Πλησιάζει το Πάσχα και πάλι

Πλησιάζει το Πάσχα και πάλι. Το καταλαβαίνεις από τη φύση που

ζωντανεύει. Μα και το Πάσχα θα γιορτάσουμε «Την Ανάσταση του Ιησού Χριστού». Πρόκειται για τον πυρήνα του δόγματος της Χριστιανικής θρησκείας που αποτελεί και το διαφοροποιητικό στοιχείο από κάθε άλλη θρησκεία. Διότι εάν ο Ιησούς αναστήθηκε νικώντας το θάνατο, τότε έχει τα εχέγγυα και την «Θεϊκή» πιστοποίηση που καμία άλλη θρησκεία δεν κατέχει.

Ο Βούδας είναι νεκρός, ο Μωάμεθ και ο Κομφούκιος επίσης νεκροί. Ακόμα και ο Μωυσής είναι νεκρός. Αλλά σύμφωνα με τον Χριστιανισμό, ο Χριστός είναι ζωντανός.

Ένα μαρτύριο του Χριστού και των... Εβραίων που ανάγκασε το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο και ζητεί να απαλειφθούν από τις ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας οι αντισημιτικές αιχμές.

H Ορθόδοξη Εκκλησία ανταπαντά ότι ο αντισημιτισμός των ύμνων έχει θεωρητικό χαρακτήρα...

Φονικός, υπερόπτης, ζηλότυπος, εγκληματικός, γέννημα εχιδνών και δυσεβής χαρακτηρίζεται ο εβραϊκός λαός στα εγκώμια και στα μεγαλυνάρια που ψάλλονται τη Μεγάλη Πέμπτη, τη Μεγάλη Παρασκευή και το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου. Και όμως την ίδια ώρα ακούγονται τα λόγια του ίδιου του Χριστού που επάνω στον Σταυρό απευθυνόμενος στον Θεό λέει: 

«Αφες αυτοίς, πάτερ Αγιε· ου γαρ οίδασι τι ποιούσιν».

«Επί τη προδοσία ουκ ηρκέσθησαν, Χριστέ, τα γένη των Εβραίων, αλλ' εκίνουν τας κεφαλάς αυτών μυκτηρισμόν και χλεύην προσάγοντες. Αλλά δος αυτοίς, Κύριε, κατά τα έργα αυτών, ότι κενά σου εμελέτησαν».

(Οι Εβραίοι δεν αρκέστηκαν στην προδοσία σου, Χριστέ, αλλά κουνούσαν τα κεφάλια τους, προσφέροντάς σου χλευασμό και μυκτηρίσματα. Αλλ' απόδωσε σ' αυτούς, Κύριε, σύμφωνα με τα έργα τους, διότι σχεδίασαν εναντίον σου πράγματα ανυπόστατα και άδικα.)

«Αραβιανόν, σκολιώτατον γένος Εβραίων, έγνως την ανέγερσιν του ναού. Διά τι κατέκρινας τον Χριστόν;».

(Γένος των Εβραίων, διεστραμμένων, άγριων σαν τους Άραβες, γνώριζες ότι ο ναός θα ηγείρετο εκ νέου, θα ανίστατο το Σώμα του Χριστού. Γιατί λοιπόν κατεδίκασες σε θάνατο τον Χριστό;)

Ένα βάρος που μέχρι σήμερα κουβαλάν στην ψυχή τους όλοι οι Εβραίοι, γενεές ατέλειωτες από την γέννηση του Χριστού μέχρι σήμερον και διαιωνίζεται. Θυμάμαι χρόνια με τους Εβραίους που επισκέπτονταν την Ελλάδα την Μεγάλη Παρασκευή για να αποθέσουν φόρο τιμής και μετάνοιας. « Άφεση για το προπατορικό αμάρτημα της Σταύρωσης του Ιησού» .

Το Τείχος των Δακρύων

Το Τείχος των Δακρύων ή αλλιώς το Δυτικό Τείχος δεν είναι παρά τα μοναδικά υπολείμματα του τείχους που περιέβαλε τον μνημειώδη ναό που έχτισε ο βασιλιάς Ηρώδης. Η τοποθεσία είναι ακριβώς η ίδια με αυτή που είχε κτίσει τον περίφημο ναό του ο βασιλιάς Σολομώντας το 960 π.Χ. Ο ναός αυτός καταστράφηκε από τους Βαβυλώνιους το 586 μ.Χ. και ξαναχτίστηκε το 520 μ.Χ. από τον Ζοροβάβελ, πολιτικό ηγέτη των Ιουδαίων. Ο Ηρώδης κατεδάφισε τον παλιό ναό και έχτισε στη θέση του ένα πολύ μεγαλύτερο το 20 μ.Χ. με μεγάλο βωμό για θυσίες, εγκαταστάσεις εξαγνισμού καθώς και ένα κτίριο σε σχήμα βασιλικής που χρησίμευε ως κεντρική αγορά και χώρος συνάντησης των προσκυνητών. Είναι εκεί που ο Χριστός έδιωξε εξοργισμένος τους φιλάργυρους εμπόρους. Ο ναός καταστράφηκε το 70 μ.Χ. από τους λεγεωνάριους του ρωμαίου αυτοκράτορα Τίτο.

