Μια φωτογραφική μηχανή φτάνει να συλλάβει το μεγαλείο της φύσης.

Ο χρόνος είναι χρήμα και η γνώση προίκα έλεγε η γιαγιά μου. 
Μ αυτό λοιπόν ορμώμενοι συγκέντρωσα γι όλους μας εικόνες και πληροφορίες για τα Θεία δώρα που μας χάρισε ο Παντοδύναμος σ ένα παράδεισο Γη που κατοικούμαι. Μια φωτογραφική μηχανή φτάνει να συλλάβει το μεγαλείο της φύσης.

Από μικρή μου άρεσε να φεύγω σε άλλους τόπους και να γνωρίζω, να ψάχνω τις ομορφιές του κάθε τόπου. Έτσι λοιπόν έψαξα και μάζεψα για όλους μας συλλεκτικά αγαθά που φρόντισαν χιλιάδες καλλιτέχνες φωτογράφοι να τα αρπάξουν κυριολεκτικά και να μας τα χαρίσουν αποτυπώνοντας τες σε μια εικόνα. Είναι αυτό που λέμε μια εικόνα χίλιες λέξης αλλά και γνώση τι υπάρχουν γύρο μας. 

Αμερικανικό Φλαμίνγκο (Phoenicopterus ruber):

Σκέφτηκες με πόσα χρώματα « ζωγραφίζει» η φύση τα πλάσματα της;

Είναι το Αμερικανικό Φλαμίνγκο (Phoenicopterus ruber), ένα μεγαλόσωμο είδος Φλαμίνγκο με ροζ πορτοκαλί φτέρωμα, στενός συγγενής του Μεγάλου Φλαμίνγκο (Phoenicopterus roseus) και του Χιλιανού Φλαμίνγκο (Phoenicopterus chilensis), το οποίο απαντάται στην αμερικανική ήπειρο.

Μουστακαλής (Panurus biarmicus):

Είναι ένας πανέμορφος Μουστακαλής (Panurus biarmicus) της οικογένειας Timaliidae, στο Espoo της Φιλανδίας. Τη χιουμοριστική αυτή ονομασία έχει λάβει το είδος, από το γεγονός ότι το ενήλικο αρσενικό φέρει δύο ευδιάκριτες μαύρες ρίγες στα μάγουλα, εκατέρωθεν του ράμφους, που μοιάζουν με μουστάκια και αποτελούν το κυριότερο αναγνωριστικό του στοιχείο.
Το είδος περιλαμβάνει δύο υποείδη (Panurus biarmicus biarmicus και Panurus biarmicus russicus) και ένα πιθανότατα εξαφανισμένο (Panurus biarmicus kosswigi).

ΜΕ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΣΤΡΑΜΜΕΝΟ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΠΕΡΑΝΤΟΣΥΝΗ…!
Μια μαγευτική λήψη του Γαλαξία από το Mt. Buffalo National Park της Αυστραλίας μας χαρίζει ο φωτογράφος Greg Gibbs, ο οποίος γράφει: 

“Πέρασα εκείνη τη νύχτα σε μία από τις πιο αγαπημένες μου τοποθεσίες. Υπήρχε ακόμη τριγύρω λίγο χιόνι από τις έντονες χιονοπτώσεις που είχαν πλήξει την περιοχή νωρίτερα μέσα στη χρονιά. Με τον κεντρικό κορμό του Γαλαξία να δεσπόζει ακριβώς από πάνω μου και μία ημισέληνο να δύει στα δυτικά, σκέφτηκα ότι είναι μια εξαιρετική στιγμή για να αποτυπώσω με τον φακό μου ένα ακόμη ουράνιο πανόραμα”. Και πρόσθεσε: 

“Πολλοί μου είπαν ότι θα έπρεπε να ονομάσω αυτή την εικόνα «Το Μάτι του Δράκου», και ενδεχομένως είναι ένας εύστοχος τίτλος για αυτή, αλλά εγώ την βάφτισα «Απεραντοσύνη», γιατί αντανακλά ακριβώς αυτό που αισθάνθηκα εκείνη τη νύχτα, καθώς ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελα και αγνάντευα εκστασιασμένος τον νυχτερινό ουρανό!».

Έντομο καδί
Πρόκειται για ένα ενήλικο θηλυκό άτομο του είδους Ctenomorpha gargantuan (οικογένεια Phasmatidae), από την πρώτη γενιά που αναπτύχθηκε σε συνθήκες αιχμαλωσίας, το οποίο έχει συνολικό μήκος 56,5 εκ.

Λίμνη γλυκού νερού Toyoni.

Μια φυσική καρδιά πού «χτυπά» σε μια μακρινή γωνιά του πλανήτη.  

Είναι η φυσική καρδιόσχημη λίμνη γλυκού νερού Toyoni, που βρίσκεται σε υψόμετρο 260 μέτρα, στην πόλη Erimo, της νήσου Hokkaido της Ιαπωνίας και έχει πάρει το όνομά της από το παρακείμενο Όρος Toyonidake. Έχει περίμετρο 1 χλμ και το μέγιστο βάθος του νερού είναι 18 μέτρα. Η λίμνη που περιβάλλεται από πυκνότατη παρθένα βλάστηση, είναι διάσημη για το ευδιάκριτο από ψηλά σχήμα καρδιάς και για αυτό φέρει και την ονομασία «Λίμνη –Καρδιά».

