά με λίγη θέληση και καλό λόγο όλα γίνονται. Πιστέψτε με θα νιώσετε τόσο όμορφα. Είναι η ευκαιρία να πάρετε ένα δώρο και στον εαυτό σας. 

Δουλέψατε σκληρά, αποζημιώστε τον. Κάντε βόλτες στην στολισμένη πόλη, Φάτε κάστανα και πιείτε ζεστή σοκολάτα, αγκαλιάστε αυτούς που αγαπάτε και πείτε τους «σ’ αγαπώ».
Είναι τόσο ωραία η καλοσύνη!
Η καλοσύνη και η ζεστή καρδιά είναι πόλος έλξης για όλους. 

Δε θα ξανανιώσετε ποτέ μόνος. Και τότε τα Χριστούγεννα θα είναι και για εσάς η πιο όμορφη γιορτή του χρόνου. 

Η ζεστή φάτνη που αγκάλιασε τον Χριστό και τον ζέστανε από την παγωνιά του χειμώνα.
Να έχετε όμορφες και ζεστές γιορτές.