ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ - ΣΕΒΑΣΜΟΣ - ΑΝΘΡΩΠΙΑ – ΘΥΣΙΑ

Η αξιοπρέπεια κι οι αρχές πήγαν ταξίδι...

Ραγδαία αύξηση αυτοκτονιών στην Αττική καταγράφει το σωματείο εργαζομένων του ΕΚΑΒ.

Σίγουρα στα χρόνια των μνημονίων, καταγράφηκε αύξηση, όπως το 2013 που ήταν η χρονιά που σημειώθηκε ο μεγαλύτερος αριθμός αυτοκτονιών 566 συνολικά, σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ, από την αρχή της κρίσης και μέχρι εκείνη τη στιγμή.

Ωστόσο, οι επόμενες χρονιές επρόκειτο να είναι πολύ πιο άγριες. Από το 2008 – 2013 οι αυτοκτονίες αυξήθηκαν κατά 43,3% σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.

Το 2014 οι αυτοκτονίες ανήλθαν στις 514, ενώ το 2015 σημείωσε την θλιβερή πρωτιά με 613 αυτοκτονίες. Το πρώτο εννιάμηνο του 2016, σημειώθηκαν 349 αυτοκτονίες και 513 απόπειρες.

Ειδικά στην Αττική η αύξηση της αυτοκτονίας άγγιξε το 46,6%, ενώ το ποσοστό μειώθηκε μόνο στην περιφέρεια του Βορείου Αιγαίου.

Σύμφωνα με τα στοιχεία ΜΚΟ, στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της κρίσης αυτοκτονούν περισσότεροι από 500 άνθρωποι ετησίως. Μάλιστα διεθνείς έρευνες αναφέρουν ότι για κάθε έναν αυτόχειρα τουλάχιστον 5 άτομα πενθούν, διαλύοντας πολλές φορές τη ζωή τους, βιώνοντας τις ψυχοκοινωνικές συνέπειες του στίγματος της αυτοκτονίας.

Ο αριθμός των αυτοχείρων στην Ελλάδα την τελευταία πενταετία, εμφανίζεται σταθερά αυξανόμενος, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, όπως αυτά διατίθενται από την ΕΛΣΤΑΤ (έως και το έτος 2014).

Το λεγόμενο ισχυρό φύλο αποδεικνύεται ωστόσο εξαιρετικά ευάλωτο και μετράει περισσότερα θύματα σε σχέση με το γυναικείο. Ενδεικτικά, το 2014 καταγράφηκαν 459 αυτοκτονίες ανδρών και 115 γυναικών, το 2013 οι αντίστοιχοι αριθμοί ήταν 425 άνδρες και 91 γυναίκες, το 2012 ο απολογισμός ήταν 373 άνδρες και 94 γυναίκες. Συνολικά, για το διάστημα από το 2000 έως το 2014 καταγράφηκαν 6.121 αυτοκτονίες.

Ας μη βλέπουμε γύρω μας ούτε ανόητους ούτε προδότες. Προσωπικά τα σταθμίζω κάθε μέρα που περνάει από το ξεκίνημα της Κρίσης.
Η αξιοπρέπεια ενός ανθρώπου είναι το θεμέλιο της ύπαρξής του.

