Το Χονγκ Κονγκ με τα δικά μου μάτια.

Είναι η χώρα που μ έκλεψε στην αγκαλιά της μετά την Αίγυπτο για αρκετά χρόνια. Ένα νησί με διαφορετική κουλτούρα αλλά ταυτόχρονα με αγκάλιασε και έζησα όμορφα χρόνια. Αναμνήσεις από όμορφες στιγμές και όμορφα παραμυθένια όνειρα.

Τι λέτε πάμε μια βόλτα στο Χονγκ Κονγκ να το γνωρίσετε με τα δικά μου μάτια; Είναι ένας εξωτικός και συνάμα σύγχρονος προορισμός. 

Ένα μητροπολιτικό λιμάνι που συνδυάζει τη γοητεία της Ανατολής με τους ταχείς ρυθμούς ανάπτυξης της Δύσης.

Θυμάμαι όταν ταξίδεψα για πρώτη φορά η άφιξη

 μου στο Χονγκ Κονγκ μου έκοψε την ανάσα, αφού το αεροπλάνο πετούσε κατευθείαν προς το βουνό και έστριβε τελευταία στιγμή για να προσγειωθεί στη θάλασσα.. Ο διάδρομος του θρυλικού αεροδρομίου Κάι-Τακ, μια τεχνητή

λωρίδα γης μέσα στο νερό, ήταν τόσο στενός και κοντός, που συχνά δεν φαινόταν μέσα από την καμπίνα, δίνοντας έτσι την εντύπωση προσγείωσης στο νερό.

Σήμερα τα πράγματα έχουν βεβαίως αλλάξει, καθώς η τέως βρετανική αποικία και από το 1997 «Ειδική Διοικητική Περιοχή» της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας εξυπηρετείται πλέον από το υπερσύγχρονο αεροδρόμιο Chek Lap Kok στο νησί Lantau και είναι πολύ μεγαλύτερο αλλά και πιο μακριά σε σχέση με το παλιό, το οποίο βρισκόταν κυριολεκτικά στην καρδιά του λιμανιού. 

Αρχικά, μάλιστα, οι Κινέζοι κατηγόρησαν τους Βρετανούς ότι αποφάσισαν την κατασκευή του εκεί με σκοπό να μειώσουν τα σημαντικά συναλλαγματικά αποθέματα που είχε η αποικία, προκειμένου αυτά να μην πέσουν στα χέρια των νέων ιδιοκτητών.

Τα ιδεογράμματα με τα οποία γράφεται το Χονγκ Κονγκ σημαίνουν «το ευωδιαστό λιμάνι -香港», χαρακτηρισμός φυσικά που έχει πάψει προ πολλού να ισχύει για το Victoria Harbour, όπως ονομάστηκε πριν από σχεδόν δύο αιώνες για να μην υπάρχει αμφιβολία για το ποιός το διαφεντεύει. Από την εποχή εκείνη έως και πριν από λίγα χρόνια αποτελούσε την κύρια εμπορική πύλη της Κίνας, ενώ, παρά το «άνοιγμα» της τελευταίας και την εκρηκτική ανάπτυξη της Σαγκάης, διατηρεί τη θέση του ανάμεσα στα κορυφαία εμπορικά λιμάνια παγκοσμίως, υποδεχόμενο περισσότερα από 200.000 πλοία ετησίως. 

Από την ίδρυση της αποικίας, στα μέσα του 19ου αιώνα, το εμπόριο άνθησε στην περιοχή, ενώ δημιουργήθηκαν και τα Hongs, οι μεγάλοι εμπορικοί οίκοι των Ευρωπαίων, πολλοί εκ των οποίων, όπως οι Jardines, Swire & Hutchinson Wampoa, παραμένουν κραταιοί. Εκεί εργάζονταν οι περίφημοι «compradors», οι έμποροι διαμεσολαβητές με το «Μεγάλο Βασίλειο», δηλαδή την Κίνα.

Λόγω του εμπορίου, το Χονγκ Κονγκ παίζει αδιαλείπτως εδώ και σχεδόν δύο αιώνες ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στη νοτιοανατολική Ασία. Σήμερα είναι ένα από τα κύρια επιχειρηματικά και χρηματοπιστωτικά κέντρα διεθνώς, ασκώντας ταυτόχρονα ξεχωριστή γοητεία λόγω της θέσης, της ιστορίας, της ιδιαίτερης ταυτότητας και της πολυπολιτισμικότητάς του.

