Μην αργείς το ταξίδι ξεκινά

Το όνειρο δεν διαρκεί πολύ…

Είναι από αυτά τα απόβραδα στη θάλασσα περπατούσα εκεί που ο ήλιος συναντά το φεγγάρι και ανάμεσα τους θα καθίσω.

Αγαπάω τη θάλασσα γιατί με γαληνεύει, γιατί την κοιτάζω και αποκτάω πάλι την ηρεμία μου, γιατί με κάνει να πιστεύω ότι όλα θα πάνε καλύτερα, γιατί πάντα μετά την τρικυμία έρχεται η μπουνάτσα.

Μου θύμισε κάτι που διάβασα παλιά..

«Υπάρχουν καράβια που ταξιδεύουν για μια ζωή, με επιβάτες όλους εμάς. Κάποια έχουν προορισμό και κάποια δημιουργούν απλά ένα διάλειμμα στη μοναξιά μας. Θα ήταν μαγικό να μπορούσε το μυαλό να συγκρατήσει κάθε τοπίο αυτής της διαδρομής, αλλά συνήθως θυμάται τα πρόσωπα που προσπάθησαν να σταματήσουν το καράβι και να μας κάνουν ν' αγγίξουμε από κοντά τη ζωή, σαν πρωταγωνιστές της...»