Καλημέρα με καφέ

Ο καφές είναι το δεύτερο περισσότερο νόμιμα διακινούμενο αγαθό μετά το πετρέλαιο. 

Τον αγαπάμε, βασιζόμαστε σε αυτόν και πίνουμε τεράστιες ποσότητες. 

Ο καφές αποτελεί ένα καθημερινό τελετουργικό στις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Από πού ξεκίνησε όμως αυτό το γεμάτο καφεΐνη φαινόμενο;
Όπως συμβαίνει με τα περισσότερα τρόφιμα που υπάρχουν για αιώνες, οι απαρχές του καφέ αναδύονται μέσα από το μυστήριο και τη γνώση. Υπάρχει ένας δημοφιλής μύθος της Αιθιοπίας, σύμφωνα με τον οποίο ο καφές ανακαλύφθηκε από έναν βοσκό ονόματι Kaldi, ο οποίος βρήκε τις κατσίκες του να χοροπηδάνε γεμάτες ενέργεια, αφού είχαν φάει τους κόκκινους καρπούς του θάμνου του καφέ. 

Ο Kaldi δοκίμασε τα μούρα και είχε μια παρόμοια αντίδραση. Αφού παρατήρησε την περίεργη συμπεριφορά τους, ένας μοναχός πήρε μερικά από τα μούρα στους συναδέλφους τους μοναχούς του, οι οποίοι αφού τα έφαγαν πέρασαν τη νύχτα ξύπνιοι και σε εγρήγορση. Φυσικά, η υψηλή δόση της καφεΐνης είχε την επίδρασή της. Αυτό το φυσικό διεγερτικό χρησιμεύει επίσης ως ένα έμφυτο εργοστάσιο εντομοαπωθητικό, αφού προστατεύει τα μούρα του καφέ από τα έντομα.
Προτού ο καφές γίνει το πρωινό μας ρόφημα, εμφανιζόταν σε μια ποικιλία από διαφορετικά παρασκευάσματα. 

Στην πιο βασική, μη επεξεργασμένη μορφή του, ο καφές είναι φρούτο σαν το κεράσι που γίνεται κόκκινο όταν είναι ώριμο. Ο κόκκος του καφέ βρίσκεται στο κέντρο των κόκκινων μούρων του καφέ. Από νωρίς, τα μούρα αναμίχθηκαν με ζωικό λίπος για να δημιουργήσουν ένα πλούσιο σε πρωτεΐνες σνακ. Σε κάποια περίοδο, ο πολτός που έχει υποστεί ζύμωση χρησιμοποιήθηκε για να κάνει ένα αφέψημα που μοιάζει με κρασί. Παρεμπιπτόντως, ένα παρόμοιο ποτό έγινε από τον καρπό του κακάο, πριν από την έλευση της σοκολάτας. Ένα άλλο ποτό που εμφανίστηκε γύρω στο 1000 μ.Χ. έγινε από ολόκληρο τον καρπό του καφέ. Δεν ήταν παρά μόνο τον 13ο αιώνα, που οι άνθρωποι άρχισαν να ψήνουν τους κόκκους του καφέ, που είναι το πρώτο βήμα για τη διαδικασία της λήψης καφέ, όπως τη γνωρίζουμε σήμερα.

Η λέξη «καφές» έχει τις ρίζες της σε διάφορες γλώσσες. Στην Υεμένη είχε το όνομα qahwah, το οποίο αρχικά ήταν ένας ρομαντικός όρος για το κρασί. Αργότερα έγινε η τουρκική kahveh, αργότερα η ολλανδική Koffie και τελικά το coffee στα αγγλικά.
Η σύγχρονη εκδοχή του καβουρδισμένου καφέ προέρχεται από την Αραβία. Κατά τη διάρκεια του 13ου αιώνα, ο καφές ήταν εξαιρετικά δημοφιλής στη μουσουλμανική κοινότητα για τις διεγερτικές του ιδιότητες, οι οποίες αποδείχθηκαν χρήσιμες κατά τη διάρκεια των μακρών συνεδριών προσευχής. Καίγοντας και βράζοντας τους κόκκους του καφέ, καθιστώντας τους άγονους, οι Άραβες ήταν σε θέση να μονοπωλήσουν την αγορά στις καλλιέργειες καφέ. Στην πραγματικότητα, η παράδοση λέει ότι δεν υπήρχε ούτε ένα φυτό καφέ εκτός της Αραβίας ή της Αφρικής μέχρι το 1600, όταν ο Baba Budan, ένας Ινδός προσκυνητής, άφησε τη Μέκκα με γόνιμους κόκκους καφέ στερεωμένους σε ένα λουρί σε όλη την κοιλιά του. Οι κόκκοι του Baba οδήγησαν σε ένα ανταγωνιστικό εμπόριο καφέ στην Ευρώπη.

