«Ταξίδι στο δρόμο των Φυλών» Μαδαγασκάρη.

Η Μαδαγασκάρη μοιάζει να είναι πλασμένη από υλικό που φτιάχνονται τα όνειρα του ταξιδευτή. Αυτή ήταν και η αιτία που την διάλεξα στο χάρτη και την επισκέφτηκα το 2003.

Πρόκειται για το πλουσιότερο ταξίδι στη Μαδαγασκάρη. Πρωτότυπο, συναρπαστικό σε όλη τη διάρκειά του, με εξερευνητικό χαρακτήρα που θα χαρίσει αξέχαστες εμπειρίες, δίνοντας έμφαση στο φυσιολατρικό και λαογραφικό στοιχείο της χώρας. Κατατεθέν και την πιο διάσημη εικόνα με την οποία έχει ταυτιστεί η Μαδαγασκάρη, τη Λεωφόρο των Μπαομπάμπ. Από την πρωτεύουσα Τάνα, φτάνω στις ΝΔ ακτές της

Μαδαγασκάρης, μέσα από το «Δρόμο με τις φυλές», όπως λέγεται η νότια διαδρομή που οδηγεί στο Τουλεάρ (923 χλμ.). Αυτή είναι η πιο διάσημη διαδρομή της Μαδαγασκάρης, με ένα μωσαϊκό φυλών, χωριών και αλλόκοτων βραχοσχηματισμών. Διατρέχω το νησί από την ανατολική στη δυτική ακτή, σαν να λέμε «από τους λεμούριους στα μπαομπάμπ». Στο επίκεντρο στην ανατολική ακτή βρίσκονται τα κατάφυτα με τροπική βλάστηση κανάλια Παγκαλάνες, γεμάτα από τα ζώα, σύμβολα της Μαδαγασκάρης, τους λεμούριους, καθώς και το ασύλληπτης ομορφιάς Δάσος Βροχής Περινέ.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς αρχαιολόγων, η ανθρώπινη παρουσία ανάγεται στην περίοδο από το 200 ως το 500 μ.Χ., ενώ θαλασσοπόροι από τη νοτιοανατολική Ασία (πιθανότατα από τη Βόρνεο ή το νότιο Σουλαουέζι) έφτασαν με κανό.

Η Μαδαγασκάρη με έκταση περίπου όση αυτή της Γαλλίας, η πρώην νησιωτική γαλλική αποικία, Μαδαγασκάρη, στα νοτιανατολικά της Αφρικής, αποτελεί ένα μοναδικό στον κόσμο οικοσύστημα.

Με εντυπωσιακές εναλλαγές τοπίων και κλίματος, πλούσια και σπάνια βιοποικιλότητα και με ένα ιδιαίτερα μεγάλο ποσοστό της χλωρίδας και πανίδας της να μην υπάρχει πουθενά αλλού στον πλανήτη, το νησί της Μαδαγασκάρης, που αποχωρίστηκε από την Αφρική πριν από εκατομμύρια χρόνια, καλείται από πολλούς ως η «όγδοη ήπειρος».

Το τέταρτο μεγαλύτερο νησί του κόσμου, μετά τη Γροιλανδία, τη Νέα Γουινέα και τη Βόρνεο, βρίσκεται νοτιοανατολικά της Αφρικής και χωρίζεται από αυτή με το στενό της Μοζαμβίκης, μήκους 400 χλμ. Έχει έκταση 587.041 τ.χλμ. και πληθυσμό περίπου 20 εκατ. Η απομόνωση του νησιού, σε συνδυασμό με την ιστορία και το κλίμα του, το έχουν καταστήσει ως ένα από τους 10 τόπους υψηλής βιοποικιλότητας στον κόσμο με ένα μοναδικό στον κόσμο οικοσύστημα.

