Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2017

Ταξίδι στα σύννεφα



Μια ματιά σ’ ένα μικρό παλιό κούτσουρο που έπλεε στην θάλασσα και το κύμα το ζάλιζε πέρα δώθε, χωρίς κανένα προορισμό..
Η μικρή καρδιά του είναι σαν ένας μικρός παράδεισος...
Γεμάτη από χίλιες δύο ιστορίες, κουβαλώντας από κάθε παραλία που περνούσε έκλεβε και από μια ιστορία.
Τι γοργόνες στα καταγάλανα νερά, τι μικρά σκαρφαλωμένα σπίτια στις πλαγιές, αλλά και όμορφα κατάλευκα πανιά να ταξιδεύουν υπερήφανα στο πέλαγος. 
Είναι σαν να βλέπεις ένα μικρό άγγελο να παίζει στα νερά, να κάνει βουτιές με τον αφρό της θάλασσας, ή καλύτερα να χορεύει πάνω στα σύννεφα και να τραγουδάει μελωδίες εξωτικές με συνοδεία από χίλια μικρά λαμπερά αστέρια.
Ένας άγγελο με χρυσά φτερά θα έλεγα, που χόρευε πάνω στα σύννεφα και τραγουδούσε. Από το στόμα του έβγαιναν χιλιάδες όμορφες μελωδίες που γέμιζε τον ουρανό, σαν να ήταν χίλιοι άγγελοι που τραγουδούσαν όλοι μαζί.
Απλώθηκε γύρο του ένα αστραφτερό φως, πολύ πιο λαμπερό από τον ήλιο, και ο άγγελος έπαιζε κρυφτό μαζί του και με τα πυκνά σύννεφα. 
Εκατομμύρια αστέρια άρχισαν να πέφτουν σαν βροχή από τον ουρανό, χορεύοντας σαν τρελά. Και μου φάνηκε πως ένα αστεράκι, που ήταν και το πιο παιχνιδιάρικο απ’ όλα, έδωσε στον άγγελο ένα φιλί στο μάγουλο και κάθισε στον ώμο του να ξεκουραστεί.
Μα εκείνη την στιγμή έκοψε το παιχνίδι του ο άγγελος και βούτηξε μέσα στα 
σύννεφα και άρχισε να κατεβαίνει στη Γη, σαν αστραπή, γρήγορα και φωτεινά , γιατί αυτό που είχε ακούσει, ήταν κλάμα ανθρώπινο.
Εξάλλου αυτή είναι η δουλειά των αγγέλων να βοηθάν κάθε ανήμπορο άνθρωπο στην Γη. Να του παραστέκονται και με μικρά φτερουγίσματα γύρο του να διώχνουν το πόνο, να του βρίσκουν λύση στα προβλήματα τους. Είναι το δώρο το Θεού για εμάς τα πλάσματά του. 
Η γιαγιά μου πολλές φορές θυμάμαι μικρή  μού είχε πει, πως αυτή είναι η δουλειά των αγγέλων, να βοηθούν τους ανθρώπους, καμιά φορά ακόμα και τους κακούς..
Τι ωραία αυτός ο παιδικός παράδεισος!!! Αυτά τα ταξιδεμένα κούτσουρα που κλίνουν μέσα τους χιλιάδες παιδικές ιστορίες στο πέρασμά τους από θάλασσες , ποτάμια και λίμνες.
Είναι αυτά τα αληθινά μάτια που δεν βλέπουν την ασχήμια αλλά την ομορφιά της φύσης. Αυτά τα μάτια που δεν πλάθουν ποτέ το κακό και το κατηγορώ, αλλά ζωγραφίζουν κόσμο παραδεισένιο και όμορφο, γεμάτο χρώμα και αγάπη.
Το μικρό κούτσουρο που έσκασε στην δική μου παραλία μου ξομολογήθηκε το εξής:
Να κάνεις αυτά που νομίζεις πως είναι σωστά, έστω κι αν κάνοντας αυτά πρόκειται να σε κακολογήσουν.  Γιατί ο όχλος είναι κακός κριτής κάθε καλού πράγματος.
Καλό βράδυ και καλή εβδομάδα για όλους.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου