Παροιμίες με επίκεντρο την θάλασσα

Καλησπερούδια και καλό απόγευμα φίλοι μου, θέλω να πιστεύω ότι θα έρθει το καλοκαίρι ... Ζούμε σε έναν πλανήτη που αποτελείτε από το βασίλειο του νερού. Η Ελλάδα περιτριγυρίζεται από θάλασσες, ποτάμια και λίμνες.

Έναν πλανήτη που γι' αυτό ακριβώς λέγεται γαλάζιος! 

Κι αν δεν ήταν το νερό στη Γη, δε θα ήμασταν κι εμείς. 

Το θαλασσινό νερό δεν μπορούμε να το πιούμε. Αν και σε πολλά σημεία του πλανήτη μας, με το σύστημα της αφαλάτωσης του θαλασσινού νερού, μετατρέπουν την έρημο σε όαση, την ακατάλληλη Γη σε καλλιεργήσιμη. Μας είναι χρήσιμο για πολλά άλλα πράγματα, μας επιτρέπει να ταξιδεύουμε εύκολα από τόπο σε τόπο. 

Φύση, ουρανό, σύννεφα, θάλασσα, παραλία, άμμος, αστερίες, κοχύλια, αυτό είναι το καλοκαίρι...
Το αστείρευτο λεξιλόγιο της θάλασσας που χρησιμοποιούμε καθημερινά στην ζωή μας με διάφορες Ελληνικές παροιμίες είναι:
Το Ψάρι βρωμάει από το κεφάλι
Έχει μάτι γαρίδας
Φάτε μάτια ψάρια
Το Μ@ σέρνει καράβια κλπ, κλπ, κλπ...
Άλλοτε χρησιμοποιούμε παροιμίες με επίκεντρο την θάλασσα κι άλλοτε εκφράσεις από τον θαλάσσιο ή τον ναυτικό κόσμο, που περιγράφουν σκηνές ή καταστάσεις της καθημερινής ζωής.

Έτσι ο θυμωμένος άνθρωπος «γίνεται βαπόρι».
Οι στριμωγμένοι επιβάτες ενός λεωφορείου για παράδειγμα «στοιβάζονται σαν τις σαρδέλες».
Ο άνθρωπος που τρώει τα πάντα, ο παμφάγος δηλαδή, αποκαλείται «γλάρος»... 

Η ηλιοκαμένη από την ηλιοθεραπεία γυναίκα, «μελανούρι».
Ο πάνοπλος άνδρας είναι «σαν αστακός».
Ο μεγάλος αριθμός που είναι ανυπολόγιστος ή αμέτρητος είναι «σαν την άμμο της θάλασσας».
Ο ενοχλητικός που δεν λέει να φύγει από δίπλα μας κολλάει «σαν το στρείδι».
Η μεγάλη είδηση είναι «λαυράκι»...
Ο τραγουδιστής που δεν διαθέτει φωνή είναι «ψάρι».
Η πονηρή γυναίκα είναι «σουπιά», όπως κι εκείνος που ξεφεύγει είναι «σουπιά» ή «θολώνει τα νερά» ή «αμολάει μελάνι».
Οι ανορθόγραφοι ταυτίζονται με τα «μαργαριτάρια».
Οι επιθέσεις γίνονται κατά «κύματα».
Η χονδρή γυναίκα είναι «φάλαινα», αλλά και «φώκια».

Ο άνθρωπος που βγάζει διαρκώς χρήματα αποκαλείται: «καρχαρίας» και εάν βγάζει τεράστια ποσά «μεγαλοκαρχαρίας».

Εκείνος που βλέπει πολύ καλά λέμε πως έχει μάτι «γαρίδας»....
Χαρακτηριστικές είναι και οι εκφράσεις αποτυχίας μια δουλειάς όπως… «τα έκανες θάλασσα» ή «τα θαλάσσωσες».
Εκείνος που ξεφεύγει λέμε πως γλιστράει «σαν το χέλι».
Για τους λάτρεις του οφθαλμόλουτρου, ή ματάκηδες δηλαδή για εκείνους που τους αρέσει να κοιτούν τις ωραίες παρουσίες λέμε «φάτε μάτια ψάρια»,
Τα μεγάλα χέρια είναι σαν «κουπιά».

