Η λίμνη Τουονέλα της Σκανδιναβίας.

Κάποτε, σε ένα μακρινό μέρος της Σκανδιναβίας, στα βάθη των φινλανδικών δασών, βρισκόταν η λίμνη Τουονέλα. 

Η λίμνη αυτή φιλοξενούσε πολλά είδη πουλιών και υδρόβιων φυτών καθώς και πολλά βατραχάκια.

Ήταν ένα γαλήνιο μέρος, όπου με το πρώτο φως της μέρας όλα τα πλάσματα της λίμνης ξυπνούσαν, κελαηδούσαν και κολυμπούσαν και με το πρώτο φως του φεγγαριού όλα ξεκουράζονταν και το μόνο που ακουγόταν κάπου – κάπου ήταν οι ψίθυροι του ανέμου που νανούριζαν τα δέντρα. 

Εκεί ζούσε κι ένα ζευγάρι κατάλευκων κύκνων, που πριν λίγες μόνο ημέρες είχε αποκτήσει τρία μικρά πουλάκια. Το χρώμα των νεογέννητων πτηνών ήταν ακόμα γκρίζο και ο λαιμός τους κοντός.

Τη μέρα οι γονείς τους, τους μάθαιναν να κολυμπάνε και να πετάνε και το βράδυ κοιμόντουσαν όλοι μαζί σε μια περιποιημένη φωλίτσα μέσα σε μια μικρή 

σπηλιά της λίμνης.

Ο καιρός περνούσε γρήγορα. Μετά το καλοκαίρι, ήρθε το μελαγχολικό φθινόπωρο. Τα χρώματα της λίμνης σκούρυναν, τα φύλλα έγιναν πορτοκαλί και καφέ, τα βουνά στον ορίζοντα πλημμύρισαν ομίχλη.

Και μετά ήρθε ο χειμώνας πιο βαρύς και παγερός από ποτέ. Χιονοθύελλες μαστίγωναν τα δέντρα, τα ζωάκια της λίμνης κρύφτηκαν σε λαγούμια και γούβες και οι κύκνοι μας μέσα στη μικρή σπηλιά τους προσπαθούσαν να βρουν τρόπους να προστατευθούν από το τσουχτερό κρύο.

Μια από εκείνες τις παγωμένες μέρες, εμφανίστηκε ένα πουλάκι κατάμαυρο με κίτρινο ράμφος στη λίμνη. 

Τα ζωάκια ξεμύτισαν λιγάκι για να περιεργαστούν τον καινούριο επισκέπτη.

Οι Κάτοικοι της λίμνης Τουονέλα θαύμαζαν το κελαίδημα του, άρχισε το μαυροπούλι να μιλάει, είμαι ο κότσυφας και πετάω προς το ζεστό Νότο.

Είδα τα σύννεφα του Βορρά στον ερχομό μου και σας προειδοποιώ: ο χειμώνας που έρχεται θα είναι ο πιο βαρύς χειμώνας που θα έχουν δει τα μάτια μας. Πετάξτε μαζί μου! 

Όσο πιο πολλοί είμαστε, τόσο μεγαλύτερες οι πιθανότητες να τα καταφέρουμε.

Όλα τα πετούμενα της λίμνης άρχισαν να κουβεντιάζουν προβληματισμένα. Άλλα δίσταζαν να αφήσουν τη λίμνη και να ρισκάρουν τέτοιο επικίνδυνο ταξίδι, άλλα συμφωνούσαν πως το κρύο ήταν αφόρητο και έπρεπε να μεταναστεύσουν τουλάχιστον για κάποιο διάστημα σε πιο ζεστούς τόπους.

Εμείς οι πέντε σίγουρα θα έρθουμε μαζί σου, ακούστηκε πρώτος ο μπαμπάς κύκνος, τα μικρά δεν ξέρω πόσο ακόμα θα αντέξουν τέτοια κακοκαιρία, συμπλήρωσε αποφασιστικά και κοίταξε τα άλλα πουλιά της λίμνης.

Θα ακολουθήσουμε κι εμείς, βροντοφώναξαν κάποιες φωνές πουλιών από διάφορες γωνιές της λίμνης.

