Η άνοιξη και το φως στην ψυχή μας.

Ας αλλάξουμε την διάθεσή μας με το ομορφότερο δώρο του Θεού την άνοιξη και τα όμορφα χρώματα που μας χαρίζουν τα λουλούδια γύρο μας.

Τώρα που δεν μπορούμε να βγούμε με τον Ιο είναι ευκαιρία να στολίσουμε τα μπαλκόνια μας με όμορφες γλάστρες και τις βεράντες μας με όμορφα λουλούδια που θα μας γεμίζουν ωραία διάθεση. Μην βαριέστε από την ομορφιά της φύσης, σας χαρίζει φως στην ζωή σας και διάθεση.

Γαρύφαλλο: το “άνθος του Διός”

Η γαρυφαλλιά είναι ανοιξιάτικα λουλούδια που συναντάμε στις περισσότερες αυλές και μπαλκόνια των ελληνικών σπιτιών, φυτεμένη σε γλάστρες και ζαρντινιέρες. Υπάρχουν λευκά, ροζ, μωβ, πορτοκαλί, κόκκινα, κίτρινα, ακόμη και δίχρωμα. Η γαρυφαλλιά ανθίζει από τον Απρίλιο μέχρι και τον Νοέμβριο. Υπάρχουν πολλές ποικιλίες γαρυφαλλιάς, άλλες αρωματικές και άλλες όχι, ψηλές και χαμηλές.

H γαρυφαλλιά χρειάζεται πλούσιο, γόνιμο έδαφος με καλή αποστράγγιση του νερού, καθώς είναι ευαίσθητη στην υπερβολική υγρασία και μπορεί να σαπίσουν οι ρίζες της. Για καλύτερη ανάπτυξη και πλουσιότερη ανθοφορία, οι γαρυφαλλιά προτιμάει φωτεινά και ηλιόλουστα μέρη. Δεν φοβάται το χειμώνα και είναι ανθεκτική στο ψύχος, ακόμα και σε θερμοκρασίες κάτω του μηδενός. Αντίθετα τα πολύ ζεστά και ξηρά καλοκαίρια την ταλαιπωρούν. Θερμοκρασίες πάνω από 35 βαθμούς μπορεί να εξασθενήσουν το φυτό και να ξεραθεί.

Διμορφοθήκη, ένα πολυετές ανθοφόρο φυτό

Η διμορφοθήκη είναι πολυετές, ποώδες ανθοφόρο φυτό που κατάγεται από τη Νότια Αφρική, ανθίζει από την άνοιξη ως το φθινόπωρο και δίνει πολλά λουλούδια σε σχήμα μαργαρίτας.

Υπάρχουν δυο είδη διμορφοθήκης, οι ορθόκλαδες ποικιλίες και οι έρπουσες. Επιλέγουμε τις ορθωτές διμορφοθήκες για δώσουμε μια πιο συμπαγή μορφή των λουλουδιών σε γλάστρες και ζαρντινιέρες.

Η διμορφοθήκη είναι μία εξαιρετική επιλογή για να φυτέψουμε την άνοιξη.

Έχει το σχήμα των λουλουδιών του σε μαργαρίτα. Κατά τη μεταφύτευση της διμορφοθήκης, επιλέγουμε ηλιοφανείς θέσεις, για να έχουμε γρήγορη ανάπτυξη και προκειμένου να είναι ανοιχτά τα λουλούδια της που κλείνουν στη σκιά ή όταν βραδιάζει. Η διμορφοθήκη είναι ανθεκτική στην αλατότητα του εδάφους και γι’ αυτό είναι ιδανική επιλογή και για παραθαλάσσιες φυτεύσεις. Παρουσιάζει μεγάλη αντοχή στις υψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού ενώ είναι ευαίσθητη στο ψύχος και στους βοριάδες.

Σκυλάκι

Λατρεμένο και το σκυλάκι με τα υπέροχα ανοιξιάτικα λουλούδια σε εντυπωσιακούς χρωματικούς συνδυασμούς. Ότι ποικιλία και να επιλέξουμε από τις σε νάνες ποικιλίες που φτάνουν σε 20-40 εκατοστά που ανθίζουν σε 2 μήνες από την σπορά μέχρι και τις ψηλότερες που είναι οψιμότερης άνθισης είναι σίγουρο ότι θα μας αποζημιώσει. Τα σκυλάκια ευδοκιμούν σε μεγάλη ηλιοφάνεια, αν και τα καταφέρνουν μια χαρά και σε πιο σκιερά μέρη. Επιλέγουμε θέσεις φύτευσης προφυλαγμένες από ισχυρούς ανέμους για να μην έχουμε προβλήματα και σπάσουν οι ευαίσθητοι ανθοφόρο βλαστοί του. Σε κάθε περίπτωση, καλό είναι να τα δένουμε σε μικρά πασσαλάκια, ειδικά τις πιο ψηλές ποικιλίες.

