Ας δώσουμε μια ευχή στην νύχτα

Τελευταίες δύο ημέρες η νύχτα φέρνει την χειμωνιά και ανέμους να θυμίζουν

όλους εμάς πως χιλιάδες άστεγη και ανήμποροι θα μείνουν και αυτές τις γιορτές αγάπης και τον χειμώνα, άστεγη και απροστάτευτη…

Η Νύχτα έρχεται σιγά σιγά να αγκαλιάσει την πλάση και η βροχή να συνοδεύσει την νύχτα. 

Ακριβής και συνεπής ή νύχτα στο ραντεβού της, βαδίζει στα ουράνια μονοπάτια και κάθε τόσο ρίχνει σκοτάδι απ’ τις τσέπες της.
Τεράστιες σταγόνες βροχή αδιάκοπα στολίζουν το σκοτεινό ουρανό, λες και χαράζει δρόμους προς το φεγγάρι. Ένα έργο τέχνης θεϊκό εμπλουτισμένο με τέλειες αποχρώσεις του μαύρου, που διασπάτε από τα φώτα των αστεριών, 

αλλά μικρά κι άλλα μεγάλα. Το μοναδικό ισχυρό φως που επιτρέπει ή νύχτα να κυριαρχήσει με την λάμψει του, είναι το Φεγγάρι.
Φθινοπωρινός καιρός που στέλνει τις αστραπές να σκεπάσουν τα μικρά αραχνοΰφαντα μονοπάτια και οι βροντές να ταράξουν με τον ήχο τους τον ουρανό. Άραγε φέτος θα φανεί το φθινόπωρο απαλό; Μας εκδικείται ή φύση για τον τρόπο που της έχουμε φερθεί και καμιά φορά οι εποχές δεν αναγνωρίζονται. Θυμάμαι που στο νηπιαγωγείο απεικονίζαμε το φθινόπωρο με λίγο γκρίζο στον ουρανό και δέντρα γυμνά με τα φύλλα ριγμένα, βαμμένα καφετί. Τώρα, δεν έχουν απομείνει και πολλά δέντρα για να το διαπιστώνουμε.
Μια μελωδία απλώθηκε από το πέρασμα της βροχής , σταγόνες που επιβλητικά μας γέμιζαν με άφθονα συναισθήματα στο πέρασμα της. 

Κάπου μετά τις δώδεκα, τα φώτα των αυτοκινήτων έδιναν μια άλλη αίσθηση στον δρόμο. Έβλεπα στο τέλος του εκεί που συναντούσε μια λεωφόρο, τα αμάξια παρατεταγμένα το ένα πίσω απ’ το άλλο, σαν να έχουν υπνωτιστεί απ’ το θέαμα που προσέφερε περήφανα και απλόχερα ο ουρανός.
Ο ουρανός , τα άστρα τρεμόσβησαν, η βροχή, όλα έμοιαζαν σαν να παίζεται ένα τραγούδι με νότες αστεριών που όσο και αν προσπαθούσα να ακούσω, δεν μπορούσα, μα έτσι και αλλιώς με είχε συνεπάρει.

Φύσα αέρα να κάνω τα όνειρα πανιά να ταξιδέψουμε στα άδυτα της νύχτας. Και αν η πορεία μας δεν είναι σωστή τουλάχιστον θα μείνει και για μας μια ιστορία, ότι και εμείς προσπαθήσαμε μέσα στο σκοτάδι. 

Μεταφράζοντας την σιωπή των αστεριών κρατώ τα λόγια τους πυξίδα και συνεχίζω το ταξίδι μου. 

Εσένα άγνωστε συνοδοιπόρε των σκέψεων μου, σου εύχομαι να έχεις μια όμορφη νύχτα και ένα ήρεμο ταξίδι στα νερά των δικών σου ονείρων ζωγραφισμένα στα ολόλευκα πανιά… 

Και εσύ άστεγε αδελφέ να βρεθεί μια λύση να αισθανθείς και πάλι ανθρώπινα , κάτω από μία στέγη... 

Καλό βράδυ και όνειρα γλυκά και ας ευχηθούμε με όλη μας την καρδιά να μην υπάρχουν άλλοι ανήμποροι και απροστάτευτοι από την μανία του χιονιά ...