Χρυσάνθεμα - γι αυτό και ονομάζονται Αγιοδημητριάτικα

Χρυσάνθεμα ή Αγιοδημητριάτικα: Σύμβολο της αισιοδοξίας και της χαράς.

Ονομάστηκαν έτσι από το ελληνικό πρόθεμα «Chrys-« που σημαίνει χρυσό, το αρχικό χρώμα και «-ανθέμιο,» που σημαίνει λουλούδι.
Ονομάζεται και Οκτωβρίνι μιας και βρίσκεται σε πλήρη άνθηση τις ημέρες της γιορτής του Αγίου Δημητρίου τον μήνα Οκτώβριο. Είναι γνωστό και ως Παρθενούλι ή Παρθένιο, ονομασία την οποία συναντάμε σε αναφορές του Διοσκουρίδη. Είναι το σύμβολο του ήλιου, οι Ιάπωνες θεωρούν ότι η ομαλή εξέλιξη των πετάλων του χρυσάνθεμου εκπροσωπεί την τελειότητα, και ο Κομφούκιος υποστήριζε ότι πρέπει να χρησιμοποιείται ως αντικείμενο διαλογισμού. Λέγεται ότι όταν ένα πέταλο από αυτό το λουλούδι τοποθετείται στο κάτω μέρος του ποτηριού με κρασί τότε υπόσχεται μια μακρά και υγιή ζωή

Οι Βουδιστές είναι λάτρεις του χρησιμοποιώντας αυτό το λουλούδι σε προσφορές. Διαθέτει την συμβολική των ισχυρών γιανγκ της ενέργειας και είναι το λουλούδι της καλής τύχης του σπιτιού. Στη βικτοριανή γλώσσα των λουλουδιών, όπου η ομιλία και τα συναισθήματα εκφράζονταν με τον κώδικα των λουλουδιών, τα κίτρινα χρυσάνθεμα σήμαιναν ερωτικές εξελίξεις. Τα κόκκινα χρυσάνθεμα σήμαιναν: μια πρόταση, πρόσκληση για να ξεκινήσει μια νέα σχέση.

Τα λευκά χρυσάνθεμα σήμαιναν: «Να είμαστε ειλικρινείς», ένα αίτημα για απόλυτη ειλικρίνεια. Τα βιολετί χρυσάνθεμα σήμαιναν, μια χαρούμενη επιθυμία για ευεξία, για παιχνίδι. Τα χρυσάνθεμα έχουν ιδιαίτερη σημασία και στα όνειρά μας. Δείχνουν μια εξέλιξη του εσωτερικού εαυτού, κατά τη διάρκεια μιας ταραχώδους χρονικής περιόδου της ζωής. Πιο συγκεκριμένα, μπορεί να αντιπροσωπεύουν μια περίοδο βαθιάς προσωπικής ανάπτυξης που σφυρηλατήθηκε από κακουχίες ή συγκρούσεις, το αποτέλεσμα της οποίας οδηγεί σε μια πιο ισχυρή, πιο συνειδητοποιημένη στάση ζωής.
Τα χρυσάνθεμα καλλιεργούνται στην Κίνα από τον 15ο αιώνα π.Χ. ως βότανα με τα βλαστάρια τους να χρησιμοποιούνται στις σαλάτες ενώ τα φύλλα και τα άνθη στο τσάι. Μέχρι το 1630 είχαν καταγραφεί περίπου 500 ποικιλίες. Η καλλιέργεια του στην Ιαπωνία άρχισε τον 8ο αιώνα μ.Χ.. Τα χρυσάνθεμα άρεσαν τόσο πολύ στους Ιάπωνες ώστε μια ποικιλία με 16 πέταλα που ονομάζεται «ιτσιμοντζιγκίνου» αποτελεί το έμβλημα της αυτοκρατορικής οικογένειας της Ιαπωνίας. Το 1910 το χρυσάνθεμο ανακηρύχθηκε το εθνικό άνθος της Ιαπωνίας και υπάρχει ακόμη και μια «Γιορτή της Ευτυχίας» για να γιορτάσουν αυτό το λουλούδι κάθε χρόνο. Επίσης είναι το επίσημο λουλούδι της πόλης του Σικάγο.
Στην Ευρώπη τα χρυσάνθεμα έφτασαν στα μέσα του 17ου αιώνα. Η πρώτη επιτυχημένη καλλιέργεια χρυσανθέμων έλαβε χώρα το 1789 όταν ένας έμπορος από τη Μασσαλία έφερε από τη Κίνα τρεις ποικιλίες από τις οποίες μόνο μία επέζησε και ονομάστηκε «Παλιά Μοβ». Καλλιεργείται μια πλήρης γκάμα από χρώματα: λευκό, κίτρινο, πορφυρό έως κόκκινο. Το χρυσάνθεμο είναι ένα. ποώδες φυτό που ανήκει στο γένος  chrysanthemum της οικογένειας  asteraceae Κατάγεται από την Ασία αλλά η εξάπλωσή του είναι μεγάλη  σε όλο τον κόσμο. Περιλαμβάνει εκατοντάδες ποικιλίες με διαφορετικό σχήμα ,χρώμα και ανάπτυξη. Ακόμα και οι γνωστές κοινές μαργαρίτες  είναι χρυσάνθεμα με την ευρύτερη βοτανολογική κατάταξη. Τα χρυσάνθεμα λανθασμένα θεωρούνται εποχιακά και μονοετή. Αντίθετα είναι πολυετής πόες που αν φροντιστούν σωστά θα μας ανταμείβουν με την πλούσια  ανθοφορία τους κάθε χρόνο τον Οκτώβριο (γι αυτό και ονομάζονται Αγιοδημητριάτικα).

 Οδυσσέας Ελύτης-απόσπασμα

Κατασταλαγμένη μουσική
Στους βυθούς των μενεξέδων
Χώμα νοτισμένο από
Αρχαία ρέμβη εφτάχρωμη
Μόλις ακούγεται μακριά
Το καρδιοχτύπι
Κι οι αθώοι του καημοί
Πίδακες χρυσανθέμων. 

Κώστας Καρυωτάκης  -  Όταν ήρθες 
Εσβήναν τα χρυσάνθεμα σαν πόθοι
στον κήπον όταν ήρθες. Εγελούσες
γαλήνια, σα λευκό χαμολουλούδι.
Αμίλητος, τη μέσα μου μαυρίλα
την έκανα γλυκύτατο τραγούδι
κι απάνω σου το λέγανε τα φύλλα.

Τάσος Λειβαδίτης - Χρυσάνθεμα 

Φθινόπωρο ήσυχο, αφηρημένο, τα φύλλα θα ’λεγες πέφτουν από μιάν άλλη ζωή και μόνο τα χρυσάνθεμα επιμένουν, σαν τις πλάνες μας. Είμαι μόνος, η κάμαρα άδεια και δεν έχω παρά ένα μοναδικό στόμα για τόσα χαμένα πράγμα….

 

 

Τα χρώματα είναι φως και ενέργεια, είναι το μεγαλείο της φύσης.

Ο χρόνος είναι χρήμα και η γνώση προίκα έλεγε η γιαγιά μου.

Με αυτό λοιπόν ορμώμενοι που ήρθε το φθινόπωρο μάζεψα πληροφορίες για τα Θεία δώρα που μας χάρισε ο Παντοδύναμος σ ένα παράδεισο Γη που κατοικούμαι.
Αχ πόσο μου έλειψε το φθινόπωρο…
Επιθανάτιο χρώμα θα έλεγα είχε την μεγαλύτερη φαντασία ο Δημιουργός της φύσης αποτυπώνοντας την δύναμη των χρωμάτων.
Ο Δημιουργός έφτιαξε τον άνθρωπο γνωρίζοντας ό,τι κάθε κύτταρο του σώματος μας θα ευαισθητοποιείται με αυτά.

Τα χρώματα μπορούμε να τα νιώσουμε, με τις αισθήσεις μας ακόμα κι όταν δεν τα βλέπουμε. Οι τυφλοί μπορούν να «νιώσουν» τις δονήσεις των χρωμάτων. Μπορούν να ξεχωρίσουν τα χρώματα, π. χ. πάνω σε μεταξωτά μαντήλια μόνο με το άγγιγμα: το μπλε τους ησυχάζει, το μωβ τους χαλαρώνει, το πορτοκαλί τους εμπνέει τη χαρά. Κλπ..
Τα χρώματα επιδρούν πάνω στο σώμα και επηρεάζουν τις συμπεριφορές μας.
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, τα φύλλα ξεσπούν σε ένα επιθανάτιο σόου, γεμίζοντας τα δάση με αποχρώσεις του κίτρινου πριν πέσουν νεκρά στο έδαφος. Κι όμως, αντίθετα από ό,τι θα υπέθετε κανείς, το κίτρινο χρώμα βρισκόταν εκεί ανέκαθεν.
Από την αρχή της ανάπτυξής τους, τα φύλλα περιέχουν καροτενοειδή, κίτρινες και πορτοκαλί ουσίες στις οποίες οφείλεται για παράδειγμα το χρώμα του καρότου.