Aσημί Langur (Trachypithecus cristatus)

Τα παράδοξα της φύσης: Τα μωρά  «Langur» γεννιούνται με πορτοκαλοκίτρινο τρίχωμα. 

Ο Aσημί Langur (Trachypithecus cristatus), ή Silver Leaf Langur είναι πίθηκος της οικογένειας Cercopithecidae, είναι δενδρόβιος και ζει στα παράκτια, μαγκρόβια και παραποτάμια δάση στη Χερσόνησο της Μαλαισίας, στη Σουμάτρα και στο Βόρνεο!

Τα μικρά του είδους αυτού γεννιούνται με λαμπερό κίτρινο ή πορτοκαλί τρίχωμα, το οποίο μετατρέπεται σταδιακά σε γκρίζο, μέσα σε 6 μήνες. Οι θεωρίες που αιτιολογούν το γεγονός αυτό είναι τρεις, αλλά οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμη καταλήξει στην ακριβέστερη:
Θεωρία 1: To κίτρινο χρώμα βοηθά την μητέρα τους να τα εντοπίσει εύκολα, καθώς τα langur σε μικρή ηλικία είναι ζωηρότατα και θέλοντας να εξερευνήσουν το περιβάλλον, απομακρύνονται πολλές φορές σε μεγάλες αποστάσεις. .
Θεωρία 2: To κίτρινο χρώμα βοηθά τα μικρά να καμουφλάρονται μέσα στο φυσικό περιβάλλον και να προστατεύονται από τους θηρευτές τους. Παρόλο, ότι δύσκολα μπορεί κανείς να φανταστεί το λαμπερό κίτρινο ως καμουφλάζ, στη φύση οι κανόνες είναι διαφορετικοί. Πολλοί θηρευτές δεν μπορούν να διακρίνουν τα χρώματα και κατά συνέπεια τη διαφορά του κίτρινου από το πράσινο του δένδρου.
Θεωρία 3: To συγκεκριμένο χρώμα ειδοποιεί τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας, ότι γεννήθηκε ένα νέο μικρό, και άρα θα πρέπει να συμμετάσχουν και αυτά στη φροντίδα του. Ένα μωρό Langur μπορεί να εξουθενώσει τη μητέρα του, οπότε η ύπαρξη πολλών «νταντάδων», θα της επιτρέψει να ξεκουραστεί και να βρει χρόνο για να αναζητήσει τροφή.

Halophryne diemensis (Banded frogfish)

Μια νυχτερινή κατάδυση μας χάρισε την ομορφότερη φωτογραφία.

Είναι το είδος Halophryne diemensis (Banded frogfish) της οικογένειας Batrachoididae, που κοιτάζει με αφοπλιστικό βλέμμα τον φακό του Gary Lee, κατά τη διάρκεια νυχτερινής κατάδυσης του στην Ταυλάνδη!
Το είδος αυτό απαντάται σε παράκτιους κοραλλιογενείς υφάλους, ανάμεσα σε μαγκρόβια φυτά και μερικές φορές μέσα σε χαραμάδες ή σπηλιές.

Ψαραετός (Haliaeetus vocifer)

Θαυμάζουμε την ανυπέρβλητη ομορφιά ενός Αφρικανικού Ψαραετού (Haliaeetus vocifer), με φόντο το αχνό ουράνιο τόξο! Το συγκεκριμένο είδος είναι το εθνικό πτηνό της Ζambia και Namibia.

Πρόκειται για ένα αρκετά μεγάλο αρπακτικό με τα θηλυκά να είναι μεγαλύτερα από τα αρσενικά. Το μέγεθος των θηλυκών είναι 60-66 εκατοστά και με βάρος 1600-2000 γραμμάρια. Τα αρσενικά είναι 50-55 εκατοστά και βάρος 1200-1600 γραμμάρια. Το άνοιγμα των φτερών κυμαίνεται από 145 μέχρι 170 εκατοστά.

Phrictus quinqueparitus

ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΘΑΣΕΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ;
Ένα από τα ωραιότερα έντομα του πλανήτη, ένα πραγματικό αριστούργημα είναι το Phrictus quinqueparitus, που εντυπωσιάζει με τα απίθανα σχέδια και χρώματα των φτερών του! Ανήκει στην τάξη των Ημιπτέρων, στην υπόταξη Auchenorrhyncha- στην οποία ανήκει και το τζιτζίκι και στην οικογένεια Dictyopharidae και απαντάται στον Παναμά, στην Βραζιλία και στην Κολομβία. Διακρίνεται το παράξενο σχήμα του κεφαλιού του, αλλά και η ιδιαίτερη δομή της προβοσκίδας του, κοινό μορφολογικό χαρακτηριστικό των ημιπτέρων, με την οποία ξετρυπώνει τον ιστό φυτών και απορροφά υγρά.