Πολλοί είναι οι πιστοί του ιουδαϊσμού που πιστεύουν ότι το τείχος αποτελεί τμήμα του ναού του Σολομώντα. Από το 16ο αιώνα, κατά την Οθωμανική Περίοδο, το Δυτικό τείχος έγινε κύριος τόπος προσκυνήματος των Εβραίων όπου θρηνούσαν την απώλεια του ναού τους, γι’ αυτό και ξένοι παρατηρητές το ονόμασαν Τείχος των Δακρύων.

Το Δυτικό Τείχος για αιώνες βρισκόταν σε ένα στενό δρομάκι μόλις 12 μέτρα πλάτος, που θα μπορούσε να φιλοξενήσει μόνο μερικές εκατοντάδες πιστούς. Αμέσως μετά τον πόλεμο των Έξι Ημερών όμως το 1967 οι Ισραηλινοί ισοπέδωσαν τη γειτονική αραβική περιοχή για να την προσαρτήσουν στον περίβολο του Τείχους και να μπορεί να φιλοξενήσει έκτοτε δεκάδες χιλιάδες προσκυνητές.

Οι πιστοί που προσέρχονται στο Τείχος των Δακρύων μπορεί να σταθούν εκεί όρθιοι και να προσεύχονται σιωπηλά για ώρες, συχνά ταλαντευόμενοι, ή να καθίσουν πιο πίσω σε κάποια καρέκλα. Ανάμεσα στις μεγάλες πέτρες του τείχους σφηνώνουν μικρά χαρτάκια με γραπτές προσευχές. 

Η αποχώρησή τους γίνεται με βήματα προς τα πίσω.

Μέχρι το 2002 η είσοδος στον περίβολο του Τείχους των Δακρύων απαγορευόταν στις γυναίκες. Ύστερα από τους σκληρούς αγώνες της WOW (Women of Wall) και πολλές δικαστικές διαμάχες οι αρχές παραχώρησαν ένα κομμάτι στα δεξιά του τείχους στον γυναικείο πληθυσμό, τοποθετώντας ειδικό χώρισμα.

Η λέξη Πάσχα από ό,τι λένε οι περισσότερες πηγές προέρχεται από την εβραϊκή Πεσάχ που σημαίνει «πέρασμα» ή «διάβαση». Οι μεν Εβραίοι εορτάζουν τη διάβασή τους από την Ερυθρά θάλασσα και την απελευθέρωση τους από τη δουλεία των Φαραώ. Οι δε Χριστιανοί γιορτάζουν, την ανάσταση του Χριστού, την απελευθέρωσή τους από την αμαρτία και το θάνατο. 

Ποιος δεν συγκινείται όταν περνά από μπροστά του η νεκρική πομπή του επιταφίου; Ποιος δεν κάνει τη συσχέτιση με την νεκρική πομπή κάποιου αγαπημένου του; και ποιος δεν λυπάται στη σκέψη της σταύρωσης ενός αθώου που τον σταύρωσαν για πολιτικούς, οικονομικούς και κοινωνικούς λόγους, αλλά Αυτός τους συγχώρεσε. Υπόμεινε όλα τα δεινά, αν και μπορούσε να τα αποφύγει, πέθανε  πάνω στο σταυρό και τρεις μέρες μετά αναστήθηκε. 

«Ο άνθρωπος νίκησε το θάνατο»..

Όπως και να προσεγγίσεις την ιστορία αυτή, σε συνεπαίρνει. Είτε δηλαδή ο αναγνώστης προσεγγίσει την ιστορία του Ιησού του Ναζωραίου μέσα από ένα κοσμικό πρίσμα είτε μέσα από το θρησκευτικό δόγμα, σε κάθε περίπτωση βρίσκει πολλά και συγκλονιστικά στοιχεία μέσα της, ανακουφίζεται με την τελική νίκη του καλού πάνω στο κακό και κυρίως με τη νίκη του ανθρώπου πάνω στο θάνατο. 

Η νίκη αυτή εορτάζεται κάθε χρόνο με την εντυπωσιακή πομπή των επιταφίων και την πανηγυρική λειτουργία της Αναστάσεως.