Η μετάβαση από τη μία πλευρά στην άλλη είναι πολύ εύκολη, αφού το νησί συνδέεται με τρία τούνελ για μετρό και αυτοκίνητα, αλλά και διά θαλάσσης με το ιστορικό Star Ferry, που είναι σύμβολο της περιοχής. Χρονολογείται τον 19ο αιώνα και αναχωρεί κάθε δέκα λεπτά, ενώ μπορείτε να κάνετε και τη διάρκειας μιας ώρας περίπου βόλτα που περνάει από τις περιοχές Tsim Sha Tsui και Wan Chai, ενώ είναι πολύ ωραία το βράδυ, οπότε γίνεται το «symphony of lights show», κατά τη διάρκεια  του οπίου σαράντα κτίρια και από τις δύο πλευρές του λιμανιού ρίχνουν τους προβολείς τους στον ουρανό. Η απλή μετάβαση από το Central στο Tsim Sha Tsui  στοιχίζει μόλις 2,5 τοπικά δολάρια δηλαδή 30 λεπτά του ευρώ. Γενικά το Χονγκ Κονγκ έχει σχετικά μικρή έκταση και εξαιρετικό δίκτυο μέσων μεταφοράς, που καθιστούν, μαζί με τα χαρακτηριστικά κόκκινα ταξί, ιδιαίτερα εύκολες τις μετακινήσεις. 

Οι κάτοικοι του Χονγκ Κονγκ έχουν πάθος με τον τζόγο και ειδικά με τον ιππόδρομο, που έχει μεγάλη ιστορία, αφού οι πρώτοι αγώνες χρονολογούνται το 1846. Έχουν δε εβδομαδιαίες ιπποδρομίες, που γίνονται κάθε Τετάρτη στον ιστορικό Happy Valley Racetrack.

Το Χoνγκ Κoνγκ είναι παράδεισος για όσους αγαπούν τις αγορές, αφού σε αντίθεση με την ημεδαπή εκεί δεν υπάρχει Φόρος Προστιθέμενης Αξίας ή οποιοσδήποτε άλλος φόρος γενικά, πλην των προφανών επί των αλκοολούχων και των τσιγάρων. 

Στην περιοχή συνυπάρχουν χιλιάδες μικρά καταστήματα μαζί με τα απαστράπτοντα malls, όπως το ΙFC στο Central, σχετικά κοντά στο οποίο βρίσκεται επίσης το Pacific Place, και στην απέναντι πλευρά το Harbor City, στο Tsim Sha Tsui. Αυτό που κυριολεκτικά λάτρεψα είναι η πονηριά τους. Ο προσεκτικός παρατηρητής θα γελάσει με την αναρτημένη πινακίδα που γράφει

«Lovely to look at, nice to hold, but if you dlop (sic) we consider sold», που σημαίνει «[είναι] όμορφο να τα βλέπεις, ωραίο να τα κρατάς, αλλά άμα τα ρίξεις, τα θεωρούμε πουλημένα [σ’ εσένα]».

Δεν υπάρχει, βεβαίως, «κινεζική» κουζίνα στο βαθμό που δεν υπάρχει και «ευρωπαϊκή». Οι διαφορές γεύσεων μεταξύ των γαστριμαργικών ζωνών της αχανούς αυτής χώρας είναι ίσως μεγαλύτερες από τις αντίστοιχες ευρωπαϊκές. Στο Χονγκ Κονγκ, όμως, μπορεί να βρει κανείς το σύνολο των τοπικών κουζινών και μάλιστα σε εξαιρετικό επίπεδο. Από την καυτερή Σετσουάν του Red Pepper στην υπέροχη καντονέζικη του Fook Lam Moon, στις ταβέρνες της ψαραγοράς Lei Yu Mun και στα «επιπλέοντα εστιατόρια» του Aberdeen Harbor, η πόλη έχει από γαστρονομικής πλευράς κυριολεκτικά τα πάντα.

Το Fook Lam Moon είναι το αγαπημένο εστιατόριο των κροίσων της πόλης και θεωρείται από τα καλύτερα.

Ως προς τη ζαχαροπλαστική η Κίνα και η Ασία γενικά δεν φημίζεται και τόσο. Τα περισσότερα γλυκά τα οφείλουν κυρίως στους Ευρωπαίους, ειδικά του Χονγκ Κονγκ, στους Πορτογάλους που έφεραν το χαρακτηριστικό γλυκό της πόλης, τις τάρτες αυγού. Οι egg tarts, για τις οποίες φημίζεται η Tai Cheong Bakery, ήταν οι αγαπημένες του τελευταίου Βρετανού κυβερνήτη του Χονγκ Κονγκ, γι’ αυτό και είναι γνωστές ως «Feipaang» ή «Χοντρο Πάτεν», που ήταν το παρατσούκλι του, μια που οι Κινέζοι δεν θέλουν και πολύ να πάρουν κάποιον στο ψιλό.

Σ αυτή την χώρα όλο και κάτι έχει να κάνει , ποτέ δεν βαριέσαι , σαν μέλισσες τριγυρίζουν στους δρόμους και στα καταστήματα.

