Γνωρίζετε για την χλώρίδα και Πανίδα του Ολύμπου?

Στον Όλυμπο φυτρώνει αποκλειστικά ένα μικρό μοβ λουλούδι, που δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμο…

Το όνομα του είναι γιάνκεα (Jankaea heldreichii) είναι φυτό τοπικό, ενδημικό του Ολύμπου και, σύμφωνα με τους επιστήμονες, ο πληθυσμός του είναι σε πολύ καλή κατάσταση διατήρησης, γεγονός που οφείλεται κυρίως στην προστασία και χωρίς επεμβάσεις διαχείριση των ενδιαιτημάτων του.

Προτιμά τα βράχια, τα σκιερά μέρη και την υγρασία και αποτελεί ένα από τα βασικά είδη της χλωρίδας που υπάρχει στην περιοχή.

Μαζί με άλλα φυτά και λουλούδια συνθέτουν αυτή τη μοναδική ομορφιά του βουνού και αποτελούν αποκλειστικά είδη του τόπου μας.

Στην  ανατολική πλευρά  της Κεντρικής  Ελλάδας, κοντά  στην  Λεπτοκαρυά , στο νομό Πιερίας,  βρίσκεται το ψηλότερο βουνό της Ελλάδας, ο Όλυμπος, η μυθική κατοικία  των αρχαίων θεών.

Στους  ορεινούς  όγκους , τα οροπέδια  και τα φαράγγια  του  φιλοξενεί 

1.700   φυτικά είδη, πολλά από τα οποία  είναι σπάνια και   26  είναι  ενδημικά . Επίσης, υπάρχει μια  πλούσια πανίδα με πολλά είδη θηλαστικών , ερπετών, αμφίβιων και εντόμων.

Θα πρέπει, επίσης,  να επισημανθεί η   σπουδαιότητα του Ολύμπου όσων

αφορά  την Γεωλογική του ιδιομορφία.

Έτσι, ο  Όλυμπος αποτελεί ένα  ιδιαίτερο  φυσικό  περιβάλλον υψηλής

αισθητικής  αξίας και ορειβατικού ενδιαφέροντος.

Το 1981 κηρύχθηκε από την UNESCO   ως «Απόθεμα  της Βιόσφαιρας»

Ο δρυμός αρχίζει από  υψόμετρο  600μ. και φτάνει ως την κορυφή Πάνθεο ή Μύτικας  (2.918,8μ.).

Άλλες  κορυφές είναι το Σκολιό (2911 μ.) , ο Θρόνος του Δία ή Στεφάνι (2909 μ. ), ο Αγ. Αντώνιος  (2.817 μ.), ο Προφήτης Ηλίας (2788 μ.) κ.λ.π.

Η  φυτοκάλυψη, από τα χαμηλότερα προς τα ψηλότερα, αποτελείται από

λιγοστούς θαμνώνες  με είδη της μεσογειακής μακκίας (πουρνάρια, κουμαριές, κέδρα, ρούδια κ.λ.π.) μαζί με συστάδες ή άτομα  φυλλοβόλων  και κωνοφόρων δέντρων (πουρνάρι, αριά, κουμαριές, φιλίκια, ρείκια,  ρούδια, γαύροι, σφεντάμια, φτελιές, κέδρα και τα είδη πεύκου (Pinus sp.) και ελάτης (Abies borissi regis.)

Στα ρέματα αναπτύσσονται  πλατάνια , ιτιές, σκλήθρα και άλλα παραποτάμια είδη . 

Λίγο ψηλότερα υπάρχουν δάση από δρύς (Quercus  pubescens, q.conferta). 

Τις  ψηλότερες και δροσερότερες περιοχές  καλύπτουν δύο είδη οξυάς (Fagus

Moesiaca και Fagus silvatica) και τις πιο ξηρές  και ηλιόλουστες το μαύρο πεύκο (Pinus nigra).

Το άλλο είδους πεύκου του Ολύμπου το ρόμπολο  (Pinus heldreichii) δημιουργεί μεγάλα δάση που φτάνουν ως τα υποαλπικά λιβάδια. 

Εντυπωσιακή είναι και εδώ η παρουσία του κόκκινου κρίνου (Lilium clalcedonicum). Στην υποαλπική περιοχή, τα χλοερά λιβάδια στα οποία κυριαρχούν είδη όπως η Viola heterophylla, Festuca sp., 

Alopecurus sp., Carex sp., Saxifraga sp., Sedum sp.,Arenaria Viola sp., Linaria sp.,Geranium sp., κ.λ.π., εναλλάσσονται με εκτάσεις φρυγάνων και ημιθάμνων από είδη των γενών Astragalus, Berberis, Daphne, Buxus, Jupernicus κ.α. 

Από τα 23 και πλέον ενδημικά είδη, όπως η Potentilla deorum, Genista  sakellariadis, Campanula oreadum, Cerastium theophrastii κ.α., ξεχωριστή επιστημονική σημασία έχει το είδος Jankea heldreichii, που αποτελεί  λείψανο της 

παγετωνικής  περιόδου.

Επίσης, η πανίδα του δρυμού  είναι αρκετά πλούσια. 

Η ποικιλότητα  βιοτόπων  σε  διαφορετικά υψόμετρα προσφέρει ιδανικές συνθήκες για πολλά είδη θηλαστικών, συμπεριλαμβανομένων μεγάλων και μικρών σαρκοφάγων, φυτοφάγων, αρπακτικών κ.λ.π. Ένα μικρό κοπάδι από αγριόγιδα (Rupicapra rupicapra) ζει στις βραχώδεις περιοχές του δρυμού.