Έτσι λοιπόν, με οδηγό τον μαύρο κότσυφα, κάποια από τα πτηνά της Τουονέλα, αφού χαιρέτισαν αυτούς που έμειναν πίσω και τους ευχήθηκαν «καλή αντάμωση», κίνησαν για πιο ζεστούς τόπους. 

Πέταξαν πάνω από χιονισμένες βουνοκορφές και κάτασπρα λιβάδια, πάνω από γκρίζες πόλεις και παρατημένα χωράφια και τελικά μετά από πολλές μέρες ταξίδι, έφτασαν σε ένα πανέμορφο νησί.

Η οικογένεια των κύκνων ανυπομονούσε να εξερευνήσει όλες τις γωνιές του ηλιόλουστου αυτού τόπου.

Σε λίγο φτάνουμε στον τελικό προορισμό μας, τη λίμνη με τα παιχνιδιάρικα φλαμίνγκο. Ετοιμαστείτε για προσγείωση, φώναξε ο κότσυφας στα υπόλοιπα πουλιά που τον ακολουθούσαν.

Και τότε είδαν εκείνη την πανέμορφη λίμνη. 

Ανάμεσα στις συστάδες των δέντρων και πίσω από φουντωτούς θάμνους ξεπρόβαλλαν έξι φλαμίνγκο για να τους καλωσορίσουν.

Τα ροζ πουλιά χάρηκαν πάρα πολύ για την παρέα που βρήκαν.

Οι κύκνοι μας προσγειώθηκαν απαλά πάνω στα νερά της λίμνης και άρχισαν το κολύμπι. Τα μικρά είχαν μεγαλώσει πια και κανείς δεν έφτανε τη χάρη τους, έτσι καθώς χόρευαν στα ρηχά. 

Τα φλαμίνγκο, που αγαπούσαν κι αυτά πολύ τον χορό, άρχισαν να κολυμπάνε ρυθμικά μαζί τους.

Οι γονείς των μικρών ήταν πολύ περήφανοι. 

Θα ξαναγύριζαν σε λίγους μήνες στη λίμνη Τουονέλα σίγουρα. 

Αλλά προς το παρόν, θα έμεναν για λίγο καιρό σε αυτό το ζεστό νησί, όπου πλέον ένιωθαν γαλήνη και ασφάλεια και μοσχομύριζαν τα όμορφα πολύχρωμα λουλούδια.

Η Μεγάλη Εβδομάδα των Θείων Παθών

Η Μεγάλη Εβδομάδα των Θείων Παθών, ας είναι ευλογημένη για όλους μας και να φέρει την Ειρήνη, Υγεία και την Αγάπη για όλο τον κόσμο.

Μεγάλη Δευτέρα
Την Μεγάλη Δευτέρα κυριαρχούν δύο γεγονότα:
α) Η ζωή του Ιωσήφ του 11ου γιού του Πατριάρχη Ιακώβ, του ονομαζόμενου Παγκάλου, δηλαδή του ωραίου στο σώμα και τη ψυχή. Ο Ιωσήφ προεικονίζει με την περιπέτειά του, που πουλήθηκε σκλάβος στην Αίγυπτο, τον ίδιο τον Χριστό και το πάθος Του.
β) Το περιστατικό της άκαρπης συκιάς που ξέρανε ο Χριστός:
Η συκιά συμβολίζει την Συναγωγή των Εβραίων και γενικά την ζωή του Ισραηλιτικού λαού που ήταν άκαρποι από καλά έργα.
Συμβολίζει ακόμη και την ψυχή του κάθε ανθρώπου που παραμένει άκαρπη από αρετές.

Μεγάλη Τρίτη
Την Μεγάλη Τρίτη θυμόμαστε και ζούμε δύο παραβολές:
α) Των δέκα παρθένων που μας διδάσκει να είμαστε γεμάτοι από πίστη και φιλανθρωπία καθώς και να είμαστε πάντοτε έτοιμοι, για να υποδεχθούμε τον Νυμφίο Χριστό, γιατί κανείς δεν γνωρίζει πότε θα "φύγει" από αυτήν εδώ την ζωή.
β) Των Ταλάντων, που μας διδάσκει να είμαστε εργατικοί και ότι πρέπει να καλλιεργούμε και να αυξήσουμε τα πνευματικά μας χαρίσματα.