ΕΧΕΤΕ ΠΟΤΕ ΑΝΑΡΩΤΗΘΕΙ ΤΙ ΜΕΛΩΔΙΑ ΘΑ ΑΚΟΥΓΑΤΕ ΑΝ ΜΕΤΑΤΡΕΠΑΤΕ ΣΕ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΝΟΤΕΣ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΟΥΛΙΩΝ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΗΛΕΚΤΡΟΦΟΡΑ ΣΥΡΜΑΤΑ?
Αυτή ακριβώς την απορία είχε ο Jabas Agnelli, ο οποίος αφού τράβηξε την παρακάτω φωτογραφία, θέλησε να αποδώσει με μουσικούς όρους τις θέσεις των πουλιών στον χώρο!
«Είδα αυτή την εικόνα με τα πουλιά κουρνιασμένα στα ηλεκτροφόρα σύρματα της πόλης, μια τόσο συνηθισμένη εικόνα, που μας αφήνει μάλλον αδιάφορους, μετά από τις τόσες φορές που την έχουμε αντικρίσει. Εμένα, όμως, με κέντρισε και ήμουν πολύ περίεργος να ακούσω τους ήχους που θα προέκυπταν αν αντικαθιστούσα τις ακριβείς θέσεις των πουλιών με μουσικές νότες! Και, ναι, προέκυψε μια μελωδία, αυτή που τα ίδια τα πουλιά «συνέθεσαν» εν αγνοία τους», είπε ο εμπνευσμένος από τη φύση μουσικός!
Στο video, ακούστε τη μελωδία που "έγραψαν" τα πουλιά:

Meleagris gallopavo:

ΤΟ ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΜΑΝΙΤΑΡΙ – «ΟΥΡΑ ΓΑΛΟΠΟΥΛΑΣ»!
Λόγω της ομοιότητάς του με την ουρά της άγριας γαλοπούλας (Meleagris gallopavo), το είδος μανιταριού Trametes versicolor της οικογένειας Polyporaceae έχει βαφτιστεί με την παράξενη ονομασία Turkey tail! 

Στη φωτογραφία, που δημοσιεύθηκε στην κατηγορία Your Shot της ιστοσελίδας του National Geographic, βλέπουμε υπέροχα δείγματα αυτού του μανιταριού, που εντόπισε ο φωτογράφος Lance Isackson μια φθινοπωρινή ημέρα στην Belcarra, British Columbia, στον Καναδά.
Γνωστό ιδιαίτερα στην κινέζικη ιατρική για τις θεραπευτικές του ιδιότητες, το μανιτάρι αυτό θεωρείται ότι ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και προστατεύει τον οργανισμό από ποικίλες ασθένειες και μολύνσεις.

Η χελώνα με το ρύγχος γουρουνιού:
Είναι η χελώνα γλυκών υδάτων Carettochelys insculpta, ενδημική των ποταμών και των λιμνών της βόρειας Αυστραλίας και περιοχών της νότιας Νέας Γουινέας. Της αποδίδεται η ονομασία «Χελώνα με τη μύτη του γουρουνιού» (pig-nosed turtle), ακριβώς γιατί έχει αυτό το ασυνήθιστο για χελώνες ρύγχος, που την διαφοροποιεί από οποιοδήποτε άλλο είδος στον κόσμο. Το φύλο του εμβρύου της Carettochelys insculpta καθορίζεται από τη θερμοκρασία του υποκείμενου του αυγού εδάφους. Όταν εκκολαφτεί, μία μέση «γουρουνομύτα» χελώνα θα μεγαλώσει μέσα σε ένα κέλυφος 70 εκ. περίπου και θα καταλήξει να ζυγίζει περισσότερα από 20 κιλά.
Αυτό το σαρκώδες ρύγχος, ένα είδος δίδυμων αναπνευστήρων, το βγάζει από το νερό για να αναπνεύσει, ενώ το υπόλοιπο σώμα της παραμένει ασφαλές μέσα στο νερό. Τα πτερύγια με σχήμα κουπιών, δε, μοιάζουν περισσότερο με εκείνα που διαθέτει η θαλάσσια χελώνα, ενώ αντίθετα η ικανότητά της να κουνά τα μεμονωμένα δάχτυλά της, είναι περισσότερο τυπική των ειδών χελώνας γλυκών υδάτων.

O XOΡΟΣ ΤΩΝ ΟΞΥΔΕΡΚΙΔΩΝ.
Οι Oξυδερκίδες είναι αμφίβια ψάρια της οικογένειας Oxudercidae. Είναι ιδιαίτερα ενεργητικά όταν βρίσκονται έξω από το νερό, αλληλεπιδρώντας μεταξύ τους, προκειμένου, για παράδειγμα, να υπερασπιστούν τα εδάφη τους ή να φλερτάρουν δυνητικούς συντρόφους. Όταν το αρσενικό ολοκληρώσει το σκάψιμο της φωλιάς, ξαναβγαίνει στην επιφάνεια και αρχίζει να προκαλεί το ενδιαφέρον του θηλυκού μέσα από διαφορετικές, αλλά τυπικές ενεργητικές κινήσεις, όπως κυματισμούς του σώματος και διάφορες στάσεις. Αφού το θηλυκό κάνει τελικά την επιλογή του, ακολουθεί στη συνέχεια το αρσενικό μέσα στη φωλιά, όπου θα γεννήσει εκατοντάδες αυγά για γονιμοποίηση.

Τα δένδρα έχουν και αυτά αυτιά:
Ένα από τα παράξενα της φύσης είναι το Auricularia auricula-judae, είδος βρώσιμου μανιταριού, γνωστό με διάφορα ονόματα, όπως «Αυτί του Ιουδαίου», «Αυτί του Ξύλου», «Ζελατινώδες Αυτί» κ.α. και απαντάται σε εύκρατες χώρες, σε ολόκληρο τον κόσμο, μεταξύ των οποίων και στην Ελλάδα. Αναγνωρίζεται από το χαρακτηριστικό σχήμα ανθρώπινου αυτιού, σε ανοιχτό καφέ-μπεζ χρώμα και αναπτύσσεται επάνω σε ζωντανά ή νεκρά δέντρα, συχνότατα δε στον Σαμπούκο ή Κουφοξυλιά (Sambucus nigra). 