Τα σκυλάκια έχουν σημαντικές απαιτήσεις ως προς το νερό και θέλουν συχνό πότισμα, κάθε 2-3 μέρες. Ειδικά τους θερμούς καλοκαιρινούς μήνες, ίσως χρειαστεί καθημερινό πότισμα για τα σκυλάκια. Σχετικά με τη λίπανση, τα σκυλάκια που είναι φυτεμένα στο έδαφος, έχουν μέτριες απαιτήσεις και θα χρειαστούν λίπανση κάθε δυο μήνες από την άνοιξη ως το φθινόπωρο. Όμως, αν καλλιεργείτε τα σκυλάκια σε γλάστρες ή ζαρντινιέρες, οι απαιτήσεις είναι μεγαλύτερες, και θα πρέπει να τα λιπαίνετε συχνότερα, με υγρό λίπασμα ανθοφορίας, μια φορά τον μήνα, από την άνοιξη ως τέλη φθινοπώρου.

Βιολέτα

Μόλις μυρίσουμε το γλυκό άρωμα που μοσχοβολά από τις βιολέτες, νιώθουμε πως μας πλημμυρίζει η άνοιξη. Η βιολέτα, που τη συναντάμε επίσης με το όνομα μενεξές ή κατημέρι, είναι ένα υπέροχο ετήσιο ανοιξιάτικο λουλούδι με χαμηλή ανάπτυξη που φτάνει σε ύψος τα 30-50 εκατοστά. Ξεχωρίζει για τα χαρακτηριστικά στενόμακρα γκριζοπράσινα φύλλα της και τα εντυπωσιακά αρωματικά άνθη σε αποχρώσεις του λευκού, του κίτρινου, του ροζ, του μωβ και του κόκκινου. Μπορούμε να επιλέξουμε ποικιλίες βιολέτας με μονά ή διπλά λουλούδια για να φυτέψουμε στον κήπο ή σε γλάστρα στο μπαλκόνι.

Η βιολέτα έχει συνεχή και παρατεταμένη ανθοφορία από τις αρχές της άνοιξης μέχρι τις αρχές φθινοπώρου. Εκτός από τη σημαντική καλλωπιστική αξία που μας προσφέρει η βιολέτα εκεί που θα τη φυτέψουμε, μπορούμε να κόψουμε τα λουλούδια της για να τα βάλουμε σε βάζο και να απολαύσουμε το άρωμα τους για αρκετές μέρες ακόμα. 

Θαυμάζουμε τη βιολέτα που φυτεύεται σε ηλιόλουστες θέσεις για τη συνεχή και παρατεταμένη ανθοφορία από τις αρχές της άνοιξης μέχρι τις αρχές φθινοπώρου.

Η βιολέτα ευδοκιμεί σε ηλιοφανείς θέσεις την περίοδο της άνοιξης, αν και ζορίζεται κάπως τους ζεστούς καλοκαρινούς μήνες και ειδικά σε περιόδους καύσωνα. Όταν φυτεύεται σε ημισκιερές θέσεις παρουσιάζει μικρότερη ανθοφορία. Η βιολέτα προτιμάει τα πλούσια και γόνιμα εδάφη που εξασφαλίζουν καλή αποστράγγιση για να έχει πλούσια και παρατεταμένη ανθοφορία, ενώ παράλληλα είναι αρκετά ανθεκτική για φύτευση σε παραθαλάσσιες περιοχές. Βέβαια, η βιολέτα είναι ευαίσθητη στην παγωνιά και τους ανέμους και ξεραίνεται με τα πρώτα κρύα του χειμώνα. Για να φυτέψουμε τη βιολέτα σε γλάστρα ή ζαρντινιέρα στο μπαλκόνι, επιλέγουμε προστατευμένη θέση με δυτική ή ανατολική έκθεση.

