Η ομορφιά μας βρίσκεται στην ψυχή

Με την συνεχή μας ενασχόληση με την εξωτερική μας εμφάνιση, μήπως τελικά έχουμε ξεχάσει να «σουλουπώσουμε» λίγο και τον εσωτερικό μας κόσμο; Σκεφτείτε πως αν αφιερώναμε όσες ώρες αφιερώνουμε για την εμφάνιση μας, στο να

καλλιεργήσουμε το πνεύμα και την ψυχή μας τότε ο τρόπος που θα βλέπαμε την ζωή μας, ακόμα και την ομορφιά αυτή καθ’ αυτή, θα ήταν απόλυτα διαφορετικός.

Για να μην παρεξηγηθώ, δεν απορρίπτω την εξωτερική ομορφιά και ούτε είμαι άτομο που την επικρίνει. Η ομορφιά είναι χάρισμα και θείο δώρο.

Από την άλλη όμως, η ομορφιά της ψυχής μας θέλει καλλιέργεια για να αναδειχτεί και για να γίνει πιο λαμπερή.

Θυμήθηκα τότε ότι υπήρχε μια εποχή που κι εγώ έβλεπα με τα μάτια της ψυχής μου. Που δεν αξιολογούσα τους ανθρώπους με βάση την εμφάνισή τους, που δεν τους χαρακτήριζα από τα εξωτερικά τους χαρακτηριστικά, ούτε με βάση τα περιουσιακά τους στοιχεία.

Αλήθεια, πότε άλλαξε αυτό;

Πότε άλλαξε για όλους μας;

Πότε απέκτησε σημασία για μας να συνοδευόμαστε από όμορφους άνδρες ή γυναίκες, να έχουμε ακριβά αυτοκίνητα, να παίρνουμε αξία μέσα από πολυτελή σπίτια, να χαρακτηριζόμαστε από τα κιλά μας ή την εμφάνισή μας, να απορρίπτουμε και να μας απορρίπτουν για όλα αυτά;

Και γιατί υποτιμούμε την ομορφιά της ψυχής;

Γιατί λέμε «Ναι, είναι καλό παιδί, αλλά ντύνεται χάλια», «Καλός, χρυσός αλλά που δουλεύει; σε συνεργείο; Αποκλείεται να βγω μαζί του» ή «Καλό κορίτσι, γιατί δεν κάνει λίγο δίαιτα;»

Πότε σταματήσαμε να βλέπουμε πέρα από την επιφάνεια; Ποιος φταίει για αυτό;

Ο νεοπλουτισμός; Η έλλειψη πνευματικής καλλιέργειας; Για την ανάγκη να μας αγαπούν για αυτό που είμαστε και να μας αποδέχονται παρά τις αδυναμίες μας.

Γεννιόμαστε με την ικανότητα να βλέπουμε με την καρδιά μας. Υποθέτω πώς όταν χάνουμε την επαφή μας με το παιδί μέσα μας, ταυτόχρονα αρχίζουμε να χάνουμε αυτήν την ικανότητα. Αρχίζουμε απλώς να χρησιμοποιούμε το όργανο των ματιών μας για να δούμε και τη λογική μας για να αξιολογήσουμε. Η ψυχή και η καρδιά πέφτουν σε αχρηστία μέχρι ότου το δικό μας παιδί, ο απόγονός μας, να μας ταρακουνήσει δείχνοντάς μας εκ νέου τον τρόπο να αξιολογούμε πραγματικά τους ανθρώπους.

Ο Αριστοτέλης έλεγε πως «η ομορφιά είναι η καλύτερη συστατική επιστολή».

Αυτό όμως δεν είναι πανάκεια. Μην ξεχνάμε βέβαια πως η ομορφιά είναι κάτι το απόλυτα υποκειμενικό και ο καθένας θεωρεί ελκυστικά και όμορφα άλλα πράγματα. Υπάρχουν άνθρωποι λιγότερο όμορφοι και χαριτωμένοι που έχουν όμως μια συναρπαστική ψυχή που τους κάνει διαχρονικά ξεχωριστούς.

Αν καλλιεργήσουμε αυτούς τους άλλους παράγοντες θα ανακαλύψουμε το μέγεθος του πραγματικού εαυτού μας και το πόσα πολλά μπορούμε να πετύχουμε.

Βέβαια υπάρχουν άνθρωποι που είναι πολύ όμορφοι και εξωτερικά αλλά αρνούνται να το δουν.

Πέρα από το τι σας λέει ο καθρέφτης σας και τα πρότυπα ομορφιάς υπάρχει μια ομορφιά που δεν στηρίζεται σε είδωλα, μόδα και μάρκετινγκ. Μια ομορφιά ξεχωριστή, διαχρονική, ουσιώδης που δεν αποκτιέται με κρέμες ομορφιάς και χειρουργικά νυστέρια. Μια ομορφιά που αισθάνεσαι μέσα σου και δεν είναι κάτι σωματικό. Μια ομορφιά που καθρεφτίζεται μονάχα μέσα στα μάτια σου. Μην μένετε στην εύπλαστη και αναλώσιμη εικόνα. Αναζητήστε την πραγματική ομορφιά στους ανθρώπους. Τονίστε την αυτοεκτίμηση σας και γίνεται υποστηρικτικοί με τον εαυτό σας.

Ναι, η ομορφιά της ψυχής κερδίζει την ομορφιά του σώματος.