Το 1616, οι Ολλανδοί ίδρυσαν την πρώτη ευρωπαϊκή ιδιοκτησία εκτάσεων καφέ στη Σρι Λάνκα, τότε Κεϋλάνη και στη συνέχεια στην Ιάβα το 1696. Οι Γάλλοι άρχισαν να καλλιεργούν καφέ στην Καραϊβική, ακολουθούμενοι από τους Ισπανούς στην Κεντρική Αμερική και τους Πορτογάλους στη Βραζιλία. Ευρωπαϊκά καφενεία δημιουργήθηκαν στην Ιταλία και αργότερα στη Γαλλία, όπου θα έφταναν σε ένα νέο επίπεδο δημοτικότητας. Τώρα, ήταν κοινωνικά επιβεβλημένο για τους Παριζιάνους να απολαμβάνουν ένα φλιτζάνι καφέ και ένα κρουασάν ή μπαγκέτα στα πολυάριθμα καφέ σε όλο το Παρίσι.

Τα φυτά του καφέ έφθασαν στο Νέο Κόσμο κατά τη διάρκεια των αρχών του 18ου αιώνα, αν και το ρόφημα δεν ήταν πολύ δημοφιλές στην Αμερική μέχρι το Boston Tea Party του 1773, όταν η μετάβαση από το τσάι στον καφέ έγινε κάτι σαν πατριωτικό καθήκον. Ο εμφύλιος πόλεμος και άλλες συγκρούσεις που ακολούθησαν βοήθησαν επίσης να αυξηθεί η κατανάλωση καφέ, καθώς οι στρατιώτες στηρίζονταν στην καφεΐνη για να αποκτήσουν ενέργεια.

Μέχρι τα τέλη του 1800, ο καφές είχε γίνει ένα παγκόσμιο αγαθό, και οι επιχειρηματίες άρχισαν να αναζητούν νέους τρόπους για να επωφεληθούν από το δημοφιλές ρόφημα. Το 1864, ο John και Charles Arbuckle, δύο αδέρφια από το Πίτσμπουργκ, αγόρασαν τη μηχανή παρασκευής καφέ που μόλις είχε επινοήσει ο Jabez Burns. Οι αδελφοί Arbuckle άρχισαν να πωλούν τον προ-καβουρδισμένο καφέ σε χάρτινους σάκους με το κιλό. Ονόμασαν τον καφέ τους «Ariosa» και τον πουλούσαν με μεγάλη επιτυχία στους καουμπόηδες της αμερικανικής δύσης. Δεν πέρασε πολύς καιρός και τους ακολούθησε ο James Folger πουλώντας καφέ στους χρυσοθήρες της Καλιφόρνια. Αυτό άνοιξε το δρόμο για πολλούς άλλους μεγάλους παραγωγούς καφέ, συμπεριλαμβανομένων των Maxwell House και Hills Brothers.

Στη δεκαετία του 1960, η δημοτικότητά του άρχισε να ανεβαίνει κι άλλο, εμπνέοντας το άνοιγμα του πρώτου Starbucks στο Σιάτλ το 1971. Σήμερα, το λαϊκό κίνημα καφέ συνεχίζει να μεγαλώνει με την αύξηση των μικρών ανεξάρτητων καφέ που βρήκαν τη δική τους θέση στην αγορά. Ο καφές έχει γίνει ένα είδος καλλιτεχνικού εμπορίου που αποτιμάται για την πολυπλοκότητα των γεύσεων και των περιοχών, σαν το κρασί.
Από τον απλό μαύρο καφέ μέχρι την πιο πολύπλοκη παραγγελία Starbucks, κάθε λάτρης του καφέ έχει τον δικό του αγαπημένο τρόπο που επιδίδεται σε αυτό το θαύμα καφεϊνούχων ποτών και το δικό του αγαπημένο είδος για να απολαύσει…
Καλημέρα με ζεστό καφέ