Το κέρας της Αμάλθειας.

Οι περισσότεροι το έχουμε ακούσει πολλές φορές ως έκφραση. 
Ξέρουμε όμως τι σημαίνει;

Κατά τη μυθολογία, η Αμάλθεια είναι σύμφωνα με το μύθο η τροφός του Δία τα χρόνια που αυτός μεγάλωνε κρυμμένος σε ένα σπήλαιο στην Κρήτη για να προστατευτεί από τον πατέρα του.

Η μητέρα του Ρέα τον έκρυψε στο Ιδαίο Άντρο, μια σπηλιά στον Ψηλορείτη, για να τον γλιτώσει από τον πατέρα του τον Κρόνο. Ο Κρόνος, βλέπετε, είχε την κακή συνήθεια να τρώει τα παιδιά του, φοβούμενος μήπως χάσει την εξουσία του.

Από το κέρας δηλαδή το (κέρατο) της Αμάλθειας ο Δίας λάμβανε γάλα και μέλι. Βοήθησαν στην περιπετειώδη γέννηση και ανατροφή του Δία η κατσίκα, Αμάλθεια που του έδινε το γάλα της, μαζί με τη Μέλισσα και τους μυθικούς Κουρήτες. Τι είναι οι Κουρήτες; Οι Κουρήτες ήταν πέντε αδέρφια που είναι ο

-Ηρακλής. Πρόκειται για απλή συνωνυμία με τον γνωστό ημίθεο Ηρακλή, γιο του Δία

-Παιωναίος

-Επιμίδης

-Ιάσιος

-Ίδας.

Ο μύθος λέει ότι δεν γεννήθηκαν, αλλά φύτρωσαν από τη γη όταν την έβρεξαν τα πρώτα δάκρυα του Δία σαν μωρό. 

Το γεγονός αυτό συμβολίζει το ότι ήταν γηγενείς. Γι’ αυτό η παράδοση μιλάει για τους Κουρήτες ως πρώτους κάτοικους της Κρήτης και εικάζεται, χωρίς ασφαλή ετυμολογική εξήγηση όμως, ότι το όνομα Κρήτη και Κρήτες προέρχεται από τη λέξη Κουρήτες (Κ – ου –ρήτες)

Μια μέρα, όπως η Αμάλθεια έπαιζε με το μικρό Δία, αυτός κατά λάθος της έσπασε το κέρατο. Για να μη στεναχωριέται η Αμάλθεια και ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, ο Δίας έκανε το σπασμένο κέρατο να είναι πάντα γεμάτο με ότι ήθελε ο κάτοχός του. Ως εκ τούτου, το «κέρας της Αμάλθειας» κατέληξε να σημαίνει την αφθονία και την ευημερία. Αυτό έμεινε γνωστό στην ιστορία σαν το «κέρατο της Αμάλθειας», ένα αιώνιο σύμβολο αφθονίας.

Το κέρατο της Αμάλθειας και ο Ηρακλής

Αυτό έμεινε γνωστό στην ιστορία σαν το «κέρατο της Αμάλθειας», ένα αιώνιο σύμβολο αφθονίας.

Συνεχόμενος μύθος είναι το κέρατο της Αμάλθειας και ο Ηρακλής

Σε μεταγενέστερο μύθο ο ήρωας Ηρακλής, γιός του Δία, έχει στην κατοχή του το κέρατο της Αμάλθειας. Ο Ηρακλής μονομάχησε με τον κερασφόρο Αχελώο για την καρδιά της Δηιάνειρας, που έγινε γυναίκα του αργότερα.

Στην διάρκεια της πάλης ο Ηρακλής έσπασε το κέρατο του Αχελώου, που αναγνώρισε την ήττα του και εγκατέλειψε την διεκδίκηση της Δηιάνειρας.

Ο Ηρακλής, μεγαλόψυχος και ευγενικός με τους εχθρούς του, συγχώρεσε τον ηττημένο Αχελώο και του επέστρεψε το κέρατο της Αμάλθειας, αλλά και το δικό του κέρατο που έσπασε στη μάχη.

Η αιγίδα, η ασπίδα από το δέρμα της Αμάλθειας

Όταν ο Δίας μεγάλωσε και διεκδίκησε την εξουσία από τον πατέρα του Κρόνο αυτό δεν έγινε αναίμακτα. Έπρεπε να αντιμετωπίσει τους Τιτάνες, που μαζί με τον Κρόνο κυβερνούσαν το σύμπαν. Σύμφωνα με τον μύθο, η Τιτανομαχία καταλήγει στην εκθρόνιση του Κρόνου και την επικράτηση του Δία και των αδελφών του, των θεών του Ολύμπου.

Σε αυτή τη μάχη ο Δίας χρειαζόταν μία κατάλληλη ασπίδα (κατ’ άλλους πανοπλία), άτρωτη και φοβερή στην όψη. Αυτή την ασπίδα την κατασκεύασε ο Ήφαιστος με τη δορά (δέρμα) της Αμάλθειας που ήταν αδιαπέραστη από τα βέλη, και πάνω της προσάρτησε το κεφάλι της Γοργόνας ή Μέδουσας, που όποιος την αντίκριζε γινόταν πέτρα.

Μετά τη σπουδαία μάχη που του έδωσε την απόλυτη εξουσία, ο Δίας έδωσε την πανοπλία του, ή αλλιώς αιγίδα, στην κόρη του Αθηνά, θεά της σοφίας.

Τώρα τι σχέση έχει ο Άγιος Νικόλαος με το κέρας της Αμάλθειας; Δεν το καταλαβαίνω…

Σύμφωνα με τους δημιουργούς του, παριστάνει το κέρας της Αμάλθειας. Ασχέτως, ωστόσο, με τις προθέσεις των δημιουργών του, οι περισσότεροι επισκέπτες αναγνωρίζουν στο σχήμα του γλυπτού ένα πλοκάμι. Για την ακρίβεια, ένα αναδυόμενο πλοκάμι με φόντο τη θάλασσα.

Αλλά, ας αφήσουμε τη μυθολογία κατά μέρος. Άλλωστε, όπως είπαμε, το γλυπτό στην ακτή του Αγίου Νικολάου θυμίζει περισσότερο πλοκάμι παρά κέρας. Και δεν είναι μόνο το σχήμα του που δημιουργεί την εντύπωση αυτή, αλλά και η θέση του δίπλα στη θάλασσα, σε μία πόλη που, χαρακτηριστικά, φέρει το όνομα του προστάτη αγίου των θαλασσινών.

Τέλος πάντων για μένα προσωπικά αυτό μου θυμίζει κέρατο, αλλά όχι της Αμάλθειας, αλλά του ανδρικού πληθυσμού του τόπου. Είναι αυτό που λέμε το σήμα κατατεθέν, μέχρι η θάλασσα το ξέρει χαχαχα.

Τελικά ευνόησε ο Δίας τον Άγιο Νικόλαο και έκανε το σπασμένο κέρατο να είναι πάντα γεμάτο με ότι ήθελε ο κάτοχός του.