Οι ουσίες αυτές προστατεύουν τη χλωροφύλλη από βλάβες που θα μπορούσε να προκαλέσει το ηλιακό φως. Η πράσινη χλωροφύλλη, όμως, καλύπτει το χρώμα των καροτενοειδών την άνοιξη και το καλοκαίρι, όσο το φύλλο παραμένει λειτουργικό.
Το φθινόπωρο, η χλωροφύλλη διασπάται και αρκετά από τα συστατικά της επιστρέφουν στον κορμό και τις ρίζες των δέντρων για να χρησιμοποιηθούν εκ νέου την επόμενη άνοιξη.
Τα καροτενοειδή μένουν αντίθετα στη θέση τους και δίνουν νέο χρώμα στα ημιθανή φύλλα. Το ίδιο συμβαίνει εξάλλου με τις μπανάνες και άλλους καρπούς που κιτρινίζουν όταν ωριμάσουν.
Υπάρχουν όμως και φύλλα που γίνονται κατακόκκινα, αντί για κίτρινα ή πορτοκαλί. Σε αυτήν την περίπτωση, η εξήγηση είναι πιο περίπλοκη.

Οι φλογερές αποχρώσεις του κόκκινου οφείλονται στις ανθοκυανίνες, ουσίες που υπάρχουν μεταξύ άλλων στη φλούδα των μήλων και των κόκκινων σταφυλιών. Αντίθετα με τα καροτενοειδή, οι ανθοκυανίνες δεν προϋπάρχουν στα φύλλα, αλλά παράγονται μόνο το φθινόπωρο από το μεταβολισμό σακχάρων που έχουν συσσωρευτεί το καλοκαίρι.
Το ερώτημα βέβαια που προκύπτει είναι γιατί ορισμένα φυτά σπαταλούν πολύτιμη ενέργεια για να κοκκινίσουν τα φύλλα τους πριν τα αποτινάξουν.
Η απάντηση είναι ότι κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα.
Μια θεωρία λέει ότι το κόκκινο χρώμα λειτουργεί ως διαφήμιση για να προσελκύσει πουλιά και άλλα ζώα στους ώριμους καρπούς του δέντρου.
Άλλοι, πάλι, πιστεύουν ότι το ζωηρό χρώμα λειτουργεί ως προειδοποίηση για τις τοξίνες που μπορεί να υπάρχουν στα φύλλα.
Μια τρίτη θεωρία θέλει το κόκκινο να ενημερώνει τα παράσιτα ότι το φυτό είναι υγιές και ανθεκτικό.
Ενώ μια τέταρτη λέει ότι το φυτό προειδοποιεί τα φυτοφάγα είδη ότι το τσιμπούσι του καλοκαιριού βαίνει προς το τέλος του.

Μια πέμπτη θεωρία οι οποίοι πιστεύουν ότι οι ανθοκυανίνες προσφέρουν αντηλιακή προστασία όταν ο κορμός και τα κλαδιά μένουν γυμνά και εκτεθειμένα στην υπεριώδη ακτινοβολία. Αυτός εξάλλου είναι ο λόγος που οι νέοι, ανοιξιάτικοι βλαστοί είναι συχνά κόκκινοι, αποφεύγουν έτσι τις βλάβες από τον ήλιο.
Όπως φαίνεται, η αυτοκτονία των φύλλων είναι όχι μόνο θεαματική αλλά και περίπλοκη διαδικασία. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι η Θεά Φύση φρόντισε για μας ένα καμβά ζωγραφισμένο, παίρνοντας από την παλέτα της, τα ομορφότερα γήινα χρώματα.
Επιθανάτιο χρώμα που ερεθίζουν το βλέμμα κάθε ανθρώπου, που προσκυνά στο μεγαλείο Του Παντοδύναμου ζωγράφου. Ένα δώρο Θεϊκό είναι το «Φθινόπωρο», με τα ζεστά γήινα χρώματα του, το θρόισμα των ξερών φύλων που πέφτουν και σχηματίζουν ένα πανάκριβο χαλί, που προστατεύει και δυναμώνει το χώμα σαν λίπασμα.  Προστατεύει από τον χιονιά που αλύπητα θα το μαστιγώνει, χορεύοντας τα ξερά φύλα στο πέρασμά του.

