Αναμνήσεις που ξεθωριάζουν με το χρόνο

Αναμνήσεις, που ξεθωριάζουν με το χρόνο λίγο - λίγο κιτρινίζουν στις άκρες, τσαλακώνονται σαν ρυτίδες προσώπου, μυρίζουν πολυκαιρία, σαν παλιές φωτογραφίες. Αλλά αν δεν θες να χαθούν, δεν χάνονται.
Γυρίζοντας πίσω, μέσα σε τόσες αναμνήσεις, είναι στιγμές που νιώθουμε τη ζεστασιά τη γλύκα της φύσης, το αγνό συναίσθημα της ζωής, μιας ολόκληρης ζωής.
Σαν όνειρο θυμόμαστε τις στιγμές που παριστάναμε τους μεγάλους και βιαζόμασταν να μεγαλώσουμε.
Τις πρώτες φιλίες..
Τα πρώτα χρόνια στα θρανία..
Τις σχολικές εκδρομές..
Την ξενοιασιά της εφηβείας..
Τις νεανικές τρέλες..
Τον Έρωτα... Τον πρώτο μεγάλο Έρωτα..
Τα τραγούδια που αγαπήσαμε..
Τα πράγματα με τα οποία δεθήκαμε..
Τα παγκάκια που χαράξαμε " Love for ever "..
Υποσχέσεις που δώσαμε, αλλά ό άνεμος σαν θύελλα τα σκόρπισε..
Δεν ξεχνάς, αν δεν θες να ξεχάσεις. Κυρίως αν αυτό το κομμάτι που έζησες ήταν γεμάτο όμορφες στιγμές, αν το έζησες με πάθος.
Και όταν θα φτάσει ο χιονιάς, αυτές οι στιγμές, αυτές οι εικόνες θα είναι όλη σου η ζωή, σαν ταινία μπρος στα μάτια σου, με συνοδό την ωραία ανάμνηση και μια αληθινή φιλία.
Απορρίπτοντας μία φιλία είναι σαν να απορρίπτεις μια ολόκληρη ζωή.