Ο καλός κολυμβητής είναι «δελφίνι», όπως κι όποιο σκάφος πάει γρήγορα,
Η φαρμακόγλωσσα γυναίκα είναι «τσούχτρα».
«Σαρδέλα» αξίωμα στρατού είναι επίσης και καθένα διακριτικό υπαξιωματικού, ενώ στο σύνολο ρωτάμε «πόσες σαρδέλες έχεις;»
Όταν καθόμαστε όλοι μέρα στη θάλασσα τα καλοκαίρια «βγάζουμε λέπια»,
Η ωραία γυναίκα μας θυμίζει «Το μ... σέρνει καράβι», Ο μη ικανός «πνίγεται σε μια κουταλιά νερό», Ο καταχρεωμένος άνθρωπος «έπιασε πάτο» ή «πνίγηκε» στα χρέη.
Τα πολλά παιδιά που παίζουν στον δρόμο είναι «μαρίδα». Εκείνος που αποκτά μόνιμη βάση «έδεσε» ή «δέσαμε για τα καλά».
Ο περιηγητής χωρίς συγκεκριμένο προορισμό πάει όπου «τον πάει ο άνεμος» και η ευχή είναι να έχεις «ούριο άνεμο»...

Κι όταν είσαι μαχητής , πας «κόντρα στον άνεμο».
Η αποκάλυψη σε κάποιον ότι έπεσε θύμα απάτης ή του έταξαν ψέματα προκαλεί όρεξη «για γλαρόσουπα» και μην «φας έχουμε γλαρόσουπα σήμερα». Ακόμα και τα φυτά που έχουν αγκάθια τσιμπάνε «σαν αχινοί».
Του εξαπατημένου του «πούλησαν φύκια για μεταξωτές κορδέλες»,
Το ταξίδι με μεγάλη κούραση και περιπέτεια είναι «Οδύσσεια»,
Στις δύσκολες στιγμές της ζωής μας «τραβάμε κουπί».
Η επιστροφή μας στην εργασία μετά από ξεκούραση είναι η στιγμή «που κάθε κατεργάρης θα πάει στον πάγκο του». Στις δύσκολες στιγμές καλούμαστε να αποδείξουμε πόσο καλοί είμαστε στην δουλειά μας, καθώς «ο καλός ο καπετάνιος στην φουρτούνα φαίνεται». Στην πληθωρική γυναίκα λέμε «τι φρεγάτα είσαι εσύ;»
Ενώ για ότι τεράστιο λέμε ότι «είναι ολόκληρο θωρηκτό». Ο γρήγορος τρέχει και περνά «σαν τον σίφουνα». Όποιος φοβάται ή κρυώνει «σπαρταρά σαν το ψάρι». Ενώ όποιος μας παιδεύει «μας ψήνει το ψάρι στα χείλη». 

Η ζωή είναι σκληρή και επικρατεί πάντα ο πιο ισχυρός, «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό». Η σαγηνευτική γυναίκα «τυλίγει τους άνδρες στα δίχτυα της». Όταν προχωράμε και βλέπουμε «ψαρεύουμε σε θολά νερά»...
Ενώ όταν θέλουμε να μάθουμε κάτι με τέχνασμα «ρίχνουμε άδεια να πιάσουμε γεμάτα».
Κάθε πράγμα πρέπει να γίνεται στην ώρα του «και ο κολιός τον Αύγουστο».

 Κάποιος που είναι τσιγκούνης και ξοδεύει με δυσκολία λέμε «έχει καβούρια στην τσέπη». 

Για τη διεφθαρμένη ηγεσία είναι γνωστό «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι».
Όταν βαδίζεις αργά «πας σαν τον κάβουρα».
Και όταν όλα δεν πάνε όπως θέλουμε «ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε».
Όταν αποτύχαμε «την κάτσαμε τη βάρκα».
Όταν κάτι είναι λίγο και δεν φτάνει «τι είναι ο κάβουρας, τι είναι το ζουμί του».
Όταν όλα πάνε καλά «στην ήρεμη θάλασσα όλοι είναι καπεταναίοι». 

Ενώ όταν βλέπουμε το φεγγάρι όρθιο λέμε «όρθιο το φεγγάρι ξαπλωτός ο βαρκάρης».
Ότι είναι άνευ θεμελίων, το πρόχειρο, είναι σαν το «κάστρο στην άμμο»...
Και κάτι επίκαιρο…
Θαλασσοδάνειο… (ειρωνικά φυσικά) δάνειο που, για διάφορους λόγους, δεν πρόκειται να επιστραφεί ποτέ...