Τι ωραίο αυτό το σφύριγμα του ανέμου... Μελωδία Αγγέλων, σαν να καλή τα νεκρά φύλα σε ένα τελευταίο χορό, πριν παραδώσει την σκυτάλη στην Άνοιξη, που θα φυτρώσουν τα πρώτα βλαστάρια υγιή, γεμάτα όρεξη για την ζωή. 

Αυτό είναι το Φθινόπωρο, ο ομορφότερος παράδεισος χρωμάτων, απολαύστε το βίντεο και θα αγαπήσετε και εσείς το «Φθινόπωρο.»

Carousel

Το Carousel ήταν το αγαπημένο μου, πάντα ήθελα να είχα ένα Carousel που θα με ταξίδευε με την μουσική του, ένα απλό παιχνίδι για πολλούς αλλά για μένα ένα όνειρο, που κλίνοντας τα μάτια με ταξίδευε στο παιδικό παράδεισο.
Carousel ξυπνά αναμνήσεις παιδικών χρόνων, που εξάπτει τη φαντασία και τη δημιουργικότητα μικρών και μεγάλων.
Ιστορία του Carousel
Το Carousel γεννήθηκε από ένα δημοφιλές παιχνίδι που παίζεται με το άλογο.
Θα κερδίσει το όνομα του garosello ή carosella («μικρός πόλεμος») από Ιταλούς και Ισπανούς θεατές, οι οποίοι έφεραν αργότερα το παιχνίδι στην Ευρώπη, όπου και τελειοποιήθηκε από τους Γάλλους. Το Carousel έγινε ακόμη πιο προχωρημένο το 1700, όταν χρησιμοποιήθηκε ατμός για την ισχύ των μηχανών. Από το 1860 στο 1930, άλλαξαν την ποιότητα και την εμφάνιση τους. Νέα ζώα εισήχθησαν συμπεριλαμβανομένων των ζώων της ζούγκλας, αρκουδάκια και μυθικά πλάσματα για να αναφέρουμε μερικές. Ανεξάρτητα από την ανανεωμένη του μορφή, λιγότερα από 150 καρουζέλ από την «χρυσή εποχή» υπάρχουν στις Ηνωμένες Πολιτείες σήμερα.
Σήμερα υπάρχουν πολλά μουσεία καρουσέλ προβάλλοντας τα ως μια μορφή τέχνης και ουσιαστικό κομμάτι του πολιτισμού. Αυτά περιλαμβάνουν το Διεθνές Μουσείο της Τέχνης Carousel, The New England Carousel Μουσείο, το Merry-Go-Round Μουσείο και πολλά άλλα.

Ο Αίνος το ψηλότερο βουνό της Κεφαλονιάς

 Ο Αίνος είναι το ψηλότερο βουνό όχι μόνο της Κεφαλονιάς, αλλά και όλων των

Επτανήσων, η ψηλότερη κορυφή του, ο Μεγάλος Σωρός, φτάνει τα 1.628 μέτρα ύψος. Εκτίνεται στο ανατολικό μέρος του νησιού και είναι καλυμμένος στο μεγαλύτερο μέρος του από έλατα.

 Η περίφημη Κεφαλληνιακή Ελάτη δηλαδή το μαύρο έλατο που καλύπτει τον Αίνο, πήρε το όνομά του από το νησί και λέγεται παγκοσμίως «Κεφαλληνιακή Ελάτη». Από τα σπανιότερα έλατα της Ευρώπης, συναντώνται εδώ με τέτοια πυκνότητα, που έκαναν τους Ενετούς να ονομάσουν το βουνό «Monte Nero», δηλαδή «Μαύρο Βουνό». Ήδη από τα αρχαία χρόνια ήταν γνωστές οι ιδιαιτερότητες του σκληρού και δυνατού κορμού του ελάτου, γι’ αυτό και χρησιμοποιήθηκε κυρίως στην ναυπηγική.

