Η ζήλια

“Η ζήλια είναι ανασφάλεια.
Ο άνθρωπος που ζηλεύει αισθάνεται ότι δεν είναι  ικανός και άξιος. Φοβάται λοιπόν ότι θα χάσει τα πάντα και για αυτόν το λόγο αισθάνεται άσχημα και το εκφράζει με τις εκδηλώσεις της ζήλιας”.
“Η ζήλια επίσης είναι και ο προάγγελος της βίας. 

Δηλαδή ένας άνθρωπος που ζηλεύει, λίγο απέχει από το να ξεκινήσει να 

φέρεται και άσχημα, να μιλάει άσχημα. Για αυτό και τον άνθρωπο που μας ζηλεύει, θα πρέπει να τον δούμε πολύ προσεχτικά. Να μην αισθανόμαστε κολακευμένοι επειδή μας ζηλεύουν και το μεταφράζουμε ως αγάπη και για αυτό φέρεται έτσι. Ένας άνθρωπος ο οποίος ζηλεύει και μάλιστα έντονα, δεν τα έχει καλά με τον εαυτό του άρα δεν μπορεί να είναι καλός και στους φίλους του και επίσης μπορεί να γίνει και βίαιος.”
Κρατήσου μακριά από την χειρότερη οικογένεια που μπορεί να γνωρίσεις ποτέ, η μητέρα ζήλια, ο πατέρας φθόνος και το φοβερό παιδί τους, το μίσος. Καλύτερα να μη τους γνωρίσεις ποτέ, αλλά κι αν ακόμη συναντηθείς μαζί τους φυλάξου αμέσως με τον καλύτερο τρόπο, αγνόησέ τους και απομακρύνσου το ταχύτερο δυνατόν. 

Μην μπλέξεις μ’ αυτήν την οικογένεια που μόνο πόνο, λύπη και δυστυχία μπορούν να σου φέρουν στο σπίτι σου.

«Η ζήλια είναι το σαράκι που τρώει την αγάπη για να το καταλάβετε» είτε σαν ζευγάρι , είτε σαν φίλοι.
Η μητέρα ζήλια είναι ένα φαρμακερό τέρας, που άμα σε δαγκώσει χάνεις τη λογική σου, την κρίση σου και την αξιοπρέπειά σου. Είναι ένα φαρμάκι που τρέχει μέσα στο αίμα σου και κάθε φορά που φτάνει στην καρδιά σου νιώθεις ένα πόνο και ένα σφίξιμο, που χωρίς να το θέλεις θολώνει το μυαλό σου και αντιδράς εντελώς παράλογα, σαν να σε χτυπάει αλύπητα το μαστίγιο

 της τρέλας. Η ζήλια δεν έχει όρια, αυτός που ζηλεύει, ζηλεύει τους πάντες και τα πάντα, τη γυναίκα του, τον άνδρα της, τους φίλους του, τους ξένους, ακόμη και τα παιδιά του, με διαφορετικό τρόπο κατά περίσταση, αλλά το άρρωστο αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο.
Δεν υπάρχει πιο ελεεινή έκφραση από αυτό που λέει ότι «όποιος αγαπά, ζηλεύει». Αγάπη και ζήλια δεν μπορούν να συμβαδίσουν ούτε μια στιγμή.

Η ζήλια δολοφονεί οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα, δημιουργώντας άρρωστους συνειρμούς, που οδηγούν σε λανθασμένες σκέψεις και εντελώς εσφαλμένα αποτελέσματα. Όπου υπάρχει αγάπη δεν χωράει ζήλια, γιατί η ζήλια είναι το πιο εγωιστικό συναίσθημα κτητικότητας, κυριαρχίας και αυταρχικής καταπίεσης, σε συνδυασμό με συμπλέγματα ανασφάλειας και αναζήτησης επιβεβαίωσης της προσωπικότητας. Αυτός ο συνδυασμός δημιουργεί άτομα με διαταραγμένη ψυχολογική υποδομή με αποτέλεσμα οι αντιδράσεις τους να είναι απρόβλεπτες και πολλές φορές επικίνδυνες. Θα μου πείτε γιατί τα λέω όλα αυτά?
Σήμερα στο σπίτι μου εκδηλώθηκε τέτοια ζήλια από φίλη, αδελφή και συγγενή που έχω τάση εμετού από την συμπεριφορά της. 

Μπορεί να θέλει να με βλέπει άσχημη, χονδρή, αμόρφωτη και με άσχημους τρόπους συμπεριφοράς. Αλλά εγώ γνωρίζω την Στέλλα και τον χαρακτήρα της. Δεν με νοιάζουν τα εξωτερικά χαρίσματα , με νοιάζουν όμως τα ψυχικά αγαθά.
Δεν πειράζει η ζήλεια για μένα είναι δείγμα για να κλίσω την καρδιά μου και την πόρτα μου από τέτοιου είδους άτομα. Και απλά να συνεχίσω την ζωή μου όμορφα και με καθαρούς φίλους.

Όλοι μας μα την αλήθεια έχουμε πολλούς καθρέφτες στο σπίτι μας και μπορούμε να δούμε το εαυτό μας καλά … γιατί πρέπει να μπει και η ζήλεια στο σπίτι μας; την χρειαζόμαστε; Μας κολακεύει; Πιστεύω το αντίθετο, μας «Πνίγει» σαν οντότητες. 

Μας ξεφτιλίζει σαν ανθρώπους και μας ποδοπατά ..

Η Ζήλια μας αποδυναμώνει αυτό μην το ξεχνάτε ποτέ.