H βιολέτα χρειάζεται τακτικό πότισμα για να έχει καλή βλάστηση και ανθοφορία. Ποτίζουμε 2 φορές τη βδομάδα κατά την περίοδο της άνοιξης και κάθε 2 μέρες την ζεστή περίοδο του καλοκαιριού. Φροντίζουμε να αποφεύγουμε το υπερβολικό πότισμα που μπορεί να προκαλέσει σάπισμα της ρίζας.

Νυχτολούλουδο

ο νυχτολούλουδο είναι ημιαειθαλής θάμνος με καταγωγή από τροπικές περιοχές, κυρίως από την Κεντρική Αμερική και τις Δυτικές Ινδίες. Το τελικό του ύψος μπορεί να φτάσει έως τα 2 μέτρα. Έχει κατακόρυφη ανάπτυξη και φύλλα μεγάλα, μακρόστενα, μυτερά και γυαλιστερά, ανοιχτοπράσινου χρώματος. Ανθίζει από τα τέλη της άνοιξης ως το φθινόπωρο. Τα λουλούδια του είναι μικρά και σωληνοειδή, όχι ιδιαίτερα όμορφα, σε χρώμα υπόλευκο έως πολύ ανοιχτό πράσινο. Η αξία τους βρίσκεται στο πλούσιο, «μαγικό», γλυκό, μεθυστικό τους άρωμα, που μάλιστα είναι ιδιαίτερα έντονο, γλυκό και βαρύ. Το βασικό του χαρακτηριστικό είναι ότι το άρωμά του είναι έντονο μετά τη δύση του ηλίου και όλη τη νύχτα. Προφανώς αυτός είναι και ο λόγος που όλοι μας το αποκαλούμε «νυχτολούλουδο» και δε χρησιμοποιούμε το κανονικό του όνομα. Συχνά αποκαλείται και «Βασίλισσα της Νύχτας» ή «Γιασεμί της Νύχτας» παρόλο που στην ουσία δεν έχει καμία σχέση με το γνωστό μας γιασεμί. Αν ο κήπος σας χρειάζεται άρωμα, τότε σίγουρα το νυχτολούλουδο είναι το φυτό που πρέπει να φυτέψετε. Σε γενικές γραμμές, θα λέγαμε ότι το νυχτολούλουδο είναι ένας θάμνος ιδανικός για κάθε κήπο, αφού ευδοκιμεί εξαιρετικά στο μεσογειακό κλίμα.

Το νυχτολούλουδο χρειάζεται άφθονο φως. Επιλέξτε, λοιπόν, ένα σημείο που να δέχεται πρωινό ήλιο. (Ο καυτός, μεσημεριανός ήλιος του καλοκαιριού μπορεί να «κάψει» τα φύλλα του. Θα το καταλάβετε αν δείτε τα φύλλα να γίνονται άσπρα στις άκρες τους και σιγά σιγά το άσπρο χρώμα να προχωράει προς το εσωτερικό του φύλλου.) Με τα χρόνια, πάντως, το νυχτολούλουδο μπορεί να συνηθίσει και να αναπτύσσεται και σε σημεία που δέχονται ήλιο όλη την ημέρα. Προτιμήστε απάνεμες θέσεις. Επίσης, το νυχτολούλουδο δεν τα πάει καλά με την αλμύρα, επομένως αποφύγετε να το φυτέψετε σε σημεία κοντά στη θάλασσα.

Τους καλοκαιρινούς μήνες πρέπει να ποτίζεται καθημερινά, ενώ τις υπόλοιπες εποχές όταν στεγνώνει το χώμα γύρω του. Τις ζεστές ημέρες θα χρειαστεί να το ποτίζετε συχνά και με πολύ νερό, όμως το ριζικό του σύστημα είναι ευαίσθητο και το έδαφός του θα πρέπει να είναι καλής ποιότητας και να έχει άριστη αποστράγγιση. Προσέχουμε να μην λιμνάζει το νερό, γιατί σαπίζουν οι ρίζες. Αν είναι δυνατόν, πριν το φυτέψετε, προσθέστε στο έδαφος χαλίκι και άμμο. Το νυχτολούλουδο θα σας δείξει αμέσως ότι χρειάζεται πότισμα. Τα κλαδιά του και τα φύλλα του θα μαραθούν, όμως θα ανακάμψουν λίγη ώρα μετά το πότισμα.