Η ονομασία του, μάλιστα, «Αυτί του Ιουδαίου» οφείλεται στην πίστη, ότι ο Ιούδας ο Ισκαριώτης κρεμάστηκε σε αυτό το είδος δέντρου.
Έχει μαλακή, ζελατινώδη υφή και παρόλο ότι είναι βρώσιμο, παλαιότερα δεν έχαιρε εκτίμησης στην γαστρονομία της Δύσης, ακόμη και σήμερα οι κουζίνες του δυτικού κόσμου το θεωρούν άγευστο, ενώ είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στην κινεζική κουζίνα. Έχει, πάντως, μια λεπτή, απαλή γεύση και χρησιμοποιείται κυρίως σε συνταγές, που περιλαμβάνουν μείγμα μανιταριών. Μπορεί να αφυδατωθεί και καταναλώνεται μαγειρεμένο.

Tο περιστέρι με την «ΑΙΜΟΡΡΑΓΟΥΣΑ ΚΑΡΔΙΑ»:
Με την κατακόκκινη «πληγή» στο μέρος του στήθους του, το περιστέρι Gallicolumba luzonica ή «The Luzon Bleeding-heart», όπως ονομάζεται στα Αγγλικά, μοιάζει να είναι σοβαρά τραυματισμένο. Και όμως. Είναι το ιδιαίτερο μορφολογικό χαρακτηριστικό μιας ομάδας περιστεριών εδάφους του γένους Gallicolumba (οικογένεια Columbidae), που ονομάζονται «Αιμορραγούσες Καρδιές». Το κόκκινο σημάδι στην περιοχή του στήθους τους εκτείνεται προς την κοιλιά, ενισχύοντας την ψευδαίσθηση, ότι πρόκειται για αίμα που έχει κυλήσει προς τα κάτω. Το συγκεκριμένο είδος, που είναι ενδημικό των κεντρικών και νότιων περιοχών της μεγάλης νήσου Luzon και της μικρότερης νησιωτικής συστάδας Polillo Islands, στις Φιλιππίνες, ζει σε δάση και απαντάται σε υψόμετρα μέχρι και 1.400 μέτρα.

Φινλανδικά αυγά πάγου:
Ένα ιδιαίτερο σπάνιο φυσικό φαινόμενο είχε την ευκαιρία να απαθανατίσει με τον φακό του ο Risto Mattila, σε παραλία της νήσου Hailuoto, στον Κόλπο Bothnia της Φινλανδίας. 

Η παραλία κατακλύστηκε κυριολεκτικά από χιλιάδες ωοειδείς μπάλες πάγου (ice eggs), που δημιουργήθηκαν όταν μικρά κομμάτια πάγου «σμιλεύτηκαν» από τον αέρα και το νερό δια της συνεχούς κύλισης επί κάποιο χρονικό διάστημα.

ΤΟ ΚΕΛΑΙΔΙΣΜΑ ΤΩΝ ΠΟΥΛΙΩΝ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΣΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ, ΑΡΓΑ Η ΓΡΗΓΟΡΑ ΘΑ ΣΙΓΗΣΕΙ.
Σύμφωνα με μελέτες, ο θόρυβος των πόλεων, που οφείλεται στην κυκλοφορία των οχημάτων και στις οικοδομικές εργασίες αναγκάζει τα πουλιά να τραγουδούν δυνατότερα, απ’ ότι συνήθιζαν, για να ελκύσουν ερωτικό ταίρι ή να υπερασπίσουν την περιοχή που ζουν. Τέτοιες αλλαγές στο κελάηδισμα τους μπορεί να έχουν σοβαρές συνέπειες. Αν το πουλί είναι υγιές, η αυξημένη ενέργεια που απαιτείται για να κελαηδήσει δυνατότερα, μπορεί να μην αποτελεί ιδιαίτερο πρόβλημα, αλλά τι συμβαίνει όταν και άλλοι στρεσογόνοι παράγοντες, όπως η ξηρασία ή μια πυρκαγιά επιδεινώνουν το ήδη υπάρχον στρες από την αστική ηχορύπανση? Επιπλέον, εκτός από τους ενοχλητικούς ήχους, σοβαρή επίπτωση στο κελάηδισμα των πουλιών έχει και η αρχιτεκτονική των πόλεων (π.χ. ουρανοξύστες, υψηλά κτίρια κ.λπ.), εξαιτίας της οποίας παραμορφώνεται ο ήχος του.

Δένδρο Baobab:
Στη Μαγαδασκάρη, ένας άνδρας συλλέγει φλούδες από το δένδρο baobab, κοντά στο χωριό Andavadoaka. Από τη φλούδα αυτή κατασκευάζονται χορδές, αλλά στο νησί το φυτό αυτό έχει και μεγάλη θρησκευτική αξία. 