Αν και η Μαδαγασκάρη βρίσκεται στον Ινδικό Ωκεανό, δε συγκρίνεται ούτε με την Αφρική, ούτε με την Ασία. Οι Μαλαγάσιοι, οι κάτοικοι του νησιού, έχουν προέλθει από πολλές προσμείξεις φυλών, από διάφορα μήκη και πλάτη της γης, ώστε η εθνότητα που σχηματίστηκε, είναι κάτι το ξεχωριστό.

Το νησί κατοικήθηκε αρχικά από ανθρώπους της Ινδονησίας και άλλους, αφρικανικής καταγωγής, ενώ αργότερα Άραβες, Ινδοί και Κινέζοι μετανάστες αναμείχθηκαν με τον πληθυσμό του.

Στη σύγχρονη ιστορία της, η Μαδαγασκάρη, μετά από αρκετές δεκαετίες σκληρής γαλλικής αποικιοκρατίας και την αιματηρή καταστολή της εξέγερσης το 1947, κέρδισε την ανεξαρτησία της το 1960. Τα τελευταία χρόνια, η χώρα πλήττεται από ταραχές και βία, ενώ έφτασε και στα πρόθυρα εμφυλίου πολέμου.

Με βάση τους γεωγραφικούς παράγοντες και τα μετεωρολογικά φαινόμενα, στο νησί διακρίνονται διάφορα είδη κλίματος.

Του Ισημερινού τύπου, πολύ ζεστό και σταθερά υγρό και βροχερό, κατά μήκος της ανατολικής ακτής.

Το Μουσωνικού τύπου, με δύο εποχές, που χωρίζονται σε βροχερή και ξηρή, το οποίο χαρακτηρίζεται από τους μουσώνες από τα βορειοδυτικά και το ορεινό τροπικό, ηπειρωτικού τύπου, το οποίο είναι ημιάγονο.

Η Μαδαγασκάρη είναι σε μεγάλο βαθμό εκτεθειμένη σε τροπικούς κυκλώνες που φέρνουν καταρρακτώδεις βροχές και καταστροφικές πλημμύρες, όπως αυτές το 2000 και το 2004, που άφησαν χιλιάδες κατοίκους αστέγους.

Ανάλογα λοιπόν και με το κλίμα, αλλά και τη γεωγραφία, οι περιοχές της Μαδαγασκάρης διαφέρουν αρκετά μεταξύ τους. 

Η ανατολική πλευρά, είναι εντυπωσιακή, με απέραντες παραλίες άσπρης άμμου και μικρά νησιά που καλύπτονται από φοινικιές και μπανανιές, το κεντρικό οροπέδιο, που ήταν κάποτε καλυμμένο με δάση, είναι σήμερα σχετικά γυμνό εξαιτίας της διάβρωσης του εδάφους, ενώ πιο νότια, η χλωρίδα και η πανίδα είναι πλουσιότατες.

Η αστική Μαδαγασκάρη τα τελευταία 30 χρόνια η αστυφιλία αποτελεί πραγματικότητα για τη νησιωτική χώρα. Τα μεγαλύτερα αστικά κέντρα είναι η πρωτεύουσα, Ανταναναρίβο και η Φιαναραντσόα. Υπάρχουν επίσης και άλλες σημαντικές πόλεις κοντά στα λιμάνια, όπως η Αντσιρανανά, που βρίσκεται στα βόρεια του νησιού, η Μαχατζάνγκα, στα βορειοδυτικά κ.ά..

Το Ανταναναρίβο, είναι μια πόλη γραφική, με άναρχη δόμηση, που χαρακτηρίζεται επίσης από την έκδηλη φτώχεια στις γειτονιές της, αλλά και μεγάλα πάρκα, οικοδομήματα της αποικιοκρατίας και καθημερινά υπαίθρια παζάρια.

Είναι τελικά ένας επίγειος παράδεισος υπό απειλή για όσους λόγους έχουν καταστήσει τη Μαδαγασκάρη ως ένα μέρος με εκπληκτική βιοποικιλότητα, υπάρχουν άλλοι τόσοι λόγοι που απειλούν αυτή τη μοναδικότητά της και κάνουν επιτακτική την προστασία συγκεκριμένων περιοχών.