Ιβίσκος

Ο ιβίσκος είναι ένα πανέμορφο φυτό που ανθίζει κυρίως το καλοκαίρι. Μπορείς άνετα να φυτέψεις έναν ιβίσκο σε γλάστρα για το μπαλκόνι σου, καθώς δεν πιάνει πολύ χώρο. Τα άνθη του ιβίσκου έχουν 5 μεγάλα πέταλα και μπορεί να είναι κόκκινα, λευκά, ροζ, ή κίτρινα. Αυτό που αξίζει να γνωρίζεις για τη φροντίδα του ιβίσκου, είναι πως αγαπά πολύ το φως του ήλιου, αλλά και το συχνό πότισμα. Ειδικά το καλοκαίρι, είναι καλό να τον ποτίζεις κάθε μέρα με λίγο νερό.

Ένα άλλο πράγμα που χρειάζεται ο ιβίσκος είναι να έχει καλή αποστράγγιση, αλλιώς μπορεί να σαπίσει. Επίσης, χρειάζεται υδατοδιαλυτό λίπασμα, περίπου 1 φορά το μήνα, από την άνοιξη ως το φθινόπωρο.

Αειθαλής θάμνος ή μικρό καλλωπιστικό δέντρο, ο ιβίσκος εντυπωσιάζει με τα υπέροχα μεγάλα άνθη, λευκού, μωβ, κόκκινου, πορτοκαλί και ροζ χρώματος που ξεπροβάλλουν ανάμεσα από τα χαρακτηριστικά τριγωνικά οδοντωτά φύλλα του. Το πιο γνωστό είδος ιβίσκου είναι ο συριακός που ανθίζει το καλοκαίρι και το φθινόπωρο και τα πολυάριθμα λουλούδια του διατηρούνται μόνο για 1-2 μέρες.

Ο ιβίσκος αγαπά τα ηλιόλουστα μέρη και ευδοκιμεί σε θέσεις προφυλαγμένες από ρεύματα αέρα, ειδικά από βοριάδες. Σε ηλιοφανείς θέσεις, ο ιβίσκος έχει πλουσιότερη ανθοφορία ενώ σε ημισκιερές θέσεις, η εμφάνιση λουλουδιών είναι περιορισμένη. Ο ιβίσκος είναι αρκετά ευαίσθητος στις χαμηλές θερμοκρασίες, καθώς χάνει το φύλλωμα του και παγώνει όταν πέφτει η θερμοκρασία στο μηδέν. Ο ιβίσκος χρειάζεται συχνό πότισμα, ιδιαίτερα κατά την θερμή περίοδο του καλοκαιριού. Αν είναι φυτεμένος σε γλάστρα, θα χρειαστεί καθημερινό πότισμα τους ζεστούς καλοκαιρινούς μήνες, εφόσον εξασφαλίζεται καλή αποστράγγιση. Σε περίπτωση που το πότισμα του ιβίσκου είναι ανεπαρκές, θα κιτρινίσουν τα φύλλα του ή θα αρχίζουν να πέφτουν. Για να εξασφαλίσουμε ζωηρή ανάπτυξη και πλούσια ανθοφορία του ιβίσκου, χρησιμοποιούμε πλήρες υδατοδιαλυτό λίπασμα, μια φορά το μήνα, από τον Μάρτιο μέχρι τον Οκτώβριο αν τον έχουμε φυτέψει στον κήπο και 2 φορές το μήνα αν τον έχουμε φυτέψει σε γλάστρα