Εκεί, οι κάτοικοι λατρεύουν τα δένδρα, γιατί πιστεύουν ότι τα πνεύματα των προγόνων τους ζουν στα δάση. Για τον λόγο αυτό είναι αρκετά σύνηθες να τιμούν την μνήμη των θανόντων αφήνοντας ρούμι, μέλι, κέρματα ή καραμέλες στην βάση του δένδρου Baobab, ή τυλίγοντας τον κορμό και τα κλαδιά του με κόκκινα και λευκά πανιά

Τα χρώματα της φύσης:
Το υπέροχο αυτό κοκκινωπό χρώμα της σκουριάς οφείλεται στα πλούσια σε σιδηρούχα ορυκτά πετρώματα, που κατακλύζει ο καταρράκτης του Εθνικού Πάρκου Waterton Lakes, στην Επαρχία Alberta του Καναδά

Από που προέρχεται η λέξη «Καράτι»;

Η μονάδα μέτρησης της περιεκτικότητας του καθαρού Χρυσού σ ένα αντικείμενο.
Η απάντηση βρίσκεται στο σταθερό βάρος των σπόρων της χαρουπιάς. 

Οι αρχαίοι Έλληνες ανακάλυψαν ότι οι σπόροι του ξυλοκέρατου (χαρουπιά, Ceratonia siliqua) έχουν πάντα το ίδιο βάρος (περίπου 0,20 γρ.) και για αυτό το λόγο το χρησιμοποιούσαν για να μετρήσουν το βάρος των πολύτιμων μετάλλων. Οι συνδιαλλαγές τους ήταν με τους Άραβες, οι οποίοι άκουγαν από τους Έλληνες τη λέξη «ξυλοκεράτια»… «κεράτια»….. «ΚΑΡΑΤΙΑ».

Οι «πράσινες» γέφυρες σώζουν τις ζωές των Άγριων Ζώων:
Η ταχύτατη αποψίλωση των δασών και η υπερβολική ανθρώπινη παρέμβαση στο φυσικό περιβάλλον, οδήγησε τα ζώα που ζουν ελεύθερα στη φύση να περιπλανώνται χαμένα εκεί που ζουν και κινούνται οι άνθρωποι. 

Η παρείσδυση στο ενδιαίτημα της άγριας ζωής συμβαίνει όταν καταπατείται παράνομα η φύση, αλλά και όταν διεισδύουν μέσα σε αυτή και την «κόβουν» στη μέση, αυτοκινητόδρομοι, σιδηροδρομικές γραμμές, κανάλια, γραμμές ηλεκτροδότησης και υδραγωγοί! Τα άγρια ζώα προσπαθώντας να διασχίσουν τον δρόμο, χάνουν συχνά τη ζωή τους από οχήματα που τρέχουν ιλιγγιωδώς! Η θνησιμότητα από τροχαία ατυχήματα έχει μειώσει σημαντικά τον αριθμό ορισμένων ζώων στις Ηνωμένες Πολιτείες και αλλού, όπως είναι ο πάνθηρας της Florida και οι μαύρες αρκούδες.

Δένδρα Μεγαθήρια:

Οι γιγαντιαίες Σεκόγιες (Sequoiadendron giganteum), που αναπτύσσονται μόνο στη Sierra Nevada, στην Καλιφόρνια, είναι τα μεγαλύτερα δένδρα του κόσμου (από άποψη συνολικού όγκου)! Χαρακτηριστική περίπτωση είναι η General Sherman, που βρίσκεται στο Sequoia National Park και είναι ένα δένδρο τεραστίων διαστάσεων, 2.200 ετών, με ύψος 83.80 μέτρα, όγκο μεγαλύτερο από 1.486 κυβ.μέτρα και βάρος 6000 τόνους.

Παρτίδα Σκάκι:

ΆΝΘΡΩΠΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΦΥΣΗΣ!
Ο πρώτος παίκτης έχει πλεονέκτημα, αλλά.....
.... ούτε που του περνάει από το μυαλό, τί θα συμβεί στη ρεβάνς.

ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΟΙ ΔΥΟ ΩΚΕΑΝΟΙ ΣΥΝΑΝΤΙΟΥΝΤΑΙ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΝΑΜΙΓΝΥΟΝΤΑΙ!
Ένα εντυπωσιακό σπάνιο φυσικό φαινόμενο, που συμβαίνει στη Δανία, και συγκεκριμένα στο Skagen, στο βορειότερο άκρο της χώρας! 

Συγκεκριμένα, όταν τα κύματα της Θάλασσας Kattegat (Βαλτική Θάλασσα) συναντώνται, ερχόμενα από αντίθετη κατεύθυνση, με εκείνα της Skagerrat (Βόρεια Θάλασσα), τα νερά των δύο θαλασσών δεν αναμιγνύονται, λόγω της.

Όλη η ένταση της φύσης σε μιά εικόνα με αφοπλιστική γοητεία:  

O φωτογράφος Martin Rietze ταξιδεύει σε ολόκληρο τον κόσμο για να απαθανατίσει τα θεαματικότερα φυσικά φαινόμενα, που συμβαίνουν σε ενεργά ηφαίστεια. Πρόσφατα πήγε στην Ιαπωνία για να φωτογραφίσει το ηφαίστειο Sakurajima, στη νότια Kyushu, Κατά τη διάρκεια της φωτογραφικής λήψης, αιχμαλώτισε και μια απίστευτη καταιγίδα με κεραυνούς, που συχνά συνοδεύουν τις ηφαιστειακές εκρήξεις διαφορετικής πυκνότητάς τους.