Ο δρόμος του Μνημονίου είναι δρόμος ντροπής, όχι μόνο για την Ελλάδα ως κράτος αλλά και για τον καθένα πολίτη της ξεχωριστά. Δυστυχώς αυτό το κράτος που λέγετε Ελλάδα μαζί με όλους τους ανήθικους εργοδότες που εκμεταλλεύονται αυτή την λέξη «ανεργία» ή «μνημόνιο» στον τρόπο συνεργασίας , οδηγούν τον κάθε ένα από εμάς στην αυτοκτονία.
Για καλοσκεφθείτε την μία μέρα μείωση του ΦΠΑ σε όλους τους Τουριστικούς φορείς και από την άλλη ρε φίλε μείωση μισθών αυθαίρετα το 10 – 15 % ..
Αυτή η ντροπή, η έλλειψη αξιοπρέπειας, αλληλεγγύης, μας σκοτώνει σιγά σιγά, μεταφορικά και κυριολεκτικά, ίσως χειρότερα από κάθε κρίση που θα προκαλούνταν από έξοδο από το Ευρώ.
Μόνο ένας λαός με αξιοπρέπεια μπορεί να βγει από τη κρίση. «Ποια αξιοπρέπεια βλέπεις στη πείνα;» Θα ρωτήσουν πολλοί, και σωστά. Ένας λαός όμως, που σηκώνει τη μοίρα του και την τιμή του στα χέρια του, δε ζητιανεύει, δεν ξεπουλά την τιμή του, ακόμη και αν πεινάσει, θα έχει αξιοπρέπεια. Γιατί θα πατήσει στις δυνάμεις του, θα υπερασπιστεί τον τόπο και τα δίκια του. Θα γίνει μια γροθιά.
Πρέπει να αρχίσουμε να μιλάμε με ειλικρίνεια. Οφείλουμε να αλλάξουμε πολλά στην Ελλάδα, αλλά θα τα αλλάξουμε επειδή το θέλουμε. Από κει και πέρα πρέπει να βάλουμε αξεπέραστη κόκκινη γραμμή, την επιβίωση και την αξιοπρέπεια ενός λαού, μιας χώρας. Και ας μας κόψουν τα λεφτά. Και ας μας πετάξουν απ' το ευρώ. «...και ας τρώμε και πέτρες». Ο δρόμος της αξιοπρέπειας ίσως είναι πιο δύσκολος από υλική άποψη. Αλλά ο δρόμος της ζητιανιάς και της ντροπής δεν έχει τέρμα.
Μιλάμε για Νοοτροπία, χωρίς να έχουμε ιδέα τι ακριβώς εννοεί η λέξη. 

Αυτό μου θυμίζει μια επιστολή ενός Βιετναμέζο μετανάστη Ha Minh Thanh, ο οποίος εργάζεται ως αστυνόμος στη Φουκουσίμα, και εστάλη σε έναν φίλο του στην πατρίδα του Δημοσιεύθηκε στο New America Media στις 19 Μαρτίου.

https://alithinapsemata.wordpress.com/2011/05/27/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CE%BD-ha-minh-thanh-%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CF%86%CE%BF%CF%85/
Κάπως έτσι δεν είναι βρε παιδιά και η Ελλάδα?

Τι άλλαξε τα ίδια πτώματα και η ίδια εκμετάλλευση.

Να δουλεύεις ανελέητα ώρες ατέλειωτες και να ακούς, αν πάς αλλού σε άλλο εποχιακό θα δεις την γλύκα. Και στο τέλος – τέλος όλοι αυτοί δεν ντρέπονται να λέγονται Έλληνες, απλά στηρίζουν τα δικά τους συμφέροντα και μόνο. Να μην αναγνωρίζουν πτυχία , να μην αναγνωρίζουν χρόνια εργασίας.. που είναι το ρημάδι Κράτος? Έχει ποτέ ελεγκτές? Μπάαααααααααα όλοι στην ξάπλα..
Τώρα απλές ειδήσεις αυτοκτονίες …. Ουσία μηδέν…
Με θλίψη διαπιστώνω ότι η λέξη αξιοπρέπεια στη χώρα μας και στο νεοελληνικό λεξικό απουσιάζει και μάλλον θα την βρούμε σε κάποιο μουσείο σαν απολίθωμα παλαιότερης εποχής.

Δεν τους βάζω όλους σε ένα τσουβάλι αλλά είναι απαράδεκτο ένα κομμάτι που διήκει την Ελλάδα να έχει καταχρεώσει και καταστρέψει την χώρα και να υπάρχει ακόμη η ασυλία και η παραγραφή αδικημάτων.

Δυστυχώς κύριοι πολιτικοί και η σιωπή σε ένα έγκλημα που είσαι μάρτυρας δεν είναι πράξη αθωότητας αλλά συνενοχής. Πρέπει άμεσα, ακόμη και αύριο να καταργηθεί η παραγραφή αδικημάτων και η ασυλία για να γίνει ένα βήμα για την επαναφορά της λέξης αξιοπρέπειας στο δημόσιο βίο.

