Το φως στην ζωή μας ... Είναι το δικό μας χαμόγελο

Σε κάθε σπίτι μέσα υπάρχει φώς, το δικό σου φώς που είναι απλά το χαμόγελο σου..
Βασιλεύει εκεί η ζεστασιά του ήλιου και ζει ένας ζεστός αξιαγάπητος άνθρωπος .. «Εσύ»
Απίθανο αλλά αληθινό .. γιατί το σκέπτεσαι πολύ?

Μην το σκέφτεσαι λοιπόν, μην κατσουφιάζεις, μην περιμένεις να ακούσεις ένα ανέκδοτο ή ένα αστείο να γελάσεις..
Αλλά ούτε να ντρέπεσαι .. μην αγριεύεις γιατί απλά ασχημαίνεις κάνεις ρυτίδες στο πρόσωπο. Στην Ζωή δεν χιάζεται να έχουμε το τέλειο χαμόγελο για να γελάμε.. μην μου αγριεύεται.... χαχαχα, ούτε να σφίγγετε το γέλιο σας... είναι λυπηρό.

Όλοι μας τραβάμε τα ζόρια μας, τον δικό μας Γολγοθά, αλλά δεν υπάρχει το ωραιότερο φως στην ζωή του ανθρώπου από το ωραίο αληθινό χαμόγελο.
Να ξυπνάς το πρωί και να γεμίζει το δωμάτιο με ηλιαχτίδες από το χρυσαφένιο χαμόγελο σου, να γυρίζεις κουρασμένος σπίτι σου ή νευριασμένος και να σε περιμένει το τρεμάμενο φως του κεριού που το στολίζει το χαμόγελο, να ξαπλώνεις το βράδυ και το φως του φεγγαριού να στολίζει το μαξιλάρι σου με το ωραιότερο χαμόγελο σου..
Αυτό είναι το Φώς της ζωής, το φως της μέρας αλλά και το φως της νύκτας.

Είναι σαν την ιστορία με τα τέσσερα κεριά την γνωρίζεται? Είναι η ωραιότερη ιστορία της γιαγιάς μου την έλεγε όποτε έκλαιγα για να με κάνει να χαμογελάσω.. 

Η Ιστορία είναι…

Τα τέσσερα κεριά, έλιωναν, αργά – αργά ...
Ο χώρος ήταν τόσο ήσυχος, που μπορούσε κανείς να ακούσει την συζήτησή τους...
Το πρώτο κερί έλεγε : «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΕΙΡΗΝΗ»
Μα οι άνθρωποι δεν καταφέρνουν να με διατηρήσουν, πιστεύω ότι δεν μου μένει άλλο από το να συνεχίσω να σβήνω … κι έτσι αφέθηκε σιγά σιγά να σβήσει ολοκληρωτικά …
Το δεύτερο κερί είπε : «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΠΙΣΤΗ»

Δυστυχώς δεν χρειάζομαι πουθενά. Οι άνθρωποι δεν θέλουν να ξέρουν για μένα, κι έτσι δεν έχει νόημα να παραμένω αναμμένο… μόλις ολοκλήρωσε τα λόγια του, ένα ελαφρύ αεράκι φύσηξε πάνω του και το έσβησε...
Πολύ λυπημένο το τρίτο κερί με τη σειρά του είπε : «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΑΓΑΠΗ»
Δεν έχω τη δύναμη να συνεχίσω να παραμένω αναμμένο. Οι άνθρωποι δεν μου δίνουν σημασία και δεν αντιλαμβάνονται το πόσο σημαντικό είμαι. Αυτοί μισούν ακόμα και αυτούς που τους αγαπούν περισσότερο… και χωρίς να περιμένει άλλο, το κερί αφέθηκε να σβήσει …
Ξαφνικά ... ένα παιδί μπήκε στο δωμάτιο και είδε τα τρία κεριά σβηστά. Φοβισμένο από το μισοσκόταδο, είπε :
«ΜΑ ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ; ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΤΕ ΑΝΑΜΜΕΝΑ, ΕΓΩ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ» … και ξέσπασε σε δάκρυα …
Τότε το τέταρτο κερί είπε με συμπόνια : “ ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ, ΜΗΝ ΚΛΑΙΣ ΟΣΟ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΑΝΑΜΜΕΝΟ, ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΞΑΝΑΝΑΨΟΥΜΕ ΤΑ ΑΛΛΑ ΤΡΙΑ ΚΕΡΙΑ… Εγώ είμαι Η ΕΛΠΙΔΑ»
Με μάτια λαμπερά και γεμάτα δάκρυα, το παιδί πήρε το κερί της ελπίδας, και ξανάναψε όλα τα άλλα … 

ΑΣ ΜΗΝ ΣΒΗΣΕΙ ΠΟΤΕ Η ΕΛΠΙΔΑ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ... και καθένας από μας ας θυμάται, να ανάβει ξανά με την Ελπίδα, την Ειρήνη, την Πίστη και την Αγάπη…
«Αν αγαπάς και υποφέρεις, αγάπα περισσότερο την ζωή και χάρισε στον κόσμο το φως της Ειρήνης, της Πίστης, της Αγάπης και της Ελπίδας. Απλά μπορείς»
Καλησπέρα σας και στείλτε το ωραιότερο χαμόγελο σας στην ζωή … απλά και αυτή θα σας ανταμείψει όχι σύντομα γιατί έχει πολλά χαμόγελα στην ουρά… αλλά να είσαι σίγουρος σύντομα θα έρθει και το δικό σου αληθινό χαμόγελο της ζωής…