Ο άνθρωπος είναι ο μόνος που παρερμηνεύει την αγάπη.

Ήταν ένας γεωργός που αγαπούσε πολύ τις ελιές του, αλλά πιο πολύ μια ελιά.

Μια μικρούλα ελιά που του θύμιζε την πρώτη του αγάπη κοντή και στρουμπουλή.
Της είχε φτιάξει ένα λευκό περιδέραιο με πέτρες, είχε μια παλιά πολυθρόνα από κάτω, καθότανε τα βράδια και κουβέντιαζε τις αναμνήσεις και τα όνειρά του μαζί της.
Η ελιά για πρώτη χρονιά φορτώθηκε καρπό, ομόρφυνε, λύγισε τα κλαδιά της.
Κάποια στιγμή τον Νοέμβρη, έρχεται ο γεωργός και βάζει από κάτω από την 

ελιά τα πανιά. Παίρνει μια βέργα, ανεβαίνει πάνω στο δένδρο και αρχίζει να την χτυπά αλύπητα, πάνε οι ελιές, πάνε τα φύλλα, πάει η ομορφιά της.
Εκείνη άρχισε να κλαίει και αναρωτήθηκε.
-Μα πως εννοεί ο άνθρωπος την αγάπη;
-Μ’ αγαπούσε έλεγε, και σήμερα μου χάλασε την ομορφιά μου;
Τότε ακούει μια μαργαρίτα από κάτω στην γη να της λέει.

-Τον άνθρωπο μην τον παρεξηγείς.
Είναι ο μόνος που δεν ξέρει την έννοια της αγάπης.
Κοίταξε έμενα, που μια ζωή με μαδάει για να μάθει αν τον αγαπούν;

Τελικά αυτή είναι η αλήθεια , όλοι εμείς παρεξηγήσαμε την έννοια της αγάπης και την παρερμηνεύσαμε στα δικά μας μέτρα και στα δικά μας θέλω.

Η πραγματική αγάπη είναι πάντοτε συνυφασμένη με την προσφορά, τη θυσία, την ανιδιοτέλεια. 

Αγάπη είναι να χαίρεσαι με αυτόν που χαίρεται και να λυπάσαι με αυτόν που πονά. Αυτός που αγαπά ανέχεται τον άλλο με τις ατέλειές του χωρίς να τον περιφρονεί, χωρίς καν να τον κάνει να νιώθει άσχημα για αυτό που είναι. 

Όταν αγαπάς ενδιαφέρεσαι τι θα γίνει ο άλλος, χωρίς όμως αυτό το ενδιαφέρον να γίνεται καταπίεση και επιβολή. Χωρίς καν να περιμένεις και αντάλλαγμα πολλές φορές, απλά αγαπάς. Και αυτό, διότι η πραγματική αγάπη εμπεριέχει τον σεβασμό της ελευθερίας του άλλου, την εκτίμηση προς την προσωπικότητά του. Παρεξηγημένη αγάπη είναι όταν ο άλλος γίνεται το αντικείμενο με το οποίο ικανοποιώ εγώ τις ανάγκες και τις επιθυμίες μου. 

Κάτι τέτοιο μάλλον προσκόλληση και αδυναμία πρέπει να ονομάζεται παρά αγάπη. Καταντούμε σε αυτή την παρεξηγημένη κατάσταση είτε όταν είμαστε φίλαυτοι, δηλαδή, εγωιστές, είτε όταν πάσχουμε από κοινωνική ανασφάλεια. Σε αυτή την δεύτερη περίπτωση, ο φόβος μη τυχόν και μας απορρίψουν οι άλλοι μας κάνει να απαιτούμε συνεχώς επιβεβαίωση.

«Πες μου ότι με αγαπάς …»

«Μα μόλις τώρα σου το είπα».

Η ανασφάλεια, με τις απαιτήσεις που προτάσσει, μας εμποδίζει από το να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε τον άλλο για αυτό που πραγματικά είναι, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που μας εμποδίζουν οι απαιτήσεις που προτάσσει ο εγωισμός.

Η αληθινή αγάπη μέσα στην ψυχή ενός ανθρώπου είναι σαν ένα δέντρο που σιγά – σιγά μεγαλώνει, και σκεπάζει όλο και περισσότερους ανθρώπους κάτω από την δροσερή σκιά του.

Από εμάς το μόνο που απαιτείται είναι να φροντίσουμε λίγο για την καλλιέργειά της, καθώς επίσης να την προστατεύσουμε από αυτά που θα μπορούσαν να την ξεριζώσουν από την καρδιά.  Αυτό το αναφέρει και η Αγία Γραφή, 

«ο Θεός Αγάπη εστί».

Δηλαδή όταν λέμε Αγάπη εννοούμε τον Παντοδύναμο Θεό και η λέξη ΑγαπΩ αρχίζει από το Α και τελειώνει στο Ω, δηλαδή αρχή και τέλος, όταν αγαπάς έχεις μέσα σου περικλείσει όλη τη σοφία και την Αγιότητα.

Η μικρή Μαριονέτα

Μια μικρή μαριονέτα που τ’ όνομα αυτής... «Ζωή».

Θα φτιάξω μια μαριονέτα, σαν αυτές που είδα στο θέατρο, να χορεύει και να κάνει φιγούρες με καλούς τρόπους και πάνω απ΄ όλα, να είναι υπάκουη.

Ωραία!