Μεγάλη Τετάρτη
Η Μεγάλη Τετάρτη είναι αφιερωμένη στην αμαρτωλή γυναίκα, που μετανιωμένη άλειψε τα πόδια του Κυρίου με μύρο και συγχωρήθηκε για τα αμαρτήματά της, γιατί έδειξε μεγάλη αγάπη και πίστη στον Κύριο. Ψάλλετε το περίφημο τροπάριο της Υμνογράφου Μοναχής Κασσιανής.

Μεγάλη Πέμπτη
Την Μεγάλη Πέμπτη γιορτάζουμε 4 γεγονότα :
α) Τον Ιερό Νιπτήρα, το πλύσιμο δηλαδή των ποδιών των 

 μαθητών από τον Κύριο, δείχνοντας για το ποια πρέπει να είναι η διακονία των πιστών στην Εκκλησία.
β) Τον Μυστικό Δείπνο, δηλαδή την παράδοση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.
γ) Την Προσευχή του Κυρίου, στο Όρος των Ελαιών και
δ) την Προδοσία του Ιούδα, δηλαδή την αρχή του Πάθους του Κυρίου. 

Μεγάλη Παρασκευή

Την Μεγάλη Παρασκευή έχουμε την Κορύφωση του θείου δράματος, τελείται η «Ακολουθία των Παθών» και θυμόμαστε και βιώνουμε τα Σωτήρια και φρικτά Πάθη του Κυρίου και Θεού μας.
α) Τα πτυσίματα
β) Τα μαστιγώματα
γ) Τις κοροϊδίες
δ) Τους εξευτελισμούς
ε) Τα κτυπήματα
ς) Το αγκάθινο στεφάνι και κυρίως την
ζ) Σταύρωση και
η) Τον θάνατο του Χριστού μας. 

Έτσι Μεγάλη Παρασκευή το πρωί, τελούνται οι εξής ακολουθίες: Ακολουθία των Μεγάλες Ωρών και στις 12.00 το μεσημέρι της Αποκαθηλώσεως, δηλαδή την Ταφή Του Κυρίου από τον Ιωσήφ τον Αριμαθαίας και το Νικόδημο τον Φαρισαίο, μέλος του Μ. Συμβουλίου και κρυφό μαθητή του Κυρίου.
Την Μεγάλη Παρασκευή το βράδυ ψάλλονται τα Εγκώμια και έχουμε την περιφορά του Επιταφίου.

Μεγάλο Σάββατο
α) Το Μεγάλο Σάββατο το πρωί, έχουμε την λεγόμενη «1η Ανάσταση», δηλαδή το προανάκρουσμα της Αναστάσεως που μεταδίδουν οι ύμνοι και της προσμονής της λυτρώσεως όλης της κτίσεως από την φθορά και τον θάνατο.
β) Το Μεγάλο Σάββατο στις 12.00 τα μεσάνυκτα, έχουμε την ζωηφόρο 

Ανάσταση του Κυρίου μας, την ήττα του θανάτου και της φθοράς και την αφή του Αγίου Φωτός στον κόσμο από το Πανάγιο Τάφο.

Κυριακή του Πάσχα
Κυριακή του Πάσχα στις 11.00 π.μ. ή το απόγευμα, τελείται ο «Εσπερινός της Αγάπης», όπου σε πολλές γλώσσες διαβάζεται το Ιερό Ευαγγέλιο και διατρανώνεται παγκοσμίως η νίκη του θανάτου και η εποχή της Καινούριας Διαθήκης, της χαράς και της Αναστάσιμης ελπίδας. 

Γιατί;

Σ ένα περιοδικό διάβασα για την μάστιγα της εποχής, κατηγορώ όλους αλλά ποτέ δεν κατηγόρησα τον εαυτό μου.

Μια ζωή ακούω « Μου φέρθηκε άδικα», «Με εξαπάτησε» «Δεν μου τηλεφώνησε», «Έκανα τόσα γι’ αυτήν/ γι αυτό και ούτε ένα ευχαριστώ», «Μου μίλησε άσχημα», και άλλες τέτοιες παρόμοιες φράσεις που όλοι μας έχουμε πει κάποια στιγμή στη ζωή μας.