Η πολιτική της ακραίας λιτότητας που με μορφή Μνημονίων εφαρμόζεται σχεδόν μια 10ετία στην ελληνική κοινωνία, έχει δημιουργήσει τραγικά κοινωνικά και οικονομικά αδιέξοδα, ακυρώνοντας ταυτόχρονα την Εθνική και Λαϊκή κυριαρχία. Η ανατροπή της συγκεκριμένης πολιτικής, αποτελεί βασικό όρο στο δρόμο της παραγωγικής ανόρθωσης της χώρας σε όφελος του λαού. Αρχικά η εφαρμογή των Μνημονίων δικαιολογήθηκε ως αναγκαίο, αν και οδυνηρό βήμα, για την αντιμετώπιση της κρίσης, συσκοτίζοντας τις βαθύτερες ταξικές επιδιώξεις τους. Δηλαδή την ενίσχυση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου, με ένταση της ανισοκατανομής του εισοδήματος και την ενίσχυση του ποσοστού κέρδους, σε βάρος μισθωτών, συνταξιούχων και νεολαίας, καθώς και τη συντριβή θεμελιωδών εργασιακών δικαιωμάτων, την αρπαγή κερδοφόρων τομέων της κρατικής περιουσίας (ΔΕΚΟ, κά), τη λεηλασία λαϊκών εισοδημάτων και περιουσίας μικρομεσαίων αγροτών, επαγγελματιών και μικροεπιχειρηματιών, κά. 

Τα αποτελέσματα των Μνημονιακών μέτρων ήταν οδυνηρά για τον ελληνικό λαό και καταστροφικά για την οικονομία της χώρας.

Η συρρίκνωση των μισθών και συντάξεων ξεπέρασε το -35%.

Ο μέσος μισθός από 1.442 € το 2010, μειώθηκε σε 974 € το 2016, ενώ ο κατώτατος μισθός από 751 € έπεσε στα 586 € και για τους νέους στα 510 €. Χαρακτηριστικό είναι ότι το 2010, μόνο 12% των εργαζόμενων δούλευαν με κατώτατο μισθό, ενώ το 2016 ήταν 49%.

Επίσης μεγάλες περικοπές έγιναν στις συντάξεις.

Μόνο από τις ρυθμίσεις του Γ’ Μνημονίου, οι συνολικές περικοπές το 2015-17, ξεπερνούν τα 7 δις. Από την άλλη η συνεχής φορο-επιδρομή (αύξηση συντελεστών, περικοπές φοροαπαλλαγών, αύξηση ΦΠΑ, επιβολή ΕΝΦΙΑ, κά), διόγκωσε το μερίδιο των φόρων στο ΑΕΠ, από 22% το 2009 σε 35% το 2018.

Από την άλλη η μείωση των κοινωνικών δαπανών για παιδεία, υγεία, πρόνοια, πολιτισμό, κλπ, ενέτειναν τη διαδικασία φτωχοποίησης και το φαινόμενο του κοινωνικού αποκλεισμού σε βασικά αγαθά και υπηρεσίες, ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων. Στα όρια της φτώχειας από 18% του πληθυσμού το 2009, ανέβηκαν στο 48% το 2017. Δεν είναι τυχαίο που στο ίδιο διάστημα είχαμε αύξηση αστέγων, δραματική αύξηση αυτοκτονιών, υπογεννητικότητα, 

γήρανση πληθυσμού, κά. Το συνολικό κόστος των μέτρων του Γ’ Μνημονίου στο διάστημα 2015-17, ανήλθε σε 12,1 δις, ενώ η απώλεια σε ΑΕΠ ήταν 16,5 δις.

Από την άλλη το δημόσιο χρέος παρά τα τεράστια τοκοχρεολύσια, το ύψος του όχι μόνο δεν μειώνεται αλλά σταθερά αυξάνεται (από 298 δις το 2009 ή 127% του ΑΕΠ, στο τέλος 2017 ήταν 318 δις ή 178% του ΑΕΠ), ενώ οι δαπάνες εξυπηρέτησης του (στο διάστημα 2009-2017 έφθασαν τα 336 δις €. Πρόκειται για «φόρο αίματος» που πληρώνουν ο ελληνικό λαός και μόνιμη πηγή υψηλών και σταθερών εσόδων για τους διεθνείς και εγχώριους τοκογλύφους.

Τελικά που βαδίζουμε;