Στρελίτσια, το πουλί του παραδείσου

χει το όνομα, έχει και τη χάρη! Με τέτοια εμφάνιση, δεν είναι τυχαίο που ονομάζεται πουλί του παραδείσου. Η στρελίτσια (strelitzia ή στερλίτσια όπως την λένε ορισμένοι) είναι αειθαλές καλλωπιστικό φυτό που ξεχωρίζει για τα εντυπωσιακά πορτοκαλί-μπλε άνθη της που θυμίζουν ράμφος παραδείσιου πουλιού. Με καταγωγή από τη Νότια Αφρική, η στρελίτσια χαρακτηρίζεται από αργή ανάπτυξη, φτάνει σε ύψος τα δύο μέτρα με τα μεγάλα και στενόμακρα καταπράσινα φύλλα της, ωοειδούς σχήματος, με πολύ μακρύ μίσχο. Η στρελίτσια ανθίζει την περίοδο του καλοκαιριού και του φθινοπώρου, ενώ τα λουλούδια της μπορούν να διατεθούν σε βάζο εως και ένα μήνα αφού τα κόψουμε. Η στρελίτσια προτιμά εδάφη γόνιμα, πλούσια σε θρεπτικά στοιχεία που διαθέτουν καλή αποστράγγιση. Ευδοκιμεί σε ηλιοφανείς ή ημισκιερές θέσεις χαρίζοντάς μας πλούσια ανθοφορία. Η στρελίτσια φυτεύεται συχνά σε βραχόκηπους, αλλά και σε παραθαλάσσια μέρη, καθώς είναι σχετικά ανθεκτική στην αλατότητα. Πάντως, είναι αρκετά ευαίσθητη στην παγωνιά του χειμώνα και στους βοριάδες, γι’ αυτό καλό είναι να της εξασφαλίζουμε προφυλαγμένη θέση κατά τη φύτευση. Για να φυτέψουμε την στερλίτσια σε γλάστρα, επιλέγουμε μπαλκόνι με νότια έκθεση για να αναπτυχθεί και να μας δώσει πολλά λουλούδια. H στερλίτσια έχει μέτριες απαιτήσεις σε πότισμα και χρειάζεται να την ποτίζουμε μια φορά τη βδομάδα κατά την περίοδο της άνοιξης και του φθινοπώρου, και δυο φορές τη βδομάδα την περίοδο του καλοκαιριού. Είναι φυτό μέτρια απαιτητικό σε λίπανση που χρειάζεται πλήρες κοκκώδες λίπασμα κάθε δυο μήνες μεταξύ άνοιξης καλοκαιριού και μια φορά στις αρχές του το φθινόπωρου. Για στρελίτσια που είναι φυτεμένη σε γλάστρα, προσθέτουμε υγρό λίπασμα ανθοφορίας μια φορά το μήνα από τις αρχές της άνοιξης μέχρι τα μέσα φθινοπώρου.

Ανθούριο: ένα πανέμορφο φυτό εσωτερικού χώρου με κατακόκκινα λουλούδια

Αυτό το χαβανέζικο φυτό εσωτερικού χώρου (καθώς σέρνει την καταγωγή του από το διάσημο αυτό τροπικό νησί) με το περίεργο όνομα Ανθούριο διαθέτει ένα σημαντικό πλεονέκτημα σε σχέση με τα υπόλοιπα δημοφιλή φυτά της κατηγορίας του: παράγει υπέροχα, μεγάλα και κατακόκκινα λουλούδια κάτι που δεν είναι ιδιαίτερα συνηθισμένο στα φυτά εσωτερικού χώρου που κυρίως φημίζονται για την πρασινάδα τους.

Όπως τα περισσότερα φυτά αυτού του είδους θέλει μεν το ηλιακό φως αλλά το έμμεσο καθώς η απευθείας έκθεση στην έντονη ηλιακή ακτινοβολία μπορεί να του κάνει κακό. Άρα το τοποθετούμε σε φωτεινά μεν σημεία τα οποία όμως δε λούζει για πολλές ώρες ο ήλιος. Σε καμία περίπτωση πάντως δεν αγαπάει τα σκιερά σημεία ενώ πρέπει ν’ αποφεύγουμε να το τοποθετούμε κοντά σε πηγές θερμότητας (καλοριφέρ, σόμπες κ.ο.κ.).

Βολεύεται μια χαρά εάν το ποτίζουμε μια φορά την εβδομάδα, ενώ το καλοκαίρι καλό θα ήταν να το δροσίζουμε λίγο πιο συχνά – κάθε 4 με 5 ημέρες. Οι απαιτήσεις του δηλαδή σε νερό είναι πολύ περιορισμένες ακόμη και τις πολύ ζεστές περιόδους. Εάν δε του ρίχνουμε και λίγο λίπασμα για ανθοφόρα φυτά την περίοδο από τις αρχές της άνοιξη έως και τα τέλη του φθινοπώρου, τότε ο ανθούριο θα μας αποζημιώσει με το παραπάνω με τα έντονα πράσινα φύλλα του και τα κατακόκκινα λουλούδια του.

Για να διατηρείται η γυαλάδα των φύλλων του τα περνάμε τακτικά μ’ ένα ελαφρά βρεγμένο πανάκι. Αυτή η διαδικασία πέρα από την έξτρα γυαλάδα που προσφέρει τα βοηθάει να διατηρούνται υγιή καθώς αναπνέουν καλύτερα.