Η φτώχια των κατοίκων του νησιού και οι πολιτικές αναταραχές, έχουν οδηγήσει στην αποψίλωση των δασών για πώληση της ξυλείας και δημιουργία καλλιεργήσιμων εκτάσεων, τη 

λαθροθηρία ζώων και τη γενικότερη υποβάθμιση του περιβάλλοντος.

Μόνο εκεί ζουν πάνω από 70 είδη λεμούριου, ενός θηλαστικού είδους προπίθηκου, του πιο μικρού είδους στον κόσμο, αλλά και τα εντυπωσιακά δέντρα μπαομπάμπ που μοιάζουν με μπουκάλια και ποικιλίες σαρκοβόρων φυτών και ορχιδέας.

Πλέον, στη Μαδαγασκάρη υπάρχουν δεκάδες Εθνικά Πάρκα και προστατευόμενες περιοχές. Ιδιαίτερα εντυπωσιακό είναι το πέτρινο δάσος Tsingy de Bemaraha στο Εθνικό Πάρκο Bemaraha, με τα πέτρινα «δέντρα» του να φτάνουν μέχρι και τα 70 μέτρα, κοντά στις δυτικές ακτές της Μαδαγασκάρης, το οποίο έχει χαρακτηριστεί ως παγκόσμια κληρονομιά της UNESCO από το 1990.

Επίσης στα δυτικά, βρίσκεται η εντυπωσιακή «λεωφόρος των μπαομπάμπ», των υπεραιωνόβιων δέντρων με κορμό που φτάνει σε διάμετρο και τα 12 μέτρα. Εκεί βρισκόταν παλιά ένα πυκνό δάσος που καταστράφηκε για να μετατραπεί σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις.

Πρωτεύουσα είναι το Ανταναναρίβο ή Ταναναρίβη, η οποία βρίσκεται στο κέντρο περίπου του νησιού, 90 μόλις χλμ. από την ανατολική ακτή και το όνομά της σημαίνει πόλη των χιλίων. Εμπορικό και διοικητικό κέντρο της αφρικανικής χώρας, διαθέτει το μεγαλύτερο μέρος των καταστημάτων και των υπαίθριων αγορών με τρόφιμα, τσιγάρα και υφάσματα. 

Η Αντσιρανανά, αντίστοιχα, είναι η έκτη μεγαλύτερη πόλη της Μαδαγασκάρης με πληθυσμό 80.000 κατοίκων. Αποτελεί έδρα του περιφερειακού τμήματος του Πανεπιστημίου, ενώ είναι κτισμένη στο βάθος 

ενός κόλπου στον Ινδικό Ωκεανό και αποτελεί τουριστικό κέντρο, με αεροδρόμιο, βιομηχανίες και παλιές γραφικές συνοικίες. 

Μαχατζάνγκα, το δεύτερο σε σπουδαιότητα εμπορικό κέντρο και λιμάνι,Τόλιαρι ή Τολιάρα, Φιαναραντσόα, όπου παράγεται ρύζι, καπνός και καφέ, είναι μερικές από τις πόλεις της Μαδαγασκάρης που έχουν το δικό τους ενδιαφέρον. 

Η Μαδαγασκάρη, όμως, ξεχωρίζει και για τις πανέμορφες παραλίες της, τα πρασινογάλανα νερά της. 

Οι αμμουδιές με τα ονόματα Lokaro, Ramena,  Antsanitia, είναι μερικές από τις πιο γνωστές, ενώ ιδιαίτερη ομορφιά έχει και το ο Νόσι Μπε. Είναι το μεγαλύτερο και πιο πολυσύχναστο τουριστικό θέρετρο της χώρας, ένα νησί στη βορειοδυτική ακτή της Μαδαγασκάρης, που ξεχωρίζει για τη φυσική του ομορφιά.