Απλά να αγαπάς τον εαυτό σου..

Κάθεσαι και σκέφτεσαι και ανησυχείς για όλα αυτά που υποτίθεται ότι

χρωστάς στους άλλους, μέχρι που καταλαβαίνεις ότι περισσότερο από τον καθένα χρωστάς στον ίδιο τον εαυτό σου πολλά.  

Η εμμονή στην «Τελειότητα» και το ατέρμονο κυνήγι του «Αψεγάδιαστου» ταλαιπωρεί τον ίδιο τον εαυτό μας.

Πάντα ήθελα το τέλειο τέλος. 

Τώρα απλά έμαθα απο την ζωή, με τον δύσκολο τρόπο, ότι κάποια ποιήματα δεν κάνουν ρίμα, και κάποιες ιστορίες δεν έχουν ξεκάθαρη αρχή, μέση και τέλος.

Η ζωή είναι να μην ξέρεις, να πρέπει να αλλάξεις, να παίρνεις κάθε στιγμή και να την κάνεις όσο καλύτερη γίνεται, χωρίς να ξέρεις τι θα γίνει μετά. Απολαυστική Ασάφεια τόσο απλά.

Στην ζωή μας υπάρχουν δύο βασικές κινητήριες δυνάμεις,

Ο Φόβος και η Αγάπη.

Όταν φοβόμαστε απομακρυνόμαστε από τη ζωή, από τα αγαθά που μας χάρισε η ίδια η ζωή.

Όταν είμαστε ερωτευμένοι, είμαστε ανοιχτοί σε όλα αυτά που έχει να μας προσφέρει η ζωή με πάθος, ενθουσιασμό και αποδοχή. 
Πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε πρώτα από όλα τον εαυτό μας, σε όλο του το μεγαλείο και με όλες μας τις ατέλειες. 

Αν δε μπορούμε να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, δε μπορούμε να είμαστε εντελώς ανοιχτοί στο να αγαπήσουμε τους άλλους ή στις δυνατότητές μας να δημιουργήσουμε.

Η εξέλιξη και όλες μας οι ελπίδες για έναν καλύτερο κόσμο βασίζονται στο να είμαστε ατρόμητοι και ανοιχτόμυαλοι απέναντι σε αυτούς που αγκαλιάζουν τη ζωή.

Μην ήμαστε αρνητική στην ζωή για να είναι γενναιόδωρη μαζί μας. Μία ζωή που ξοδεύεται σε λάθη, είναι όχι μόνο πιο έντιμη αλλά και πιο χρήσιμη από μια ζωή που ξοδεύεται στο τίποτα, άσκοπα. 
Οι άνθρωποι φοβούνται τον εαυτό τους, την αλήθεια τους. Τα αισθήματά τους πάνω από όλα. Οι άνθρωποι μιλούν για το πόσο σπουδαία είναι η αγάπη, και είναι το πρώτο σκαλί της ευτυχίας. Η αγάπη πονάει. Τα συναισθήματα είναι ενοχλητικά. Οι άνθρωποι έχουν μάθει ότι ο πόνος είναι κακός και επικίνδυνος. Πώς τα βγάζουν πέρα με την αγάπη αν φοβούνται να νιώσουν;

Το ίδιο και με την μοναξιά, πονάει και οι άνθρωποι την φοβούνται.  

Ο πόνος υπάρχει για να μας ξυπνά. Οι άνθρωποι προσπαθούν να κρύψουν τον πόνο. Αλλά κάνουν λάθος. Ο πόνος είναι κάτι που κουβαλάς, σα ραδιόφωνο. Νιώθεις τις δυνάμεις σου βιώνοντας πόνο. Τα πάντα έχουν να κάνουν με το πώς τον κουβαλάς. 

Αυτό είναι που μετράει. Ο πόνος είναι ένα συναίσθημα. Τα συναισθήματα είναι μέρος του εαυτού σου. Της πραγματικότητάς σου. Αν ντρέπεσαι γι' αυτά και τα κρύβεις αφήνεις την κοινωνία να σου καταστρέψει την πραγματικότητα. Πρέπει να υποστηρίζεις το δικαίωμά σου να νιώθεις τον πόνο σου.

Τα απλά πράγματα δεν έχουν αλλάξει. Είναι πάντα προτιμότερο να είσαι ειλικρινής και αληθινός. Να κάνεις ότι καλύτερο για τον εαυτό σου και με αυτά που διαθέτης. Να είσαι χαρούμενος με τις απλές απολαύσεις. Και να έχεις θάρρος όταν τα πράγματα πάνε στραβά.

Εκεί που δεν το περιμένουμε, η ζωή μας βάζει σε μία δοκιμασία για να τεστάρει το θάρρος μας και την προθυμία μας να αλλάξουμε. Σε μία τέτοια στιγμή, δεν έχει νόημα να προσποιούμαστε ότι δεν έγινε τίποτα ή να λέμε ότι δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι. Η πρόκληση δεν θα περιμένει. Η ζωή δεν κοιτάζει πίσω.

Λοιπόν, μου αρέσει να τρώω ωραία γευστικά φαγητά, να κοιμάμαι, να τρώω γλυκά και να είμαι ερωτευμένη. Μου αρέσει να δουλεύω, να διαβάζω, να μαθαίνω και να κατανοώ τη ζωή. Εξάλλου αυτές είναι και οι απολαύσεις της ζωής. 
 Ευτυχία δεν είναι η απουσία προβλημάτων. Είναι η ικανότητά μας να τα αντιμετωπίζουμε απλά και χωρίς πανικό. Και τελικά με όλα αυτά έμαθα να αγαπώ τον εαυτό μου, αλλά και όλη την ζωή γύρο μου.