Πρόκειται για το μοναδικό ελατόδασος σε ελληνικό νησί και ένας από τους κύριους λόγους ανάδειξης του Αίνου ως Εθνικό Δρυμό, ήδη από το 1961.

Η μυθολογία, αλλά και ο Ησίοδος αναφέρουν ότι στην κορφή αυτή υπήρχε θυσιαστήριο αφιερωμένο στον Δία, όπου λατρευόταν με το όνομα Αινήσιος.
Στο ιερό του Αινήσιου Δία κάνει αναφορά και ο Απολλώνιος ο Ρόδιος και από αυτά βγαίνει το συμπέρασμα ότι το ιερό αυτό ήταν από τα παλαιότερα και αποτελούσε θρησκευτικό κέντρο με πανελλήνια ακτινοβολία. Ακόμα ο Αίνος είναι συνδεδεμένος με την Αργοναυτική εκστρατεία και τον μύθο των Αρπυιών.

Στην αρχαιότητα ο Αίνος αποτελούσε και σημάδι ναυσυπλοϊας για τα ποντοπόρα πλοία καθώς οι ναυτικοί που ταξίδευαν από την ηπειρωτική Ελλάδα προς τη Δύση έβλεπαν τις κορφές του να αναδύονται στη μέση του πελάγους.
Άλλες χαμηλότερες κορφές του Αίνου είναι ο Άγιος Ελευθέριος, όπου σε αυτή την κορφή υπήρχε παλαιότερα και το "ξυλόσπιτο" για τους φυματικούς, η Αγία Δυνατή προς την Πύλαρο, ο Σταυρός, ο Κρουκουμπιάς, ο Βούνος, και η Βίγλα .
Φυσικά από το ιστορικό βουνό δεν έλειψαν και οι επισκέψεις της φωτιάς. 

Λίγο πριν από το 1600 από μεγάλη πυρκαγιά καταστράφηκαν σχεδόν τα μισά δάση, ενώ η καταστροφική φωτιά του 1797 που έκαιγε για τρεις εβδομάδες, δεν άφησε τίποτα.
Όμως ακόμη μέχρι των ημερών μας ο Αίνος δεν έπαψε να δέχεται τις καταστροφικές επισκέψεις της φωτιάς.

Η ανάβαση στο πανέμορφο βουνό είναι μια εμπειρία αφού ο Αίνος αποτελεί μια μικρή ιστορία για το νησί της Κεφαλονιάς. Είναι πολλά τα σημεία από τα οποία μπορεί να ξεκινήσει κανείς αφου όλες γύρω οι ρίζες του βουνού καλύπτωνται από ένα πλήθος παραδοσιακά χωριουδάκια και οικισμούς μοναδικής ομορφιάς και αρχιτεκτονικής.

 Με τον Αίνο έχουν ταυτίσει και την παρουσία τους τα άγρια άλογα που υπάρχουν εκεί. Tα άγρια άλογα του Αίνου, τα πολύ γνωστά και πανέμορφα αυτά αγριάλογα, θα τα συναντήσει κανείς από το ύψος των 1.000 μέτρων και πάνω. Και τούτο διότι εκεί πάνω υπάρχει η μιά και μοναδική πηγή νερού πάνω στο βουνό.

Στο ύψος των 1300 μέτρων υπάρχει το μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής και η μοναδική πηγή νερού και ίσως αυτός να είναι ο λόγος που τα άγρια άλογα του Αίνου συνήθως συναντώνται γύρω από το μοναστήρι και την πηγή. Η περιοχή στο σημείο αυτό παρουσιάζει μιαν άγρια όψη και είναι γεμάτη απόκρημνους βράχους και χαράδρες.

Ο Εθνικός Δρυμός: Χλωρίδα και Πανίδα

Σήμερα μπορείτε να φτάσετε με το αυτοκίνητο στα όρια του Εθνικού Δρυμού και στη συνέχεια να συνεχίσετε πεζή στα μονοπάτια του Αίνου, σε διαδρομές μέσα στη φύση και το πράσινο, θαυμάζοντας εκτός από τα μοναδικά έλατα, αλλά περίπου 400 είδη φυτών! Μεταξύ αυτών, την μοναδική  στον κόσμο

«κεφαλληνιακή Βιόλα ή μενεξέ»: πρόκειται για ένα μικρό μωβ λουλουδάκι που φυτρώνει στις σχισμές των βράχων, κυρίως στην θέση «Χιονίστρα» του Αίνου.