Η φονική κόκκινη παλίρροια απειλεί την ισορροπία του θαλάσσιου οικοσυστήματος:
Κόκκινη παλίρροια παρατηρήθηκε στα νερά του Κόλπου του Ομάν, όπως ανακοίνωσε το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Υδάτων των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. H κόκκινη παλίρροια προκαλείται από μια πληθυσμιακή έκρηξη ορισμένων ειδών πλαγκτόν (τοξικά άλγη). Το δηλητήριο που παράγουν αυτοί οι μικροοργανισμοί είναι κοκκινωπό ή καφέ και ιδιαίτερα τοξικό για το νευρικό σύστημα των ψαριών και πολλών άλλων σπονδυλωτών. Η κόκκινη παλίρροια μπορεί, επίσης, να προκαλέσει τον θάνατο των μεγάλων ψαριών και άλλων ζώων. Ως μέτρα προφύλαξης η Υπηρεσία Ηλεκτρισμού και Υδάτων (SEWA) της Sharjah διέκοψε την λειτουργία κάποιων εγκαταστάσεων αφαλάτωσης στην Kalba.

ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΑ Η ΩΚΕΑΝΙΚΗ:

Η παρουσία της υποδηλώνει ένα υγιές Οικοσύστημα.
Παραλίες καλυμμένες από καστανές «φυκιάδες» μετά από έντονη θαλασσοταραχή είναι μια εικόνα συχνή στην Ελλάδα. Και όμως, δεν πρόκειται για φύκια, αλλά για τα φύλλα του φυτού Ποσειδωνία (Posidonia oceanica), που «πέφτουν» το φθινόπωρο και τα βγάζει έξω το κύμα. Στη Μεσόγειο και ειδικότερα στις ελληνικές θάλασσες με αμμώδη βυθό, αναπτύσσονται «οι Κήποι του Ποσειδώνα» ή αλλιώς τα υποθαλάσσια λιβάδια, που δημιουργεί αυτό το φυτό. Φιλοξενούν περισσότερα από 500 διαφορετικά είδη οργανισμών που βρίσκουν καταφύγιο, οξυγόνο και τροφή, μικρά μαλάκια, καβούρια αχινούς κ.α., ενώ πολλά είναι τα είδη ψαριών που κυκλοφορούν ανάμεσά τους. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό της παραλίας του Σχοινιά.

“PENITENTES”: ΕΝΑ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ ΦΥΣΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΣΤΙΣ ΥΨΗΛΟΤΕΡΕΣ ΠΑΓΩΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΩΝ ΜΑΚΡΙΝΩΝ ΜΑΣ ΑΝΔΕΩΝ.
Σε παγετώνες υψηλότατων υψομέτρων, όπως είναι εκείνοι της Οροσειράς των Άνδεων, όπου ο αέρας είναι ξηρός, το χιόνι μπορεί να σχηματίσει ένα θεαματικό φαινόμενο, γνωστό με την ονομασία "Penitentes": Πλήθος λεπτών, ψηλών και κοφτερών λεπίδων χιονιού ή πάγου, που μπορούν να φθάσουν σε ύψος από μερικά εκατοστά μέχρι 2 μέτρα, αν και έχουν καταγραφεί και Penitentes ύψους 5 μέτρων. Αυτοί οι εντυπωσιακοί σχηματισμοί απαντώνται σε ολόκληρη την καλυμμένη με πάγο και χιόνι ζώνη των Άνδεων, σε υψόμετρο άνω των 4.000 μέτρων και είναι συνήθεις στις περιοχές μεταξύ της Αργεντινής και της Χιλής. Οι Penitentes περιγράφηκαν για πρώτη φορά από τον Δαρβίνο, το 1839, ο οποίος σε ένα από τα περιπετειώδη ταξίδια του στις Άνδεις, κατέγραψε το φαινόμενο, καθώς και την άποψη των ιθαγενών της περιοχής, που πίστευαν ότι οι Penitentes δημιουργούνται εξαιτίας των ισχυρών ανέμων της οροσειράς αυτής.

Το «ψάρι των πάγων» της Ανταρκτικής έχει διάφανο αίμα:

Κάθε σπονδυλόζωο έχει αίμα, που περιέχει την ουσία αιμογλοβίνη, μία πρωτείνη η οποία συνδεόμενη με το οξυγόνο, προσδίδει στο αίμα το κόκκινο χρώμα. Είναι επίσης και η ουσία που μεταφέρει το οξυγόνο σε ολόκληρο τον οργανισμό. Και όμως…. Υπάρχει εξαίρεση:
Είναι το «Ψάρι των Πάγων» ή Icefish (Chionodraco rastrospinosus) της οικογένειας Channichthyidae, το οποίο έχει διαφανές αίμα, εξαιτίας της απουσίας αιμογλοβίνης και ζει στα παγωμένα νερά της Ανταρκτικής, σε βάθη που φθάνουν το 1 χλμ. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι το ψάρι αυτό μπορεί να ζήσει χωρίς αιμογλοβίνη, γιατί έχει μεγάλη καρδιά και χρησιμοποιεί το πλάσμα του αίματος για να διοχετεύει το οξυγόνο σε ολόκληρο το σώμα του. Επίσης, πιστεύουν ότι το δέρμα του έχει την ικανότητα να απορροφά οξυγόνο από τα πλούσια σε αυτό νερά της Ανταρκτικής.

Πύρινος στρόβιλος: 

Μιά στήλη φωτιάς που ενώνει τη Γη με τον Ουρανό.