Σπαθίφυλλο

Για άλλη μία φορά το ελληνικό του όνομα είναι επιλεγμένο με σοφία και το περιγράφει απόλυτα. Φύλλα (και λουλούδια) που μοιάζουν με σπαθιά.
Εντυπωσιακά φύλλα, με ανάγλυφη επιφάνεια, στην άκρη ενός λεπτού και μακριού μίσχου. Τα εξίσου εντυπωσιακά άσπρα λουλούδια του, σε τέλεια αντίθεση με το σκούρο πράσινο χρώμα των φύλλων τους, έκαναν το φυτό αυτό πολύ αγαπητό τόσο στους λάτρεις των πράσινων φυτών όσο και σε αυτούς που προτιμούν τα ανθοφόρα φυτά.
Το σπαθίφυλλο, αν και προέρχεται από την Νότια και Κεντρική Αμερική (κυρίως Κολομβία και Βενεζουέλα) είναι αυτή τη στιγμή το πιο δημοφιλές φυτό εσωτερικού χώρου στις ΗΠΑ και την Αγγλία.

Είναι ένα από τα λίγα φυτά που προσαρμόζονται πανεύκολα σε διαφορετικές συνθήκες.
Το σπαθίφυλλο είναι φυτό που μεγαλώνει όχι τόσο σε ύψος όσο και σε πλάτος καθώς εμφανίζει καινούργια φύλλα τόσο ανάμεσα στα ήδη υπάρχοντα όσο και γύρω από αυτά, κατευθείαν από το χώμα. Το σπαθίφυλλο όπως τα περισσότερα τροπικά φυτά, χρειάζεται χώμα που να περιέχει τύρφη και άμμο ή λίγο χαλίκι ώστε να εξασφαλίζεται η καλή αποστράγγιση που του είναι απαραίτητη.
Χρειάζεται πότισμα περίπου μία φορά την εβδομάδα από το φθινόπωρο μέχρι την άνοιξη και 2-3 φορές την εβδομάδα το καλοκαίρι. Πριν ποτίσετε, ελέγξτε την επιφάνεια του χώματος που θα πρέπει να είναι στεγνό. Αν το χώμα είναι ακόμη υγρό μην ποτίσετε γιατί το σπαθίφυλλο είναι πολύ ευαίσθητο στο σάπισμα των ριζών του.
Χρειάζεται πολύ υγρασία στο περιβάλλον αλλά το χώμα του δεν πρέπει να γίνεται λάσπη ούτε και να μένει νερό στο πιατάκι της γλάστρας. Για να δώσετε επιπλέον υγρασία στο φυτό, τοποθετήστε τη γλάστρα σε ένα δίσκο με χαλίκι που θα φροντίζετε να είναι πάντα υγρό χωρίς όμως η γλάστρα σας να πατάει στο νερό. Αν οι ρίζες παραμείνουν υγρές για μικρό διάστημα, τότε οι άκρες των φύλλων θα κιτρινίσουν. Αν όμως το φυτό παραείναι υγρό για διάστημα μεγαλύτερο από 5-6 εβδομάδες, θα σαπίσουν οι ρίζες και το φυτό θα μαραζώσει και τελικά θα καταστραφεί. Επίσης, αν δείτε κίτρινα φύλλα στο κέντρο του φυτού μάλλον το ποτίζετε περισσότερο απ' ότι χρειάζεται. Αν αντίθετα αρχίσουν να κιτρινίζουν τα εξωτερικά φύλλα είναι πιθανόν το φως να είναι πολύ έντονο.