Μια βόλτα στην Λεωφόρο των Διασήμων είναι ο παραλιακός πεζόδρομος του Λιμανιού της Βικτόρια και είναι εμπνευσμένος από τον διάσημο αντίστοιχο λεωφόρο του Λος Άντζελες. Χτίστηκε προς τιμή του τοπικού κινηματογράφου το 2004 και σήμερα αποτελεί ένα από τα διασημότερα τουριστικά αξιοθέατα της πόλης με φανταστική θέα του ορίζοντα της νήσου Χονγκ Κονγκ, ειδικά την νύχτα. Επί της λεωφόρου βρίσκονται οι τιμητικές πλακέτες 107 ηθοποιών ή/και παραγωγών καθώς και τραγουδιστών, όλοι τους σημαντικές προσωπικότητες που έχουν συνεισφέρει την κινηματογραφική παράδοση του Χονγκ Κονγκ. Ο ποιο γνωστός για εμάς είναι σίγουρα ο Μπρους Λη που προς τιμή του υπάρχει και ένα άγαλμα.

Βικτόρια Πικ - Victoria Peak

Πρόκειται για ένα βουνό που βρίσκεται στο δυτικό κομμάτι της νήσου Χονγκ Κονγκ που ονομάζεται και "Όρος Austin" ή "Βικτόρια Πικ" ή πιο απλά "Το Πικ" , "Η Κορυφή" ή "Το Άκρο". Έχει υψόμετρο 552 μέτρα και αποτελεί ένα από τα διασημότερα τουριστικά αξιοθέατα λόγω της απίστευτης θέας προς το Κέντρο, το Λιμάνι Βικτώρια, την Νήσο Λάμα και τα άλλα νησιά. Η ευρύτερη περιοχή αποτελεί ένα από τα πιο ακριβά προάστια της πόλης του Χονγκ Κονγκ, με κάποια από τα ακριβότερα σπίτια του πλανήτη.

Πολλοί Ευρωπαίοι προτιμούν να ζουν στο Πικ μεταξύ άλλων και λόγω της σχετικά χαμηλότερης υγρασίας σε σχέση με τις άλλες περιοχές καθώς φυσικά και λόγω της ασυναγώνιστης θέας. Έχει δυο εμπορικών κέντρων του Peak Tower και του Peak Galleria. Εκεί έμενα και χρησιμοποιούσα για την μεταφορά μου το ιστορικό οδοντωτό τραμ που λειτουργεί από το 1888 και μεταφέρει καθημερινά 17.000 άτομα από το Κέντρο στην Κορυφή.

Το Πάρκο Ωκεανού είναι ένα θεματικό πάρκο με θαλάσσια θηλαστικά και ζώα καθώς και λούνα Παρκ που βρίσκεται νότια του νήσου Χονγκ Κονγκ. Πρόκειται για το 12ο πιο επισκέψιμο θεματικό πάρκο του κόσμου με περίπου 7.5 εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως ενώ είναι το ένα από τα δύο θεματικά πάρκα της χώρας, το άλλο είναι η Ντίσνεϋλαντ του Χονγκ Κονγκ. Απλώνεται σε μια τεράστια έκταση 91.5 εκταρίων και θα βρείτε μεταξύ άλλων 4 ρόλερ κόστερ, 

εκθέσεις με διάφορα ζώα όπως πάντα γίγαντες, μέδουσες, καρχαρίες και φάλαινες καθώς επίσης και το μεγαλύτερο ενυδρείο του κόσμου με πάνω από 5000 ψάρια. Το πάρκο χωρίζεται σε δυο είναι το "The Summit" και το "The Waterfront". 

Μοναστήρι «Δέκα χιλιάδες Βούδες»

Πρόκειται για ένα μοναστήρι που βρίσκεται στο χωριό Pai Tau, περίπου 20 χιλιόμετρα βόρεια του κέντρου της πόλης του Χονγκ Κονγκ. Οφείλει το όνομά του στο γεγονός ότι στεγάζει πάνω από 13.000 αγάλματα του Βούδα και παρόλο που ονομάζεται μοναστήρι δεν έχει κάποιο μόνιμο μοναχό. Χτίστηκε από τον Yuet Kai, έναν αφοσιωμένο Βουδιστή ο οποίος αφιέρωσε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στην 

κατασκευή του. Μετέφερε μαζί με τους μαθητές του τα δομικά υλικά, από τους πρόποδες του βουνού, και έχτισε το μοναστήρι το 1949, ενώ ολοκλήρωσε και τα 12.800 αγάλματα το 1957. Το σώμα του σώζεται στην κύρια αίθουσα του μοναστηριού.

Ένα νησί με 7.350.000 κατοίκους να στροβιλίζουν νύχτα μέρα χωρίς να υπάρχει ώρα σιγής. Ένα νησί με μαρμάρινο πρόσωπο, χωρίς να μπορείς να καταλάβεις πότε πονάει αυτός ο λαός, πότε γελάει και πότε απλά είναι σε νιρβάνα.