 Θα δείτε ακόμα κουμαριές και πουρνάρια, αλλά και μερικά από τα 100 είδη πτηνών που έχουν καταγραφεί: φιδαετοί, χρυσογέρακα, πετροπέρδικες, αλλά και κίσσες, τσαλαπετεινοί, τσίχλες και μαύροι δρυοκολάπτες.

 Υπάρχουν δύο τουριστικά περίπτερα στον Εθνικό Δρυμό του Αίνου που προσφέρουν στιγμές ξεκούρασης, ενώ είναι απολύτως αναγκαίο να σεβαστούμε τον Κανονισμό Λειτουργίας, για όσο διάστημα θα βρισκόμαστε εκεί.
Η μεγαλύτερη απειλή για το δάσος αποτελεί η πυρκαγιά, που ήταν και η κύρια αιτία καταστροφής του ήδη από την αρχαιότητα ακόμη.

Τα άγρια άλογα του Αίνου

Αν είστε τυχεροί, θα συναντήσετε και τα περίφημα άγρια άλογα της Κεφαλονιάς: μια ολιγομελής ομάδα σχετικά μικρόσωμων αλόγων, Equus caballus, που διαβιώνει ελεύθερα στον Αίνο, σε ημιάγρια κατάσταση! Ιδιαίτερα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι χωρικοί που είχαν τα αγροκτήματά τους στις πλαγιές του βουνού, άφηναν τα άλογά τους ελεύθερα, για να μην τα συντηρούν.

Τα άλογα αυτά κάποια στιγμή εγκαταλείφθηκαν τελείως στην τύχη τους και «διατηρήθηκαν μέχρι και σήμερα σε ολιγάριθμες αγέλες.
Η διαβίωσή τους στις σκληρές συνθήκες της περιοχής τα βοήθησαν να δημιουργήσουν ιδιαίτερα μορφολογικά χαρακτηριστικά: ύψος 1,15-2,25 m, χαίτη και ουρά πυκνή, στήθος στενό και βαθύ. Τα συνήθη χρώματα των αλόγων είναι σκούρο καφέ, μαύρο, ανοιχτό καφέ και άσπρο.

Τα μοναστήρια του Αίνου

Στις πλαγιές του Αίνου μπορείτε να επισκεφθείτε και μερικά από τα σημαντικότερα μοναστήρια της Κεφαλονιάς, ξεκινώντας βέβαια από την Ι.Μ. Αγίου Γερασίμου, στα Ομαλά. Από την θέση Αγραπιδιές προς την είσοδο του Εθνικού Δρυμού συναντάμε το μοναστήρι του Αγίου Ελευθερίου, το μεγάλο πανηγύρι του οποίου γίνεται ακριβώς εδώ μέσα Ιουλίου. Σε υψόμετρο 800 μ. πάνω από τα Αργίνια, στην ανατολική πλευρά του Αίνου συναντάμε την  Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής Αργινίων. Πηγάδι με καθαρό νερό από τα έγκατα του Αίνου ξεδιψάει εδώ πιστούς και επισκέπτες. Γύρω από την Μονή εντοπίζεται ο βιότοπος των άγριων αλόγων του Αίνου. Κατεβαίνοντας προς την Σάμη τώρα, συναντάμε τα ερείπια από το Μοναστήρι της Γρούσπας αφιερωμένο στον Άγιο Νικόλαο. 

 Η Μονή ιδρύθηκε στο τέλος του 16ου αιώνα και λειτούργησε μέχρι το 1805. Τέλος, λίγο πιο χαμηλά από την κορυφή του Αίνου θα βρούμε ερείπια ιερού, αφιερωμένου στο Αινήσιο ή Αίνειο Δία, που αναφέρει και ο Ησίοδος στο έργο του.

 Το 1962 ο Αίνος ανακηρύχθηκε εθνικός δρυμός. Προστατεύεται από το νόμο αλλά θα πρέπει και οι άνθρωποι από μόνοι τους να μάθουν να τον προστατεύουν. Διότι είναι ένα από τα μοναδικά αξιοθέατα της Κεφαλονιάς και είναι μιά μαγεία φυσικής ομορφιάς.