Πάντα σε ό,τι αρνητικό και αν μας συμβαίνει συνηθίζουμε να ρίχνουμε τις ευθύνες στους άλλους. Γιατί όμως ; αναρωτήθηκε κανείς γιατί;

Ίσως γιατί πιστεύουμε ότι όντως οι άλλοι φταίνε, ίσως γιατί αυτό είναι βολικό για να βγάλει εμάς από την δύσκολη θέση του φταίχτη, ίσως γιατί έτσι μας έχουν μάθει από μικρή ηλικία.

Ήδη από παιδιά μάθαμε πώς με το να κατηγορούμε τους άλλους κάναμε το σωστό και το δίκιο. Άλλωστε, αυτό βόλευε όλους για να μη μπαίνουν στην περίπλοκη διαδικασία εξήγησης και ανάλυσης των γεγονότων, από γονείς , εφήβους και συνεχίζει.

Γιατί από μικρά παιδιά αν οι γονείς μας δεν αναρωτήθηκαν… Γιατί η δασκάλα φώναξε στην κόρη μου; και δεν σκέφτηκαν την άλλη όψη. Μήπως η κόρη μου έκανε φασαρία γι’ αυτό της φώναξε η δασκάλα; 

Στην εφηβεία συνεχίζεται η ίδια κατάσταση, τώρα πια από τον ίδιο τον έφηβο. Η κατηγορία στις διαπροσωπικές σχέσεις είναι η εύκολη λύση για να απαλύνει τον πόνο που φέρνει μία ματαίωση. 

«Ο Χ βγήκε με άλλη παρέα, ενώ είχαμε κανονίσει να βγούμε μαζί», «Με πλήγωσε ενώ εγώ ήμουν τόσο ερωτευμένος μαζί της», και άλλα πολλά τέτοια παραδείγματα από την καθημερινότητά που σίγουρα όλοι μπορούμε να φέρουμε στο μυαλό μας.

Στην ενήλικη ζωή το πρόβλημα της υπαιτιότητας και της κατηγορίας εντείνεται όλο και περισσότερο. 

Γιατί συμβαίνει αυτό?

Είναι η εύκολη λύση για να βγούμε από την δύσκολη θέση να εξερευνήσουμε περισσότερο την δική μας συμπεριφορά, το δικό μας εαυτό.

Πόσο καλά όμως γνωρίζουμε τον εαυτό μας και πόσο εύκολα παραδεχόμαστε τα λάθη μας?

Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε ότι όταν κατηγορούμε τους άλλους, παραιτούμαστε από τη δύναμη μας για αλλαγή. Άλλωστε το πιο εύκολο κυνήγι σ’ αυτή την ζωή είναι αυτό του αποδιοπομπαίου τράγου.

Η αρχή για αλλαγή όμως, επέρχεται μόνο αν αντιληφθούμε πως για οτιδήποτε μας συμβαίνει στη ζωή μας, είτε αυτό είναι θετικό είτε αρνητικό, υπαίτιοι είμαστε εμείς και μόνο εμείς οι ίδιοι. 

Εγώ επέτρεψα να μου φερθεί ο άλλος άσχημα και άδικα, εγώ επέτρεψα στον εαυτό μου να φανεί χαζή, ανίκανη και ανάξια.

Τα αισθήματα που νιώθουμε για τον εαυτό μας συνήθως τα προβάλλουμε και στους άλλους. Όποτε και οι άλλοι με τη σειρά τους μας συμπεριφέρονται με τον ανάλογο τρόπο.

Είναι άμυνα και αδυναμία το να κατηγορούμε συνέχεια τους άλλους. Οι καρποί της ζωής σου είναι αποτέλεσμα των δικών σου πράξεων και μόνο. Μία καλοπροαίρετη κριτική και κυρίως αυτοκριτική, φέρνει πάντα τα καλύτερα αποτελέσματα.

Όχι, δεν είστε εσείς που έλκετε συνέχεια τους αρνητικούς και κακόβουλους ανθρώπους κοντά σας. Η συνεχής γκρίνια και ανασφάλειά σας τους έλκει.

