Ο Βασιλιάς και ό σοφός.

Ένας βασιλιάς μιλούσε με έναν σοφό.
- Τι είναι το φως του ανθρώπου;
- Ο ήλιος, βασιλιά μου, απάντησε ο σοφός.
- Μετά τη δύση του ηλίου, τι είναι το φως για τον άνθρωπο;
- Το φεγγάρι.
- Όταν δύει ο ήλιος και σβήνει το φεγγάρι, τότε;
- Τότε η φλόγα είναι το φως.
- Αν δύει ο ήλιος, και σβήνει το φεγγάρι και η φλόγα, τότε τι είναι το φως;
- Η ομιλία. 

Ο άνθρωπος, πάει εκεί που ακούγεται φωνή, αν και εκεί δεν μπορεί να δει ούτε το δικό του χέρι.

- Αν όμως βασίλεψε ο ήλιος, έσβησε το φεγγάρι και η φλόγα, σταμάτησε η ομιλία, τότε τι αποτελεί φως για τον άνθρωπο; Τι μείνει για τον άνθρωπο μέσα σε απόλυτο σκοτάδι και απόλυτη σιγή, όταν μείνει με τον εαυτό του;
- Τότε το μοναδικό στήριγμα, φως και πηγή ζωής για τον άνθρωπο είναι η εσωτερική δύναμη, η ικανότητα να μη φοβάται τη μοναξιά. 

Ο πιο δυνατός άνθρωπος είναι εκείνος που αγαπάει τη μοναχικότητα.