Το σπαθίφυλλο αναπτύσσεται καλά σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού. Ιδανικά χρειάζεται πολύ φως που όμως να φιλτράρεται μέσα από κάποια κουρτίνα και μην αφήνετε απευθείας ηλιακό φως να φτάνει στο φυτό σας γιατί θα κάψει τα φύλλα του.
Το σπαθίφυλλο δεν έχει ιδιαίτερες ανάγκες σε λίπανση, αν όμως θέλετε μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κάποιο λίπασμα γενικής χρήσης που θα διατηρήσει το φυτό σας σε φόρμα. Λιπαίνετε μία φορά την άνοιξη και μία φορά το φθινόπωρο αφού περάσουν οι ζέστες ή αν θέλετε μία φορά το μήνα από τον Απρίλιο έως και τον Σεπτέμβριο αλλά σε αυτή την περίπτωση χρησιμοποιήστε τη μισή δόση από αυτήν που αναφέρουν οι οδηγίες χρήσεως του συγκεκριμένου σκευάσματος. Η μεγάλη δόση λιπάσματος μπορεί να προκαλέσει σοβαρή έως ανεπανόρθωτη ζημιά στο ριζικό σύστημα του φυτού.
Γενικά το σπαθίφυλλο αγαπάει τη ζέστη ενώ τα ρεύματα κρύου αέρα θα καθυστερήσουν εμφανώς την ανάπτυξή του όπως και οι χαμηλές θερμοκρασίες που μπορεί να καταστρέψουν τόσο τα φύλλα όσο και το ριζικό σύστημα του φυτού. Η ιδανική θερμοκρασία για το σπαθίφυλλο είναι περίπου 21-24 C σταθερά κατά τη διάρκεια της ημέρας αλλά και της νύχτας ενώ οι μεγάλες εναλλαγές θερμοκρασίας του κάνουν κακό. Αν η θερμοκρασία είναι χαμηλή, τα φύλλα θα αρχίσουν να χάνουν το λαμπερό τους χρώμα και θα θαμπώσουν. Αν το διάστημα είναι μικρό τα φύλλα θα επανέλθουν σύντομα, αν όμως παραταθεί μπορεί να αρχίσουν να σαπίζουν οι μίσχοι των φύλλων γι' αυτό μετακινήστε τη γλάστρα σε κάποιο σημείο που η θερμοκρασία είναι υψηλότερη.

Αν το φυτό σας δεν ανθίζει προσπαθήστε να περιορίσετε λίγο το πότισμά του και να το μεταφέρετε σε σημείο με περισσότερο φως. Τα φυτά που λαμβάνουν αρκετό φως, ακόμα και τεχνητό, θα έχουν πλουσιότερη ανθοφορία. Ένας άλλος παράγοντας που επηρεάζει την ανθοφορία τους είναι το να βρίσκονται σε μικρή γλάστρα έτσι ώστε οι ρίζες τους να σχηματίζουν σφιχτή μπάλα με το χώμα.
Μπορείτε να τους αλλάζετε γλάστρα την άνοιξη, κατά προτίμηση μετά το πρώτο κύμα ανθοφορίας τους αλλά η γλάστρα δεν θα πρέπει να είναι πολύ μεγαλύτερη από την προηγούμενη, ένα νούμερο μεγαλύτερο είναι αρκετό για κάθε αλλαγή. Μην ξεχνάτε να βάζετε χαλίκι ή σπασμένες γλάστρες ή πέτρες στον πάτο κάθε γλάστρας για να εξασφαλίσετε καλή αποστράγγιση.

Μπέντζαμιν

Το πιο συχνό και πιο συνηθισμένο φυτό εσωτερικού χώρου, το συναντάμε σε όλους σχεδόν τους χώρους όπου υπάρχουν φυτά, τόσο στα σπίτια όσο και στους χώρους εργασίας.

Ο Μπέντζαμιν είναι φυτό με πλούσιο, λεπτό οβάλ φύλλωμα, και δενδροειδή ανάπτυξη. Ανήκει στους φίκους και συγκεκριμένα  στην οικογένεια των μορεϊδών. Είναι τροπικό φυτό και κατάγεται από την Μαλαισία.

Ο μπέντζαμιν θεωρείται κατά βάση φυτό εσωτερικού χώρου αλλά στη χώρα μας τα καταφέρνει εξίσου καλά και στη βεράντα και φτάνει σε πολύ μεγάλη ανάπτυξη αν η γλάστρα του είναι αρκετά μεγάλη και τον περιποιηθείτε σωστά.  

