Όταν μιαν άνοιξη χαμογελάσει

 Καλημέρα Φίλοι μου, εύχομαι με την σκέψη και το όνειρο, ότι έτσι θα υποδεχθείτε την άνοιξη με τον πιο ξεχωριστό τρόπο.

Η φύση γύρω μας είναι πανέμορφη και τα πλάσματα που ζουν σε αυτήν, ζώα και φυτά, συμπληρώνουν ένα μοναδικό αλλά υπέροχο σκηνικό. Υπόσχεση άνοιξης που θα έρθει... Φυτά και δένδρα που θα αλλάξουν χρώμα, κήποι θα ανθίσουν, απόλαυση, ομορφιά, τελειότητα του εφήμερου, άνθη λευκά, προάγγελος μιας ακόμη αναγέννησης, μιας ακόμη χαράς, σε λίγο, υπομονή και ο κάμπος θα ανθήσει όπως άνθιζε πάντα.. 

 Σε μια προσπάθεια να έρθει ο άνθρωπος πιο κοντά στη φύση και να εκτιμήσει την σημασία της ζωής, αλλά και την ομορφιά της από κάθε γωνιά, λάβωσε την μάνα Γη. Είναι όμως κάποιες φορές που νιώθεις την ανάγκη να ανέβεις σε ένα ψηλό βουνό για να ακουμπήσεις τον ουρανό, να σκαρφαλώσεις εκεί πάνω και να ξεχάσεις, να ξεχαστείς στην αγκαλιά της και να μην ξανακατέβω.

Μα έρχονται κάτι ατίθασα σύννεφα που δεν με αφήνουν να χαρώ την φύση και την ομορφιά της. Κρύβουν τον ουρανό και τις χρυσές ακτίνες του ήλιου. Το φως και αν έφυγε θα ρθει γεμάτο ελπίδες για μια νέα ημέρα, ήρεμη, όμορφη, γελαστή γεμάτη χαρές και με το όμορφο φως σαν την ανθισμένη άνοιξη. Και εκεί που τα βλέπεις όλα γκρίζα νιώθεις ένα άγγιγμα στην πλάτη.
Γυρνάς, και να η Άνοιξη που σου χαμογελά.

«Έλα σου λέει χαμογέλα και εσύ», απόλαυσε την ζωή όπως τόσο απλά ζουν αυτά τα πλάσματα και χαίρονται τον ήλιο και την μητέρα φύση…
Καλημέρα φίλοι μου και που θα πάει θα λήξει και αυτός ο εφιάλτης όπως χιλιάδες εφιάλτες έζησε η Ελλάδα μας.