Ότι δίνεις στη ζωή σου απλόχερα αυτό επιστρέφει…

Ζητάς, και είναι πολύ ανθρώπινο, όταν αποφασίσεις να δώσεις, να παίρνεις και εσύ κάτι πίσω. 

Οι ανθρώπινες σχέσεις στηρίζονται στο “δούναι και λαβείν”. 

Έτσι μας μεγάλωσαν, αυτό εισπράττουμε από παντού γύρω μας, αυτό μάθαμε να θεωρούμε λογικό και αναμενόμενο.

Όμως εδώ μιλάμε για σχέσεις και όχι για το εμπόριο..

Εσύ αγαπάς άνευ όρων; 

Ή μήπως βάζεις όρια στην αγάπη σου, ζυγίζεις την ποσότητα που προσφέρεις και κάνεις ταμείο με τα κέρδη που θα λάβεις; 

Η πραγματική και χωρίς όρια αγάπη δημιουργεί τις πιο σπάνιες και ισχυρές ανθρώπινες σχέσεις. 

Σε τέτοιες σχέσεις νιώθεις ελεύθερος, αισθάνεσαι ασφάλεια, γι’ αυτό και οι σχέσεις αυτές έχουν σχεδόν αγγίξει το τέλειο, είτε στην φιλία, είτε στις σχέσεις.

Δεν χρωματίζουμε ή ονομάζουμε την αγάπη, η αγάπη μεταξύ φιλίας ή μεταξύ σχέσεων, είναι ίδια… 

Δεν αλλάζει.

Αγάπη σημαίνει ότι δέχομαι να βάλω τον εαυτό μου σε δεύτερη μοίρα. 

Η αγάπη είναι φροντίδα και πραγματικό ενδιαφέρον στον συνάνθρωπό μας.

Όσοι αγαπούν πραγματικά δίνουν απλόχερα, με την καρδιά τους, χωρίς να περιμένουν αντάλλαγμα.

Για να το πετύχεις χρειάζεται τα εξής:

Αγάπησε πρώτα τον εαυτό σου. 

Αποδέξου αυτό που είσαι. Λάτρεψε όλα τα καλά και όλες τις ατέλειες που μπορεί να έχεις, γιατί αυτές είναι που στο σύνολο σε κάνουν τόσο ξεχωριστή/ό. Μόνο αν νιώθεις καλά με τον εαυτό σου μπορείς να αγαπήσεις πραγματικά και τους άλλους. 

Χαμογέλα συχνά στον πλησίον σου

Πέρνα χρόνο μαζί τους. Οι κοινές δραστηριότητες που κάνετε σας δένουν περισσότερο.

Μην ασκείς συνεχώς κριτική. 

Να ενθαρρύνεις και να συμπαραστέκεσαι στους φίλους ή και σ όσους αγαπάς.

Να δείχνεις κατανόηση.

Η κατανόηση στα προβλήματα των άλλων είναι το Α-Ω για να μπορούμε να σταθούμε πλάι τους, βοηθώντας όσο μπορούμε ή ακόμα στηρίζοντας τους στα προβλήματα τους.

Να είσαι το στήριγμά τους.

Να είσαι το στήριγμά τους, ο άνθρωπός τους, να ακούς τα καλά ακόμα και τα κακά. Ο σιωπηλός και παντοτινός συμπαραστάτης τους.

Πριν απαντήσεις, μάθε να ακούς.

Το να έχεις υπομονή να ακούς και να χαρίζει το χρόνο που θέλεις για να ακούσεις κάτι εμπιστευτικά , είναι η ωραιότερη συμπαράσταση.

Να λες αυτά που σε ενοχλούν. 

Μην κρύβεσαι. Μην κρατάς μέσα σου πράγματα που σε προβληματίζουν.

Να λες συγνώμη όταν φταις. 

Να αναγνωρίζεις τα λάθη σου.

Κάθε φορά που συνδέεσαι είτε αυτός είναι φίλος, είτε σύντροφος και αποφασίζεις να παραχωρήσεις τον εαυτό σου ολόκληρο για να καλύψεις τις ανάγκες και τα θέλω του, την ίδια στιγμή παραμερίζεις τις δικές σου ανάγκες και θέλω.

Και τότε συμβαίνει κάτι το μαγικό, γίνεσαι ολοένα και πιο ελεύθερος. Κενώνοντας από κάθε επιδίωξη το Εγώ σου, παραδίνεσαι στο Εσύ, γεμάτος αγάπη.

Μόνο τότε επιτελείται η πλήρης ελευθερία της ύπαρξης σου.

Όταν αποφασίζεις να υπάρξεις για τους άλλους, ακόμη και αν αυτοί δεν θα υπάρξουν ποτέ για σένα, γνωρίζεις ότι είσαι δυνατός και ελεύθερος. 

Γιατί μπορείς να συνεχίσεις την ζωή σου χωρίς να προσδοκάς ανταλλάγματα, χωρίς να εξαρτάται η ευτυχία σου από την ευγνωμοσύνη που θα λάβεις. 

Η προσωπική σου ευτυχία ενέχεται στα αποθέματα αγάπης που έχεις να δόσεις, εσύ και μόνο εσύ.

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι «η μελαγχολία είναι το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης». Όσο περιμένεις μίζερα να σε αγαπήσουν για να αγαπήσεις κι εσύ, συνεχίζεις να περιορίζεις και να εγκλωβίζεις τον εαυτό σου στο να ζεις υπό όρους.

Άφησε στην άκρη κάθε δική σου ανασφάλεια, που ψάχνεις απεγνωσμένα να ακουμπήσεις στους άλλους και μοιράσου τον πλούτο, που τόσα χρόνια καλλιεργείς μέσα σου.

Δώσε στον άλλον την χαρά να γνωρίσει τον καλύτερο εαυτό σου και να αναιρέσει τυχόν προηγούμενες πεποιθήσεις σου, πως τάχα όλοι θέλουν κάτι να κερδίσουν από εμάς όταν μας πλησιάζουν. Κάνε τους γύρο σου να χαρούν με απλά πράγματα που αυτοί δεν μπορούν να κάνουν, χάρισε την χαρά και το χαμόγελο με το θαύμα της ύπαρξής σου, που πρώτος εσύ χάρηκες, και δείξε τους τον τρόπο δημιουργίας γνήσιων σχέσεων μέσα από το παράδειγμα σου.

Σχετίσου μαζί τους ανοιχτά, εγκάρδια και αυθόρμητα, τι θα χάσεις;

Εσύ αποφασίζεις να δόσεις, εσύ αποφασίζεις να αγαπήσεις, δική σου και η απόφαση να υπάρξεις μέσω της αγάπης σου. 

Γιατί υπάρχω, σημαίνει πάνω απ’ όλα «αγαπώ» τον συνάνθρωπό μου. 

Αλλιώς, ποιος ο λόγος;

Σας δίνω αγάπη, επειδή σας αγαπάω, όχι επειδή περιμένω να με αγαπήσετε. Αν δίνω επειδή περιμένω κάποια ανταπόδοση, σίγουρα θα γίνω δυστυχισμένη.

Αν δεν προσδοκούμε τίποτε, έχουμε τα πάντα.

Αγάπα επειδή θέλεις να αγαπάς. Δίνε επειδή θέλεις να δίνεις.

Το ότι “δεν πρόλαβες” ή “δεν προνόησες” ή “αμέλησες” ή “το θεωρούσες δεδομένο” δεν επιδέχονται επανόρθωση.

«Τα λουλούδια ανθίζουν επειδή έτσι είναι η φύση τους, όχι επειδή τα θαυμάζουν οι άνθρωποι.»