Οι πύρινοι στρόβιλοι συμβαίνουν όταν υψηλότατες θερμοκρασίες συνδυάζονται με έντονους ανέμους, δημιουργώντας περιδινήσεις του αέρα. Ένας πύρινος στρόβιλος συνίσταται από έναν πυρήνα το τμήμα που καίγεται και ένα αόρατο ρεύμα περιστρεφόμενου αέρα, που τροφοδοτεί με οξυγόνο τον πυρήνα. Ο πυρήνας ενός τυπικού πύρινου στρόβιλου έχει συνήθως πλάτος 0,3- 0,9 μέτρα και ύψος 15- 30 μέτρα. Υπό ειδικές συνθήκες, ωστόσο, μπορεί να φθάσει σε πλάτος πολλές δεκάδες μέτρα και σε ύψος μέχρι και τα 300 μέτρα.

Ο Βαράνος του Νείλου (Varanus niloticus),γνωστός επίσης με την ονομασία Nile Monitor είναι ένα μεγαλόσωμο, υδρόβιο κυρίως ερπετό, μέλος της οικογενείας των Βαράνων (Varanidae). Έχει μήκος που κυμαίνεται από 1,3 μ. έως 2 μ. σε σπάνιες περιπτώσεις υπερβαίνει τα 2,5 μέτρα και ζυγίζει περίπου 13 κιλά. Έχει μυώδη κορμό, δυνατά πόδια και ισχυρά σαγόνια. Τα δόντια είναι κοφτερά για να καταβροχθίζει νεαρά ζώα, ενώ διαθέτει και αιχμηρά νύχια για να αναρριχάται, να σκάβει, να αμύνεται ή να σκίζει το θήραμά του. Όπως όλοι οι Βαράνοι διαθέτει διχαλωτή γλώσσα και ιδιαίτερα ανεπτυγμένες οσφρητικές ικανότητες. Κατά τη διάρκεια της ζωής του μπορεί να γεννήσει μέχρι και 730 αυγά.

Η χρυσή κυπραία ή Golden cowrie (Cypraea aurantium) για να προστατεύεται από τους εχθρούς της, καλύπτει το όστρακό της με έναν σκούρο καστανό μανδύα, που βγαίνει από το στοματικό άνοιγμα στη βάση του κοχυλιού. 

Ζεί στον Ειρηνικό ωκεανό.

ΤΑ ΦΥΤΑ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΟΥΝ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΥ ΟΤΑΝ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ.
Για πρώτη φορά, επιστήμονες στο Exeter University, στην Αγγλία, αποτύπωσαν σε ταινία τη διαδικασία με την οποία τα φυτά ειδοποιούνται μεταξύ τους όταν βρίσκονται σε κίνδυνο. Όταν ένα φυτό δέχεται επίθεση, εκλύει ένα αέριο, το οποίο ειδοποιεί τα γειτονικά φυτά, για να προστατευτούν.

Παράξενα πλάσματα της φύσης.

Το ψάρι νυχτερίδα με τα κόκκινα χείλη.
Στα αγγλικά ονομάζεται Redlip Batfish και η επιστημονική του ονομασία είναι Ogcocephalus porrectus. Είναι το ψάρι-νυχτερίδα με τα κόκκινα χείλη και ανήκει στα ακτινοπτερύγια. Εκτός από αυτά τα κατακόκκινα χείλη, αυτά τα ψάρια έχουν και άλλα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, όπως το ότι έχουν μάθει να χρησιμοποιούν τα θωρακικά πτερύγια, σαν να ήταν πόδια. Έτσι μετακινούνται περισσότερο με μικρά πηδήματα και λιγότερο με κολύμπι. 

Κολυμπούν σπάνια και όταν το κάνουν, κινούνται περίεργα, κουνώντας το ουραίο πτερύγιο.

To Ιπτάμενο Φίδι (Chrysopelea paradisi): 

Είναι ένα πολύ όμορφο τροπικό φίδι με μαύρο, κίτρινο και ενίοτε κόκκινο χρώμα, που διαφοροποιείται, όμως, από τα άλλα τροπικά φίδια χάρη στην εντυπωσιακή του ικανότητα να πετάει. Το φίδι κρατιέται επάνω στο σημείο εκτόξευσης με την άκρη της ουράς του και κρεμάει το μεγαλύτερο μέρος του σώματός του, παίρνοντας σχήμα J. Το τολμηρό ερπετό, στη συνέχεια, αιωρείται εμπρός και πίσω και εκτοξεύει τον εαυτό του στον αέρα. 

Το φίδι ρουφάει το στομάχι του και διευρύνει τα πλευρά του, σαν να παίρνει το σχήμα ενός ιπτάμενου πτερυγίου και μετά γλιστράει μέσα στον αέρα, κάνοντας πλευρικές κινήσεις με το σώμα του, έτσι ώστε να δημιουργεί πίεση αέρα από κάτω του, για να σηκωθεί ψηλά. Τα μικρότερα φίδια γλιστρούν πιο επιδέξια, μπορούν να πετάξουν σε απόσταση μέχρι και 100 μέτρων.

Ένα άγνωστο μέχρι σήμερα διαφανές ψάρι ανακαλύφθηκε στα νερά του Αμαζονίου:

Την ανακάλυψη του Cyanogaster noctivaga, ενός νέου γένους και είδους διάφανου ψαριού που ζει σε μεγάλα βάθη μέσα στον Αμαζόνιο, ανακοίνωσε πρόσφατα μια ομάδα ερευνητών. Πράγματι, το ψάρι αυτό με το διαφανές δέρμα και την εκθαμβωτική μπλέ κοιλιά είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστεί και αποτελεί ένα καινούργιο γένος, του οποίου το επιστημονικό όνομα Cyanogaster noctivaga σημαίνει «ο νυχτο-περιπλανώμενος με την μπλε κοιλιά». Ο συνδυασμός της «αόρατης» φύσης του με τις νυχτερινές του βόλτες, πρέπει να είναι ο λόγος, που το ψάρι αυτό δεν είχε ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα.

