Αφιερωμένο στο δικό μου Αστέρι στον ουρανό που γιορτάζει !!!

Αφιερωμένο στον πιο γλυκό πατέρα. 

Έχουν περάσει έξι χρόνια από το χαμό σου, υποτίθεται ότι το έχω αποδεχθεί. 

Αν και κυριολεκτικά δεν χωράει σε λέξεις το πόσο μου λείπεις.
Αγαπημένε μου πατέρα, κανείς δεν μπορεί να φανταστεί πόσο, μα πόσο μου λείπεις… Δεν μου φτάνουν οι στιγμές που ζήσαμε, ούτε οι εικόνες που έχω χαραγμένες στην μνήμη μου είναι πολύ λίγες για να συμπληρώσουν το κενό που άφησες πίσω σου.

Πάντα πρώτη σου έλεγα τα χρόνια πολλά, δεν αλλάζει που είσαι τόσο μακριά μου. Γιατί για μένα ποτέ δεν έφυγες, ποτέ δεν μ’ άφησες, είσαι ακόμα εδώ.
Χρόνια σου πολλά πατέρα να τα περάσεις τόσο όμορφα αύριο στην γιορτή σου, να είναι ξένοιαστα και παραδεισένια.

Ξέρω πώς ήταν η ώρα της μεγάλης αποχώρησης, ξέρω πώς το ταξίδι αυτό, θα ήταν χωρίς επιστροφή και πώς θα χάναμε τη γλυκιά μορφή σου, για πάντα από κοντά μας.

Ότι άφησες πίσω σου, ήταν γεμάτο Αγάπη, Καλοσύνη, Ευγένεια, Αρχοντιά, Μεγαλοψυχία ...
Μου έλειψες πολύ και ήθελα να σου στείλω όλα αυτά που έχω στην καρδιά μου, αλλά ήταν τόσο αιφνίδιο το ταξίδι σου και έτσι αναγκαστικά αφήσαμε την παρτίδα στη μέση, με 16 πεσσούς και μισό καφέ… Άραγε θυμάσαι?

Πέρασαν τα χρόνια αλλά ακόμα ακούω την φωνή σου να με μαλώνεις που χρωμάτιζα τα πάντα στο σπίτι και που σε τρέλαινα με το δυνατό ήχο στο κασετόφωνο.. 

Αχ πατέρα τι δεν θα έδινα για αυτά τα χρόνια να γύριζαν πίσω. Δεν με νοιάζει τώρα ποιά που φώναζες, αρκεί να ήσουν εδώ. Να πίνουμε μαζί τον καφέ όπως πάντα, να μιλάμε ατέλειωτα για το βιβλίο που δεν σε άφηνα ποτέ να το διαβάσεις…

Πόσο ζήλευα όταν έβρισκες χρόνο για όλα, ενώ εγώ απλά προσπαθούσα να κάνω το ίδιο.

Γλυκέ μου πατέρα, πρόλαβα να σου πω και να σου δείξω την αγάπη μου? δεν πρόλαβα, αλήθεια δεν πρόλαβα, όμως να σου πω, πώς αν πάλι ξαναγεννιόμουν και η ψυχή μου είχε την τελική επιλογή, πάλι εσένα θα επέλεγε για πατέρα μου και αυτή την φορά σαν πραγματικό σου τέκνο και όχι σαν το παιδί που είχε την τύχη να επιλέξει η μοίρα, ανάμεσα σε τόσα άλλα…

Τελικά πατέρα έπλασες ένα ψεύτικο κορίτσι, σ’ ένα γυάλινο κόσμο, που προσπαθεί απεγνωσμένα να φτάσει την δική σου συντεταγμένη, δεν ξέρω αν τα κατάφερα να είμαι αντάξια στις προσδοκίες σου; Αλλά θυμάμαι την τελευταία μέρα που ήμασταν μαζί μόνο για λίγες ώρες, δειλά μου είπες να μην το ακούσει κανείς, ούτε καλά – καλά και εγώ… 

«Αχ κοριτσάκι μου πόσο λυπάμαι για όλα, δεν σε έζησα, δεν σε κατάλαβα, δεν σε άκουσα, απλά σε κοίταζα από μακριά, φοβόμουν να κόψω την φόρα που πήρες, αλλά δεν σε φοβάμαι ποτέ… Εσύ ξέρεις να διαχειρίζεσαι και τα 64 τετράγωνα πολύ καλά, αλλά πάντα να θυμάσαι και ταυτόχρονα να φοβάσαι και να γίνει ο σκοπός σου, η προστασία του βασιλιά»…

Πέρασαν πολλά χρόνια πατέρα για να τα καταλάβω και λυπάμαι πολύ, που έχασα τον δικό μου Βασιλιά..

Ένα βασιλιά αόρατο αλλά πάντα στο πλευρό μου, με μια τεράστια αγκαλιά που θρόνιαζα σαν πριγκίπισσα και αγνάντευα τα όνειρα μου.

Ελπίζω εκεί που είσαι να έχεις ένα θρόνο μαγικό και να αγκαλιάζεις τα δικά σου όνειρα που δεν μπόρεσα εγώ να σου προσφέρω. 

Σε ευχαριστώ για όλη την άδολη αγάπη, που μου πρόσφερες απλόχερα, για την ευκαιρία που μου χάρισες και γέμισες τις μνήμες μου, με ζεστασιά και αγάπη, που μου έμαθες, τι θα πει να είσαι άνθρωπος και σαν άνθρωπος να πορεύομαι σε ετούτον εδώ τον κόσμο.
Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχούλα σου γλυκέ μου Βασιλιά, είθε Άγγελοι να σε συντροφεύουν, γλυκέ μου άρχοντα, είθε αγγελικές κουστωδίες να σαλπίσουν χαρμόσυνες την ημέρα της ονομαστικής σου εορτής.
Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ γιατί απλά σε λατρεύω πάρα μα πάρα πολύ.

Χρόνια σου πολλά μπαμπά ή καλύτερα «Ντινάκι μου», όπως σε χάιδευε η βασίλισσά σου. Μου λείπεις πολύ και σ’ αγαπώ πολύ.