Αγαπήστε τον εαυτό σας με τα λάθη του, ακόμα και αν είναι λάθη που επαναλαμβάνονται. Κάντε την αυτοκριτική σας με ανοιχτό μυαλό. Αναγνωρίστε και τη δική σας αρνητικότητα. Κανένας άλλος εκτός από σας δεν είναι υπεύθυνος για την ευτυχία, την υγεία και την επιτυχία σας.

Τέλος, να θυμάστε πως η κατηγορία είναι σαν μία «καυτή πατάτα». 

Ο άλλος δεν θέλει ποτέ πραγματικά να μας πληγώσει, ούτε και είμαστε στόχος. Απλώς θέλει να απαλλαγεί από αυτή την καυτή πατάτα που τον καίει συναισθηματικά, νοητικά και σωματικά. 

Άρα καταλαβαίνουμε ότι όταν κάποιος μας φέρεται άδικα, δεν είναι ευτυχισμένος ούτε ο ίδιος.

Ας κατανοήσουμε τον λόγο που κάνουμε κάτι τέτοιο, ας αποδεχθούμε τις δικές μας ευθύνες. Ας μη γινόμαστε μίζεροι και γκρινιάρηδες, αρνητικοί και απαισιόδοξοι. Και ας αφήσουμε επιτέλους αυτή την «καυτή πατάτα» να κρυώσει, κάνοντας τις διαπροσωπικές μας σχέσεις πιο ζεστές, πιο υγιείς, πιο αυθεντικές.

Αχ αυτό το «Όλα σε μένα βρήκαν να συμβούν;»

Αυτή την καραμέλα που δεν αντέχεις να αποχωριστείς και κλαίγεσαι….
ΟΛΑ συμβαίνουν σε όλους.
Στο ορκίζομαι… Απλά ωρίμασε και κοίτα κατάματα την ψυχή σου και άλλαξε, αναγνώρισε για μια φορά τα λάθη που κάνεις εσύ. Πάρε θάρρος και κοίταξε το γιατί στον καθρέφτη μέσα από τα μάτια σου. 

Ξέρεις τι θα γλυτώσεις στην ζωή σου με ένα γιατί;

Ζήλιες, γκρίνιες, απορρίψεις, κακούς σύμβουλους και πάνω απ όλα την υγεία μας, το χαμόγελό μας, την διάθεσή μας , τα αστεία μας κλπ όλα αυτά μπαίνουν στο πίσω μέρος του μυαλού μας και χάνονται .. Σαν μαγικό ραβδί αλλάζει μέρα με την μέρα η ζωή μας. Αναγνωρίζουμε τα λάθη μας , γιατί εμείς κάναμε το πρώτο βήμα και αφήσαμε να πατήσει ο άλλος πάνω μας και να μας διαλύσει.

Για σκεφτείτε μια μικρή λέξη με πέντε γράμματα ΓΙΑΤΙ ; 

Αυτό το γιατί μας οδηγεί σε εγκεφαλικά, σε μελαγχολίες, σε αυτοκτονίες, σε χίλια δύο κακά συναισθήματα, αλλά ποτέ κανείς δεν τόλμησε να διδάξει στον εαυτό του πρώτα και μετά στα παιδιά του την αληθινή έννοια του γιατί.

Ποτέ δεν είναι αργά να πάρεις το θάρρος στα χέρια σου και να φωνάξεις στον καθρέφτη σου φταίω , φταίω εγώ πρώτα και μετά ο άλλος/άλλη. Αγάπησε τον εαυτό σου για να σ αγαπήσουν πρώτα οι δικοί σου και μετά οι γύρο σου.

Μάθε να συγχωρείς τα λάθη σου και να τα αντιμετωπίζεις γενναία χωρίς υπεκφυγές και δικαιολογίες.  Το δάχτυλό μας είναι πολύ μικρό για να κρύψει την ψυχή μας. Η ψυχή του ανθρώπου είναι άβυσσος, πνίγη ανθρώπους από τύψεις, από κακή συμπεριφορά αλλά και από έλλειψη αγάπης προς τον εαυτό μας.

Ευκαιρία είναι τώρα ημέρες Αγάπης και εύκολα με την Ανάσταση του Θεανθρώπου να αναστηθεί και η αληθινή ψυχή μας.