Πολύχρωμο παγόβουνο στα νερά της ανταρκτικής:

Φωτογραφήθηκε κάπου κοντά στην Ανταρκτική, περίπου 2.700 μίλια νότια του Cape Town, στη Νότιο Αφρική και το αξιοπερίεργο με αυτό είναι η πολυχρωμία του.

Τα παγόβουνα είναι γιγαντιαίοι όγκοι πάγου αποσπασθέντες από τους παγετώνες, οι οποίοι «χτίζονται» επί χιλιετίες με το χιόνι που πέφτει στην Ανταρκτική και την Αρκτική. Οι όγκοι αυτοί, των οποίων ο πάγος συνίσταται από καθαρό γλυκό νερό, κυλούν αργά προς την ακτή, αποσπώνται από τον παγετώνα και πέφτουν στη θάλασσα. Καθώς τα παγόβουνα και οι παγονησίδες τεράστια τραπεζοειδή παγόβουνα έχουν μεγάλο πάχος και επιπλέουν, το θαλάσσιο νερό κάτω από αυτά μπορεί υπό ειδικές συνθήκες να παγώσει. Αυτός ο θαλάσσιος πάγος που διαφέρει από τον πάγο γλυκού νερού του παγόβουνου, περιέχει οργανικό υλικό (άλγη) που μπορεί να δημιουργήσει τις πράσινες ραβδώσεις. 

Οι καφέ, μαύρες και κίτρινες ραβδώσεις δημιουργούνται από τα ιζήματα μετάλλων που έχει συμπαρασύρει το παγόβουνο κατά την απόσπασή του από τον παγετώνα και την κάθοδό του προς τη θάλασσα. Καθώς τα παγόβουνα τεμαχίζονται και σμιλεύονται από τον άνεμο και τα κύματα, τα διάφορα πολύχρωμα στρώματα μπορούν να δημιουργήσουν εντυπωσιακά σχέδια.

ΗΛΙΟΣ: ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ.
Η εικόνα αυτή αποτελεί σύνθεση 25 επιμέρους φωτογραφιών, που λήφθησαν από τις 6 Απριλίου 2012 έως τις 15 Απριλίου 2013, από το Παρατηρητήριο Ηλιακής Δυναμικής της NASA και αποκαλύπτει τις ζώνες του ήλιου με την μεγαλύτερη δραστηριότητα σε αυτή την περίοδο του κύκλου του.
Μέσα στα τρία χρόνια που πέρασαν, από την άνοιξη του 2010, όταν για πρώτη φορά το Παρατηρητήριο έδωσε φωτογραφίες του ήλιου, υπάρχει συνεχής και αδιάκοπη κάλυψη της πορείας του αστέρα προς το ηλιακό μέγιστο, την κορύφωση δηλαδή της ηλιακής δραστηριότητας μέσα στον 11ετή κύκλο του. Με τη βοήθεια των λήψεων που παρέχει ακατάπαυστα το Παρατηρητήριο της Nasa, οι επιστήμονες θα προσπαθήσουν να κατανοήσουν τα αίτια των ηλιακών εκρήξεων, με την ελπίδα ότι κάποια μέρα θα βελτιωθεί η ικανότητα πρόγνωσης του διαστημικού καιρού.

Πασσιφλόρα:

Η Πασσιφλόρα λέγεται και Λουλούδι του Πάθους, γιατί πιστεύεται ότι το άνθος της αναπαριστά τα Πάθη του Ιησού. Το 1609 στη Ρώμη, ο Jacomo Bosio έδωσε ερμηνείες που αντιπροσώπευαν διάφορα στοιχεία της σταύρωσης, όπως τα πέντε πέταλα και τα πέντε σέπαλα που ήταν οι δέκα απόστολοι, εκτός από τον Ιούδα και τον Πέτρο, τα εσωτερικά πέταλα σε σχήμα φράντζας το αγκάθινο στεφάνι, οι πέντε στήμονες οι πέντε πληγές του Χριστού και το στίγμα τού ύπερου με το κωνικό σχήμα τα καρφιά. Στην Ιαπωνία, ωστόσο, λόγω του σχήματός του είναι γνωστό ως «φυτό-ρολόι», όπως και στην Ελλάδα φέρει και την ονομασία «Ρολογιά». Η Μπλε Πασσιφλόρα (Passiflora caerulea) είναι η πιο γνωστή καλλιεργούμενη ποικιλία.

Το γένος της Πασσιφλόρας αποτελείται από 600 περίπου είδη τρυφερών αναρριχητικών φυτών, αείφυλλων και φυλλοβόλων που είναι κυρίως ενδημικά της τροπικής Νότιας Αμερικής. Η πασσιφλόρα (passiflora incarnata) χρησιμοποιήθηκε στην παραδοσιακή ιατρική σαν "ηρεμιστικό" βότανο για την ανησυχία, την αϋπνία, τις κρίσεις και την υστερία. Στη διάρκεια του εικοστού αιώνα, το βότανο αυτό συμπεριλαμβανόταν σε πολλά ηρεμιστικά και υπνωτικά, για να ενισχύσει τη δραστικότητά τους.