Ειδικά σε εσωτερικούς χώρους, φροντίστε η γλάστρα να έχει καλή αποστράγγιση για να μην σαπίσουν οι ρίζες. Ο μπέντζαμιν χρειάζεται αρκετό φως.  Τοποθετείστε τον λοιπόν σε ένα φωτεινό σημείο, αλλά αποφύγετε το απευθείας ηλιακό φως τόσο στο μπαλκόνι όσο και μέσα από το τζάμι, ειδικά το καλοκαίρι, γιατί τα φύλλα του μπορεί να καούν.  Τα φυτά τείνουν να «γέρνουν» προς την πλευρά απ όπου έρχεται το φως.  Για να μην στραβώσει λοιπόν το φυτό σας, κάθε φορά που ποτίζετε περιστρέφετε τη γλάστρα κατά 45 περίπου μοίρες ή ένα τέταρτο του κύκλου.  Να έχετε στο μυαλό σας ότι ο μπέντζαμιν είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος και στις μικρότερες αλλαγές συνθηκών και φωτισμού.  Αν του αλλάξετε λοιπόν θέση να περιμένετε να παραπονεθεί με κίτρινα φύλλα που πέφτουν και καθυστέρηση της ανάπτυξής του για τουλάχιστον λίγες μέρες ή μέχρι να συνηθίσει την καινούργια του γειτονιά και τις καινούργιες συνθήκες.

Ίδια συμπτώματα μπορεί να παρατηρήσετε και μετά την αλλαγή γλάστρας. Αλλάξτε γλάστρα όταν οι ρίζες του φυτού βγουν στην επιφάνεια και προσπαθήστε να μην ενοχλήσετε ιδιαίτερα τις ρίζες του φυτού κατά την αλλαγή.  Αν η γλάστρα ή το φυτό είναι πολύ μεγάλα και δεν μπορείτε να τα μετακινήσετε, αφαιρέστε 2-3 δάχτυλα από το επιφανειακό χώμα και αντικαταστήστε το ή συμπληρώστε καινούργιο χώμα από πάνω. 

Καθαρίζετε τα φύλλα του με ψέκασμα χλιαρού νερού ή με μαλακό σφουγγάρι όσο πιο συχνά μπορείτε για να αφαιρείτε τη σκόνη και να διευκολύνετε την αναπνοή των φύλλων και τη φωτοσύνθεση.  Μην το παρακάνετε με τα ειδικά γυαλιστικά που κλείνουν τα στόματα (πόρους) των φύλλων, αν διατηρείτε τα φύλλα του καθαρά είναι αρκετά γυαλιστερά από μόνα τους. 

Ποτίζετε μόνο όταν το επιφανειακό χώμα στεγνώσει.  Αν ο μπέντζαμιν είναι σε γλάστρα μέσα στο σπίτι σας, το χειμώνα θα χρειαστεί να αυξήσετε την υγρασία του χώρου.  Ένας καλός τρόπος, που όμως δεν φαίνεται να είναι επαρκής, είναι να τοποθετήσετε μεταλλικά δοχεία με νερό πάνω στα καλοριφέρ σας και να ψεκάζετε τα φύλλα του με χλιαρό νερό.  Η καλύτερη λύση είναι να τοποθετήσετε βότσαλα σε ένα δίσκο και πάνω σε αυτά τη γλάστρα.  Ρίχνετε νερό στα βότσαλα και καθώς αυτό θα εξατμίζεται, τα φύλλα του μπέντζαμιν θα απορροφούν την υγρασία.  Σε αυτή την περίπτωση φροντίστε η γλάστρα να πατάει πάνω στα βότσαλα και όχι μέσα στο νερό για να μην διακινδυνεύσετε να σαπίσουν οι ρίζες του φυτού.

Χρησιμοποιείστε λίπασμα σε υγρή μορφή την άνοιξη και το καλοκαίρι μέχρι το Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο κάθε 15 ημέρες περίπου.

Ο μπέντζαμιν έχει επίσης ανάγκη από σίδηρο για να διατηρήσει το πράσινο χρώμα του, φροντίστε λοιπόν να προμηθευτείτε σίδηρο είτε σε στερεά είτε σε υγρή μορφή και χρησιμοποιείστε τον σύμφωνα με τις οδηγίες που αναγράφονται στη συσκευασία. Θυμηθείτε ότι το «περισσότερο» δεν σημαίνει πάντα και το καλύτερο. Ο μπέντζαμιν κάθε άνοιξη πετάει αμέτρητα καινούργια φυλλαράκια και λεπτά κλαδάκια που όμως δεν επιζούν όλα. Κλαδέψτε όσα κλαδάκια ξεραίνονται και αφαιρείτε όλα τα κίτρινα φύλλα έτσι ώστε το φυτό να διοχετεύσει την ενέργειά του στα γερά φύλλα και όχι σε αυτά που έτσι κι αλλιώς θα πέσουν.