Ας πιάσουμε δουλειά. Έλα εδώ. Θα είσαι το αποκούμπι μου σαν θα γεράσω. Μα, κοίτα τι όμορφη που γίνεται!

Σαν να φτιάχνεται μόνη της και να παίρνει την μορφή του ανθρώπου… Αχ και να είχα ζωή…

Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.

Θα έδινα αξία στα πράγματα γύρο μου, όχι γι’ αυτό που αξίζουν, αλλά γι’ αυτό που σημαίνουν.

Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο περίπατο μόνη μου στην παραλία!

Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα αναπαυτικά στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα, αλλά και την ψυχή μου.

Θα γελούσα όλη μέρα με τον κόσμο γύρο μου που έχασε την αίσθηση της ζωής, της φιλίας και την πίστη για την ζωή.

Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. 

Θα ζωγράφιζα μ’ ένα όνειρο μου πάνω στα άστρα, θα έγραφα ένα ποίημα ή κι ένα τραγούδι, που θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρυά μου τα τριαντάφυλλα, για να νιώσω τον πόνο από τ’ αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους.

Θεέ μου, αν γνώριζαν την αξία της ζωής… τότε…

Δεν θα άφηναν να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πουν στους ανθρώπους γύρο τους ότι τους αγαπούν, ότι τους καταλαβαίνουν.

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Μόνο ο έρωτας δεν είναι μηχανή χρόνου να έρχεται όποτε εσύ θέλεις , αλλά όποτε είναι η ώρα του.

Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει.

Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη.

Στον ζηλιάρη και ζηλόφθονο άνθρωπο θα του έδειχνα πόσο λάθος κάνει να χάνει τα μικρά όμορφα δώρα της ζωής. 

Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους…

Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά.

Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.

Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί.

Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ’ ένα κουτί, δυστυχώς θα έχω πεθάνει.

Η Μαριονέτα κουβαλάει στην πλάτη της τη δική της ιστορία. Η μαριονέτα έχει ανάγκη από λεπτούς χειρισμούς. Αν τραβήξεις τα νήματα της λίγο πιο δυνατά απ’ όσο πρέπει, θα πετάξει. Αν τα αφήσεις χαλαρά, θα καταρρεύσει. Για τους μαριονετίστες ή κουκλοπαίκτες η μαριονέτα δεν είναι απλά μια κούκλα. 

Είναι η ζωή, το παραμύθι αλλά και η ιστορία μιας ζωής.

Γι αυτό να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Μην παρασύρεσαι από τα φωτεινά λαμπιόνια που θαμπώνουν την πόλη και την ψυχή με το κρύο φως της νύχτας.

Υπάρχει το φως της ημέρας που ο ήλιος απλώνετε και ζεσταίνει την ψυχή μας.

Μάλιστα υπογραμμίζω την προσοχή που θα πρέπει να δοθεί  πέραν από την επιλογή κειμένου και τον σκηνικό χώρο του θεάτρου, στο ντύσιμο και στο μακιγιάζ μιας Μαριονέτας καθώς δεν αλλάζει έκφραση.

Κυριολεκτικά λοιπόν, έχει ανάγκη από κάποιον να της «κινεί τα νήματα». Είναι τόσο εύθραυστη που η χρήση της φωνής και ο τρόπος που την κινούμε «της δίνει πνοή, την εμψυχώνει».

Έτσι και ο άνθρωπος του χάρισε ο Παντοδύναμος το μυαλό, την ψυχή και την καρδιά, μ αυτά του δίνει πνοή και τον εμψυχώνει για μια ολόκληρη ζωή.

  

Παλιές φθαρμένες μπάλες

Οι παλιές φθαρμένες μπάλες όπως και κάποιες ιδιαίτερα φθηνές που θα βρείτε αυτές τις μέρες στα εποχιακά καταστήματα και που όμως το σχέδιό τους δεν σας αρέσει, μπορούν πραγματικά να αλλάξουν εντελώς εμφάνιση και να γίνουν το κέντρο της προσοχής όπου τις χρησιμοποιήσετε. 

Θα χρειαστείτε μόνο μπογιά σε σπρέι, κανονική μπογιά κι ένα πολύ λεπτό πινέλο. 

Βάψτε τις μπάλες με σπρέι ή κανονική μπογιά σε ένα ή και περισσότερα χρώματα και ταιριάξετε με τις βασικές τους αποχρώσεις μερικά σχέδια που θα ζωγραφίσετε στην επιφάνειά τους με το πινέλο. 

Δεν χρειάζεται να είναι κάτι περίπλοκο γιορτινά σχήματα ή σύμβολα, λίγο ... χιόνι ή μερικά κλαδιά όπως και απλά κάθε είδους σχήματα που θα βάψετε σε διαφορετικό από τον γενικό ... φόντο χρώμα είναι αρκετά. Όπου χρειάζεστε προστατευτική ταινία χρησιμοποιήστε λεπτό σελοτέϊπ κι αφήστε το χρώμα να στεγνώσει εντελώς πριν το ξεκολλήσετε από την επιφάνεια της μπάλας. 

Και φυσικά οτιδήποτε στρογγυλό μπορεί θαυμάσια να μεταμορφωθεί σε μια χριστουγεννιάτικη μπάλα και όχι μόνο για το δέντρο σας. 

Χρωματιστές κορδέλες, οποιοδήποτε πλαστικό ή από αφρολέξ μπαλάκι που θα ντύσετε με ύφασμα ή αυτοκόλλητο χαρτί κλπ. κλπ.