Ο άνθρωπος με ψυχή και συναισθήματα, απλά μετατράπηκε σε άψυχο ρομπότ

Έχετε σκεφτεί ποτέ γιατί μας κλέψανε τα όνειρά μας?

Τι είναι αυτό που έβαψε με αίμα τόσα χέρια?

Και πως το πέτυχαν?

Μια ξενόφερτη αντίληψη σε όλους μας είναι και μας την λανσάρουν σαν ευαγγέλιο, σαν τρόπο ζωής, ή καλύτερα ένας τρόπος για να μπορέσουν να σπάσουν και την τελευταία αλυσίδα ανθρωπιάς που μπορεί να υπάρχει στον πλανήτη.

Πρώτη η Αμερική άρχισε να φέρνει το πιστεύω της μασονίας και να τα εφαρμόσει σ’ όλο το προσωπικό των επιχειρήσεων.

Τι έκανε?

Έχετε ακούσει το περίφημο σχέδιο τους?

Πιστεύω είναι τελείως απαρατήρητο … απλά το δεχθήκαμε και το βιώνουμε, μας το επέβαλαν και εμείς το αποδεχτήκαμε… Μας ήταν απλά βολικό , στα μέτρα μας.

«Μην τρέξτε να βοηθήστε κανένα με ιδικές ανάγκες ή άρρωστο γιατί εκνευρίζετε. Μόνο αν αυτός ζητήσει την βοήθεια σας».

Αν τολμούσες να βοηθήσεις ένα τυφλό, ή ένα ανάπηρο με καροτσάκι, Άρρωστο ή γέρο άνθρωπο, ακόμα και απλά ένα φίλο στα δύσκολα φώναζαν , ούρλιαζαν ...

Τι κάνεις ? μπορεί και μόνος του…

Πιστεύω να σας έχει τύχη;

Εμένα προσωπικά το βίωσα το διάστημα στους Παραολυμπιακούς αγώνες (είναι οι ισοδύναμοι Ολυμπιακοί Αγώνες για τους αθλητές με κινητικές, οπτικές ή διανοητικές αναπηρίες. ) Το έζησα προσωπικά με αθλητές και με μεγάλα στελέχη αμερικανικής εταιρίας και δημοσιογράφους. Με αφόπλισαν από την πρώτη στιγμή στο αεροδρόμιο να προσφέρω όποια βοήθεια ανθρώπινη. Σαν να μην τους βλέπω να ταλαιπωρούνται στις σκάλες, ή στις αποσκευές κλπ. 

Με αυτή την διαταγή έκλεψαν κάθε ελπίδα ανθρωπιάς, μας φόρεσαν πέτρινα πρόσωπα, ανέκφραστα και χωρίς την παραμικρή ρυτίδα συναισθημάτων.

Είναι ένα πιστεύω, μια μασονία να καλλιεργήσουν ένα άλλο ατσάλινο άνθρωπο σαν ρομπότ, να σπάσουν κάθε κρίκο που μπορούσε να ενώσει και να λυγίσει ένα άνθρωπο. Μια ιδέα να μην βοηθάμε κανέναν, μην απλώσουμε το χέρι μας … Είναι το ντόμινο όταν καλά στημένο αρχίζει να κατρακυλά από χώρα σε χώρα , έπεφτε μέρα με την μέρα , από στόμα σε στόμα...

Και αναρωτιέμαι απλά φίλοι μου… Υπάρχει περίπτωση κανείς όταν υποφέρει να ζητήσει βοήθεια;;;;

Όχι.. Άρα απλά τι είναι αυτό που αποβλέπουν;

Ταυτόχρονα πιστέψαμε μέσα μας ότι είναι δύναμη να αυτοεξυπηρετηθούν, να περάσουν μόνοι τους κάθε δυσκολία της ζωής. Να μείνουν μόνη τους να αυτοσυγκεντρωθούν… και χίλιες τέτοιες αντιλήψεις.

Αυτό το μασονικό μέτρο άρχισε από επιχείρηση σε επιχείρηση να θέτετε σαν όρος, να γαλουχήσουν μέρα με την μέρα το προσωπικό τους.. γρήγορα πέταξε πάνω από ωκεανούς και έγινε τρόπος ζωής και πιστεύω. Από τις επιχειρήσεις στα σπίτια , από τα σπίτια στα παιδιά, μετατρέποντας την τρυφερή αγνή ψυχή σε ένα ανθρωποειδή ρομπότ, χωρίς αισθήματα και σεβασμό στον συνάνθρωπο του.

Ένα νέο σχέδιο αρχές του 20ου αιώνα να μην υπάρχει δύναμη, ενότητα και αυτοσεβασμός.

Ο άνθρωπος με ψυχή και συναισθήματα, απλά μετατράπηκε σε άψυχο ρομπότ καλοκουρδισμένο στα μέτρα τους. Πέτυχαν την διάσπαση της ενότητας και της αλληλοβοήθειας. Ο αδύναμος ως συνήθως ανήμπορος να ζητήσει βοήθεια .. Αλλά και όλοι οι άλλοι αδιάφοροι, γιατί απλά και αυτοί έτσι μάθανε.. Ο άνθρωπος μετατράπηκε σε τέρας της μοναξιάς, χωρίς ελπίδα κάποιος να αγγίξει την λεπτή ανθρώπινη χορδή και να ακουστή η μελωδία της ζωής .. Αποξενώθηκε, σκλήρυνε, έχασε την ανθρωπιά από την ψυχή του, τα αισθήματα αλληλοσεβασμού προς τον πλησίον του και έτσι χάθηκε το όνειρο ή ίδια η ζωή.

Μετατράπηκαν σε τέρατα όλοι οι αδύναμοι που κανείς ποτέ δεν τους έδωσε ένα χέρι βοήθειας, καλλιέργησαν το μίσος και την κακία, το φόνο, τον φανατισμό και την εκδίκηση.

Τώρα τι ζητάμε; Αληθινά όνειρα; ή Αληθινές φιλίες;

Όλα μάταια ποια, τίποτα παραπάνω από τον άνθρωπο με το πέτρινο πρόσωπο, με τα πύρινα μάτια, τον άνθρωπο με την ατσάλινη ψυχή και τα ματωμένα χέρια…

Γιατί ο παράδεισος είναι μέσα μας, στα μάτια μας και στα μάτια αυτού που μας κοιτάζει με αγάπη. Τώρα πια .... Αφού εσύ τα έχεις κάψει όλα, δεν μένει και τίποτα όρθιο… και απλά ακούς ....

Τώρα σκεφτείτε απλά τι ωραίος κόσμος είναι αυτός;

Και αν όταν ήσουν μικρός αυτός ήταν ο τρόπος που σε μεγάλωσαν;

Γιατί πρέπει να το δεχθείς και να το μάθεις στα παιδιά σου;