Οι ζωές μας περιπλέκονται

Πόσοι άνθρωποι περνούν από τη ζωή μας; Με άλλους μοιραζόμαστε στιγμές, μέρες, χρόνια, με άλλους απλά μια ματιά. Αγαπημένα πρόσωπα, συγγενείς, φίλοι, περαστικοί. Οι ζωές μας περιπλέκονται σαν τον ιστό μιας αράχνης.
Μαζί με τις ζωές μας περιπλέκονται αισθήματα και συναισθήματα.
Φιλίες, έρωτες, αγάπες, όλα είναι στο παιχνίδι της ζωής.
Άλλοι έρχονται και άλλοι φεύγουν. Άλλοι μένουν έτσι απλά. Άλλοι έρχονται και διεκδικούν να μείνουν. Άλλοι φεύγουν χωρίς καν να μείνουν.

Άνοιξα τα μάτια μου ένα πρωί και προσπαθούσα να δω.

Όλα ήταν θολά γύρω μου, όλα σαν ένα σύννεφο πιασμένα.

Προσπάθησα να αγγίξω τα ακροδάχτυλα μου, όμως δεν είχα δύναμη, γύρισα στο πλάι και κοίταξα το κενό. Δεν τρόμαξα, δεν λυπήθηκα, δεν ένιωσα τίποτα.

Γιατί; Μα γιατί δεν ένιωθα τίποτα πια;

Βρήκα την δύναμη και σηκώθηκα, πλησίασα τον καθρέπτη και κοίταξα μέσα του. Χαμογέλασα στο είδωλο μου και του έγνεψα.

Τι όνειρo άραγε είδα εχθές;

Πολλά όνειρα, χίλιες εικόνες ήρθαν στο μυαλό μου.

Κάποιος μου είπε Κυριακή σήμερα, ότι είναι θα φανερωθεί μέχρι το μεσημέρι.
Δεν ήταν τέτοια όνειρα όμως. Ήταν όνειρα που έρχονται από το υποσυνείδητο, γιατί η πραγματικότητα τα διώχνει.

Η μέρα ξέρει ότι δεν έχουν υπόσταση ούτε και λόγο ύπαρξης, ξέρει ότι είναι πέρα από κάθε τι που θες και δεν αρκεί να το επιθυμείς κάτι για να γίνει μερικές φορές.

Η νύχτα όμως θέλει να παίζει παιχνίδια στη σκιά μας.

Στο φώς λοιπόν ξεθώριασαν οι εικόνες, ξεθωριάζει και η θύμηση μέρα τη μέρα γιατί το θες, γιατί το επιλέγεις.

Τα όνειρα όμως μπορείς να τα λυγίσεις;

Να παλέψεις να τα νικήσεις;

Και πως θα γνωρίσεις τα αληθινά όνειρα από τα ψεύτικα; Κάποιος μου είπε: ''ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΕ ΠΛΗΓΩΝΟΥΝ ΠΟΤΕ, ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΛΗΘΙΝΑ ΟΝΕΙΡΑ ''.